بهترین رانندگان نسکار (Nascar) در تمام تاریخ
اکنون بیش از 74 سال از تأسیس انجمن ملی مسابقات اتومبیل‌رانی استوک توسط بیل فرانس می‌گذرد و بیش از 1500 مسابقه هرساله در سراسر جهان برگزار می‌شود و برخی از رانندگان به‌عنوان بهترین‌ها در تاریخ ثبت شده‌اند.
جمعیت زیادی در آمریکا، کانادا، مکزیک و اروپا در طول سال‌ها از مسابقات نسکار لذت برده‌اند و هزاران شرط را بر روی بهترین رانندگان و تیم‌ها بسته‌اند. هر طرفداری عقیده‌های خود را در مورد اینکه بهترین راننده‌ها چه کسانی بوده‌اند دارد، اما در اینجا پنج راننده وجود دارد که فکر می‌کنیم حداقل برای قدردانی از آن‌ها باید اسمشان آورده شود.
جیمی جانسون (Jimmie Johnson):
یکی از بزرگترین رانندگان نسکار در تاریخ، اولین بازی خود را در مسابقات سری کاپ (Cup series) در سال 2001 انجام داد. از آن سالی که راننده‌ی بزرگ دیل ارنهارت (Dale Earnhardt) به طرز غم‌انگیزی درگذشت، هیچ راننده دیگری به‌اندازه جانسون در سری مسابقات کاپ نسکار قهرمانی کسب نکرده است.
او در تمام مسابقات شکست‌ناپذیر بود و پنج قهرمانی متوالی را بین سالهای 2006 و 2010 به دست آورد. او در سال 2020 با 83 پیروزی حرفه‌ای از مسابقات تمام وقت کناره‌گیری کرد. او دو بار موفق شد در مسابقات دیتونا ۵۰۰ (Daytona 500) اول شود. او همچنین مانند ریچارد پتی و دیل ارنهارت قهرمان مسابقات سری هفت (7 series) شده است.
بابی آلیسون (Bobby Allison):
او یکی از موفق‌ترین رانندگان تمام دوران بود، 84 پیروزی حرفه‌ای‌اش بود که او را در بین پنج نفر برتر قرار داد. به‌طورکلی، آلیسون در بیش از 700 مسابقه سری جام نسکار از سال 1961 تا زمان بازنشستگی خود در سال 1988 رانندگی کرد.
اگرچه ممکن است عده‌ای با این تئوری مخالف باشند، اما رقابت او و برادرش با کیل یاربورو (Cale Yarborough) در مسابقات دیتونا ۵۰۰ سال ۱۹۷۹ یکی از عوامل اصلی افزایش محبوبیت NASCAR در آغاز دهه جدید بود. البته برادر او تنها یک قهرمانی در سری جام نسکار را به دست آورد و در اغلب دوران حرفه‌ای خود با تیم‌های کوچک همکاری می‌کرد.
جف گوردون (Jeff Gordon):
در اواخر دهه 1990 جف گوردون راننده‌ای بود که هرکس می‌خواست شانسی برای قهرمانی داشته باشد، باید او را شکست می‌داد. او خودش چهار بار برنده شد و زمانی که برای اولین بار در سال 1995 در سن 24 سالگی قهرمانی مسابقات را به دست آورد، به‌عنوان جوان‌ترین فردی که به قهرمانی رسیده بود، شناخته شد. سپس در سالهای 1997، 1999 و 2005 این موفقیت خود را تکرار کرد.
او با 93 پیروزی در مسابقات حرفه‌ای، موفق‌ترین راننده نسکار دوران مدرن محسوب می‌شود. ماشین شماره ۲۴ او حتی در خارج از مسابقات نسکار نیز به‌خوبی شناخته شد و بعداً به تالار مشاهیر معرفی شد. در زمان بازنشستگی او در سال 2016، تصور می‌شد که او پردرآمدترین راننده نسکار تاکنون بوده است.
دیل ارنهارت (Dale Earnhardt):
بسیار غم‌انگیز است ولی مرگ غم‌انگیز دیل ارنهارت در پیست دیتونا 500 در سال 2001 باعث شد که بسیاری از افراد که حتی به اتومبیل‌رانی علاقه نداشتند او را بشناسند؛ اما بی‌شک او یکی از بهترین‌ها در نظر گرفته می‌شود، زیرا سری مسابقات سون (Seven) و ۷۶ مسابقه در سطح سری کاپ را برده است.
بسیاری از طرفداران او می‌گویند شورلت شماره ۳ ارنهارت یعنی خود مسابقات نسکار! سبک رانندگی تهاجمی او در طول دوران اوجش طرفداران بسیاری را برای او به ارمغان آورد. مرگ او در آخرین دور مسابقه‌اش در سال 2001، فصل جدیدی از افزایش ایمنی ورزش‌های موتوری را شروع کرد.
ریچارد پتی (Richard Petty):
وقتی به شما لقب پادشاه می‌دهند، همیشه دلیل خوبی دارد. پتی اولین راننده‌ای بود که هفت قهرمانی در سری کاپ به دست آورد و در دوران حرفه‌ای که ۳۵ سال به طول انجامید، ۲۰۰ بار اول شد. او همچنین موفق شد هفت بار رکورد مسابقات Daytona 500 را نیز بشکند.
پتی در تمام مسابقات خود تهاجمی و خشن بود و همچنین به خاطر تعداد دفعاتی که در حین مسابقه از تصادفات جدی جان سالم به‌در می‌برد مشهور است. این حوادث تغییراتی را در مقررات ایمنی ایجاد کرد، اما این باعث نشد که او در طول دوران حرفه‌اش برای پیروزی در مسابقات نجنگد.