فولکس‌واگن-پورشه تاپیرو، کوپه‌ای ناکام که الهام‌بخش خودروهای دیگر شد

شاید تاکنون نام خودرویی که در اینجا می‌بینید را نشنیده باشید اما احتمالاً ظاهر آن برایتان آشنا به نظر خواهد رسید زیرا فولکس‌واگن-پورشه تاپیرو در طول سال‌ها الهام‌بخش بسیاری از خودروها بوده است. تاپیرو که در سال 1970 معرفی شد، به الگویی برای طراحی خودروهایی مثل مازراتی بومرنگ، لوتوس اسپریت و دلورین DMC-12 تبدیل شد؛ اما این فولکس‌واگن ناشناخته چطور این‌قدر اهمیت پیدا کرد؟ در ادامه داستان تاپیرو را بیان خواهیم کرد.

در اواخر دههٔ 60، پورشه سراغ ایتال‌دیزاین رفت که تنها دو سال قبل توسط جورجتو جوجارو و آلدو مانتووانی تأسیس شده بود تا پروتوتایپی بر اساس پوشه 914 تولید کند. آلمانی‌ها خواهان ساخت خودرویی بودند که ویژگی‌های 914 یعنی پیشرانهٔ تخت در وسط و انتقال قدرت محرک عقب را حفظ کند. البته هرچند این خودرو بر اساس 914 ساخته شد اما طراحان ایتالیایی برای بدنۀ آن از خطوط بدنهٔ دتوماسو مانگوستا الهام گرفتند. علاوه بر تغییر ظاهر، شاسی نیز کاملاً بازطراحی شد و طول خودرو با 8 سانتی‌متر افزایش به 4.06 متر رسید درحالی‌که عرض نیز افزایش 10 سانتی‌متری را تجربه کرد. ارتفاع خودرو اما به تنها 1.11 متر کاهش یافت تا روی ظاهر اسپرت تاپیرو تأکید کند.

ویژگی خاص این پورشه، برخورداری از چهار در گالوینگ بود که دوتای آن‌ها برای دسترسی به صندوق بار در نظر گرفته شده بودند. همچنین روی درها نیز از پلکسی‌گلاس استفاده شده بود که جلوه‌ای آوانگارد به طراحی خودرو می‌بخشید. تاپیرو در نمایشگاه خودروی تورین 1970 رونمایی شد و ظاهراً در این نمایشگاه فولکس‌واگن به هنر دستان جوجارو پی برد زیرا خودروهای جدید این شرکت یعنی گلف، پاسات و شیراکو همگی توسط جوجارو طراحی شدند.

ازآنجایی‌که تاپیرو خودروی اسپرتی بود، ایتال‌دیزاین معتقد بود که باید سرعت بالایی داشته باشد. به همین دلیل، تصمیم بر ارتقاء پیشرانهٔ 2 لیتری شش سیلندر تخت پورشه گرفته شد که در 914/6 ارائه می‌شد. تیونری بنام Ennio Bonomelli، حجم این موتور را به 2.4 لیتر افزایش داد و قدرت را به رقم قابل‌توجه 220 اسب بخار رساند که افزایش بزرگی را نسبت به تنها 110 اسب بخار قدرت موتور استاندارد تجربه کرده بود. این موتور که نیروی خود را از طریق یک گیربکس پنج سرعته دستی به چرخ‌های عقب می‌رساند، امکان دستیابی به حداکثر سرعت 245 کیلومتر بر ساعت را فراهم می‌کرد. پورشه پس از رونمایی از تاپیرو در تورین، آن را در نمایشگاه خودروهای وارداتی و اسپرت لس‌آنجلس در سال 1971 هم به نمایش درآورد.

در سال 1972، یک صنعتگر اسپانیایی تنها نمونهٔ ساخته‌شده از تاپیرو را خرید اما چند ماه بعد آن را به یک آهنگساز آرژانتینی در مادرید فروخت. وی هرروز با این خودرو رانندگی می‌کرد اما پیشرانهٔ شش سیلندر پورشه با مشکل خطرناکی مواجه بود. از کاربراتورهای این موتور گاهی بنزین سرریز می‌شد و این مشکل در 914/6 بارها رخ داده بود. به همین دلیل، تاپیرو در سال 1974 هنگام رانندگی آتش گرفت و به قسمت عقبی آن آسیب شدیدی وارد شد اما قسمت جلو تقریباً سالم ماند. پس از مرگ آهنگساز مذکور در سال 1977، خودرو حدود بیست سال در یک سوله رها شد تا اینکه یک کلکسیونر آن را پیدا کرد. سپس ایتال‌دیزاین تاپیروی سوخته را به موزهٔ خود برد و به نمایش گذاشت. البته درحالی‌که قرار بود این خودرو بازسازی شود، درنهایت جوجارو تصمیم گرفت آن را به همان شکلی که پیدا شد حفظ کند.