چرا "استعداد" در فرمول یک به تنهایی ضامن قهرمانی نیست؟

همان‌طور که می‌دانید راه یافتن به فرمول یک چالش‌های زیادی دارد. ظاهرا فقط بهترین رانندگان می‌توانند در این مسابقات حضور پیدا کنند و افرادی که در این رشته ورزشی پرطرفدار شرکت دارند، بااستعدادترین رانندگان روی زمین هستند؛ اما آیا واقعاً این‌گونه است؟ تعیین کردن سریع‌ترین دونده در جهان یا بهترین تیم فوتبال کار راحتی به نظر می‌رسد اما زمانی که بحث فرمول یک باشد موضوع کمی پیچیده‌تر خواهد شد.

فصل پیش مکس ورشتاپن راننده ردبول اولین قهرمانی خود را بین 19 رقیب کسب و این فصل هم این عنوان را تکرار کرد؛ اما اگر به پشت‌صحنه و قضایای دیگر نگاه کنیم شاید چشم‌انداز متفاوتی وجود داشته باشیم.

لوئیس همیلتون که هفت بار عنوان قهرمانی فرمول یک را کسب کرده می‌گوید:

فرمول یک به کلوپی برای بچه‌های میلیاردر تبدیل شده است.

برای بسیاری از افراد شانس زیادی در این رشته ورزشی وجود ندارد. اگرچه امکان تبدیل شدن به راننده فرمول یک وجود دارد اما بسیاری از کشورها فاقد منابع لازم برای پشتیبانی از استعدادها هستند و به همین خاطر آن‌ها کشف نمی‌شوند.

اگر بخواهید از نردبان فرمول یک صعود کنید باید کار را از رشته کارت شروع کنید. این رشته ورزشی هم هزینه‌های زیادی دارند و چند هزار تأمین‌کننده کارت، مکانیک‌ها و... در آن حضور پیدا کرده‌اند و برای آنکه بتوانید مسابقه‌ای رسمی را انجام دهید باید سفرهای متعددی به پیست‌های گوناگون داشته باشید. از اینجا به بعد می‌توانید راهی فرمول چهار شوید تا در نهایت با رشد پله به پله هدف اصلی خود یعنی حضور در فرمول یک را تحقق بخشید. هر سطحی را که پشت سر بگذارید با خودروهای بزرگ‌تر و قوی‌تر مواجه خواهید شد بنابراین هزینه‌های رقابت نیز بالاتر می‌رود. بر اساس ویدئویی که توسط Athletic Interest منتشر شده است، به‌طور متوسط کل فرایند شرکت در مسابقات کارت تا رسیدن به فرمول یک می‌تواند هزینه‌ای حدود 10 میلیون یورو داشته باشد!

carscoops می گوید دو ستاره مشهور فرمول یک، لوئیس همیلتون و سباستین فتل خانواده‌هایی داشته‌اند که پشتیبانی کاملی را برای حضور در فرمول یک و تحقق آرزوهای آن‌ها انجام داده‌اند. این رانندگان حتی اگر در سنین پایین از تیم‌های نوجوانان خود کمک مالی دریافت می‌کردند برای رسیدن به مراحل بالاتر می‌بایست حدود 50 هزار پوند را در نظر می‌گرفتند؛ و این برای اولین سال‌های قرن 21 میلادی بوده است. در مقابل باید دانست فردی همچون مکس ورشتاپن پیش از آنکه در برنامه نوجوانان ردبول پذیرفته شود سرمایه‌گذاری حدود 1 میلیون یورویی انجام داده است. در طول 5 سال گذشته تنها 8 راننده وارد فرمول یک شده‌اند و این موضوع نشان دهنده کمبود نقاط ورود به این رشته است. جدای از استعداد، برخی روندهای مشابه در مواجه شدن با چالش‌های فرمول یک وجود دارد. این روندها می‌توانند پشتیبانی شدن توسط تیم‌های بزرگ یا اسپانسرهای ثروتمند و یا خانواده‌ای متمول باشد. شاید هم همه این موارد!

اگر این امتیاز را دارید که به تیم‌ها پول پرداخت کنید بنابراین می‌توانید از دردسرهای مربوط به رقابت دوری کنید. یکی از خبرسازترین موارد به لانس استرول راننده استون مارتین مربوط می‌شود. البته بدون اینکه چیزی از شایستگی‌های استرول کم شود باید به این نکته اشاره شود که او در مسابقات نوجوانان حضور داشت و مقام اول رانندگان فرمول چهار و فرمول سه را کسب کرد؛ اما چه میزان از این موفقیت به شبیه سازهای سطح بالا، یک تیم پشتیبانی کامل و زمان‌های اضافی حضور در پیست بستگی داشته است؟ نکته دیگر اینکه پدرش نیز سهام تیم‌هایی را که استرول در آن‌ها حضور می‌یافت را خریداری کرده است. همین موضوع درباره نیکیتا مازپین، نیکولاس لطیفی و حتی لاندو نوریس صدق می‌کند.

فرمول یک و بسیاری از رشته‌های دیگر موتور اسپرت یک توازن جنجالی از استعداد و پول را برقرار می‌کنند و جایگاه‌های در دسترس برای رانندگان جدید بسیار محدود است. تیم‌ها دو گزینه دارند: صرف میلیون‌ها دلار سرمایه برای تربیت رانندگان بااستعداد اما بی‌پول و یا منتظر ماندن برای یک میلیاردر که با پسرش وارد مسابقات شود. آیا باید بپذیریم که به جز چند استثنا، راننده‌های فرمول یک لزوماً بهترین‌های دنیا نیستند بلکه ثروتمندترین آن‌ها هستند؟