تویوتا بلیزارد، شاسی‌بلند کوچک ژاپنی که فراموش شد

تویوتا بلیزارد، شاسی‌بلند کوچکی که بین سال‌های 1980 تا 1990 توسط دایهاتسو برای تویوتا ساخته شد، با طراحی ساده و توانایی‌های آفرودی برجسته، جایگزینی ارزان‌تر برای لندکروزر بود.

تویوتا که امروز با مدل‌هایی مانند لندکروزر و فورانر حضور پررنگی در دنیای خودروهای آفرود دارد، در سال 1967 با دایهاتسو همکاری کرد تا به بازار خودروهای کامپکت و کی‌کار آسیا نفوذ کند. یکی از نتایج این همکاری، تویوتا بلیزارد بود، شاسی‌بلندی که در اصل محصول دایهاتسو بود، اما با موتور تویوتا و برند تویوتا عرضه شد. این خودرو به‌عنوان نسخه‌ای ارزان‌تر از لندکروزر برای بازار ژاپن طراحی شد و تنها تعداد محدودی به بازارهایی مانند آمریکا صادر شدند. نسل اول بلیزارد (LD10) که در سال 1980 معرفی شد، نسخه‌ای بازطراحی‌شده از دایهاتسو تفت بود. این خودرو با موتور 2.2 لیتری دیزلی چهار سیلندر تویوتا، 67 اسب بخار قدرت و 142 نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد. شاسی نردبانی، اکسل‌های صلب با فنرهای تخت و سیستم چهارچرخ محرک دستی با حالت‌های سبک و سنگین، توانایی آفرودی فوق‌العاده‌ای به آن می‌داد.

بلیزارد LD10 در سه سبک بدنه شامل هاردتاپ، سافت‌تاپ با درهای پارچه‌ای و سافت‌تاپ با درهای فلزی عرضه شد. مدل‌های کانورتیبل با شیشه جلوی تاشو، تجربه‌ای خاص از رانندگی در طبیعت ارائه می‌کردند. در اکتبر 1981، نسخه‌ای با سقف فایبرگلاس سفید و سانروف معرفی شد و در سال 1982 به گیربکس پنج سرعته دستی مجهز شد. گیربکس اولیه چهار سرعته بود که از سال 1983 به‌صورت استاندارد پنج سرعته شد. نسل اول LD10 تنها 3,485 میلی‌متر طول داشت. نسل دوم بلیزارد که با کد LD20 در 1984 معرفی شد و بر پایه دایهاتسو راگر ساخته شد. این مدل با موتور 2.4 لیتری دیزلی 83 اسب بخار و گزینه توربودیزل 96 اسب بخار (از سپتامبر 1985) عرضه شد.

طول خودرو در این نسل به 3,655 افزایش یافت و فاصله محوری 2,205 میلی‌متر بود. سیستم تعلیق قابل تنظیم و کولر به‌عنوان آپشن، راحتی بیشتری فراهم کردند. در فیس‌لیفت 1987، چراغ‌های گرد به مستطیلی تغییر کردند و تیپ‌های بالاتر از لامپ‌های هالوژن بهره بردند. کابین بلیزارد، به‌ویژه در LD10، بسیار ساده بود. فلزهای نمایان، کنترل‌های ساده تهویه، رادیوی دکمه‌ای و سرعت‌سنج با حداکثر 130 کیلومتر بر ساعت، حس و حال یک خودروی آفرودی خالص را منتقل می‌کردند. رانندگی با بلیزارد کند، پرسروصدا و پرتکان بود، اما فاصله محوری کوتاه، فرمان‌پذیری تیز را فراهم می‌کرد.

بلیزارد در دورانی متولد شد که تویوتا هنوز غول جهانی نبود. همکاری با دایهاتسو که در سال 2016 به زیرمجموعه کامل تویوتا تبدیل شد، راه را برای ورود تویوتا به بخش شاسی‌بلندهای کامپکت هموار کرد. این خودرو راه را برای راوفور، اولین کراس‌اوور تویوتا در دهه 1990، باز کرد که برخلاف بلیزارد، بر راحتی شهری تمرکز داشت. امروزه، تقاضا برای خودروهای آفرودی خالص مانند بلیزارد کاهش یافته و مدل‌هایی مانند جیپ رانگلر یا سوزوکی جیمنی نزدیک‌ترین جانشینان آن هستند. بلیزارد یادآور دورانی است که آفرود به معنای سادگی و استقامت بود.