سریع‌ترین سیستم تله کربن جهان 99 درصد بازده دارد

با افزایش سطح دی‌اکسیدکربن در جو کره زمین، تنها قطع کردن انتشار گازهای گلخانه‌ای روشی کافی به نظر نمی‌رسد؛ بلکه باید درکنار کاهش و قطع انتشار این گازها، از گازهای موجود در اتمسفر زمین نیز بکاهیم. در همین راستا، محققان «دانشگاه متروپولیتن توکیو» یک ماده جدید توسعه داده‌اند که براساس گزارش‌ها می‌تواند دی‌اکسیدکربن را با بازده ۹۹ درصدی و سرعت ۲ برابری از محیط اتمسفر پاک‌سازی کند.

فناوری هواگیر مستقیم (DAC) معمولا با استفاده از هدایت هوای شامل دی‌اکسیدکربن به نوعی فیلتر یا کاتالیستی از جنس اسفنج مغناطیسی یا فوم زئولیت، دی‌اکسیدکربن را از هوا جدا می‌کند. برخی فناوری‌های دیگر نیز هوا را از میان یک مایع می‌گذرانند که باعث جذب دی‌اکسیدکربن آن می‌شود.

این مواد که به تازگی توسعه یافته‌اند، مانند دسته دوم هستند؛ بنابراین در دسته جداکننده‌های فاز مابع-جامد قرار می‌گیرند. تیم دانشگاهی توکیو درحین مطالعه مواد پویا مایع، یک ذره به نام «IPDA» یافت که در گیرانداختن دی‌اکسیدکربن به‌شدت موثر و موفق بود. تیم تحقیقاتی در تست‌های انجام‌شده خود متوجه شد که IPDA توان پاکسازی بیش از ۹۹ درصد دی‌اکسیدکربن هوا با غلظت ۴۰۰ ppm را دارد؛ یعنی غلظتی نزدیک به غلظت هوای اتمسفر. این فرایند درکنار بازدهی بالا، با سرعت بالاتری نسبت‌به دیگر فناوری‌های تله کربن رخ داد و توانست در هر ساعت، ۲۰۱ میلی‌مول ذره دی‌اکسیدکربن را پاکسازی کند. به این ترتیب، فناوری جدید ژاپنی سرعتی دو برابر دیگر سیستم‌های آزمایشگاهی دارد.

آلایندگی سپس به‌شکل ذراتی تبدیل شد که نهایتا یک ماده سخت اسید سرامیکی را تشکیل می‌دهد و می‌توان آن را به‌راحتی از مایع جدا کرد؛ حتی در صورت لزوم می‌توان آن را دوباره به گاز دی‌اکسیدکربن با دمای ۶۰ درجه تبدیل کرده و مایع IPDA اصلی را برای استفاده مجدد از آن جدا کرد. می‌توان از دی‌اکسیدکربن ذخیره‌شده چه در حالت جامد و چه در حالت گازی در فرایندهای صنعتی یا شیمیایی دیگر استفاده کرد.

درست است که این فناوری جدید بسیار بهینه عمل می‌کند اما مثل همیشه مسئله استفاده از آن در ابعاد بزرگ سوال‌برانگیز است. انسان‌ها حدود ۳۰ میلیارد تن دی‌اکسیدکربن را به‌طور سالانه وارد جو زمین می‌کنند. این در حالی است که بزرگ‌ترین سیستم تله کربن جهان سالانه تنها چهار هزار تن از این گازها را پاکسازی می‌کند؛ یعنی عملا تاثیری در متوقف‌سازی روند گرمایش ندارد. با این همه، امید است که با استفاده فناوری‌های بیشتر که هر ساله توسعه می‌یابند بتوان این روند را تغییر داد.

خوشبختانه جای امیدواری نیز وجود دارد؛ چراکه دپارتمان انرژی ایالات‌متحده اعلام کرده است که یک بودجه‌ای ۳.۵ میلیارد دلاری را برای توسعه سیستم‌های تله کربن کنار گذاشته است. این دسته از توجه‌های خاص که توسط سازمان‌های حکومتی به سمت گرمایش زمین می‌رود، معمولا نتایج اثربخشی را به دنبال دارد. نظر شما در این رابطه چیست؟! آیا می‌توان با استفاده از این دسته از فناوری‌ها روند گرمایش را کاهش داد؟!