مصاف شاسی بلندهای ژاپنی: تویوتا هایلندر در برابر نیسان پث فایندر

زندگی شاسی بلندها با قرار دادن یک سقف سخت روی محفظه بار پیکاپ ها شروع شد. خودروهایی بزرگ و زمخت اما کاربردی! منظور ما دهه 70 میلادی است؛ اما با گذشت زمان این کلاس خودرویی فوق‌العاده رشد کرده و هم‌اکنون خودروهایی با ابعاد و اجزای گوناگون ساخته می‌شود. هم‌اکنون شاسی بلندها را می‌توان محبوب‌ترین خودروهای روی کره زمین دانست.

دو نمونه از شاسی بلندهای بازار که ساخت ژاپن هستند تویوتا هایلندر و نیسان پث فایندر می‌باشند. اگر به دنبال خرید یک خودروی بزرگ خانوادگی باشید این دو گزینه می‌توانند در لیست قرار بگیرند. ما هم تلاش داشته‌ایم این دو خودرو را با یکدیگر مقایسه کنیم تا ببینیم برنده نهایی کیست.

• استایل و طراحی

تویوتا و نیسان محصولات خود برای مدل سال 2018 را خیلی تغییر نداده‌اند اما یک سال پیش از آن شاهد به‌روزرسانی‌های مهمی بوده‌ایم. از جمله این تغییرات می‌توان به ایجاد اصلاحاتی در پیشرانه‌ها، سیستم‌های الکترونیکی و سیستم‌های کمک‌راننده اشاره کرد. تغییرات اعمال شده در بدنه و ظاهر خودروها خیلی زیاد نبوده چراکه طراحی شاسی‌بلند سه جعبه‌ای مرسوم نیازی به تغییر زیاد نداشته و جوهره‌ی آن را کاربردی بودن تشکیل می‌دهد.

ظاهر هایلندر خاص محصولات تویوتاست. در این خودرو فقدان خطوط خشن بدنه و بخش عقب متمایل به سمت جلو ظاهر دینامیکی ایجاد کرده‌اند. به این موارد همچنین باید نمای جلو و عقب جدیدی را اضافه کرد که دارای چراغ‌های جلو و عقب LED، چراغ‌های راهنمایی یکپارچه و اسپویلر عقب می‌باشد. از طرف دیگر نیسان پث فایندر را داریم که ظاهر پف‌کرده‌ای دارد. البته نیسان جلوپنجره V موشن و چراغ‌های بومرنگ شکل را اضافه کرده تا ظاهر گیراتری ایجاد گردد. دیلایت های LED جدید و سپر جلوی متفاوت نیز تکمیل کننده ظاهر هستند. بخش عقب نیز با چراغ‌ها و سپر جدید به‌روز شده است. رینگ‌های آلومینیومی جدید تا ابعاد 20 اینچی در دسترس هستند و بدنه نیز با 6 رنگ عرضه می‌شود.

• کابین

از جمله وجوه اشتراک این دو شاسی‌بلند می‌توان به ظرفیت کابین تا 8 نفر اشاره کرد. سه ردیف صندلی وجود دارد که دو ردیف آخری در کف خودرو جمع می‌شود تا فضای بار بیشتری ایجاد گردد. هایلندر و پث فایندر به‌صورت دیفرانسیل جلو و چهار چرخ محرک عرضه می‌شوند و از تجهیزات مناسبی هم برخوردار هستند.

اما اصلی‌ترین فاکتورها برای خریداران تجهیزات خودرو و راحتی سرنشینان است. در کابین هایلندر شما شاهد داشبوردی تخت با دکمه‌ها و سوئیچ‌هایی خواهید بود که برای عملکردهای مختلف در نظر گرفته شده‌اند. طراحی بکار رفته در داشبورد ارگونومی خوبی داشته و فضاسازی آن به خوبی صورت گرفته است. پشت آمپرهای مدل هیبریدی نیز دارای نشان‌دهنده‌های مرسوم و همچنین حالت پاور/اکوی خروجی الکتریکی می‌باشند؛ اما بخش مرکزی داشبورد در احاطه‌ی صفحه لمسی 8 اینچی است که البته با آن می‌توان سیستم تهویه مطبوع و ناوبری را کنترل کرد.

