پونتیاک GTO مدل 2005، عضلانی دو دهه قبل که قصد رقابت با موستانگ را داشت

اوایل دهه ۲۰۰۰ میلادی دوران عجیبی برای ماسل کارها بود. فورد موستانگ در این دوره بلامنازع پادشاهی می‌کرد زیرا هنوز خبری از بازگشت دوج چلنجر یا شورلت کامارو نبود. بااین‌حال، در همان سال‌ها، سروکلهٔ رقیبی با نامی افسانه‌ای پیدا شد که قصد داشت به یکه‌تازی موستانگ پایان دهد.

پیشینهٔ نام پونتیاک GTO به سال 1964 بازمی‌گردد. این کوپهٔ دودر با پیشرانهٔ قدرتمند V8، به‌نوعی آغازگر دوران طلایی ماسل کارها بود. بااین‌حال، GTO پس از چهار نسل، در سال 1974 به دلیل بحران نفتی کنار رفت. پونتیاک در سال 1999 در نمایشگاه خودروی دیترویت کانسپتی را با نام GTO نمایش داد، اما این پروژه به تولید نرسید تا اینکه در سال 2004، جنرال موتورز پونتیاک GTO را بازگرداند. البته GTO جدید درواقع یک هولدن مونارو بود که نشان پونتیاک گرفت.

این ایده از «باب لوتز»، رئیس جنرال موتورز در آمریکای شمالی نشئت گرفت. او پس از تست رانندگی مونارو در یک سفر کاری به استرالیا شیفته آن شد اما متقاعد کردن مدیران جنرال موتورز برای تأیید پروژه زمان زیادی برد. موناروی 2001 که لوتز امیدوار بود در آمریکای شمالی عرضه کند، تا زمان شروع پروژه در سال 2003 قدیمی شده بود و وقتی پونتیاک GTO به بازار آمریکا رسید، ارزش دلار استرالیا در برابر دلار آمریکا افزایش یافته بود. این موضوع هزینه‌ها را بالا برد و قیمت نهایی را که قرار بود 25 هزار دلار باشد به 34 هزار دلار افزایش داد.

GTO ابتدا با پیشرانهٔ 5.7 لیتری هشت سیلندر LS1 عرضه شد یعنی همان موتوری که در کوروت C5 استفاده می‌شد این موتور 350 اسب بخار قدرت و 495 نیوتن متر گشتاور داشت که شتاب صفر تا 96 کیلومتر بر ساعت 5.3 ثانیه‌ای را فراهم می‌کرد. بااین‌حال، ازآنجایی‌که GTO نتوانست به فروش مدنظر جنرال موتورز دست پیدا کند، در سال 2005 به موتور قوی‌تر 6 لیتری LS2 مجهز شد که 400 اسب بخار قدرت و 540 نیوتن متر گشتاور داشت و شتاب را نیم ثانیه بهبود بخشید. برای مقایسه، موتور 4.6 لیتری موستانگ GT مدل 2005 تنها 300 اسب بخار قدرت داشت. البته در سال 2007 فورد با معرفی موستانگ شلبی GT500 با موتور 5.4 لیتری و 500 اسب بخار ورق را برگرداند ولی تا قبل از آن، برتری از همه لحاظ با GTO بود.

با وجود نقاط قوت آشکار، GTO فروش ضعیفی داشت و در سال اول تنها 13,600 دستگاه فروخت که بسیار کمتر از هدف 18 دستگاهی جنرال موتورز بود. قیمت بالا به دلیل نرخ ارز و همچنین دشواری در متقاعد کردن فروشندگان برای اجازه تست رانندگی، از دلایل اصلی این شکست بود. قیمت پایه GTO در سال 2005 حدود 32,295 دلار بود درحالی‌که ارزان‌ترین موستانگ GT با قیمت 25,140 دلار عرضه شد. علاوه بر این، هولدن مونارو هرگز نشانی از میراث مدل‌های قدیمی GTO نداشت. ظاهر این خودرو شبیه یک ماسل کار نبود و با طراحی نرم و محافظه‌کارانه، بیشتر شبیه یک خودروی معمولی برای استفاده روزمره بود تا یک هیولای 400 اسب بخاری پرخاشگر. GTO شاید هرچند قدرت و پرفورمنس بهتری داشت اما وقتی صحبت از اختلاف 8 هزار دلاری با موستانگ می‌شد، چه کسی حاضر بود هزینه بیشتری بپردازد برای اینکه خودرویی بدون جلب‌توجه داشته باشد؟

در حال حاضر، نمونه‌های کارکردهٔ GTO مدل 2005 به‌طور میانگین حدود 13 هزار دلار قیمت دارند درحالی‌که این رقم برای موستانگ GT مدل 2005 بین 8 تا 9 هزار دلار است. بااین‌حال، GTO در بازار دست‌دوم انتخاب بهتری نسبت به موستانگ خواهد بود زیرا بسیاری از موستانگ‌ها توسط مالکان با توربو و قطعات افترمارکت تیونینگ شده‌اند درحالی‌که GTO معمولاً دست‌نخورده باقی مانده است.