پشت فرمان پورشه 911 GT1 مدل 1997، خودروی مسابقه‌ای واقعی برای جاده

امروزه، GT2 RS افراطی‌ترین نسخهٔ 911 محسوب می‌شود ولی در اواخر دههٔ 90، مدلی ساخته شد که حتی از GT2 هم فراتر بود. در آن سال‌ها، قوانین مسابقات GT اروپا خودروسازان را ملزم می‌کرد که از خودروهای مسابقه‌ای خود نسخه‌ای جاده‌ای هم تولید کنند. این قانون باعث خلق 911 GT1 شد. البته پورشه به‌صراحت اظهار داشته که GT1 اساساً یک خودروی مسابقه‌ای است نه جاده‌ای ولی برای اینکه در چارچوب قوانین باشد، پورشه تغییراتی در آن ایجاد کرده است. تاکنون در مورد پورشه 911 موتور وسط چیزی شنیده‌اید؟ GT1 چنین خودرویی است.

برای دستیابی به حداکثر بازدهی آیرودینامیکی و هندلینگ، حالا پیشرانهٔ شش سیلندر تخت بجای اینکه پشت محور عقب قرار بگیرد، درست پشت کابین نصب شده است. بااین‌حال، کف خودرو و حتی داشبورد و چراغ‌های جلو با 911 معمولی یکسان هستند. بدنهٔ خودرو ک از کولار و فیبر کربن ساخته شده، به بال عظیمی مجهز است و از اسپویلری یکپارچه هم بهره می‌برد که با بدنهٔ جهش‌یافتهٔ 911 ادغام شده است. آچاری که برای باز کردن مهره‌های کاور پیشرانه نیاز است، ذات مسابقه‌ای GT1 را بیشتر نمایان می‌کند. زیر این کاور، یک محفظهٔ 150 لیتری هم وجود دارد که به‌عنوان صندوق بار در نظر گرفته شده است.

زمانی که پورشه نسخهٔ مسابقه‌ای GT1 را رونمایی کرد، حدود 25 نفر خواهان نسخهٔ جاده‌ای آن بودند ولی وقتی پورشه اعلام کرد این نسخه به یک پیشرانهٔ تنفس طبیعی معمولی با تنها 300 اسب بخار قدرت مجهز خواهد بود، خریداران منصرف شدند. بااین‌حال، وقتی پورشه قدرت تخمینی را به بیش از 500 اسب بخار افزایش داد، چک‌های خرید به سمت شرکت سرازیر شدند. نهایتاً، شرکت آلمانی 30 نمونه از نسخهٔ جاده‌ای GT1 با قیمت حدود 900 هزار دلار معادل 1.75 میلیون دلار امروز تولید کرد.

دو نمونهٔ اول 911 GT1 در ظاهر شبیه 911 نسل 993 بودند ولی نمونه‌های بعدی با چراغ‌های جلوی باکستر و چراغ‌های عقب 911 نسل 996 تولید شدند. این نمونه‌ها همچنین ا درهایی که هم‌سطح گلگیرهای جلو بودند، فرم آیرودنامیک‌تری داشتند. برای GT1 سیستم تهویه قابل سفارش بود و پنجره‌ها برقی هستند. وقتی از روی میله‌ای که بخشی از رول کیج است عبور کرده و روی صندلی‌های اسپرت عمیق خودرو بنشینید، متوجه خواهید شد که خبری از آینهٔ داخلی نیست زیرا شیشهٔ عقب وجود ندارد. در عوض، دو آینهٔ بیضی‌شکل بزرگ روی گلگیرهای جلو نمای پشت خودرو را نشان می‌دهند. این آینه‌ها هنگام رانندگی روی جاده کاربردی هستند ولی دنده‌عقب رفتن باید با دید کور انجام شود.

