رولزرویس کامارگ، گرانترین خودروی تولیدی نیمقرن پیش، حالا به خودروی کلاسیکی تبدیل شده که با قیمتی کمتر از یک بامو سری ۳ نو، رؤیای مالکیت رولزرویس را محقق میکند.
رولزرویس در طول تاریخ خود برخی از بهترین و انحصاریترین خودروهای جهان را تولید کرده و به همین دلیل، بهعنوان خودرویی دیده میشود که تنها افراد بسیار ثروتمند میتوانند از پس هزینههای آن برآیند؛ اما این تصور چندان درست نیست، زیرا مدلهای کلاسیک متعددی وجود دارند که رؤیای مالکیت رولزرویس را با هزینهای بسیار کمتر از تصور عموم محقق میکنند. یکی از این کلاسیکها، کامارگ است که ۵۰ سال پس از معرفی، شایسته توجه جدی برای کسانی است که میخواهند بدون صرف ثروت، یک رولزرویس داشته باشند.
پرچمدار دوران بحران رولزرویس
در اوایل دهه ۱۹۷۰، شرکت اصلی رولزرویس لیمیتد به دلیل مدیریت ضعیف توسعه موتور توربوفن RB211 در آستانه فروپاشی قرار گرفت. برای نجاتبخش سازندهٔ موتور هواپیما که از نظر استراتژیک مهم بود، دولت بریتانیا شرکت را ملی کرد اما بهعنوان بخشی از این توافق، بخش خودروسازی از شرکت اصلی جدا شد و در سال ۱۹۷۳ بهصورت مستقل وارد بازار سهام شد. این فرآیند، رولزرویس موتورز را با کمبود بودجه مواجه کرد. برای بهبود وضعیت، مدیریت تصمیم گرفت یک مدل پرچمدار جدید معرفی کند؛ اما با بودجه محدود و بحران نفتی که صنعت خودرو را تحت تأثیر قرار داده بود، شرکت مجبور به کاهش هزینهها شد. نتیجه، رولزرویس کامارگ بود که بهجای طراحی کاملاً جدید، نسخهای بازطراحیشده از سیلور شادو و کورنیش بود.
طراحی ایتالیایی
برای اولین بار در تاریخ رولزرویس، طراحی بدنه به شرکت ایتالیایی پینینفارینا سپرده شد. پائولو مارتین، طراح برجسته، این پروژه را هدایت کرد. مارتین درحالیکه به سنت طراحیهای ساده و باشکوه رولزرویس وفادار ماند، سعی کرد عناصر نوآورانهای مانند جلوپنجرهای با زاویه ۷ درجه (بهجای عمودی کامل) به این کوپه دودر اضافه کند. روی کاغذ، کامارگ جذاب به نظر میرسید، اما پس از مذاکرات طولانی درباره برخی ویژگیها، نتیجه نهایی که در سال ۱۹۷۵ رونمایی شد، به دلیل ظاهر بیشازحد ساده و حتی کسلکننده موردانتقاد قرار گرفت. ۵۰ سال بعد، طراحی بیرونی کامارگ همچنان تأثیرگذار نیست و یکی از جنجالیترین مدلهای رولزرویس محسوب میشود. با وجود ابهت قابلتوجه، تناسبات آن کمی نامتعادل به نظر میرسد و ظاهر کلی، فاقد ظرافت بینظیر معمول رولزرویس است.
کابین کاملاً متفاوت
اگرچه کامارگ در سال ۱۹۷۵ و طی نیمقرن گذشته به دلیل ظاهر بیرونیاش موردانتقاد قرار گرفته، اما کابین کامارگ، چه در زمان معرفی و چه حالا، یک پرچمدار واقعی رولزرویس است. این کوپهٔ بریتانیایی عنوان اولین خودروی تولیدی مجهز به سیستم تهویه دو منطقهای را یدک میکشد. داشبورد با چرم پوشیده شده، آمپرهای الهامگرفته از هوانوردی، تزئینات فراوان چوب گردوی براق و صندلیهای عریض و فوقالعاده راحت، فضایی لوکس ایجاد کردهاند. اگرچه یک کوپه دودر است اما کامارگ با ۵,۱۶۹ میلیمتر طول و ۱,۹۱۸ میلیمتر عرض، کابینی جادار با فضای پای قابلقبول برای سرنشینان عقب فراهم میکند. ابعاد بزرگ خودرو همچنین به صندوق عقب عظیم ۷۰۸ لیتری منجر شده که کامارگ را برای سفرهای طولانی ایدهآل میکند.
رفتار جادهای بینقص
همانطور که اشاره شد، کامارگ بر پایه پلتفرم سیلور شادو و کورنیش ساخته شد. درنتیجه، پیشرانه نیز بدون تغییرات عمده منتقل شد، اما این لزوماً نکته منفی نبود. کامارگ از موتور معروف ۶.۷۵ لیتری V8 رولزرویس، با گیربکس سه سرعته اتوماتیک TH400 جنرال موتورز استفاده میکند. مدلهای اولیه با کاربراتورهای بزرگتر SU مجهز بودند که بعداً با نمونههای سولکس جایگزین شدند. در سال ۱۹۸۰ نیز موتور به سیستم انژکتوری بوش جترونیک مجهز شد. این موتور با حدود ۲۰۰ اسب بخار، چندان قدرتمند نیست، اما کامارگ هرگز برای اسپرت بودن طراحی نشده بود. بهعنوان یک کروزر فوق لوکس، ویژگی اصلی آن رفتار جادهای بینقص است که تحسین جهانی رسانهها و مالکان را به دنبال داشته است. در طول ۱۱ سال تولید، هندلینگ خودرو با افزودن سیستم فرمان هیدرولیک و تعلیق عقب مستقل بهتر شد.
