یادی از ناشناخته‌ترین نسخه پورشه کاین با ۶۰۰ اسب بخار و چراغ‌های ۹۱۱!
امروزه بازار خودروهای شاسی‌بلند آن‌قدر داغ است که حتی تیونرهای افسانه‌ای هم به سراغ آن‌ها رفته‌اند؛ اما حدود دو دهه پیش، شرکت راف که به خاطر خلق هیولاهایی بر پایهٔ محصولات پورشه شهرت دارد، دست به آزمایشی جسورانه زد. این شرکت با معرفی راف داکارا در نمایشگاه خودرو ژنو در سال ۲۰۰۹، اولین و آخرین شاسی‌بلند خود را به جهانیان معرفی کرد؛ محصولی خاص که شاید کمی زود به مهمانی آمده بود. در اواخر دهه ۲۰۰۰، پورشه با مدل کاین، دنیای شاسی‌بلندها را متحول کرده بود. نسخهٔ قدرتمند توربو S این خودرو که در سال ۲۰۰۶ معرفی شد، با عبور از مرز ۵۰۰ اسب بخار، لقب قوی‌ترین شاسی‌بلند زمان خود را یدک می‌کشید؛ اما مهندسان راف معتقد بودند هنوز جای کار وجود دارد. آن‌ها کاین توربو S را به کارگاه خود بردند تا یک ابرشاسی‌بلند بی‌رقیب خلق کنند.
بهبود ظاهر
یکی از بزرگ‌ترین انتقادها به نسل اول پورشه کاین (که هم‌دوره با پورشه ۹۱۱ نسل ۹۹۶ بود)، طراحی چراغ‌های جلوی آن بود که به تخم‌مرغ نیمرو شهرت یافت. راف با هوشمندی این نقص را برطرف کرد. آن‌ها پیشانی داکارا را از نو طراحی کردند و چراغ‌های بیضی و کلاسیک پورشه ۹۱۱ نسل ۹۹۷ را روی آن نشاندند. این تغییر به‌تنهایی چهرهٔ خودرو را دگرگون کرد و هویتی اصیل‌تر به آن بخشید؛ اما تغییرات به همین‌جا ختم نشد. راف یک کیت بدنهٔ پهن و عضلانی برای داکارا طراحی کرد که شامل گلگیرهای برجسته، رینگ‌های ۲۲ اینچی، رکاب‌های جانبی اسپرت و یک دیفیوزر تهاجمی در عقب بود. این مجموعه، ظاهری به‌مراتب خشن‌تر و با ابهت‌تر از هر کاینی که تا آن روز دیده شده بود، به داکارا می‌بخشید.
کابین لوکس با فناوری آینده
در داخل کابین، راف چیزی کم نگذاشت. داشبورد بازطراحی شده بود و تریم‌های فیبر کربنی به همراه روکش‌های چرمی بسیار باکیفیت که طبق سلیقهٔ هر مشتری قابل سفارش بود، فضایی لوکس و سفارشی ایجاد می‌کردند؛ اما جذاب‌ترین ویژگی داخلی داکارا سیستم چندرسانه‌ای پیشرفته بود. در سال ۲۰۰۹، این خودرو به سیستمی مجهز بود که امکان دریافت شبکه‌های تلویزیونی، دسترسی به اینترنت و یک چنجر CD/DVD را فراهم می‌کرد که تمام این‌ها از طریق آیفونی که همراه خودرو ارائه می‌شد، قابل‌کنترل بود؛ قابلیتی که در آن زمان حتی در لوکس‌ترین خودروها هم یافت نمی‌شد.
نیروگاه زیر کاپوت
قلب تپندهٔ داکارا همان موتور ۴.۵ لیتری V8 توئین توربوی کاین توربو S بود اما مهندسان راف با بازنگری در ECU و استفاده از توربوشارژرهای ارتقاءیافته، جادوی خود را به نمایش گذاشتند. نتیجهٔ این تغییرات، افزایش قدرت از ۵۵۰ به ۶۰۰ اسب بخار و جهش گشتاور از ۷۵۰ به ۸۹۰ نیوتن متر بود. البته به دلیل وزن اضافهٔ ناشی از تمام ارتقاها، این قدرت بیشتر شتاب‌گیری سریع‌تری را به دنبال نداشت و شتاب صفرتاصد داکارا حدود ۴.۸ ثانیه اعلام شد که با نسخهٔ استاندارد توربو S برابری می‌کرد. راف همچنین با تقویت شاسی، ارتقای سیستم تعلیق بادی و ارائهٔ ترمزهای کربن سرامیکی سفارشی، توانایی‌های حرکتی و کنترل این شاسی‌بلند سنگین‌وزن را به شکل چشمگیری بهبود بخشیده بود.
کمیاب و گران‌قیمت
راف داکارا با قیمت پایهٔ حدود ۳۲۸ هزار دلار در زمان عرضه به شکل قابل‌توجهی گران‌تر از کاین توربو S با قیمت ۲۰۰ هزار دلاری بود. این خودرو برای کسانی ساخته شده بود که به دنبال نهایت خاص بودن بودند و قیمت برایشان اهمیتی نداشت. تولید داکارا تنها برای حدود یک سال ادامه یافت و تعداد بسیار محدودی از آن ساخته شد. امروزه یافتن یک نمونه از این شاسی‌بلند فراموش‌شده بسیار دشوار است و داکارا به‌عنوان یادگاری از یک ایدهٔ جسورانه و زودهنگام در تاریخ راف باقی‌مانده است.