مرور تاریخچه خودروهای لوکس فرانسوی؛ قسمت دوم، از پژو 607 تا رنو لتیتود

مرور تاریخچه خودروهای لوکس فرانسوی؛ قسمت اول، از رنو 16 تا پژو 605

شایعاتی مبنی بر اینکه رنو قصد دارد عجولانه تا پیش از پایان دههٔ 80 جایگزین سدان 25 را به بازار بفرستند، پژو و سیتروئن را مجبور کرد تا 605 و XM را به بازار بفرستند اما این شایعات دروغ بودند و سافران تا قبل از سال 1992 به بازار نیامد. رنو هم مثل رقبای فرانسوی خود قصد داشت با سافران وارد قلمروی آلمانی‌ها شود و به همین دلیل، نسخه‌ای پرچم‌دار از این خودرو را با نام بای‌توربو ارائه کرد که به یک پیشرانهٔ 3 لیتری V6 توئین توربو مجهز بود. این موتور 270 اسب بخار قدرت را از طریق یک گیربکس پنج سرعتهٔ دستی به هر چهارچرخ تحویل می‌داد. رنو در سال 1996 بای‌توربو را پس از ساخت حدود 800 دستگاه کنار گذاشت اما سافران تا سال 2002 در صدر سبد محصولات این شرکت باقی ماند.

607 روی نسخهٔ بهبودیافتهٔ پلت‌فرم 605 ساخته شد. این سدان جدید در سال 1999 معرفی شد اما زمانی که ژورنالیست‌های فرانسوی با نمونه‌های پیش‌تولید رانندگی کردند، هندلینگ 607 را فاجعه‌آمیز توصیف کردند و تصاویر یک 607 که در آزمایش اسلالوم روی دوچرخ بلند شده بود روی جلد مجلات خودرویی سراسر اروپا ظاهر شد. بااین‌حال، پژو با ایجاد تغییراتی در سیستم تعلیق و استفاده از لاستیک‌های متفاوت، پیش از رسیدن سدان لوکس جدید خود به نمایندگی‌های فروش از یک بحران جلوگیری کرد. از 607 بین سال‌های 2000 تا 2010 نزدیک به 169 هزار دستگاه فروخته شد که هرچند از فروش 250 هزار دستگاهی 605 بسیار کمتر بود اما عملکرد بهتری نسبت به رقبای خود یعنی رنو ول‌ساتیس و سیتروئن C6 داشت.

رنو با رونمایی از کانسپتی بنام آوانتیم در نمایشگاه ژنو 1999 همه را شگفت‌زده کرد. خیلی‌ها فکر می‌کردند این خودرو صرفاً پیش‌نمایش نسل چهارم مینی‌ون اسپیس است اما کانسپت آوانتیم درواقع پیش‌نمایش محصولی تولیدی بود که در نمایشگاه فرانکفورت 1999 رونمایی شد. آوانتیم خودرویی عجیب و متفاوت بود که کسی نمی‌دانست در چه سگمنتی قرار می‌گیرد. قرار بود تولید این خودرو در اوایل سال 2000 آغاز شود اما به دلیل مشکلاتی که در طول فرایند توسعه به وجود آمد، عرضهٔ آوانتیم چند بار به تعویق افتاد. این خودرو که توسط شرکت ماترا برای رنو تولید می‌شد، بسیار گران‌قیمت بود و کیفیت ساخت ضعیف و بی‌دقتی داشت. به همین دلیل، آوانتیم فقط 16 ماه تولید و تنها 8,557 دستگاه از آن ساخته شد. مدتی بعد نیز ماترا کارخانهٔ خود را تعطیل و 2,500 کارگر را اخراج کرد.

رنو با ول‌ساتیس قصد داشت جایگزین متفاوتی برای یک سدان لوکس معمولی ارائه کند. به همین دلیل، محصول لوکس جدید رنو فرمی کشیده و مینی‌ون مانند داشت که خوب یا بد، شبیه هیچ خودروی دیگری در جاده‌ها به نظر نمی‌رسید. رنو ابتدا قصد داشت آوانتیم را حدود دو سال قبل از ول‌ساتیس به بازار عرضه کند اما به دلیل مشکلاتی که ذکر شد، پروژهٔ آوانتیم به تعویق افتاد و دو خودرو تقریباً هم‌زمان به بازار آمدند. به همین دلیل، خریداران نمی‌دانستند کدام مدل پرچم‌دار واقعی رنو است. علاوه بر این، ظاهر ول‌ساتیس اصلاً چشمگیر نبود و هرگز لوکس بودن خود را نشان نمی‌داد. به همین دلیل، تولید ول‌ساتیس در سال 2009 پس از فروش تنها 62 هزار دستگاه خاتمه یافت درحالی‌که سافران در طول دورهٔ تولید خود که فقط یک سال بیشتر از ول‌ساتیس بود حدود 310 هزار دستگاه فروخت.

