تفاوت خودروهای هیبرید، پلاگین هیبرید و برقی، کدام‌یک بهتر است؟

زمانی که همهٔ خودروها فقط از پیشرانه‌های درون‌سوز استفاده می‌کردند، خرید خودرو آسان‌تر بود و صرفاً باید گزینهٔ موردنظر را بسته به نوع گیربکس یا سبک بدنه انتخاب می‌کردیم اما امروز همه‌چیز بسیار پیچیده‌تر شده است. سخت‌ترین تصمیمی که خریداران خودروهای جدید با آن روبرو هستند، انتخاب نوع قوای محرکه است زیرا هم‌اکنون علاوه بر خودروهای درون‌سوز بنزینی یا دیزلی، سه نوع قوای محرکهٔ دیگر شامل هیبریدی، پلاگین‌هیبریدی و الکتریکی هم به‌وفور در بازار عرضه می‌شود. از بین این مدل‌ها کدام‌یک مناسب‌تر خواهد بود؟ با آزمایش کامل هر سه نوع قوای محرکهٔ مذکور قصد داریم به این سؤال پاسخ دهیم.

خودروی هیبریدی از یک پیشرانهٔ بنزینی به همراه یک یا چند موتور الکتریکی استفاده می‌کند که این دو پیشرانه با یکدیگر کار می‌کنند تا حداکثر راندمان را ارائه کنند. این خودروها معمولاً همیشه به پیشرانهٔ بنزینی وابسته هستند و نمی‌توانند صرفاً با استفاده از موتور الکتریکی حرکت کنند. خودروهای پلاگین‌هیبریدی اما به‌عنوان پلی بین خودروهای بنزینی و الکتریکی در نظر گرفته می‌شوند زیرا بهترین ویژگی‌های هردو سمت را ارائه می‌کنند. پلاگین‌هیبریدی‌ها در مقایسه با هیبریدی‌های معمولی، موتورهای الکتریکی قوی‌تر و باطری بزرگ‌تری دارند که امکان شارژ این باطری از طریق منبع برق بیرونی هم وجود دارد. به همین دلیل، این خودروها می‌توانند تا 70 کیلومتر با بیشتر را صرفاً به‌صورت الکتریکی و بدون نیاز به پیشرانهٔ بنزینی طی کنند. در این خودروها زمانی که شارژ باطری تمام شود نیازی به توقف نخواهد بود زیرا پیشرانهٔ بنزینی به کار می‌افتد و می‌توان به حرکت ادامه داد. خودروی الکتریکی اما صرفاً به انرژی باطری متکی است و هیچ پیشرانهٔ درون‌سوزی ندارد. این خودروها از باطری‌های بسیار بزرگ‌تری استفاده می‌کنند و حداقل 300 کیلومتر برد دارند.

برای اینکه همه‌چیز یکسان و منصفانه باشد، تصمیم گرفتیم خودرویی را برای این آزمایش انتخاب کنیم که با هر سه نوع قوای محرکه عرضه می‌شود. خوشبختانه کیا چنین خودرویی را تولید می‌کند. کراس‌اوور کامپکت کیا نیرو تنها خودروی بازار است که در نسخه‌های هیبریدی، پلاگین‌هیبریدی و الکتریکی ارائه می‌شود. مدل پایه در این خانواده، نیرو هیبریدی با قیمت پایهٔ 27,915 دلار است. قوای محرکهٔ این مدل از یک پیشرانهٔ 1.6 لیتری چهار سیلندر 104 اسب بخاری به همراه دو موتور الکتریکی تشکیل شده است. یکی از این موتورها، درواقع استارت ژنراتور 11 اسب بخاری برای روشن کردن پیشرانهٔ بنزینی و شارژ کردن باطری 1.3 کیلووات ساعتی خودرو است و دیگری یک واحد 43 اسب بخاری است که به چرخ‌ها نیرو می‌دهد. مجموع خروجی این سیستم 139 اسب بخار قدرت و 264 نیوتن متر گشتاور است. مصرف سوخت ترکیبی نیرو هیبریدی 4.8 لیتر در هر صد کیلومتر است و با یک باک پر بنزین تا 875 کیلومتر را طی می‌کند.

