بازی تاج‌وتخت! نگاهی به رقبایی که سلطنت رنجروور جدید را تهدید می‌کنند

پرچم‌دار پرافتخار و اصیل لندروور یعنی رنجروور در نسل جدید خود لوکس‌تر و پیشرفته‌تر از همیشه شده است اما یک مشکل جدی هم بر سر راه آن وجود دارد زیرا بازار شاسی‌بلندهای لوکس هیچ‌گاه رقابتی‌تر از امروز نبوده است. نسل نخست رنجروور که در سال 1970 به بازار آمد اولین شاسی‌بلند لوکس بازار نبود اما طی سه سال بعد بر این بخش سلطه داشت. امروزه اما رنجروور از همه طرف موردحمله قرار گرفته است و جایگاه آن به‌عنوان یک شاسی‌بلند لوکس بلامنازع توسط رقبای مجلل و گران‌قیمتی از بنتلی، آستون‌مارتین، مایباخ، رولزرویس و... تضعیف شده است. حال در ادامه خواهیم دید که این شاسی‌بلند اشرافی بریتانیایی که روزگاری بر این قلمرو پادشاهی می‌کرد، حالا چه خودروهایی برای تاج‌وتخت آن دندان تیز کرده‌اند.

نسل جدید رنجروور فعلاً در ایالات‌متحده فقط در دو مدل P400 و PP30 عرضه می‌شود. ارزان‌ترین نسخهٔ این خودرو، مدل P400 کوتاه پنج‌نفره با پیشرانهٔ 3 لیتری شش سیلندر خطی توئین توربو است که 400 اسب بخار قدرت دارد. کسانی که خواهان قدرت بیشتری هستند اما باید حداقل 120 هزار دلار برای مدل P530 کوتاه پنج‌نفره پرداخت کنند که به پیشرانهٔ 4.4 لیتری V8 ب‌ام‌و مجهز است. گران‌ترین نسخهٔ رنجروور هم در حال حاضر P530 کشیده فرست ادیشن با قیمت 164,850 دلار است.

در این کلاس، تقریباً همهٔ خودروهای بیشتر روی تجمل و راحتی تمرکز دارند اما آستون‌مارتین در DBX کمی هم خلق‌وخوی اسپرتی را چاشنی تجمل کرده تا از این طریق بتواند نظر خریداران را جلب کند. این شرکت بریتانیایی هم برای شاسی‌بلند خود از آلمانی‌ها پیشرانه گرفته اما برخلاف لندروور، آستون‌مارتین سراغ اشتوتگارتی‌ها یعنی مرسدس رفته و پیشرانهٔ 4 لیتری V8 توئین توربوی آن‌ها را قرض گرفته است. این موتور در اینجا 550 اسب بخار قدرت تولید می‌کند که از قدرت موتور ب‌ام‌و در سینهٔ رنجروور بیشتر است. به همین دلیل، DBX ظرف تنها 4 ثانیه از صفر به سرعت 96 کیلومتر بر ساعت می‌رسد که نزدیک به نیم ثانیه از رقیب هم‌وطن سریع‌تر است.

استایل بی‌پروا و گستاخانهٔ بنتلی برای طرفداران ظاهر کلاسیک و زیبای رنجروور چندان جالب نخواهد بود اما از سوی دیگر، بنتایگا برند سطح بالاتری دارد و سال‌ها است که لندروور را از لحاظ اشرافیت مغلوب کرده است. پیشرانه‌های شش سیلندر هیبریدی 450 اسب بخاری و V8 توئین توربوی 550 اسب بخاری بنتلی هم‌سطح نسخه‌های کنونی رنجروور هستند اما برگ برندهٔ بنتایگا نسخهٔ قدرتمند اسپید با موتور W12 است که 635 اسب بخار قدرت دارد و این غول مجلل را در کمتر از 4 ثانیه از صفر به سرعت 96 کیلومتر بر ساعت می‌رساند.

