سانگ یانگ تیوولی : راهنمای خرید ، مزایا، معایب و مشخصات

قدیمی‌ترین کمپانی خودروساز کره جنوبی، سانگ‌یانگ با معرفی تیوولی توانست جان تازه‌ای بگیرد. خودرویی که مورد استقبال خوبی در اروپا و ایران هرچند این موضوع هم برای رهایی از ورشکستگی سانگ یانگ کافی نبود.

کمپانی سانگ‌یانگ قدیمی‌ترین خودروساز کره است و ازنظر برخی مصرف‌کنندگان، کیفیت محصولاتش گاهی از هیوندای و کیا هم بیشتر و بهتر است. جالب است بدانید این شرکت در حال حاضر چهارمین خودروساز کره جنوبی است. اما سؤالی پیش می‌آید که چرا تولیدات سانگ یانگ ناشناخته و کم‌فروش است؟ دلیل اصل این موضوع را باید طراحی دانست. جایی که سایر رقبا به‌خوبی با سلایق مخاطبان ارتباط برقرار می‌کنند، سانگ یانگ با طراحی‌های به‌شدت عجیب و گاهی زشت، خریداران را فراری می‌دهد و البته وجود غول‌هایی همچون کیا و هیوندای که فضای بازار را برایش تنگ‌تر کرده‌اند هم بی‌تأثیر نیست. سال 2011 بود که خبر رسید ماهیندرای هندوستان بخش زیادی از سهام سانگ‌یانگ را خریده و حاصل شراکت این دو برند کراس اووری شد به نام تیوولی.

در دهه هشتاد هنگامی‌که درهای واردات خودرو به کشور باز بود و قوانین محدودکننده‌ای چون حجم موتور و... وجود نداشت، بازار خودروهای شاسی‌بلند فول سایز با موتورهای حجیم، مانند تویوتا لندکروزر داغ بود. یکی از این شاسی‌بلندهای بزرگ، سانگ‌یانگ موسو بود که پای این برند را به ایران باز کرد. موسو موتورهای 2300 و 3200 سی‌سی داشت که موتور 3200 یا همان موتور شش سیلندر خطی مرسدس بنز، طرفدار بیشتری داشت. در آن سال‌ها شریک سانگ‌یانگ مرسدس بنز بود و به همین سبب موتورهای مرسدس بنز بر روی بسیاری از این خودروها استفاده می‌شد. بعد از موسو مدل‌های دیگری مانند اکتیون، کوراندو قدیمی و نیو، رودیوس، کایرون، چیرمن و رکستون وارد ایران شدند. سال 2016 فرا رسید و واردات با محدودیت‌هایی همراه شد و از همین رو خودروی کوچک‌تر و جدید و جذاب سانگ‌یانگ یعنی تیوولی به ایران رسید. این خودرو طراحی جذاب و خاصی داشت که از فلسفه طراحی سانگ یانگ به‌مراتب دور بود و به‌گونه‌ای که بسیاری از افراد خیال می‌کردند این یک خودروی چینی است. تیوولی در آن سال سه تیپ آرمور، اسپرت و الیت داشت که آرمور فیس‌لیفت شده الیت بود. سال 2018 رسید و سانگ‌یانگ رکستون G4 هم که یک کراس آور فول سایز و رقیبی برای پرادو بود معرفی شد. بعد از بسته شدن واردات در سال 2018 شرکت نورا موتور پارس، رکستون را با دو نسخه و تیوولی را در سه نسخه (اسپشیال، فایتر و سولار) مونتاژ کرد. اما تیوولی های مونتاژ و وارداتی تفاوت‌هایی دارند مثلاً در نسخه‌های مونتاژی، موتور در تمامی مدل‌ها به‌جز سولار، توربو شد و آپشن‌های بیشتری به آن اضافه شد و ظاهر آن‌ها هم با بازار جهانی یعنی فیس‌لیفت دوم مطابق بود. به‌تازگی سانگ یانگ تورس نسل جدید هم به‌صورت آزمایشی و برای تست به ایران آمد و ممکن است در آینده این خودرو را به‌صورت وارداتی یا مونتاژ هم در کشور داشته باشیم.

