شاید هوا در این وقت سال در تمام نقاط کشور آمریکا یکسان بوده باشد اما داستان در قله «پایکس» در «کلرادو» چیزی دیگری بود؛ امسال «رابین شوت»، قهرمان دو دوره این مسابقات بین‌المللی، توانست برای بار سوم گوی پیروزی را از رقبایش بدزدد و قهرمان این رقابت‌ها شود. چالب است بدانید که شرایط آقای شوت برای پیروزی چندان هم هموار و یکدست نبوده است! شوت آنقدر سریع بود که حتی با وجود اینکه دید او در ابرهای کوه بسیار ناچیز شد، همچنان با سرعتی باورنکردنی به مسیر خود ادامه می‌داد.
خودرو رابین شوت در رقابت امسال، یک دستگاه «ولف TSC مدل ۲۰۱۸» بود؛ همان خودرویی که او را در رقابت‌های سال‌های ۲۰۱۹ و ۲۰۲۱ نیز یاری کرده بود. شوت این برد را مدیون زمان ۱۰ دقیقه و ۹ ثانیه‌ای خود بود. شاید این رقم در مقام مقایسه با بهترین رکورد این مسیر، یعنی ۷ دقیقه و ۵۷ ثانیه که چند سال قبل توسط فولکس‌واگن ID.R ثبت شده بود، چیز چشم‌گیری نباشد اما دلیل خوبی برای این مسئله وجود دارد.
همان‌گونه که پیشتر گفتیم، به‌دلیل مه غلیظ کوهستان، دید شوت در مسیر ۲۰.۴ کیلومتری مسابقه بسیار کم شده بود؛ این مسئله با رسیدن به ارتفاع ۴.۳ هزار متری این کوه، بدتر هم می‌شد. شرایط آنقدر دشوار و سخت بود که شوت آن را اینگونه توصیف می‌کند:
وقتی خطوط ناپدید شدند، من عملا درحال سواری معمولی و روزمره با خودروی خود به سوی قله بودم. این یکی از سخت‌ترین شرایطی بود که تاکنون در آن رانندگی کرده بودم؛ حال چه برای رانندگی عادی و چه برای مسابقه! مثل رانندگی در پیست برفی بود، به‌گونه‌ای در آن لحظه دیگر خبری از مسابقه نیست.
شوت باوجود کاهش سرعت خود، همچنان ۲۵ ثانیه تمام از نفر دوم مسابقه سریع‌تر بوده است. «دیوید دونودو» با خودروی پورشه ۹۱۱ توربو S موفق شده بود به مقام دوم دست یابد. نکته جذاب در دوم‌شدن دونودو این بود که خودروی مورد استفاده او تغییرات زیادی را نسبت‌به نسخه اصلی و جاده‌ای ۹۱۱ توربو S به خود ندیده بود. با این همه، او موفق شد ۷ ثانیه سریع‌تر از خودرو استوک ۹۱۱ توربو S شرکت سازنده مسیر یادشده را بپیماید.
«راد میلن»، راننده خودروی مسابقه‌اسی تاکوما کلاسیک، با ثبت زمان ۱۱ دقیقه و ۶ ثانیه، به رتبه هشتم این رقابت رسید. احتمالا در نگاه اول این مورد چندان هیجان‌انگیز به نظر نمی‌رسد اما بد نیست بدانید که میلن ۷۱ سال سن دارد!
در ادامه می‌توانید ویدئوی پیروزی رابین شوت را در مسیر قله پایک ببینید. حال نظر شما درباره این رقابت‌ها چیست؟!
akrh78
۹ تیر ۱۴۰۱حتی تصورشم ترسناکه
پایکس پیک خیس و مه آلود
پیکنیک لازمه مسابقه تو این مسیر با این شرایط
یانکی.من هم فرزند کسی هستم.آبان سرخ.
۱۰ تیر ۱۴۰۱چندتا مکان توپ میشناسم که میشه همچین مسابقه ای رو درش برگزار کرد.خفنترینش که نیاز به بستن راه نداره و شرایطی حتی وحشتناکتر از پایکس داره اینجاست که میگم.دوستانی که بین کرج و تهرون میرن میان تو کرج کوهی رو میبینن که دوتا قلمبه رو نوکش هست که سایت رادار و پدافند نیرو هوایی ارتش ملی هست.با ارث گوگل برید ببینید که یه جاده آسفالت تا نوک کوه داره که مناظر خوفی هم داره مثال تو بهار همین حالت پایکس رو داره بالاش تو مه گم میشه.نقطه بعدی بازم کرج هست جاده آتیشگاه به سمت بیلقان که آسفالت توپی داره و کوهستانی هست و خلوت.نقطه بعدی بازم کرج هست که جاذه چالوس خودمونه که پر از این نوع جاده ها هست.تو نمونه کوچیکتر پیشه جاده قدیم جاجرود یا لواسون رو مورد استفاده قرار داد.در آخر حیف ما و ایران که گروگان گرفته شدیم.دلم میسوزه من خیلی جنگیدم ولی تنها موندم.