اولین رانندگی با دوج چارجر بنزینی ۲۰۲۶، ماسل کاری برای تمام فصول

شاید خیلی‌ها به جایگزینی موتور V8 همی با پیشرانهٔ شش سیلندر توربو در دوج چارجر جدید انتقاد داشته باشند اما رانندگی من با چارجر سیکس‌پک بسیار درگیرکننده‌تر از آن بود که دوج انتظار داشت. این چارجر جدید هرچند ۵۵۰ اسب بخار قدرت زیر کاپوت خود دارد اما به‌صورت استاندارد با سیستم چهارچرخ محرک عرضه می‌شود. این چارجر که با نام اسکات پک سیکس‌پک شناخته می‌شود، نیروی محرکه خود را از یک پیشرانه ۳ لیتری شش سیلندر خطی توئین توربو دریافت می‌کند. این موتور درواقع همان هوریکین در قوی‌ترین حالت خود است. پیشرانه مذکور ۵۵۰ اسب بخار قدرت و ۷۲۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند و نیروی خود را از طریق یک گیربکس هشت سرعته اتوماتیک به چرخ‌ها منتقل می‌کند.

البته این موتور صدای چندان هیجان‌انگیزی ندارد و با اینکه از زیر کاپوت آوایی به گوش می‌رسد اما به‌اندازه‌ای نیست که ضربان قلب شما را سریع‌تر کند یا لبخند بر لبانتان بنشاند؛ اما از نظر قدرت، این یک موتور فوق‌العاده است. چارجر جدید در خط مستقیم بسیار سریع است و در ۳.۹ ثانیه به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رسد. به گفته دوج، این خودرو می‌تواند مسافت ۴۰۰ متر را تنها در ۱۲.۲ ثانیه طی کند و اگر پدال گاز را نگه دارید، درنهایت سرعت ۲۸۵ کیلومتر بر ساعت را در صفحه آمپر دیجیتال مشاهده خواهید کرد. هرچند سامانهٔ چهارچرخ محرک به‌صورت استاندارد وجود دارد اما این خودرو با یک سیستم قطع کن محور جلو عرضه می‌شود که می‌تواند ۱۰۰ درصد قدرت را به چرخ‌های عقب بفرستد. کافی است حالت اسپرت را انتخاب کرده و دکمه RWD را فشار دهید تا امکان دونات، دریفت، برن‌اوت فراهم شود.

یک نگاه سریع به شما می‌گوید که با چارجر دیتونا الکتریکی روبرو هستید یا با چارجر اسکات پک بنزینی زیرا در نمای جلوی این نسخهٔ شش سیلندر، کاپوت بالاتر قرار گرفته و ویژگی جذاب R-Wing مدل الکتریکی حذف شده است. در اینجا، مسیر جریان هوا بیشتر به‌منظور خنک‌سازی موردنیاز پیشرانه و اطمینان از تغذیهبندی مناسب دو توربوشارژر ۵۴ میلی‌متری گرت است. در عقب هم اگزوزهایی که از زیر سپر بیرون زده‌اند نشان می‌دهند که با یک چارجر بنزینی طرف هستیم. علاوه بر این، کمی بالاتر هم نوشته بزرگ CHARGER دیده می‌شود درحالی‌که در نسخهٔ برقی این نوشته DAYTONA است.

فضای داخلی راننده محور

درب هردو نسخه دو یا چهاردر را که باز کنید، اساساً با تجربه کابین یکسانی روبرو می‌شوید. میزان فضای داخل یکسان و کاملاً کافی است. سرنشینان عقب در هر دو نسخه خودرو احساس راحتی خواهند داشت. دوج صندلی‌های جلوی جدید و سفارشی با پشتی بلند را ارائه می‌کند و جنس پارچه حس خوبی دارد اما من حس کردم بیشتر روی صندلی نشسته‌ام تا اینکه کاملاً در آن جا گرفته باشم. البته با گذشت مدتی پشت فرمان، اوضاع کمی راحت‌تر شد اما مدتی طول کشید تا به آن عادت کنم.

صرف‌نظر از این، طراحی کابین به لطف طراحی دو نمایشگر و کنسول مرکزی، فضایی راننده محور ایجاد کرده است. صفحه آمپر استاندارد ۱۰.۳ اینچی است اما نمونهٔ بزرگ‌تر ۱۶.۰ اینچی عریض‌تر هم در مدل مجهز به پکیج پلاس ارائه می‌شود. هر دو نسخه دارای یک نمایشگر ۱۲.۳ اینچی مرکزی هستند که وظیفه سیستم اطلاعاتی-سرگرمی را انجام می‌دهد. در عقب، فضای بار زیادی خواهید یافت. دوج چارجر درواقع یک لیفت‌بک بسیار بزرگ است که خود را به شکل یک ماسل‌کار درآورده است. این یعنی کل بخش عقب باز می‌شود، می‌توانید صندلی‌ها را تا کنید.