خودروی بعدی، نیرو پلاگین‌هیبریدی با قیمت پایهٔ 35,165 دلار است. این مدل هم مثل نسخهٔ هیبریدی از همان پیشرانهٔ 1.6 لیتری 104 اسب بخاری و استارت ژنراتور 11 اسب بخاری استفاده می‌کند اما موتور الکتریکی دوم آن یک نمونهٔ قوی‌تر با 83 اسب بخار قدرت است که مجموع خروجی را به 180 اسب بخار می‌رساند. نیرو پلاگین‌هیبریدی همچنین به باطری بزرگ‌تر 11.1 کیلووات ساعتی مجهز است که امکان شارژ از طریق پریز برق را دارد و می‌تواند تا 55 کیلومتر را به‌صورت تمام الکتریکی طی کند. برد کلی در این نسخه 820 کیلومتر است و مصرف سوخت ترکیبی آن تفاوت چندانی با نسخهٔ هیبریدی ندارد.

در آخر هم به نیرو الکتریکی با قیمت پایهٔ 40,875 دلار می‌رسیم که بک موتور الکتریکی قدرتمند با 201 اسب بخار قدرت و 255 نیوتن متر گشتاور مجهز است. این موتور توسط یک پکیج باطری 64.8 کیلووات ساعتی تغذیه می‌شود که زیر کف خودرو نصب شده و تأثیری جزئی روی فضای سر و پای داخل کابین دارد. برخلاف نیرو پلاگین‌هیبریدی که فقط از طریق شارژرهای سطح یک یا دو شارژ می‌شود، نسخهٔ الکتریکی امکان شارژ سریع DC با حداکثر ظرفیت 83 کیلووات را دارد و شعاع حرکتی آن 410 کیلومتر اعلام شده است.

این آزمایش را در مسیری 320 کیلومتری انجام دادیم که ترکیبی از خیابان‌های شهری، مسیرهای حاشیهٔ شهر و بزرگراه‌های بین ایالتی بود. در شهر، نیرو مثل بسیاری از خودروهای هیبریدی از موتور الکتریکی خود استفاده می‌کند تا هنگام شتاب گیری از حالت سکون، عملکرد خوبی را فراهم کند. البته این خودروی سریعی نیست و کندترین شتاب را در بین سه مدل دارد اما از قدرت کافی برای هماهنگی با ترافیک شهری و برون‌شهری برخوردار است. هنگام حرکت با سرعت معمولی، پیشرانهٔ بنزینی اغلب خاموش می‌شود و موتور الکتریکی قدرت کافی برای حفظ سرعت را تولید می‌کند.

زمانی که شارژ باطری به پایان می‌رسد، پیشرانهٔ بنزینی روشن می‌شود، باطری را پر می‌کند و دوباره خاموش می‌شود. بااین‌حال، در سرعت‌های بیش از 90 کیلومتر بر ساعت، پیشرانهٔ بنزینی خیلی بیشتر روشن می‌ماند و قوای محرکه برای ارائهٔ قدرت کافی تلاش می‌کند. البته این موضوع نباید برای خریداران چنین خودرویی چندان مهم باشد اما تجربه‌ای کاملاً متفاوت با پلاگین‌هیبریدی و الکتریکی را ارائه می‌کند.

نیرو پلاگین‌هیبریدی در حالت تمام الکتریکی بسیار شبیه یک خودروی برقی رفتار می‌کند. موتور الکتریکی خودرو گشتاور مناسبی دارد و برای رانندگی‌های شهری به‌اندازهٔ کافی قدرتمند خواهد بود که نیازی به روشن شدن پیشرانهٔ بنزینی نباشد. در این خودرو تا زمانی که فشردن پدال گاز از نیمه عبور نکند، پیشرانهٔ 1.6 لیتری همچنان خاموش می‌ماند. صرفاً با استفاده از نیروی برق می‌توان به سرعت‌های بزرگراهی رسید اما دریافتیم که اگر اجازهٔ روشن شدن موتور بنزینی را بدهیم، نیرو پلاگین‌هیبریدی هم سریع‌تر و هم کارآمدتر خواهد شد.

البته هنگام رانندگی با این خودرو، سیستم ترجیح می‌دهد بیشتر از موتور الکتریکی استفاده کند و پیشرانهٔ بنزینی به ندرت روشن می‌شود. هرچند در این نسخهٔ نیرو پس از اتمام شارژ باطری همچنان می‌توان به‌راحتی به رانندگی ادامه داد اما 135 کیلوگرم وزن اضافی نسخهٔ پلاگین‌هیبریدی نسبت به نیرو هیبریدی به‌وضوح خود را نشان خواهد داد زیرا خودرو به‌طور قابل‌توجهی کندتر احساس می‌شود و پیشرانه باید سخت‌تر از زمانی که باطری شارژ دارد کار کند.

