اولین تجربهٔ رانندگی با تویوتا GR 86 جدید، نیازی به توربوشارژر نیست!

زمانی که نسل جدید تویوتا 86 با نام تازهٔ GR 86 معرفی شد، خیلی‌ها از فقدان توربوشارژر و قدرت پایین آن گلایه داشتند ولی حالا میگوییم آن‌ها اشتباه کرده‌اند زیرا این کوپهٔ اسپرت جدید ژاپنی به قدرت بیشتر نیازی ندارد. پس از رانندگی با GR 86 در پیست مونتیچلو نیویورک و جاده‌های اطراف آن، دریافتیم که هرچند تویوتا خیلی به قدرت این خودرو اضافه نکرده اما آن‌را بسیار بهتر ساخته است. با تعویض پیشرانهٔ 2 لیتری بی‌حال قبلی با یک واحد 2.4 لیتری بزرگ‌تر، کوپهٔ جدید تویوتا حالا 23 اسب بخار قدرت و 38 نیوتن متر گشتاور بیشتری نسبت به GT86 به دست آورده و مجموع قدرت و گشتاور آن به 228 اسب بخار و 250 نیوتن متر رسیده است.

این اعداد اما به‌تنهایی نمی‌توانند همهٔ تفاوت‌هایی که نسبت به نسل قبلی ایجاد شده را نشان دهند زیرا حداکثر گشتاور این موتور از دور تنها 3,700 rpm ارائه می‌شود که پیشرفت بزرگی نسبت به GT86 است که تا دور 6,400 rpm حداکثر گشتاور خود را در اختیار راننده قرار نمی‌داد. از این لحاظ، تویوتا حتی از مزدا میاتا با اوج گشتاور در 4 هزار rpm هم بهتر است. البته اگر GR 86 را با خودروهای توربوشارژی مثل پورشه کیمن با اوج گشتاور 1,950 rpm یا تویوتا سوپرا چهار سیلندر با 1,550 rpm مقایسه کنید، مطمئناً هنوز جا برای بهبود وجود دارد اما GR 86 هنوز هم از این لحاظ در کلاس خود منحصربه‌فرد است.

به خاطر گشتاور دور پایین پیشرانهٔ جدید، GR 86 در شتاب گیری از حالت سکون خودروی سریعی احساس می‌شود به‌گونه‌ای که با گیربکس دستی تنها 6.1 ثانیه و با اتوماتیک 6.6 ثانیه طول می‌کشد تا از صفر به سرعت 96 کیلومتر بر ساعت برسد. هردوی این اعداد حدود یک ثانیه از GT86 سریع‌تر بوده و تقریباً با مزدا میاتای سبک‌تر برابر هستند. همچنین پاسخ پدال گاز هم سریع‌تر شده و با نیش گاز دادن قدرت بیشتری ارائه می‌شود زیرا دیگر نیازی نیست که دور موتور را تا ردلاین بالا برد.

برای اینکه GR 86 کل پیست 5.8 کیلومتری مونتیچلو را فقط با دندهٔ سه طی کند، گشتاوری حتی بیش ‌از حدِ نیاز دارد درحالی‌که رانندهٔ GT86 در همان مسیر و همان روز برای در اختیار داشتن قدرت کافی به چند بار معکوس دادن نیاز داشت. هرچند در این کوپهٔ جدید همچنان گیربکس شش سرعتهٔ دستی ارائه می‌شود تا بیشترین لذت را برای راننده فراهم کند اما نباید از بهبود گیربکس اتوماتیک هم چشم‌پوشی کرد زیرا تویوتا این گیربکس را اصلاح کرده تا خصوصاً در پیست، سریع‌تر و قاطع‌تر عمل کند. این شش سرعتهٔ اتوماتیک عاشق رساندن دور موتور به ردلاین و سپس تعویض دنده است.

تویوتا استحکام پیچشی GR 86 را هم حدود 50 درصد نسبت به قبل افزایش داده است و به همین دلیل، هرچند خودرو روی جاده چندان سفت و خشک احساس نمی‌شود اما در پیست به‌طور قابل‌توجهی بهتر عمل می‌کند. حتی در کُندترین پیچ‌ها هم احساس می‌کنید کاملاً به خودرو متصل شده‌اید و لاستیک‌های جدید نیز در این موضوع نقش دارند. البته نسخهٔ پایهٔ GR 86 همچنان با همان لاستیک‌های میشلن پرایمسی GT86 ارائه می‌شود اما کسانی که می‌خواهند از انحراف و لغزش انتهای خودرو جلوگیری کنند، بهتر است سراغ لاستیک‌های میشلن پایلوت اسپرت 4S بروند که در تیپ پریمیوم به‌صورت استاندارد ارائه می‌شوند. این لاستیک‌ها چسبندگی‌ای را برای GR 86 فراهم می‌کنند که قبلاً در GT86 ندیده بودیم.

GR 86 به همان اندازه‌ای که در پیست لذت‌بخش است، در جاده هم رانندگی جذابی دارد. فرمان سبک‌تر و سیستم تعلیق نسبت به قبل نرم‌تر شده و خودرو مثل GT86 روی آسفالت خراب تهاجمی رفتار نمی‌کند. با رینگ‌های 17 اینچی پایه، سواری GR 86 قابل‌قبول است اما رینگ‌های 18 اینچی و لاستیک‌های فاق کوتاه راحتی کمتری دارند. البته در این خودرو هنوز هم راحتی اولویت نیست بلکه چیزهای دیگری اهمیت دارد مثل اتصال خودرو به سطح مسیر که حتی در جاده‌های عمومی هم بی‌نظیر است.

