بهترین خودروهای تاریخ رنو اسپرت، از مگان RS تا رنو 5 توربو

بخش اسپرت رنو هرچند هیچ‌گاه به‌اندازهٔ AMG یا M پاور مشهور نبوده اما در طول تاریخ خود خودروهای افسانه‌ای زیادی ساخته است. این بخش در سال 1976 با نام رنو اسپرت به‌عنوان جایگزین آلپین و بازوی موتوراسپرت این شرکت فرانسوی تأسیس شد. تمرکز اصلی رنو اسپرت، فرمول یک بود و در دههٔ 90 با کسب شش قهرمانی متوالی تولیدکنندگان، در کنار ویلیامز به یکی از مدعیان بزرگ این ورزش تبدیل شد. رنو اسپرت در مسابقات رالی و آفرود هم شرکت می‌کرد اما این بخش خودروهای جاده‌ای اسپرتی هم تولید کرده است که افسانه‌ای شدند.

یکی از اولین و چشمگیرترین خودروهای جاده‌ای تاریخ رنو اسپرت، رنو 5 توربو بود. این ماشین هرچند در ظاهر شبیه رنو 5 معمولی به نظر می‌رسید اما بجای پیشرانهٔ چهار سیلندر تنفس طبیعی در جلو، به یک موتور توربو مجهز شد که به‌صورت طولی پشت صندلی‌های جلو نصب شده و به چرخ‌های عقب نیرو می‌داد. این خودرو که برای مسابقات رالی WRC در نظر گرفته شده بود، توسط مارچلو گاندینی طراحی شد اما نتوانست در مسابقات نتایج قابل‌توجهی کسب کند. بااین‌حال، نسخهٔ جاده‌ای رنو 5 توربو با 160 اسب بخار قدرت به یکی از دیوانه‌وارترین هاچ‌بک‌های داغ تاریخ تبدیل شد. رنو اسپرت در طول چهار سال 4,987 دستگاه از این ماشین تولید کرد که نمونه‌های باقیماندهٔ آن امروز بیش از 100 هزار دلار قیمت دارند.

رنو اسپرت پس از خاتمهٔ تولید رنو 5 توربو، برای چندین سال از ساخت خودروهای جاده‌ای فاصله گرفت تا اینکه در نیمهٔ اول دههٔ 90 پروژه‌ای را با هدف ساخت یک خودروی رانندهٔ خالص از ابتدا آغاز کرد. این خودرو که با نام اسپایدر در نمایشگاه ژنو 1995 رونمایی شد، همه را شگفت‌زده کرد زیرا اسپایدر بیشتر شبیه ترکیبی از لوتوس و پورشه به نظر می‌رسید تا یک رنوی تولیدی. این خودروی اسپرتی بود که بر اساس یک شاسی آلومینیومی سبک‌وزن ساخته شده و فقط به‌صورت روباز ارائه می‌شد. اسپایدر به لطف بدنهٔ پلاستیکی، تنها 950 کیلوگرم وزن داشت و از یک پیشرانهٔ 2 لیتری با 150 اسب بخار قدرت که در وسط نصب شده بود نیرو می‌گرفت. اسپایدر علاوه بر اینکه یکی از افسانه‌ای‌ترین محصولات تاریخ رنو اسپرت محسوب می‌شد، اولین خودرویی بود که از ابتدا توسط این بخش توسعه پیدا کرد و با نام رنو اسپرت به بازار عرضه شد. از سال 1996 تا 1999 حدود 1,640 دستگاه از این ماشین ساخته شد.

هرچند اسپایدر خودروی فوق‌العاده‌ای بود اما رنو 5 توربو هنوز بین علاقه‌مندان رنو جایگاهی خدا گونه داشت. به همین دلیل، در سال 1999 رنو اسپرت تصمیم به ساخت جایگزین معنوی این خودرو گرفت. این هیولای کوچک موتور وسط که با موتور V6 بر اساس نسل دوم کلیو ساخته شده بود، ابتدا فقط یک خودروی مسابقه‌ای برای شرکت در مسابقات سری کلیو V6 تروفی بود اما در سال 2001 رنو اسپرت تصمیم گرفت نسخهٔ جاده‌ای که طرفداران در آرزویش بودند را تولید کند. این ماشین از همان پیشرانهٔ V6 نسخهٔ مسابقه‌ای استفاده می‌کرد که از پژو-سیتروئن قرض گرفته شده بود اما قدرت آن روی 230 اسب بخار محدود شد. هاچ‌بک موتور وسط رنو اسپرت با این نیرو ظرف 6.2 ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت می‌رسید و توانایی دستیابی به حداکثر سرعت 235 کیلومتر بر ساعت را داشت. کلیو V6 از سال 2001 تا 2005 در دو فاز تولید شد که فاز اول (2001 تا 2003) بر اساس نسخهٔ اولیهٔ نسل دوم کلیو و فاز دوم (2003 تا 2005) بر اساس نسخهٔ فیس‌لیفت کلیو ساخته شد. فاز دوم همچنین 25 اسب بخار قدرت بیشتری هم داشت.

