فرمول یک اتریش 2025؛ پیروزی نوریس و اقتدار مکلارن

تیم فرمول یک مکلارن، سال 1963 تاسیس شد و طی بیش از 6 دهه حضور مستمر در بالاترین سطح مسابقات موتور اسپرت، 9 مرتبه قهرمانی تیمی و 12 قهرمانی فردی را تجربه کرده است. آخرین بار که راننده‌ای از مکلارن، قهرمان فصل فرمول یک شد، لوئیس همیلتون سال 2008 بود. سال 2024 هم باوجود قهرمانی مکس وستاپن با تیم ردبول، لاندو نوریس دوم شد و تیم مکلارن، عنوان نخست تیمی را کسب کرد.

جایزه بزرگ اتریش سال 1963 به تقویم فرمول یک اضافه شد و حالا 63 سال قدمت دارد. تاکنون 44 مسابقه‌ی فرمول یک در پیست ردبول اتریش برگزار شده است. این مسیر 4/3 کیلومتری، برای مسابقات جایزه بزرگ، 71 دور دارد و در مجموع، 307 کیلومتر فراهم می‌کند. تیم فراری و مکس وستاپن، پر افتخارترین تیم و راننده در فرمول یک اتریش هستند.

لاندو نوریس در مسابقه گرندپری اتریش به مسیر پیروزی بازگشت و پس از یک نبرد تن‌به‌تن هیجان‌انگیز با هم‌تیمی‌اش در مک‌لارن، موفق به کسب قهرمانی شد – در حالی که مکس وستاپن، رقیب اصلی او در رقابت قهرمانی،  همان دور اول از مسابقه کنار رفت.

نوریس که مسابقه را از پول پوزیشن آغاز کرده بود، در پیچ اول، جلودار شد اما خیلی زود تحت فشار شدید صدرنشین جدول قهرمانی، پیاستری، قرار گرفت. پیاستری چند حمله انجام داد و حتی در مقطعی با قدرت از نوریس عبور کرد، اما این جابه‌جایی خیلی سریع معکوس شد و نوریس دوباره پیش افتاد.

پس از یک لحظه حساس در ترمزگیری پیچ ۴، جایی که پیاستری قفل کرد و نزدیک بود به عقب نوریس برخورد کند، راننده استرالیایی تصمیم گرفت دوره اول تایرهایش را کمی بیشتر ادامه دهد تا در ادامه مسابقه مزیتی به دست آورد.

اگرچه پیاستری در فازهای دوم و سوم مسابقه تایم‌های چشمگیری ثبت کرد، اما نوریس به اندازه کافی سرعت داشت تا صدرنشینی خود را حفظ کند و با عبور از خط پایان، سومین پیروزی فصلش و اولین برد پس از گرندپری موناکو در ماه گذشته را جشن بگیرد.

در غیاب رئیس تیم فراری، فرد واسور، که به دلایل شخصی پیش از مسابقه به خانه بازگشته بود، خودروهای ارتقایافته فراری مسابقه‌ای آرام ولی پربار داشتند و با چارلز لکلرک به سکو رسیدند. لوییس همیلتون نیز به رتبه چهارم دست یافت.

جورج راسل تنها بازمانده مرسدس بود که مسابقه را در رده پنجم به پایان رساند، چرا که هم‌تیمی تازه‌کارش، کیمی آنتونلی، به طرز دراماتیکی در ترمزگیری پیچ ۳ در همان دور اول با مکس وستاپن برخورد کرد و هر دو از مسابقه کنار رفتند.

لیام لاوسون از جایگاه ششم شروع کرد و همان رتبه را تا پایان حفظ کرد تا برای اولین‌بار موفق با کسب امتیاز فرمول یک شود. او جلوتر از فرناندو آلونسو از استون مارتین و بورتولتو از تیم کیک سائوبر، مسابقه را به پایان رساند

نیکو هاکنبرگ با یک بازگشت قوی از انتهای خط استارت، سومین مسابقه متوالی خود را با امتیاز به پایان رساند و امتیاز دوگانه‌ای برای سائوبر به ارمغان آورد. استبان اوکون نیز با قرار گرفتن در جایگاه دهم، آخرین امتیاز مسابقه را برای هاس کسب کرد.

اُلی بیرمن هم‌تیمی اوکون در رتبه یازدهم از خط پایان عبور کرد و ایساک هادجار هم دوازدهم شد. پیر گسلی نیز به دلیل مشکلات شدید در تعادل خودروی آلپین، از جمع مدعیان امتیاز خارج شد و به رتبه سیزدهم سقوط کرد. پس از او، لنس استرول قرار گرفت که با وجود سرعت چشمگیرش در تمرینات، نتوانست آن را به مرحله تعیین خط یا مسابقه منتقل کند. فرانکو کولاپینتو (آلپین) و یوکی سونودا (ردبول) نیز آخرین رانندگانی بودند که مسابقه را به پایان رساندند.

کولاپینتو در مراحل پایانی نزدیک بود با پیاستری برخورد کند، و کل نتایج را تغییر دهد. زمانی که راننده مک‌لارن قصد سبقت‌گیری داشت. این اتفاق باعث شد کولاپینتو پنج ثانیه جریمه شود که البته تاثیری بر جایگاه نهایی‌اش نداشت.

سونودا هم به دلیل چرخاندن کولاپینتو در اوایل مسابقه، جریمه ۱۰ ثانیه‌ای دریافت کرد. ورستپن و آنتونلی به همراه رانندگان ویلیامز، شامل الکس آلبون و کارلوس ساینز – که حتی نتوانست مسابقه را آغاز کند و در استارت گیر کرد – جزو بازماندگان مسابقه بودند.

در جدول رانندگان،  اسکار پیاستری استرالیایی در صدر جدول است و فقط هم‌تیمی خود را با 15 امتیاز کمتر، نزدیک خود می‌بیند. مکس وستپن راننده‌ی ردبول، 61 امتیاز با صدر جدول فاصله گرفته و بالاتر از جورج راسل، سوم است. فعلا چارلز لکلرک و لوئیس همیلتون، رده‌های پنجم و ششم را نگه داشته‌اند.

در جدول تیمی، مکلارن همچنان با اختلاف زیاد از رقبا جلو است و قهرمانی دیگران را غیر ممکن نشان می‌دهد. فراری تقریبا نصف مکلارن امتیاز گرفته و با اختلاف بسیار کم نسبت به مرسدس، دوم است. ردبول ریسینگ، ویلیامز و ریسینگ بولز (تیم فرعی ردبول) رده‌های چهارم تا ششم را مشابه هفته قبل، حفظ کرده‌اند.