یادی از پژو 607 پسکارولو، رقیب فرانسوی ناکام برای بی ام و M5

هرچند برندهای فرانسوی هنوز هم روی ساخت سدان‌های بزرگ لوکس پافشاری می‌کنند اما همیشه این خودروها غیر از سازمان‌های دولتی فرانسه، خریدار چندانی نداشته‌اند. یکی از این سدان‌های لوکس فرانسوی، پژو 607 بود که از سال 1999 تا 2010 تولید شد و پس‌ازآن، پژو با تصمیمی عاقلانه، این بخش را ترک کرد. بااین‌حال، اگر کانسپت فراموش‌شده‌ای که بر پایهٔ این خودرو در سال 2002 معرفی شد به تولید می‌رسید، شاید شرایط 607 در بازار تغییر می‌کرد. این خودرو، 607 پسکارولو نام داشت و ایدهٔ عجیبی را مطرح کرد.

سدان‌های بزرگ فرانسوی همیشه خودروهایی آرام و نسبتاً کم‌توان بودند اما با این کانسپت، پژو سعی کرد 607 را به رقیب تمام‌عیاری برای ب‌ام‌و M5 تبدیل کند. نام این کانسپت از یک رانندهٔ فرانسوی بنام «هانری پسکارولو» گرفته شده بود. وی در اواخر دههٔ 60 و اوایل دههٔ 70 در فرمول یک حضور داشت و بعداً در مسابقات لمان هم شش قهرمانی کسب کرد. پسکارولو پس از بازنشستگی، تیم مسابقه‌ای خودش را راه‌اندازی کرد و در اوایل دههٔ 2000 با خودرویی بنام C60 در مسابقات لمان حضور یافت. C60 بزرگ‌ترین موفقیت‌های خود در لمان را با نسخه‌ای توئین توربو و مسابقه‌ای از پیشرانهٔ V6 پژو کسب کرد که آن زمان در 607 استفاده می‌شد.

ازاین‌رو، پژو در نمایشگاه خودروی پاریس 2002، کانسپت 607 پسکارولو را رونمایی کرد. این کانسپت 25 میلی‌متر ارتفاع کمتری نسبت به 607 استاندارد داشت و از گلگیرهای برجسته‌تری استفاده می‌کرد. علاوه بر این، طراحان زیر سپر جلو یک اسپویلر و در عقب سپر جدیدی با دو سر اگزوز را طراحی کرده بودند. رینگ‌های 19 اینچی آلیاژی منحصربه‌فرد نیز تکمیل‌کنندهٔ ویژگی‌های بیرونی 607 پسکارولو بودند. کابین این کانسپت هم با چرم قرمزرنگ پوشیده و به صندلی‌هایی با پشتی پهن‌تر مجهز شده بود تا با حال و هوای اسپرت خودرو هماهنگ شود.

بااین‌حال، مهم‌ترین ویژگی 607 پسکارولو زیر کاپوت آن پنهان شده بود. این خودرو به پیشرانهٔ 3.2 لیتری V6 توئین توربوی خودروی مسابقه‌ای C60 مجهز شده بود که به گفتهٔ پژو، در نسخهٔ جاده‌ای می‌توانست بیش از 400 اسب بخار قدرت تولید کند. این یعنی 607 پسکارولو از ب‌ام‌و M5 نسل E39 با پیشرانهٔ 400 اسب بخاری 4.9 لیتری V8 قوی‌تر بود. البته حتی اگر این سدان اسپرت فرانسوی تولید هم می‌شد، ب‌ام‌و اجازهٔ عرض‌اندام به آن نمی‌داد زیرا تنها دو سال بعد، این شرکت با معرفی M5 نسل E60 با پیشرانهٔ 500 اسب بخاری V10، کتاب قوانین سوپرسدان‌ها را بازنویسی کرد.

علاوه بر این، سدان اسپرت پژو با مشکل دیگری هم مواجه بود. 607 خودرویی دیفرانسیل جلو بود و همین ترکیب در پسکارولو هم حفظ شده بود. در سال 2002، قوی‌ترین خودروی دیفرانسیل جلوی بازار، آلفارومئو 147 GTA با 250 اسب بخار قدرت بود که به خاطر انتقال این نیروی زیاد به چرخ‌های جلو، از لحاظ پویایی و فرمان پذیری با چالش‌هایی مواجه بود. امروز حتی با گذشت 22 سال، قوی‌ترین خودروی دیفرانسیل جلو، هوندا سیویک تایپ R با 330 اسب بخار قدرت است؛ بنابراین، احتمالاً قوانین فیزیک دلیل اصلی عدم تولید 607 پسکارولو بود زیرا امکان انتقال بیش از 400 اسب بخار قدرت فقط به چرخ‌های جلو وجود ندارد.

بااین‌حال، این کانسپت آخرین تلاش پژو برای ساخت یک سدان اسپرت نبود زیرا حدود 18 سال بعد، این شرکت مدل 508 PSE را با قوای محرکهٔ پلاگین‌هیبریدی و 360 اسب بخار قدرت به بازار فرستاد اما این خودرو هم از لحاظ فروش اصلاً خوب عمل نکرد و تعجبی ندارد که پژو اعلام کرده در آیندهٔ نزدیک سری PSE را پس از تولید همین یک محصول کنار خواهد گذاشت؛ بنابراین، آیا اگر 607 پسکارولو هم از مرحلهٔ کانسپت فراتر می‌رفت، اوضاع تغییر می‌کرد؟ تقریباً با قاطعیت می‌توان گفت نه ولی تولید آن می‌توانست تلاش هیجان‌انگیزی از سوی پژو باشد.