بررسی فعالیت‌ رولزرویس در هوانوردی؛ مهندسی موتور هواپیما

با ملاقاتی که چارلز رولز و سر هنری رویس در اوایل قرن بیستم ترتیب دادند، اولین قدم‌ها برای تأسیس لوکس‌ترین شرکت‌ خودروسازی تاریخ برداشته شد. از زمان تأسیس رولزرویس تاکنون شاهد تولید برخی از گران‌ترین و خاص‌ترین خودروهای دنیا بوده‌ایم. رولزرویس اما در صنعت هوانوردی هم حضور فعال دارد که البته شرکت خودروسازی رولزرویس هویت متفاوتی در مقایسه با مجموعه‌ی تولید کننده پیشرانه‌های هواپیما دارد.

رولزرویس در سال 1971 اعلام ورشکستگی کرد که نتیجه آن تقسیم شرکت به دو بخش رولزرویس موتور هلدینگ لیمیتد و رولزرویس لیمیتد بود که شرکت دوم روی پیشرانه های جت تمرکز داشت. این کمپانی که هم‌اکنون رولزرویس Ltd نام دارد از جنگ جهانی اول تاکنون به کار تولید پیشرانه هواپیما پرداخت و اولین محصول خود به نام ایگل را در سال 1915 برای ارتش بریتانیا تولید کرد. این مجموعه از سال 1987 خصوصی‌سازی شد و مستقل از بخش خودروسازی به زیرمجموعه‌ی رولزرویس هلدینگز رسید.

رولزرویس هُلدینگز مالک شرکت صنایع انرژی، هوافضای و جنگ‌افزار بریتانیایی است که سهام‌دارانی از کشورهای مختلف دنیا دارد. هلدینگ رولزرویس در زمینه طراحی، ساخت و توسعه‌ی فناوری سامانه‌های تولید، انتقال و توزیع برق، توسعه فناوری و تولید تجهیزات نظامی و به‌ویژه در زمینه فناوری هوافضا نیز فعالیت دارد.

علاوه‌بر هوانوردی، رولزرویس در رتبه ۱۶ از فهرست بزرگترین پیمانکاران پروژه‌های نظامی جهان قرار دارد. همچنین این شرکت به واسطه MTU که برند تابعه آن است، یکی از بزرگترین تولیدکنندگان موتورهای دیزلی و گازی بزرگ، مخصوص کشتی‌رانی و صنایع غیردریایی در جهان است.

بخشی از سهام رولزرویس هلدینگز که در بازار بورس لندن معامله می‌شود، معادل 22 میلیارد پوند برآورد شد، که رولزرویس را در جایگاه ۲۴ از بزرگترین شرکت‌های فعال در بورس لندن قرار می‌ددهد.

در تمامی این سال‌ها، شرکت رولزرویس Ltd تعهد زیادی به ساخت قوای محرکه هواپیماها نشان داده و دومین سازنده بزرگ پیشرانه این وسایل نقلیه هوایی در دنیا به شمار می‌رود. رولزرویس حتی برخی از مهم‌ترین پیشرانه‌هایی که تاریخ صنعت هوانوردی را تغییر داده‌اند تولید کرده است.

مدتی پس از پایان جنگ جهانی اول و دوم، سری پیشرانه های RB211 رولزرویس توسعه یافتند. با نیروی رانش فراتر از 186 هزار نیوتون، این پیشرانه توانایی‌های فوق‌العاده‌ای داشته و در هواپیماهای لاکهید L-1011 تری استار و برخی نمونه‌های ترابری بوئینگ 747 نصب شده است. طبیعتاً پیشرانه RB211 با گذشت زمان بهبود یافته تا مناسب نیازهای امروزی باشد. در حال حاضر پیشرانه یاد شده به‌صورت گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرد و برای مثال نسخه RB211-535E4 آن در بوئینگ 757 دیده می‌شود.

رولزرویس در سال 1990 پیشرانه های جدیدتر را بانام ترنت معرفی کرد. ایرباس A330 با پیشرانه ترنت 700 خود سریعاً جلب‌توجه کرد چراکه توانایی تولید نیروی رانش 320 هزار نیوتونی داشته و در توسعه آن به رعایت قوانین آلایندگی بدون تأثیر منفی روی دیگر فاکتورها توجه شده است. به همین خاطر پیشرانه های ترنت رولزرویس جزو گیراترین محصولات این شرکت هستند و علاوه بر ایرباس A330 در هواپیماهایی همچون ایرباس A350 XWB و بوئینگ 787 دریم لاینر به عنوان یکی از بهترین جت‌های تاریخ بوئینگ دیده می‌شوند. درست همانند RB211، پیشرانه ترنت نیز در طول این سال‌ها ارتقا یافته و جدیدترین نسخه‌های آن ترنت 1000 و ترنت XWB هستند. با اینکه خودروسازی رولزرویس و شاخه هوانوردی آن در حال حاضر هویت جداگانه‌ای دارند اما هم خودروها و هم پیشرانه های هواپیماهای رولزرویس جزو بهترین و پیشرفته‌ترین محصولات صنایع خودروسازی و هوانوردی هستند.

در حال حاضر نیز پیشرانه‌های تولیدی رولزرویس در مشهورترین هواپیماهای دنیا به کار رفته‌اند. ایرباس A380 به عنوان بزرگ‌ترین مسافربر درحال کار دنیا از 4 موتور توربوفن رولزرویس RB960 و RB970  از سری ترنت ۹۰۰ در مدل‌های مختلف استفاده می‌کند.