یکی از ارزانترین رولزرویسها
کامارگ با هدف بازار صادراتی، بهویژه آمریکا، با قیمت ۲۹,۲۵۰ پوند معرفی شد که آن را در سال ۱۹۷۵ به گرانترین خودروی تولیدی جهان تبدیل کرد. با احتساب تورم، این مبلغ برابر با ۳۱۳ هزار پوند یا ۴۱۸ هزار دلار در سال ۲۰۲۵ است. با وجود قیمت بالا که در طول عمر این مدل افزایش یافت، کامارگ بهاندازه کافی سودآور بود تا ۱۱ سال در بازار بماند؛ اما از ۱۹۷۵ تا ۱۹۸۶، تنها ۵۳۱ دستگاه ساخته شد که آن را به یکی از کمتیراژترین پرچمداران رولزرویس تبدیل کرد. با وجود قیمت اولیهٔ بالا و تولید پایین، ارزش متوسط کامارگ اکنون حدود ۵۳ هزار دلار است و حتی با کمی شانس و صبر، میتوان نمونهای در شرایط عالی را با قیمت کمتر خرید. کامارگ هرچند ۵۰ سال پس از معرفی ممکن است یک شکست تلقی شود اما اکنون یک کلاسیک دستکم گرفتهشده است که مالکیت رولزرویس را برای طیف وسیعتری از افراد ممکن میکند.
۳ خرداد ۱۴۰۴ماشین خوبیه خیلی خوشگله
۳ خرداد ۱۴۰۴ماشین ایده عال خوب و عالی و جذاب و باحالی ♥️♥️♥️
🇩🇪هیتلر»
۳ خرداد ۱۴۰۴به این میگن یه ماشین مافیایی
مهران
۳ خرداد ۱۴۰۴کابینش🙂
Roham
۳ خرداد ۱۴۰۴کاش حداقل پشتشو بهتر طراحی میکردن
Arash2009
۳ خرداد ۱۴۰۴ماشین جالبیه
علی Shelby
۳ خرداد ۱۴۰۴جلو= انگلیسی.
پشت= ایتالیایی.
مازیار
۳ خرداد ۱۴۰۴جالبه موتور رولزرویسهای کلاسیک ۶/۷۵ لیتری بود موتور بی.ام.و روی رولزرویسهای جدید هم همون اندازه هست
Amir Machine
۳ خرداد ۱۴۰۴پیشینه اون موتور 6.75 لیتری به سال 1959 برمیگرده و جالب اینکه هرچند این موتور توسط رولزرویس توسعه داده شده بود اما خود رولزرویس سال 1998 اونو کنار گذاشت ولی بنتلی حتی تو دوران مالکیت فولکسواگن همچنان از این موتور استفاده میکرد. این موتور 6.75 لیتری زیر نظر گروه فولکسواگن توئین توربو شد و تا سال 2020 تو مولسان استفاده میشد حتی با وجودی که فولکسواگن موتور W12 رو برای بنتلی توسعه داده بود، این موتور یه جورایی نماد و وجه تمایز مولسان بود و تا 1000 نیوتن متر گشتاور تولید میکرد
مازیار
۳ خرداد ۱۴۰۴👌👌ممنون
Hf capri
۳ خرداد ۱۴۰۴فوق العاده عالی.
هرچند طراحیش خیلی سادست ولی بازهم عالیه با وجود قیمت نسبت پایین نسبت به بقیه رولزرویس ها بازهم هر چیزی که از یک رولزرویس انتظار میره رو داره.
JaMsHiD-B
۳ خرداد ۱۴۰۴تناسبات؟
اگر ده سال پیش بود یه حرفی
ما توی زمانه ای زندگی میکنیم که بی ام و یه آشغال میسازه به اسم سری پنج که شبیه به خوکی هست که داره خمیازه میکشه و چشماشو ورچلوسکیده کرده تا نور آفتاب اذیتش نکنه
اتفاقا این ماشین هم بسیار زیبا هست هم بسیار تناسبات داره
Mr Tiger
۳ خرداد ۱۴۰۴بنظر من درسته که رولز رویس همیشه پادشاه لوکس و اشرافی بوده ولی اونجایی خودشو از بقیه جدا کرد که سهامشو بی ام و خرید… بازم میگم بنظر من … فک کنید اگه فولکس سهام رو میخرید آیا RR همینقدر موفق بود؟ الان هر شرکتی فوق لوکس میسازه میگه برای رقابت با رولزرویس
Aryan Abdolahpoor
۳ خرداد ۱۴۰۴شاه دو دستگاه رولزرویس کامارگ در اختیار داشت که یکی دارای رنگ لیزری و دیگری که به رنگ آبی نقره ای بود که در موزه خودرو های تاریخی ایران موجود است