تیوولی جزو زیباترین خودروهای کره در زمان خود و البته ازنظر من میان رقبا هم زیباترین است. طراح این خودرو یک فرد ایتالیایی است. هنگامی‌که از عقب به خودرو نگاه می‌کنید ظاهر کپل و چراغ‌های پف‌کرده به همراه خطوط شکسته حس خوبی به شما القا می‌کند؛ نوشته تیوولی زیر لوگوی سانگ‌یانگ به زیبایی خودنمایی می‌کند و در کل عقب خودرو ظاهر جسورانه، عضلانی و زیبایی دارد. نکته قابل توجه، پلاستیک‌های مشکی رنگی است که دور خودرو کشیده شده و در محل نصب مه شکن عقب این ضربه‌گیرها به پایان می‌رسد.

نمای کناری ساده تیوولی به‌وسیله گلگیرهای برجسته و سقف گنبدی و ستون C بسیار پهن نسبت خودروهای دیگر بازار متمایز است.

طراحی جلوی تیوولی برخلاف باقی نقاط خیلی محافظه‌کارانه است و سانگ‌یانگ سعی داشته به‌وسیله چراغ‌های پهن و رنگ مشکی تیوولی را تزئین کند؛ کاپوت با خطوط شکسته بسیار به راننده حس خوبی در هنگام رانندگی می‌دهد. یکی از تفاوت تیوولی های 2018 با 2017 در خطوط مشکی سپر است. ظاهر جلویی بسیار خشن است و برخلاف اکثر خودروهای سانگ یانگ اینجا جلوپنجرهٔ بزرگی نداریم.

تیوولی در ایران تیپ‌های مختلفی دارد که با تغییر تیپ، تریم‌های داخلی هم تغییر می‌یابد مثلاً در ایران‌تریم مشکی یک دست، کرم و مشکی و قرمز و مشکی را می‌بینیم. سال 2016 تیوولی با دو نسخه الیت اسپرت وارد کشور شد که نسخه اسپرت لو آپشن است اما سطح آپشن‌های الیت با آرمور هیچ تفاوتی ندارد؛ اما کار به‌جایی کشید که کارشناسان بابت آپشن‌های کمی که تیوولی دارد آن را نقد می‌کردند و البته پر بی‌راه هم نمی‌گفتند؛ گذشت و مدتی بعد رامک خودرو در نمایشگاه خودروی مشهد در سال 1395 سانگ یانگ تیوولی رد پکیج (Red Package) را معرفی کرد که مانند پژو 207 MC تریم داخلی قرمز رنگ داشت و به علاوهٔ امکانات تیپ الیت از صندلی برقی راننده، کیسه هوای زانویی راننده، سردکن صندلی راننده، تهویه دوگانه و... هم برخوردار بود اما این تمام ماجرا نبود و در بخش فنی هم تغییری دیده می‌شد که در ادامه به آن می‌پردازیم. با این حال دلیل اصلی وارد نشدن نسخه ردپکیج فاصله قیمتی آن با نسخه‌های الیت و آرمور بود. در حال حاضر هم تنها تعداد انگشت‌شماری تیوولی ردپکیج در کشور حضور دارد.

هنگامی‌که وارد کابین تیوولی می‌شوید یک نکته نظر شما را جلب می‌کند، فضای کاربردی برای قرار دادن وسایل بسیار زیاد است و طراح سعی داشته تا از حداکثر فضا استفاده کند. متریال استفاده شده تلفیق پلاستیک خشک، پد نرم و پلاستیک نرم است و تا امروز که این خودرو کارکرد 80 هزارتایی دارد شما سروصدایی از ادوات کابین نمی‌شنوید اما رنگ قسمت‌هایی که استفاده مکرر از آن‌ها شده مانند دسته دنده رفته و طبیعتاً فرمان هم براق شده. کیفیت چرم صندلی‌های تیوولی بسیار خوب است و از اکثر خودروهای هیوندای و کیا بهتر بوده و از طرفی راحتی و دربرگیرندگی بسیار خوبی هم دارند.

