نبرد دیدنی سوپراسپرت‌ها، درگ مک‌لارن 765LT و لامبورگینی روئلتو

در یکی از جذاب‌ترین رویارویی‌های سوپراسپرت‌های مدرن، لامبورگینی روئلتو، گاو خشمگین هیبریدی و جدید ایتالیا، در یک سری مسابقات درگ توانست رقیب سنتی و قدرتمند خود، مک‌لارن 765LT را بااقتدار کامل شکست دهد. این رقابت که شامل پنج مسابقه از حالت سکون و در حال حرکت بود، به‌وضوح نشان داد که سیستم چهارچرخ محرک و گشتاور آنی موتورهای برقی روئلتو، برگ برندهٔ بی‌چون‌وچرای آن در برابر قدرت خالص و وزن کمتر مک‌لارن دیفرانسیل عقب است. این دوئل هیجان‌انگیز در استرالیا در یک فرودگاه کوچک و روی سطحی که گردوغبار صحرا آن را پوشانده بود، برگزار شد. این شرایط چالش‌برانگیز، چسبندگی را برای هر دو خودرو به حداقل رسانده و آزمونی واقعی برای مهندسی انتقال قدرت آن‌ها بود؛ آزمونی که روئلتو با سربلندی از آن بیرون آمد.

در یک‌سو، لامبورگینی روئلتو با پیشرانهٔ V12 تنفس طبیعی و سه موتور الکتریکی قرار دارد که مجموعاً ۱۰۱۵ اسب بخار قدرت را از طریق سیستم چهارچرخ محرک به زمین منتقل می‌کند. این غول ایتالیایی با وزن خشک بیش از ۱۷۷۰ کیلوگرم، خودروی سنگینی محسوب می‌شود. در سوی دیگر، مک‌لارن 765LT، نمایندهٔ سنت‌گرایان، با موتور V8 توئین توربوی ۴ لیتری خود ۷۶۵ اسب بخار قدرت تولید کرده و آن را تنها به چرخ‌های عقب می‌فرستد. مزیت بزرگ مک‌لارن، وزن بسیار کمتر آن است که در سبک‌ترین حالت به زیر ۱۳۴۰ کیلوگرم می‌رسد.

در سه مسابقه‌ای که از حالت سکون آغاز شد، نتیجه یک سناریوی تکراری یعنی نابودی مطلق مک‌لارن بود. به‌محض شروع حرکت، روئلتو به لطف سیستم چهارچرخ محرک و قدرت موتورهای برقی، مانند عنکبوتی به سطح مسیر چسبید و با شتابی ویرانگر از رقیب خود فاصله گرفت. در همین حین، 765LT به‌شدت برای یافتن چسبندگی تقلا می‌کرد و تایرهای عقب آن هرزگردی داشتند. این برتری اولیه به‌قدری زیاد بود که مک‌لارن هیچ شانسی برای جبران در ادامهٔ مسیر نداشت. امید سوپرکار بریتانیایی اما به مسابقات رولینگ بود تا برتری چسبندگی لامبورگینی از معادله حذف شود. در این دو مسابقه، رقابت بسیار نزدیک‌تر شد، اما روئلتو بازهم به لطف قدرت عظیم خود توانست حملات مک‌لارن را دفع کرده و پیروز میدان باشد.

در این رقابت، روئلتو ظرف سه ثانیه از صفر به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت رسید درحالی‌که 750S این کار را در ۳٫۵ ثانیه انجام داد. تایم ۴۰۰ متر هم برای لامبورگینی ۱۰٫۱۸ ثانیه و برای مک‌لارن ۱۰٫۴۳ ثانیه بود. نکته جالب اما زمان بهتر مک‌لارن در رسیدن به سرعت ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت است (۷٫۹۷ ثانیه در برابر ۸٫۰۲ ثانیهٔ لامبورگینی) که نشان می‌دهد پس از عبور از مشکل چسبندگی اولیه، نسبت قدرت به وزن برتر آن خود را نشان می‌دهد. بااین‌حال، درنهایت این روئلتو بود که به لطف شروع طوفانی خود، مسیر ۴۰۰ متر را سریع‌تر به پایان رساند و ثابت کرد که در دنیای واقعی، چگونگی انتقال قدرت به‌اندازهٔ میزان قدرت اهمیت دارد.