خودروهای الکتریکی قوای محرکهٔ بسیار ساده‌تری نسبت به نمونه‌های هیبریدی و پلاگین‌هیبریدی دارند و به همین دلیل، به‌سادگی می‌توانید پای خود را روی پدال گاز بگذارید و از گشتاور فوری لذت ببرید. این یعنی رانندهٔ خودروی برقی چه هنگام حرکت در ترافیک شهری و چه تردد در بزرگراه، تمام قدرت را در اختیار خواهد داشت. نیرو الکتریکی همچنین بسیار اسپرت‌تر، نرم‌تر و لوکس‌تر از همتایان هیبریدی خود احساس می‌شود. پاسخگویی فوری موتور همراه با مرکز ثقل پایین، رانندگی در جاده‌های پرپیچ‌وخم را آسان و جذاب می‌کند.

در همین حال، فقدان گیربکس و پیشرانهٔ بنزینی بدین معنا است که نیرو الکتریکی هم ساکت‌تر است و هم بدون افزایش دنده‌های تکان‌دهنده شتاب می‌گیرد زیرا سیستم‌های هیبریدی پیچیده گاهی اوقات هنگام تصمیم‌گیری برای انتخاب موتور دچار سردرگمی می‌شوند. یکی دیگر از مزیت‌های خودروهای الکتریکی این است که معمولاً از تکنولوژی‌های پیشرفته‌تری نسبت به خودروهای بنزینی با هیبریدی همان کلاس برخوردار هستند. به‌عنوان‌مثال، نیرو الکتریکی به قابلیت تغییر لاین خودرو مجهز است که در نسخه‌های هیبریدی وجود ندارد.

برای کسانی که عاشق رانندگی و تکنولوژی‌های جدید هستند، در نزدیکی جایگاه شارژ سریع زندگی می‌کنند و می‌خواهند در کوتاه‌مدت بیشتر هزینه کنند تا در درازمدت صرفه‌جویی بیشتری داشته باشند، خودروهای الکتریکی مناسب خواهند بود. چیزی را که در مورد خودروهای الکتریکی بیش از همه دوست داریم، رانندگی بسیار جذاب است. این خودروها قدرتمند و اسپرت هستند و جدیدترین تکنولوژی‌های جهان خودرو را ارائه می‌کنند. از شارژ باطری‌ها به‌عنوان مانع بزرگی بر سر راه خرید خودروهای الکتریکی یاد مشود اما کسانی که صاحب‌خانه باشند، می‌توانند با نصب شارژر سطح دو، در طول شب خودرو را به برق وصل و صبح از باطری پر استفاده کنند. البته خریداران خودروهای الکتریکی باید سفرهای جاده‌ای را کمی متفاوت انجام دهند و برای شارژ خودرو، توقف‌هایی را از پیش برنامه‌ریزی کنند.

برای کسانی که به خودروهای الکتریکی علاقه دارند اما هنوز از آمادگی برای خرید چنین خودرویی مطمئن نیستند، پلاگین‌هیبریدی گزینهٔ مناسبی خواهد بود. این خودروها به‌اندازهٔ نمونه‌های الکتریکی قدرتمند نیستند اما قدرت بیشتری نسبت به ماشین‌های هیبریدی ارائه می‌کنند و از برد الکتریکی کافی برای رانندگی‌های روزمره برخوردار هستند. بااین‌حال، کسانی که به پریز شارژ دسترسی منظم و طولانی‌مدت ندارند، بهتر است سراغ خودروهای هیبریدی یا الکتریکی بروند زیرا اکثر خودروهای پلاگین‌هیبریدی قابلیت شارژ سریع ندارند.

کسانی که در آپارتمان اجاره‌ای زندگی می‌کنند، رفت‌وآمدهای طولانی‌تر از حد متوسط دارند و می‌خواهند بدون اینکه هیچ‌کدام از عادت‌های روزمرهٔ خود را تغییر دهند تأثیرات زیست‌محیطی را کمتر کنند، باید سراغ خودروهای هیبریدی بروند. در این خودروها نیازی به تغییر هیچ عادت قدیمی و نصب هیچ تجهیزاتی در خانه نیست. همچنین خودروهای هیبریدی در اکثر موارد، به میزان قابل‌توجهی ارزان‌تر از نمونه‌های الکتریکی و پلاگین‌هیبریدی هستند. در این خودروها آزادی عمل مدل‌های بنزینی سنتی را با مصرف سوخت کمتر خواهید داشت.