از سال 2004، رنو اسپرت توسعهٔ نسخه‌های پرفورمنس نسل دوم مگان هاچ‌بک دودر را آغاز کرد و چهار سال بعد، چشمگیرترین نسخهٔ این خودرو را به بازار فرستاد. این هاچ‌بک پیست محور و درعین‌حال جاده‌ای که R26.R نام داشت، بر اساس نسخهٔ اسپرت ویژهٔ مگان با نام 230 F1 Team R26 ساخته شده بود. این نسخهٔ ویژه برای گرامیداشت قهرمانی رنو در فصل‌های 2005 و 2006 فرمول یک در نظر گرفته شده بود و R26.R هم از همان موتور 2 لیتری چهار سیلندر توربوشارژ با 230 اسب بخار قدرت استفاده می‌کرد ولی این مدل جدید با حذف قطعاتی مثل رادیوپخش، صندلی‌های عقب، ایربگ‌های پرده‌ای و چراغ‌های مه شکن، 123 کیلوگرم سبک‌تر شده بود. کمک‌فنرهای سفت‌تر، رینگ‌های آلیاژی جدید، کاپوت فیبر کربنی، صندلی‌های اسپرت، کمربندهای ایمنی شش نقطه‌ای و رول کیج سفارشی هم از دیگر ویژگی‌های R26.R بودند. این ماشین یک دور پیست نوربرگ‌رینگ را در 8 دقیقه و 17 ثانیه طی کرد که از پورشه کیمن S سریع‌تر بود و رکورد سریع‌ترین خودروی دیفرانسیل جلوی تولیدی این پیست را شکست. هرچند رنو اسپرت بعداً مگان‌های پرفورمنس بالای قوی‌تری تولید کرد اما برای خیلی‌ها، R26.R حماسی‌ترین خودروی دیفرانسیل جلوی تاریخ رنو اسپرت محسوب می‌شود. از این خودرو تنها 450 دستگاه ساخته شد.

رنو مگان RS تروفی R

رنو که می‌خواست رکورد سریع‌ترین خودروی دیفرانسیل جلوی تولیدی پیست نوربرگ‌رینگ را از سئات لئون کوپرا 280 بگیرد، سلاح جدید خود بر پایهٔ مگان را با نام تروفی R در سال 2014 معرفی کرد. این خودرو به یک پیشرانهٔ چهار سیلندر توربو با 275 اسب بخار قدرت مجهز شده و از ویژگی‌های منحصربه‌فرد زیادی مثل سیستم اگزوز تیتانیومی، کمک‌فنرهای اوهلینز، بزرگ‌ترین دیسک‌های ترمز تاریخ رنو، لاستیک‌های میشلن پایلوت اسپرت کاپ 2 و صندلی‌های اسپرت ریکارو با کمربندهای مسابقه‌ای بهره می‌برد. علاوه بر این، تروفی R مثل R26.R رژیم لاغری سختی برای کاهش وزن گرفت که باعث حذف صندلی‌های عقب، سیستم تهویه، نمایشگر لمسی و عایق‌های صدا شد. به لطف همهٔ این ویژگی‌ها، تروفی R یک دور نوربرگ‌رینگ را در 7 دقیقه و 54 ثانیه طی کرد و دوباره رکورد خودروهای تولیدی دیفرانسیل جلوی جهنم سبز را به رنو بازگرداند. علاوه بر این، هاچ‌بک آتشین رنو در پیست‌های دیگری مثل سوزوکا و اسپا هم رکوردهای متعددی را ثبت کرد و به یکی از حماسی‌ترین خودروهای تولیدی تاریخ رنو اسپرت تبدیل شد. از مگان RS تروفی R تنها 500 دستگاه ساخته شد.