پونتیاک ترنس ام WS6 سال 2002، آخرین و بهترین فایربرد تاریخ

پونتیاک ترنس ام WS6 مدل ۲۰۰۲، آخرین نفس‌های یکی از نمادین‌ترین ماسل کارهای آمریکایی بود که با پرفورمنس خیره‌کننده و طراحی تهاجمی، به یکی از بهترین پونتیاک‌های تاریخ تبدیل شد.

پونتیاک فایربرد، یکی از نمادین‌ترین خودروهای پرفورمنس تاریخ صنعت خودروی آمریکا، در سال ۲۰۰۲ برای همیشه از خط تولید خداحافظی کرد اما این پایان، با اوج‌گیری پرچم پرفورمنس همراه بود و ترنس ام WS6 سال 2002 از تمام مدل‌های قبلی خود پیشی گرفت. در سال ۱۹۶۴، پونتیاک با معرفی پکیج GTO برای مدل لمان، مفهوم پرفورمنس کارخانه‌ای را به سطح جدیدی برد و از دیگر برندهای دیترویت پیشی گرفت. این پکیج، جنگ اسب بخار را آغاز کرد و عصر طلایی ماسل‌ کارها را رقم زد. پونتیاک به «بخش هیجان جنرال موتورز» معروف شد و با مدل‌های نمادینی مانند ترنس ام، این لقب را به‌حق به دوش کشید. ترنس ام که در سال ۱۹۶۹ روی نسل اول فایربرد معرفی شد، مرز باریکی بین یک پونی کار و یک ماسل کار قدرتمند ایجاد کرد.

ترنس ام از زمان معرفی در سال ۱۹۶۹، به‌عنوان نسخه برتر و پرفورمنس فایربرد شناخته شد. حتی در دوران رکود پرفورمنس دهه ۱۹۷۰ که خودروهای عضلانی کم‌توان شدند، ترنس ام همچنان عملکرد قابل‌قبولی ارائه می‌داد. بااین‌حال، در اواخر دهه ۱۹۸۰، به‌جز مدل ویژه بیستمین سالگرد ۱۹۸۹، ترنس ام از نظر پرفورمنس چندان چشمگیر نبود اما با معرفی نسل چهارم و آخر فایربرد در سال ۱۹۹۲، ترنس ام بار دیگر به یک خودروی پرفورمنس درخشان تبدیل شد.

تا سال ۲۰۰۲، ترنس ام همچنان برترین نسخه فایربرد بود اما برای داشتن بهترین ترنس ام، خریداران باید پکیج WS6 را انتخاب می‌کردند. پکیج WS6 از سال ۱۹۷۸ وجود داشت و تا سال ۱۹۹۲، تنها به بهبود هندلینگ محدود بود اما از سال ۱۹۹۶ که دوباره معرفی شد، علاوه بر بهبود سیستم تعلیق، ارتقاهای ظاهری و پرفورمنس نیز به آن اضافه شد. بین سال‌های ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۰، این پکیج برای مدل‌های فرمولا و ترنس ام قابل سفارش بود اما از سال ۲۰۰۱ به بعد، تنها برای ترنس ام عرضه شد. ترنس ام مدل 2022 به لطف پکیج WS6، ظاهری خشن در سطح یک خودروی پرفورمنس واقعی داشت. از نظر ظاهری، WS6 شامل کاپوت رم ایر با ورودی‌های هوای دوگانه کاربردی، رینگ‌های ۱۷ اینچی منحصربه‌فرد با لاستیک‌های پرفورمنس گودیر ایگل، اگزوز دوگانه و نشان WS6 در زیر چراغ عقب چپ بود؛ اما آنچه ترنس ام WS6 را متمایز می‌کرد، بهبودهای فنی این پکیج بود که این پونی کار را به یک ستاره تبدیل کرد.

ترنس ام WS6 مدل 2002 در نسخه‌های کوپه، کانورتیبل و T-Top عرضه شد و از بهبودهای سیستم تعلیق مانند فنرها و کمک‌فنرهای سفت‌تر و میله موج‌گیر بزرگ‌تر در جلو بهره می‌برد. این تغییرات، هندلینگ خودرو را به سطح یک خودروی اسپرت مناسب ارتقا داد اما بهترین ویژگی عملکردی این مدل، زیر کاپوت رم ایر قرار داشت. از سال ۱۹۹۸، ترنس ام به موتور افسانه‌ای ۵.۷ لیتری LS1 کوروت C5 مجهز شد. پکیج WS6 با سیستم ورودی هوای رم ایر، قدرت این موتور را نسبت به مدل‌های معمولی افزایش داد. در سال‌های ۲۰۰۱ و ۲۰۰۲، جنرال موتورز با بهبودهایی مانند میل‌سوپاپ فولادی، سنسور MAF، انژکتورهای بزرگ‌تر و منیفولدهای اگزوز چدنی، خروجی LS1 را به اوج رساند. نتیجه این بود که ترنس ام WS6 مدل 2002 به قوی‌ترین موتور V8 بلوک کوچک تاریخ فایربرد مجهز شد. این موتور با ۳۲۵ اسب بخار به همراه گیربکس شش سرعته دستی یا سه سرعته اتوماتیک، شتاب صفر تا ۹۷ کیلومتر بر ساعت را در ۵ ثانیه و مسافت ۴۰۰ متر را در ۱۳.۵ ثانیه طی می‌کرد. این خودرو می‌توانست خودروهای اسپرت دو برابر گران‌تر را به چالش بکشد و خداحافظی باشکوهی برای پونی کار نمادین پونتیاک بود.

در آخرین سال تولید فایربرد، پونتیاک حدود 14 هزار دستگاه ترنس ام WS6 فروخت. در حال حاضر، به دلیل پتانسیل بالای تیونینگ موتور LS1، یافتن یک ترنس ام WS6 مدل 2002 در حالت کاملاً فابریک دشوار است ولی با کمی صبر، می‌توان نمونه‌ای فابریک با کارکرد کم و در شرایط عالی را با قیمتی کمتر از 50 هزار دلار پیدا کرد. درحالی‌که بسیاری از عضلانی‌های افسانه‌ای آمریکایی با افت عملکرد خداحافظی کردند، ترنس ام با سربلندی و به‌عنوان یکی از بهترین پونی کارهای تاریخ پونتیاک غروب کرد.