هنگام رانندگی با GR 86، تیپ پریمیوم با چسبندگی بهتر، ظاهر بهتر و ایمنی بیشتر نسبت به تیپ استاندارد، ثابت می‌کند که انتخاب بهتری است. البته انتخاب گیربکس اتوماتیک در تیپ پایه، امکان دسترسی به کروز کنترل تطبیقی، هشدار پیش از برخورد، هشدار خروج از خط و نوربالای اتوماتیک را فراهم می‌کند اما در تیپ پریمیوم ویژگی‌های ایمنی بیشتری مثل پایش نقاط کور، هشدار عبور و مرور عقب و ترمز عقب اتوماتیک ارائه می‌شود.

علاوه بر ارتقاءهای آشکار زیر پوست، GR 86 در ظاهر نیز مدرن‌تر شده است. چراغ‌های جلوی جدید با تکنولوژی LED دماغهٔ خودرو را زینت بخشیده و تریم‌های مشکی‌رنگ در یک سمت ورودی‌های هوای عمودی طرفین سپر و همین‌طور جلوپنجرهٔ بزرگ مثل بسیاری از محصولات تویوتا، بخش جلویی خودرو را تهاجمی‌تر از GT86 کرده‌اند. طراحی قسمت عقب خودرو نیز بسیار زیبا است. در اینجا چراغ‌های تیزی با یک‌ تریم مشکی براق به هم متصل شده‌اند و اسپویلر دُم اردکی که در تیپ پریمیوم ارائه می‌شود هم نمایی شبیه به خودروهای گران‌قیمت ایجاد کرده است. در پایین هم یک دیفیوزر مشکی براق دیده می‌شود که دو سر اگزوز گرد از طرفین آن بیرون آمده است.

GR 86 از لحاظ فنی بزرگ‌تر از GT86 است اما اختلاف ابعاد بین آن‌ها خیلی جزئی است زیرا طول کلی کوپهٔ جدید حدود 25 میلی‌متر افزایش پیدا کرده و فاصلهٔ محوری آن تنها 5 میلی‌متر بیشتر شده است. البته بااین‌وجود، وقتی دو خودرو در کنار هم قرار می‌گیرند، برخی تفاوت‌های ابعادی خود را نشان می‌دهند. مثلاً اوورهنگ‌های جلو و عقب کمی کشیده‌تر از قبل شده‌اند اما فقط چشمان تیزبین می‌توانند این تفاوت‌ها را تشخیص دهند.

در داخل، تویوتا به سبک طراحی کلی GT86 وفادار مانده و تحول بزرگی ایجاد نکرده است. در اینجا، یک نمایشگر 8 اینچی لمسی بزرگ‌تر در میانهٔ داشبورد قرار گرفته که ارتقاء خوشایندی نسبت به نمونهٔ 7 اینچی قبلی محسوب می‌شود. این نمایشگر جدید گرافیک واضحی داشته و استفاده از آن آسان است. علاوه بر این، یک صفحه آمپر دیجیتالی جدید هم پشت غربیلک فرمان قرار گرفته که قابلیت شخصی‌سازی داشته و کاملاً جذاب‌تر از نمونهٔ آنالوگ GT86 است.

علاوه بر این، در داشبورد و رو دری‌ها متریال بهتری مثل چرم و آلکانترا دیده می‌شود و غربیلک فرمان و دسته‌دنده با چرم پوشیده شده‌اند. صندلی‌های اسپرت جدید خودرو نیز از همین متریال بهره می‌برند و به میزان قابل‌توجهی راحت‌تر از صندلی‌های GT86 هستند. صندلی‌های عقب اما بیشتر نمایشی هستند زیرا بیشتر از پنج دقیقه نمی‌توانید روی آن‌ها بنشینید اما بااین‌وجود، این صندلی‌ها هم از متریال بهتری بهره‌مند شده‌اند.

تویوتا هنوز به‌طور رسمی قیمت GR 86 را اعلام نکرده اما گفته است که قیمت پایهٔ این کوپهٔ جدید از زیر 30 هزار دلار آغاز می‌شود. تیپ پریمیوم با رینگ‌های بزرگ‌تر، کابین بهتر و برخی تجهیزات ایمنی اضافی، به‌احتمال‌زیاد قیمتی بیش از 30 هزار دلار خواهد داشت اما با توجه به چیزهایی که ارائه می‌کند، قطعاً ارزش این قیمت را خواهد داشت. به‌طورکلی باید گفت اگر نگران بودید که کوپهٔ اسپرت تویوتا به خاطر قدرت پایین، جذابیت خود را از دست بدهد، خیالتان راحت باشد زیرا GR 86 نه‌تنها جذابیت‌های آنالوگ قبل را حفظ کرده بلکه همه‌چیز از غرش و چسبندگی گرفته تا لذت رانندگی را افزایش داده است. این حرکت قدرتمندی برای خودرویی است که در ابتدا هم تقریباً بی‌نقص بود.