حدود پنج سال پس‌ازاینکه XM کنار گذاشته شد، سیتروئن در نمایشگاه ژنو 2005 جانشین آن را با نام C6 معرفی کرد. این خودرو با فرم فست‌بک مانند و شیشهٔ عقب مقعر، قصد ادای احترام به CX را داشت. C6 در داخل هم از کابینی مجلل با تجهیزات پیشرفته مثل هدآپ دیسپلی و هشدار خروج از خط بهره می‌برد. سیتروئن امیدوار بود بتواند سالانه حدود 30 هزار دستگاه از C6 بفروشد اما بیشترین فروش این خودرو در سال 2007 با تنها 7,600 دستگاه رقم خورد و سیتروئن در سال 2012 پس از فروش حدود 23,500 دستگاه، بی‌سروصدا C6 را بدون معرفی جانشین مستقیم کنار گذاشت.

DS5 پس از کنار رفتن C6 به پرچم‌دار سیتروئن تبدیل شد. این خودرو روی پلت‌فرم مشترکی با کراس‌اوورهای 3008 و 5008 پژو ساخته شده بود و به همین دلیل امکان تجهیز به پیشرانهٔ V6 را نداشت. ازاین‌رو، سیتروئن نسخه‌های بالا ردهٔ DS5 را با پیشرانهٔ دیزلی هیبریدی ارائه کرد که 200 اسب بخار قدرت داشت. DS5 مثل برادران کوچک‌تر خود، زمانی که در سال 2015 دی‌اس به برندی مستقل تبدیل شد، لوگوهای سیتروئن را حذف کرد. طی این انتقال، تغییراتی ظاهری مثل بازطراحی جلوپنجره هم در خودرو صورت گرفت و نام سیتروئن هم حذف شد. بااین‌حال، هرچند DS5 خودرویی راحت و کاربردی بود اما هرگز نظر خریداران خودروهای لوکس را جلب نکرد و در سال 2017 تنها 5,738 دستگاه در سراسر اروپا فروخت. تولید این خودرو در سال 2018 خاتمه یافت.

رنو به‌منظور عرضهٔ جانشینی برای ول‌ساتیس، به‌نوعی دوباره سراغ همان فرمول رنو رامبلر رفت. در ابتدای سال 2010، رنو سامسونگ نسل سوم سدان SM5 را معرفی کرد که در سئول طراحی شده و در کارخانهٔ بوسان کره جنوبی تولید می‌شد. سپس رنو این سدان بزرگ را با نام لتیتود در اروپا عرضه کرد. بااین‌حال، لتیتود در اروپا به دلیل طراحی ضعیف و کابین معمولی، اصلاً فروش مناسبی را تجربه نکرد و در سال 2015 پس از فروش تنها 14,550 دستگاه، عرضهٔ آن در قارهٔ سبز خاتمه یافت. در همان سال، سدان جدید تالیسمان به‌عنوان جایگزین دو مدل لاگونا و لتیتود معرفی شد تا رنو برای همیشه از بخش سدان‌های لوکس سگمنت D خارج شود.

دی‌اس که در سال 2015 به بازوی لوکس و مستقل پژو-سیتروئن تبدیل شده بود، حدود دو سال پس از خاتمهٔ تولید مدل ناموفق DS 5، پرچم‌دار جدیدی بنام DS 9 را معرفی کرد. برخلاف DS 5 اما این خودرو فرم سدان سنتی دارد و از این لحاظ با پرچم‌داران قبلی سیتروئن متفاوت به نظر می‌رسد. DS 9 همچنین جانشین غیرمستقیمی برای سیتروئن C6 هم محسوب می‌شود. این سدان لوکس بر اساس پلت‌فرم نسخهٔ کشیدهٔ پژو 508 ساخته شد اما از طراحی متمایز و کابین مجللی بهره می‌برد. DS 9 فقط در چین تولید و به اروپا صادر می‌شود. با خروج رنو و پژو از بازار سدان‌های لوکس، هم‌اکنون DS 9 تنها نمایندهٔ فرانسه در این بخش محسوب می‌شود اما بااین‌وجود پرچم‌دار دی‌اس هم فروش چندان بالایی را تجربه نکرده است.

پایان