آزمایش رانندگی ما با این خودرو در مسیری بسیار پرپیچ‌وخم با نام درهٔ اژدها انجام شد که انتخاب خیلی مناسبی برای خودرویی به بزرگی چارجر نیست. چلنجر وایدبادی قبلی را به یاد دارید؟ این چارجر جدید ۵۱ میلی‌متر عریض‌تر و کمی کشیده‌تر است. درواقع، فاصله محوری چارجر کمی بیشتر از فاصله محوری دوج دورانگو است. حالت اسپرت را فعال کردم که توزیع قدرت بین محورها را از ۵۰-۵۰ به ۶۰-۴۰ بین محورهای عقب و جلو تغییر می‌دهد. در این حالت پاسخ پدال کمی بیش‌ازحد تهاجمی می‌شود اما وزن فرمان سنگین‌تر می‌شود که ویژگی خوبی است. در حالت عادی، واقعاً از تنظیم سبک فرمان لذت نمی‌بردم اما حالت اسپرت این مشکل را به‌خوبی برطرف می‌کند.

چارجر در پیچ‌ها مرا غافلگیر کرد. این کوپه بزرگ برای پیچیدن اشتیاق دارد و اگر بخواهید با خوشحالی انتهای خود را می‌چرخاند. به لطف ترمزهای برمبو شش پیستونه در جلو، کاهش سرعت هم خیلی خوب انجام می‌شود. البته لحظاتی در برخی از پیچ‌های می‌توانستم احساس کنم وزن خودرو در برابر ترمزگیری من مقاومت می‌کند اما هرگز به‌اندازهٔ حالتی که در یک خودروی الکتریکی پرفورمنس در همان موقعیت تجربه می‌کردم نبود. ویژگی غافلگیرکنندهٔ چارجر جدید، تعادل آن است. در این خودرو خبری از کمک‌فنر فعال نیست و چارجر صرفاً سیستم تعلیقی با تنظیم بسیار خوب دارد. در جلو یک سیستم تعلیق چند اتصالی و در عقب یک سیستم چهار اتصالی مستقل است. سواری زمانی که بخواهید راحت است و زمانی که نیاز باشد، سرگرم‌کننده خواهد بود.

درنهایت، دوج فضایی را برای ما فراهم کرده بود تا قابلیت دیفرانسیل عقب این چارجر را آزمایش کنیم؛ و در اینجا بود که به یاد آوردیم ماهیت این خودرو چیست. اگرچه چارجر به لطف امکانات مدرن کابین و سیستم چهارچرخ محرک، هوشمندتر شده است اما همیشه آماده لحظات خوب و هیجان‌انگیز است و تنها به‌اندازهٔ فشردن چند دکمه با دریفت کشیدن دکمه فاصله دارید.

چارجر اسکات پک سیکس‌پک با قیمت پایه ۵۶,۹۹۰ دلار عرضه می‌شود و در نسخهٔ چهاردر فقط ۲ هزار دلار به این رقم اضافه می‌شود. کسانی که خواهان مدلی ارزان‌تر هستند اما باید منتظر مدل R/T بمانند که از پیشرانه هوریکین پایه با ۴۲۰ اسب بخار قدرت استفاده می‌کند و قیمت پایه ۵۱,۹۹۰ دلار دارد. درمجموع، چارجر خودروی بسیار قدرتمندی با قیمت زیر ۶۰ هزار دلار است. شکی نیست که دوج یک نسخه V8 را نیز عرضه خواهد کرد اما این سیکس‌پک ۵۵۰ اسب بخاری هیجانی را فراهم می‌کند که برخی ممکن است احساس کنند نسخه الکتریکی فاقد آن است. البته من شخصاً دیتونای برقی را دوست دارم اما این چارجر بنزینی بیشتر با آنچه مشتریان دوج به آن عادت دارند، مطابقت دارد.

نقاط قوت: سامانهٔ چهارچرخ محرک، امکان انتقال تمام نیرو به چرخ‌های عقب، قدرت زیاد با وزن مناسب دماغه

نقاط ضعف: صدای موتور ضعیف، فرمان بیش‌ازحد سبک در حالت عادی، نیاز به صندلی‌های بهتر

منبع: Motor1