ب‌ام‌و X7 با اختلاف قابل‌توجهی از رنجروور ارزان‌تر است. مدل M50i این خودرو از همان پیشرانهٔ 4.4 لیتری V8 توئین توربوی 530 اسب بخاری استفاده می‌کند که زیر کاپوت رنجروور P530 قرار گرفته است اما 20 هزار دلار از رقیب بریتانیایی ارزان‌تر است. جالب اینکه با وجود پیشرانه و قدرت یکسان، رنجروور P530 ظرف 4.4 ثانیه از صفر به سرعت 96 کیلومتر بر ساعت می‌رسد که یک‌دهم ثانیه از M50i سریع‌تر است اما X7 برادر قوی‌تری به اسم آلپینا XB7 را هم دارد که این کار را در 4 ثانیه انجام می‌دهد.

نسل جدید کادیلاک اسکالید برای اولین بار به سیستم تعلیق عقب مستقل مجهز شده است اما همچنان یک اس‌یووی شاسی مستقل سنتی است. طرفداران رنجروور ممکن است DNA اسکالید که به شورلت سیلورادو بازمی‌گردد را مسخره کنند اما پرچم‌دار کادیلاک از لحاظ ویژگی‌های لوکس و تکنولوژی (مثل سیستم نیمه خودران سوپر کروز و نمایشگر سه‌تایی 38 اینچی)، هیچ‌چیز از اشراف‌زادهٔ بریتانیایی کم ندارد. اسکالید همچنین در نسخهٔ کشیدهٔ ESV کابینی به‌اندازهٔ اتوبوس دارد! بااین‌حال، نباید انتظار داشت که این آمریکایی با موتور 6.2 لیتری تنفس طبیعی 420 اسب بخاری در پرفورمنس بتواند به رنجروور نزدیک شود اما زمانی که اسکالید V با پیشرانهٔ سوپرشارژ از راه برسد همه‌چیز تغییر خواهد کرد. برای اسکالید همچنین یک موتور دیزلی هم قابل سفارش است.

لندروور برنامهٔ ساخت نسخهٔ تمام الکتریکی نسل جدید رنجروور را هم دارد اما این نسخه به این زودی‌ها آماده نخواهد شد و بنابراین کسانی که خواهان یک شاسی‌بلند فول سایز لوکس الکتریکی هستند می‌توانند سراغ جی‌ام‌سی هامر بروند. کل نسخهٔ ادیشن وان این خودرو که اوایل سال 2023 به بازار خواهد فروخته شده است اما جی‌ام‌سی نسخه‌های تولید انبوه و ارزان‌تر هامر را طی یک دورهٔ دوازده‌ماهه از بهار همان سال به بازار عرضه خواهد کرد. نسخهٔ سه موتورهٔ هامر قدرت عظیم 830 اسب بخاری دارد که این هیولا را در 3.5 ثانیه از صفر به سرعت 96 کیلومتر بر ساعت می‌رساند اما نسخهٔ دو موتور هم قدرت معقول‌تری دارد و هم بردی بیش از 480 کیلومتر را ارائه می‌کند که برای اکثر خریداران کافی خواهد بود.

جیپ واگنییر مدت‌ها پیش از معرفی رنجروور به‌عنوان اولین شاسی‌بلند لوکس دنیا به بازار آمد و پس از غیبتی 30 ساله دوباره بازگشته است. واگنییر و گرند واگنییر فاصلهٔ محوری، طراحی و تعداد صندلی یکسانی دارند اما گرند واگنییر به پیشرانهٔ قوی‌تر 6.4 لیتری V8 و نمایشگرهای بیشتر مجهز بوده و 30 هزار دلار قیمت گران‌تری دارد. برخلاف بسیاری از خودروهای این لیست، گرند واگنییر یک جیپ است که این یعنی ذاتاً از توانایی‌های آفرود هم برخوردار است و بنابراین می‌تواند یکی از جدی‌ترین رقبای رنجروور باشد.

نسل جدید تویوتا لندکروزر در ایالات‌متحده عرضه نمی‌شود اما در عوض برادر لوکس آن یعنی لکسس LX در این کشور حضور خواهد داشت که رقیب بسیار بهتری برای رنجروور خواهد بود. LX جدید به لطف پلت‌فرم جدید بدنه روی شاسی TNGA که کاهش وزن 200 کیلوگرمی را به دنبال داشته و همین‌طور لیست بلندبالایی از سیستم‌های پیشرفته مثل کرال کنترل مشهور تویوتا، در آفرود هم حرف‌های زیادی برای گفتن خواهد داشت. البته در این نسل خریداران باید به شش سیلندر بسنده کنند اما ازآنجایی‌که این موتور 3.5 لیتری توئین توربوی 410 اسب بخاری 26 اسب بخار قدرت و 103 نیوتن متر گشتاور بیشتری نسبت به موتور 5.7 لیتری V8 قدیمی دارد، جای نگرانی نیست.