شیفتر تعویض دنده در فضای خوبی نصب شده و کنسول استراحت گاه دست هم کاربردی بوده و فضای مناسبی دارد؛ اما چیزهایی که خیلی به کار نمی‌آیند دکمه‌های کنترلی نصب شده زیر شیفتر دنده است. استفاده از این دکمه‌ها بدون نگاه کردن به آن‌ها غیرممکن بوده و این مورد در تضاد با دو ردیف دکمه‌ای است که در سمت چپ ستون فرمان نصب شده‌اند. صندلی‌های کاپیتانی ردیف دوم در نسخه‌ی لیمیتد ادیشن هایلندر از عملکرد گرم شونده برخوردار بوده و دکمه‌های سیستم تهویه مطبوع نیز در عقب کنسول مرکزی نصب شده‌اند. یک سانروف بزرگ هم دو بیش از دو ردیف صندلی‌ها را پوشش داده و فضای دل‌بازی ایجاد می‌کند. صندلی‌های ردیف سوم نیز بیشتر مناسب کودکان هستند.

داشبورد نیسان پث فایندر عمیق‌تر و گردتر بوده و کنترل‌های متنوعی دارد. البته برخی موارد همچون رادیو را می‌توان به چند روش کنترل کرد که یکی از روی صفحه‌نمایش و دیگری از طریق اهرم سنتی و یا از روی فرمان است. در واقع بخش مرکزی داشبورد پث فایندر ارگونومی خیلی بالایی در مقایسه با تویوتا نداشته و برای استفاده از برخی دکمه‌ها باید نگاه را از جاده برداشت. برخلاف تویوتا، فضای ذخیره‌ای داشبورد پث فایندر محدود است اما خب دکمه‌ای در اطراف شیفتر دنده پنهان نشده است. البته کنسول استراحت گاه دست این خودرو بزرگ‌تر بوده و فضای روی پانل درب‌ها و کنسول نیز فقدان فضای داشبورد را جبران کرده‌اند.

صندلی‌های ردیف دوم دارای سیستم ویژه‌ای هستند که دسترسی آسان‌تر به ‌ردیف سوم را آسان‌تر می‌سازند. البته این صندلی‌ها نیز مناسب کودکان هستند. صندلی‌های ردیف دوم پث فایندر هم دارای گرم‌کن بوده و کنترل‌های سیستم تهویه مطبوع، خروجی برق و... می‌باشد.

متریال، عناصر، دوخت و طرح رنگی بکار رفته در کابین هر دو خودرو خوب و مناسب است. البته نباید با دیدن کابین هیجان‌انگیز شوید اما تمرکز تویوتا و نیسان روی فضاسازی خوب بوده است.

• تکنولوژی

تویوتا هایلندر از سیستم‌های کمک‌راننده‌ای همچون پایش کور و هشدار ترافیک پشتی سود می‌برد. یکی از ویژگی‌های خوب بکار رفته در این خودرو بررسی محیطی با فشار یک دکمه است که دید دوربین‌ها را روی صفحه‌نمایش نشان می‌دهد و شما همه‌چیز را می‌توانید پیش از دور زدن ببینید. تجهیزات ایمنی استاندارد تمامی نسخه‌های هایلندر عبارت‌اند از سیستم پیشگیری از برخورد، تشخیص عابران پیاده، هشدار خروج از مسیر، نوربالای خودکار، کروز کنترل دینامیک راداری، 8 کیسه هوا، دوربین دنده‌عقب و پایش فشار باد لاستیک‌ها.

