داستان پیشرانه تک سیلندر 300 سی‌سی کاسورث با 90 اسب بخار قدرت
یکی از مبهم‌ترین موضوعات در آینده صنعت خودروسازی، نقش پیشرانه‌های درون‌سوز است. حتی با وجودی که اکثر خودروسازان بزرگ جهان از برنامه‌های الکتریکی‌سازی خود عقب‌نشینی کرده‌اند اما هنوز هم مشخص نیست که پیشرانه‌های درون‌سوز تا چه زمانی می‌توانند در صنعت خودروسازی جهان دوام بیاورند. درهرحال، هرچند وقتی حرف از پیشرانه‌های درون‌سوز باشد، همه علاقه‌مندان نمونه‌های برجسته‌ای مثل موتور W16 بوگاتی را به یاد می‌آورند ولی در طول تاریخ طولانی این پیشرانه‌ها، نمونه‌های بسیار خاص و منحصربه‌فردی هم ساخته شده که خیلی‌ها ممکن است از وجود آن‌ها آگاه نباشند. یکی از مصادیق این موضوع، داستان عجیب پیشرانه آزمایشی تک سیلندر کاسورث است. این موتور با تنها ۳۰۰ سی‌سی حجم، ۹۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد که به معنای تولید ۳۰۰ اسب بخار قدرت در هر لیتر است؛ بنابراین، ازآنجایی‌که پیشرانه‌های حجیم در حال انقراض هستند و صنعت خودروسازی هنوز تصمیم نگرفته که آینده الکتریکی خواهد بود یا درون‌سوز، این پیشرانه کاسورث ممکن است یک راه‌حل خوب باشد. پس بیایید بیشتر با این موتور منحصربه‌فرد آشنا شویم.
ریشه‌های پیشرانه 300 سی‌سی کاسورث
پیشرانه ۳۰۰ سی‌سی تک سیلندر تنفس طبیعی کاسورث در اواخر دهه ۹۰ به‌عنوان یک موتور آزمایشی برای آنچه که نهایتاً به یک پیشرانه V10 برای فرمول یک تبدیل شد، توسعه پیدا کرد. برخلاف پیشرانه‌های کوچک و کم‌مصرف کنونی که بجای قدرت روی کاهش مصرف سوخت تمرکز دارند، موتور آزمایشی کاسورث بیش از هر چیزی قدرت را در اولویت قرار داده بود زیرا این پیشرانه در زمانی توسعه پیدا کرد که مصرف سوخت مسئلهٔ مهمی نبود و سوخت‌گیری در مسابقات فرمول یک هنوز مجاز بود. درنهایت، این پیشرانهٔ آزمایشی به موتور 3 لیتری 10 سیلندر TJ تبدیل شد که در سال 2003 در خودروی فرمول یک جگوار ریسینگ معرفی شد. هرچند جگوار در پایان سال 2004 از فرمول یک خارج شد اما تیم میناردی همچنان در فصل 2005 از این موتور استفاده کرد. همچنین پس‌ازاینکه ردبول تیم فرمول یک جگوار را خرید، این پیشرانه را هم به ارث برد ولی تنها توانست در فصل 2005 از آن استفاده کند زیرا در فصل 2006 به دلیل تغییر قوانین فرمول یک که پیشرانه‌ها را به 2.4 لیتری V8 کاهش داد، مجبور شد موتور V10 کاسورث را کنار بگذارد و از پیشرانهٔ V8 فراری استفاده کند.
کاسورث پیشرانهٔ TJ را به این دلیل در چنین پکیج کوچکی آزمایش کرد که ارزان‌ترین و سریع‌ترین راه برای انجام این کار محسوب می‌شد. در طول توسعهٔ این پیشرانه، به‌طور اتفاقی 90 اسب بخار قدرت در دور 20 هزار rpm تولید شد. بااین‌حال، به گفتهٔ کارکنان کاسورث که آن زمان در پروژهٔ توسعهٔ این پیشرانه نقش داشتند، موتور تک سیلندر کاسورث خیلی صدای خوبی نداشت و همچنین به خاطر اینکه فقط یک سیلندر داشت، از مشکل ضعف در برابر پیچش رنج می‌برد اما وقتی کاسورث 9 سیلندر دیگر به این موتور افزود و آن‌ها به شکل V درآورد، شرایط تغییر کرد؛ بنابراین، استفاده از پیشرانهٔ تک سیلندر کاسورث با وجود بازدهی فوق‌العاده بالا، در خودروهای تولید انبوه و برای طولانی‌مدت دشوار است زیرا چنین پیشرانه‌ای به دلیل فشار کاری بسیار بالا، مثل چیزی که در مرسدس AMG One می‌بینیم، پس از مدتی باید تعویض شود. بااین‌حال، اگر با استفاده از تکنولوژی‌های مدرن، راهی برای استفاده از این پیشرانه در خودروهای امروزی پیدا شود، انتخابی عالی برای بسیاری از خودروها خواهد بود. فقط یک هاچ‌بک داغ کوچک مثل فیات 500 را با نسخهٔ دو سیلندر V شکل این موتور با 600 سی‌سی حجم و 180 اسب بخار قدرت تصور کنید!