بهترین رانندگان تیم فرمول یک مکلارن ریسینگ

محال است که فرمول یک را دنبال کنید و مکلارن (یا رانندگانش را) دوست نداشته باشید، این تیم از سال 1966 در گرندپری موناکو با رانندگی بروس مکلارن وارد رقابت‌های قهرمانی جهان فرمول یک شد و تبدیل به بخشی جداناپذیر از این ورزش شد.

برخلاف تیم‌های مرسدس و فراری تعداد زیادی از قهرمانی‌های مکلارن در فصول رقابتی به دست آمده و این نشان از تأثیر بیشتر رانندگان است.

در این مقاله چند راننده از بهترین‌های مکلارن را لیست کرده و راجع به رانندگی آن‌ها مباحثی را مطرح می‌کنیم؛ امید است که مخاطبان پدال نام رانندگانی که از فهرست ما جامانده‌اند را در کامنت سکشن گوشزد کنند.

شاید بتوان سنا را بهترین راننده تاریخ فرمول یک دانست؛ وی تنها سه قهرمانی جهان به دست آورد، ولی با سبک رانندگی خویش 28 سال پس از مرگش هم هنوز مورد بحث محافل موتوراسپرت است. سرعت سنا در تک دورها بی‌نظیر بود به‌طوری‌که رکورد جایزه پول پوزیشن را شکسته بود، رکوردی که در سال 2006 توسط مایکل شوماخر افسانه‌ای شکسته شد.

همچنین تعداد زیادی از کارشناسان، آیرتون سنا را در زمره بهترین رانندگان در هوای بارانی قرار می‌دهند، اولین مسابقه بارانی سنا افسانه‌ای بود. موناکو 1984 آیرتون سنای روکی که از رده 12 شروع کرده بود با کسب ده رده در ماشین میدفیلد تولمن به دومی رسید. از دیگر رانندگی‌های سنا در باران می‌شود به آلمان و ژاپن 1988 و دور اول گرن پری اروپای 1993 اشاره کرد متأسفانه، سال 1994 سنا آخرین پل پوزیشن خود را کسب کرد و در روز مسابقه تصادف منجر به مرگی داشت. مکلارن برای پاسداشت میراث سنا، یک سوپرکار شدیداً پیست محور را مزین به نام این راننده کرد.

نمی‌توان از سنا گفت و رقیب و هم‌تیمی‌اش پراست را از یاد برد، این راننده فرانسوی توانست در سال‌های 1985 و 1986 و 1989 و 1993 به‌عنوان قهرمانی رانندگان دست پیدا کند، هرچند که آخری را با تیم ویلیامز به دست آورده. البته نباید از خاطر برد که او در سال‌های 1984 و 1988 هم بسیار به قهرمانی نزدیک بود؛ به‌طوری‌که در 1984 به خاطر ریتایر شدن در بسیاری از مسابقات تنها نیم امتیاز با لائودای قهرمان فاصله داشت و در 1988 به خاطر نوعی قانون که صرفاً ده مسابقه برتر رانندگان را ملاک قرار می‌داد در پس سنا قرار گرفت.

از تاریخی‌ترین رقابت‌های تاریخ اف 1 می‌توان به لائودا-هانت 1976 اشاره‌ای داشت، در یک طرف نیکی لائودای اتریشی مدافع عنوان قهرمانی حضور داشت که با فراری 312T2 خود اوایل فصل را به آتش کشیده بود ولی پس از تصادف مرگبار لائودا در نوردشلایف و غیبت او در دو جایزه بزرگ پس از آن؛ این هانت بود که از فرصت استفاده کرد و چهار برد ارزشمند و یک سومی کسب کرد تا بتواند با یک امتیاز اختلاف قهرمان جهان بشود.

اما این دو ازنظر سبک رانندگی وزندگی نقطه مقابل هم بودند و همین امر دیدن رقابت آن‌ها را جذاب‌تر هم می‌کرد.

لائودا یک راننده منظم بود و ترجیح می‌داد حساب شده ریسک کند ولی جیمز هانت بدون توجه به خطرات احتمالی از هر گپ و فرصتی جهت به دست آوردن مزیت زمانی استفاده می‌کرد.

خیلی‌ها این راننده را با 6 قهرمانی‌اش در مرسدس می‌شناسند ولی رانندگی وی برای مکلارن هم بسیار دیدنی بوده. لوئیس همیلتون زمانی که به مکلارن ریسینگ پیوست مورد حمایت مدیر تیم، ران دنیس بود؛ با این حال در ابتدا به‌عنوان راننده دوم یا وینگمن دیده می‌شد. زیرا هم‌تیمی‌اش فرناندو، قهرمان دو سال گذشته فرمول یک بود و هیچ‌کسی به قهرمانی لوئیس فکر نمی‌کرد.

به هرجهت همیلتون روکی نشان داد که می‌تواند در حد قهرمانی جهان باشد، این راننده بریتانیایی اولین فصل خود را در رده دوم با 1 امتیاز اختلاف به پایان رساند؛ این ناکامی موجب توقف همیلتون نشد، زیرا سال بعد در پیچ آخر مسابقه نهایی فصل با سبقت از تیمو گلوک توانست اولین عنوان قهرمانی جهان خود را به دست آورد.

در سال‌های پس از آن به دلایل مختلف همیلتون نتوانست با مکلارن به قهرمانی برسد، فقط در 2010 که در مسابقه آخر امکان قهرمانی برایش میسر بود به آن مهم نزدیک بود (ازنظر تئوری).

نهایتاً همیلتون در 2013 این تیم را به مقصد مرسدس ترک کرد و دوره قهرمانی‌های پیاپی‌اش شروع شد.

این بود مروری بر 4 نفر از بهترین رانندگان فرمول یک مکلارن؛ امیدواریم بعد از گذشت چند سال بتوانیم لندو نوریس و اسکار پیاستری را در چنین لیست‌هایی ببینیم.

سخن آخر اینکه اگر ازنظر شما عزیزان موردی اشتباه ذکر شده پذیرای نقدهای دقیقتان هستیم.

نویسنده: داریوش حشمتی