اما در مدل هیبریدی هایلندر علاوه بر موارد یاد شده مواردی همچون پیشرانه‌های الکتریکی با گشتاور بالا و سیستم مدیریت قدرت نیز دیده می‌شود. مزیت‌های این سیستم شامل کاهش مصرف سوخت و قدرت بیشتر بوده و البته واضح است که برای این سیستم‌ها باید بهای بیشتری هم پرداخت شود. مدل هیبریدی هم بجای گیربکس 8 سرعته نسخه‌ی بنزینی هایلندر از گیربکس CVT استفاده می‌کند.

نیسان هم به جدیدترین نسخه پث فایندر تجهیزاتی همچون تشخیص اشیای متحرک و پایش محیطی را اضافه کرده است. هشدار نقاط کور و هشدار ترافیک پشتی هم از دیگر ویژگی‌های شاسی‌بلند پث فایندر می‌باشند. یک صفحه‌نمایش کمک‌راننده پیشرفته هم در پشت آمپرها قرار گرفته که هشدارهای مربوط را به اطلاع راننده می‌رساند. تمامی مدل‌های پث فایندر به‌صورت استاندارد از پایش باد لاستیک‌ها، کیسه‌های هوای دومرحله‌ای، کنترل دینامیک و کشش، کروز کنترل هوشمند و توزیع هوشمند نیروی ترمز سود می‌برند.

پیشرانه 6 سیلندر 3.5 لیتری این خودرو از تزریق مستقیم سود برده و با گیربکس ایکس ترونیک CVT همکاری می‌کند. این گیربکس تعویض‌های بسیار طبیعی را نشان می‌دهد. شاسی نیز از سیستم تعلیق بازنگری شده با فنرهای سفت‌تر در جلو و عقب برخوردار است. تمامی این تغییرات باعث ایجاد دینامیک سواری بهتری شده‌اند.

• سواری و رانندگی

اولین و مهم‌ترین نکته اینکه هایلندر و پث فایندر شاسی بلندهای بسیار ساکتی هستند. این امر نشان دهنده‌ی کیفیت خوب ایزوله صدای پیشرانه و گیربکس است؛ اما از نظر پرفورمنس جاده‌ای و خط مستقیم این هایلندر است که به خاطر کمک هیبریدی سریع‌تر بوده اما خب پث فایندر هم خیلی کند نیست. هر دو خودرو پایدار و خونسرد عمل کرده و در سرعت‌گیرها و پیچ‌ها تکان‌های بسیار کمی در بدنه دارند.

هایلندر و پث فایندر در جاده احساس خوبی داشته و البته که نباید آن‌ها را همانند خودروهای اسپورت در نظر گرفت. این شاسی بلندها باید به عنوان خودروهایی خانوادگی در نظر گرفته شوند که پاسخ فرمان خوب و احساس شتاب گیری و ترمز مناسبی دارند. یک حس امنیتی وجود دارد که با راندن این شاسی بلندها به انسان دست می‌دهد. از نظر توانایی‌های آفرودی ما هایلندر را برتر می‌دانیم هرچند فاصله بین دو خودرو کم است؛ اما از نظر ظرفیت یدک کشی این پث فایندر است که حرف اول را می‌زند.

• قضاوت نهایی

این شاسی بلندها از تمامی سیستم‌های ایمنی و الکترونیکی برای راحتی سفرهای جاده‌ای سود می‌برند. در این کلاس خودرویی خریداران به دنبال راحتی و تجهیزات زیاد هستند. البته برای برخی افراد قیمت خودرو یک فاکتور مهم است اما همه‌چیز نیست. شاید هم برخی افراد به ظرفیت یدک کشی اهمیت دهند و برای برخی نیز مصرف سوخت اهمیت دارد. از نظر ظاهری تفاوت‌های بین دو خودرو خیلی چشمگیر نیست هرچند ما طراحی تویوتا را ترجیح می‌دهیم. در نهایت این سلیقه خریدار است که تعیین می‌کند کدام خودرو را انتخاب کند. هر خودرو سعی کرده به روش خود خریداران را راضی نگه دارد و البته تفاوت‌های زیادی هم با یکدیگر ندارند.

منبع: autoguide