یک ورودی هوای بزرگ که بالای شیشهٔ جلو برای تغذیهٔ اینترکولر تعبیه شده است، در داخل سقف کابین را به دو قسمت تقسیم کرده است. با روشن کردن موتور حتی بدون فشردن پدال گاز متوجه خواهید شد که دریچهٔ هوای اینترکولر در دو جهت کار می‌کند زیرا صداهای مختلف از ناله، غرش و سوت گرفته تا صدای اگزوز همه از بالای کابین به گوش می‌رسد نه از پشت خودرو. به‌جز یک آمپر آب که بجای رادیو نصب شده، آمپرهای GT1 با 911 یکسان هستند اما موقعیت رانندگی شبیه 911 تولیدی نیست. هرچند صندلی‌ها به عقب حرکت می‌کند ولی همچنان حالتی عمودی و نزدیک به غربیلک فرمان خواهید داشت و زانوها به سمت بالا قرار می‌گیرند. واضح است که هدف این خودرو فقط مسابقه دادن است.

یک دسته‌دندهٔ بلند که فقط پنج سانتی‌متر با فرمان فاصله دارد، توسط میله‌ای قابل‌مشاهده به گیربکس شش سرعته دستی متصل شده است. درهای فیبر کربنی خودرو بسیار سبک هستند ولی با همان حس محکمی و مهندسی‌شدهٔ 911 معمولی بسته می‌شوند. ازآنجایی‌که پیشرانهٔ 3.2 لیتری توئین توربوی GT1 حداکثر گشتاور 600 نیوتن متری خود را در دور 4,250 rpm و حداکثر قدرت 544 اسب بخاری را در دور 7,200 rpm تولید می‌کند، انتظار نداشتیم در دور درجای 900 rpm به نرمی کار کند. البته بدون بوست توربوشارژرها، موتور واکنش کندی دارد زیرا گویی قدرت از دور 3,500 rpm به بعد تولید می‌شود. در دور 4,500 rpm نیز موتور مثل یک مسلسل به صدا درمی‌آید و GT1 را به جلو میراند.

در دور 5,500 rpm برخلاف انتظار قدرت کاهش پیدا می‌کند اما سروصدا نه. صدا در داخل کابین این ماشین آن‌قدر بلند است که می‌تواند مغز راننده را از کار بیندازد. البته بعداً متوجه شدیم به دلیل یک مشکل نرم‌افزاری در سنسور دما، بوست توربوها از دور 5,500 rpm قطع شده و قدرت 150 اسب بخار کاهش پیدا کرده است. حداکثر سرعت این خودرو روی 310 کیلومتر بر ساعت محدود شده اما GT1 توان رسیدن به 325 کیلومتر بر ساعت را دارد. در مورد مصرف سوخت اما بهتر است سؤالی نداشته باشید زیرا ما در طول یک روز آزمایش به‌طور میانگین به 21.5 لیتر در هر صد کیلومتر رسیدیم!

روی جاده‌های خشک و صاف، فرمان بسیار دقیق و حساس است و تنها با 1.9 دور از قفل تا قفل، بسیار تهاجمی رفتار می‌کند. این ویژگی روی جاده‌های خیس خطرناک خواهد شد زیرا GT1 روی لاستیک‌های جاده‌ای پیرلی P زیرو بسیار لیز می‌خورد. با وجود دایرهٔ چرخش مشابه بوئینگ 747، با پیمودن چند کیلومتر، GT1 احساس چابکی خواهد داشت. به نظر می‌رسد این ماشین فکر راننده را اجرا می‌کند. زمانی که جاده خشک می‌شود، چسبندگی دوباره برقرار خواهد شد و بسیار هم زیاد و فراتر از رانندگی در جاده خواهد بود تا جایی که احساس می‌شود خودروی به جاده چسبیده است.

البته زیستگاه اصلی GT1 جاده‌های پرپیچ‌وخم کوهستانی نیست بلکه اتوبان‌های طولانی و مستقیمی است که به لطف قدرت و پایداری بالا می‌تواند کیلومترها را قورت بدهد. ترمزهای 14.9 اینچی برمبو خنک‌شونده با کالیپرهای هشت پیستونه در جلو و چهار پیستونه در عقب هم GT1 را ظرف 2.6 ثانیه از سرعت 96 کیلومتر بر ساعت به حالت سکون می‌رسانند. به‌طورکلی، پورشه 911 GT1 به‌طور خاص برای پیست لمان ساخته شده و در هر جای دیگری نمی‌تواند یک ماشین بی‌نقص باشد.