اگر این روزها بخواهید از نمایندگی‌های لینکلن خودروی بخرید، یا باید شاسی‌بلند بخرید یا دست خالی برگردید. بزرگ‌ترین و لوکس‌ترین خودرویی که در این نمایندگی‌ها خواهید دید، نویگیتور است. همان‌طور که اسکالید در پلت‌فرم با تاهو مشترک است، نویگیتور هم ریشه‌های مشترکی با فورد اکسپیدیشن دارد اما با وجود نمایشگر لمسی 13.2 اینچی و تریم‌های چوبی مجلل در داخل، هرگز نمی‌توان فهمید که زیر این پوسته یک فورد قرار گرفته است. زیر کاپوت این نهنگ عظیم‌الجثه هم یک موتور 3.5 لیتری V6 توئین توربو با 450 اسب بخار قدرت قرار گرفته است.

با کمتر از 80 هزار دلار، می‌توان یک مرسدس GLS450 پایه با پیشرانهٔ شش سیلندر خرید و با 100 هزار دلار یعنی قیمت یک رنجروور پایهٔ شش سیلندر، می‌توان سراغ GLS580 با موتور V8 رفت که قدرت بسیار بیشتری نسبت به رقیب بریتانیایی دارد. علاوه بر این، اگر حدود 13 هزار دلار روی قیمت رنجروور P530 هشت سیلندر بگذاریم، می‌توان GLS63 AMG را خرید که با 612 اسب بخار قدرت، ظرف 4.1 ثانیه از صفر به سرعت 96 کیلومتر بر ساعت می‌رسد و در جاده رنجروور فقط می‌تواند چراغ‌های عقب آن‌را ببیند؛ بنابراین به نظر می‌رسد از همه لحاظ مرسدس بنز GLS برتری داشته باشد اما آیا در حس تجمل، توانایی‌های آفرود و سایر ویژگی‌هایی که نمی‌توان در اعداد و ارقام دید هم همین برتری وجود دارد؟

شاید GLS معمولی از لحاظ تجمل و اشرافیت نتواند حریف رنجروور بشود اما مرسدس فکر اینجا را هم کرده و مدل مجلل‌تر مایباخ GLS600 را ارائه کرده است. کسانی که می‌خواهند با GLS خود سرها را برگردانند و حاضرند بخشی از سرعت GLS63 AMG را قربانی تجمل کنند، مایباخ GLS600 همان چیزی است که می‌خواهند. این نسخه با قیمت 160 هزار دلاری هرچند هم‌قیمت گران‌ترین نسخهٔ رنجروور است اما هر آنچه که فکرش را بکنید، از تجهیزات لوکس گرفته تا تکنولوژی‌های پیشرفته را ارائه می‌کند.

رولزرویس کولینان با اختلاف زیادی گران‌ترین خودروی این لیست محسوب می‌شود. آن‌قدر گران که می‌توان با پول آن سه رنجروور پایه خرید! اما هیچ‌کدام از آن رنجروورها زیر کاپوت خود یک V12 توئین توربوی 570 اسب بخاری و درهای خودکشی ندارند. شاید قیمت کولینان غیرمنطقی به نظر برسد اما رولزرویس پول خاص بودن خود را می‌گیرد. کسی که سوار بر یک کولینان در خیابان‌ها دیده شود، مطمئناً بسیار ثروتمندتر از رانندهٔ یک رنجروور به نظر می‌رسد.

خب با توجه به مواردی که بیان شد، آیا لندروور برای برتری بخشیدن به نسل جدید رنجروور در برابر این رقبا به‌اندازهٔ کافی تلاش کرده است؟ علاوه بر پاسخ این سؤال، لطفاً با شرکت در نظرسنجی زیر بگویید که اگر قصد خرید یکی از این شاسی‌بلندهای لوکس را داشتید کدام را انتخاب می‌کردید.

[poll id="100"]