این نکته را باید بگویم که در کابین شما آپشن‌های زیادی ندارید اما آپشن‌هایی که گذاشته شده کاربردی است؛ مثلاً سانروف، آیینه تاشو برقی و... که در ادامه به آن‌ها می‌پردازیم. داشبورد تیوولی با طرح پیانویی و طرح نقره‌ای رنگی تزئین شده و در کل طراحی‌اش هارمونی خوبی دارد. روی در راننده کلیدهای شیشه‌بالابرها، آیینه تاشو برقی، تنظیم برقی آیینه، قفل درها و قفل شیشه‌ها به رنگ نقره‌ای وجود دارد و فقط شیشه راننده اتوماتیک برقی است و بالاتر از آن هم بلندگوهای بزرگ تیوولی قرار دارد؛ بلندگوها بدون مارک است و کیفیت قابل قبولی دارد. در کنسول میانی زیر دسته دنده طرح پیانویی کشیده شده و جلوی آن گرم‌کن صندلی، پورت USB و حتی درگاه HDMI قرار دارد. بر روی داشبورد کنار چراغ خطر کلیدی وجود دارد که به‌وسیله آن نرمی و سفتی فرمان تنظیم می‌شود. کنار فرمان سه عدد کلید وجود دارد که تشکیل شده از کلید خاموش کردن ESP، سنسور جلو و تنظیم حالات رانندگی که عبارت‌اند از Power و Winter و Eco. آیینه هم فتوکرومیک است. صفحه کیلومتر آنالوگ است و فقط یک کامپیوتر سفری درون آن نصب شده و رنگ قرمزی روی آن است که برخلاف تصور چشم را آزار نمی‌دهد و کنتراست خوبی هم دارد. آپشن‌های سانگ‌یانگ تیوولی عبارت‌اند از: آیینه تاشو برقی، سانروف، کنترل حرکت در سربالایی، کروز کنترل، حالات رانندگی، سنسور جلو و فشار باد تایر، فرمان برقی، تنظیم حالات فرمان، گرم‌کن صندلی، آیینه تاشو برقی و سانروف؛ اما جدای از تمامی این آپشن‌ها، تیوولی آپشنی دارد که تقریباً در هیچ خودرویی که در ایران است مشاهده نمی‌شود؛ هنگامی‌که به کامپیوتر سفری نگاهی می‌اندازید به شما زاویه چرخ‌های جلو را نشان می‌دهد.

ردیف عقب تیوولی فضای پای خیلی بزرگی ندارد و در حد اندازه خودرویی مثل i20 مونتاژ و نیسان جوک است. البته که تیوولی صندلی‌های راحتی دارد؛ متریالی هم که روی درها کار شده دقیقاً مشابه جلو است و زیر آرنجی عقب هم وجود دارد؛ اما نبود دریچه کولر عقب با توجه به ابعادش احساس می‌شود. در صندوق برقی نیست و ابعاد کوچک صندوق یکی از نقاط ضعف تیوولی به شمار می‌رود به‌گونه‌ای که با قرار دادن یک چمدان فضای صندوق به‌طور کامل پر می‌شود.

در قسمت کابین و امکانات به تیوولی رد پکیج اشاره کردیم اما تفاوت فنی که با آرمور، الیت و اسپرت دارد ساختار دو دیفرانسیل آن است که از سه تیپ دیگر این تیپ را متمایز می‌کند. تیوولی وارداتی یک موتور 1600 سی‌سی تنفس طبیعی دارد که متصل به یک گیربکس شش دنده اتوماتیک می‌تواند قدرت 128 اسب بخار و 160 نیوتن‌متر گشتاور را به چرخ‌های جلو وارد کند و در 12.5 ثانیه به گفته کمپانی از سکون به سرعت 100 کیلومتر بر ساعت برسد. حداکثر سرعت این خودرو 175 کیلومتر بر ساعت و مصرف سوخت آن به‌طور ترکیبی 7.2 لیتر اعلام شده که منطقی است. اما نسخهٔ توربو از همین موتور به یک توربو شارژر مجهز شده که قدرت را به 163 اسب بخار و گشتاور را به 280 نیوتن‌متر می‌رساند.

فرمان سانگ یانگ تیوولی D کات و از بسیاری از خودروها نرم‌تر است؛ گیربکس ساخت شرکت آیسین ژاپن بوده و دنده‌ها خیلی نرم تعویض می‌شود. به‌عنوان‌مثال هنگامی‌که می‌خواهید ماشین را از حالت پارک روی درایو بیاورید این عملیات تعویض حالت گیربکس خیلی نرم انجام می‌شود. وقتی دسته دنده را روی حالت دنده دستی قرار می‌دهید برخلاف اکثر خودروها که با عقب و جلو کردن لیور دنده، تعویض انجام می‌شود در تیوولی کلیدی روی دسته دنده برای این کار وجود دارد که در حالت عادی برای تعویض حالت گیربکس کمی گیج‌کننده است. یکی از مشکلاتی که تیوولی دارد سروصدای زیادی است که از موتور به کابین وارد می‌شود البته با توجه به حجم کم موتور، این موضوع دور از انتظار نیست. ترمزها هم از پس این ابعاد و وزن به‌خوبی برمی‌آید. طراحی آیینه خیلی هوشمندانه است و نقطه کور کمی دارید. تیوولی در حالت عادی و شهر سواری نسبتاً نرمی دارد اما به علت فاصله محوری کم در دست‌اندازهای بزرگ کوبش‌های بدی به اتاق وارد می‌شود.

نکتهٔ دیگری هم که وجود دارد این است که ارتفاع کم از زمین، کمک‌فنرهای خشک و فاصله محوری کوتاه سبب می‌شود لنگرهای کمی داشته باشید. اگر نکاتی که گفته شد را جمع کنید متوجه می‌شوید که هندلینگ به نسبت خوبی هم با توجه به موتور و شهری بودنش دارد.

مالک به‌تازگی این تیوولی را خریداری کرده و تاکنون 500 کیلومتر پیمایش داشته و از ابتدا تنها بنزین معمولی درون باک ریخته است. تا امروز استهلاک خودرو بسیار کم بوده و خرابی و کلاً هزینه‌های نگهداری نداشته است. بد نیست مطلب راهنمای خرید سانگ یانگ تیوولی دست دوم را نیز بخوانید.

فهرست بالا، قیمت برخی از قطعات تیوولی و دو تا از رقبایش است؛ همان‌طور که می‌بینید قیمت قطعات تیوولی حتی از نیسان جوک ژاپنی هم بیشتر است. مثلاً قیمت صافی بنزین تیوولی 10 برابر ام‌وی‌ام X55 پرو است!

اگر کسی هستید که راحتی خودرو برایتان اهمیت دارد و به دنبال خودرویی شهری هستید که حساسیت به بنزین نداشته باشد تیوولی، گزینه خوبی برای شما خواهد بود. البته نباید از این خودرو که در تمام دنیا یک CUV اقتصادی است انتظار آپشن‌های زیاد داشت اما با این حال می‌توانید به سراغ خودروهایی همچون: نیسان جوک، رنو کپچر و با هزینه بیشتر پژو 2008 و سیتروئن C3 بروید و اگر به دنبال خودروهایی با آپشن‌های بیشتر باشید می‌توانید خودروهای چینی مانند: MVM X55 pro، فونیکس تیگو 7 پرو، فونیکس FX اکسلنت، دیگنیتی پرایم و یا مکث موتور تیارا را نشان کنید؛ اگر هم به دنبال خودروهای کوچک شهری هستید به دلیل ابعاد کابین مشابهی که این کلاس با هاچ‌بک‌ها دارد، هیوندای i20 مونتاژ، آلفا رومئو جولیتا و تویوتا یاریس 2015 را درنظر داشته باشید.

در پایان هم باید از جناب آقای رضا تویسرکانی بابت صرف وقت با تیم مجله پدال تشکر کنیم.