بهترین لیموزین‌های تاریخ، از مرسدس پولمن تا کادیلاک پرزیدنشال

لیموزین‌ها خودروهایی هستند که روی ارائهٔ فضای بیشتر، راحتی بیشتر و تجمل بیشتر در صندلی‌های عقب تمرکز دارند. در طول تاریخ اما لیموزین‌های بسیار کمی توسط خود خودروسازان ساخته شده‌اند و اکثر این خودروها ساخت شرکت‌های اتاق‌سازی متفرقه هستند. بااین‌حال، با نگاهی به تاریخ هنوز هم می‌توان لیموزین‌هایی را پیدا کرد که مستقیماً از کارخانهٔ خودروسازان بزرگ و مشهور خارج شده‌اند. در ادامه بهترین نمونه‌های این خودروها را به ترتیب زمان ساخت معرفی خواهیم کرد.

سری 70 که در سال 1936 معرفی شد، پرچم‌دار کادیلاک محسوب می‌شد. مدل 75 طول بیشتری داشت که به صندلی‌های عقب اختصاص داده شده بود و به لطف صندلی‌های کوچک تاشوی عقب و سه صندلی در جلو می‌توانست تا هشت نفر را حمل کند. این خودرو در سال 1959 به لطف باله‌های بزرگ و کروم‌کاری‌های فراوان به اوج رسید تا اینکه در سال 1987 تولید سری 75 خاتمه پیدا کرد. در آن زمان، موتورهای عظیم 7 لیتری و 8.2 لیتری دههٔ 70 جای خود را به یک 4.1 لیتری داده بودند. از آن زمان تاکنون کادیلاک لیموزین تولیدی به بازار عرضه نکرده است.

فانتوم V بین سال‌های 1959 تا 1968 تولید می‌شد. بدنهٔ این خودرو توسط اتاق‌سازان مختلفی ساخته می‌شد و سپس رولزرویس آن را با شاسی و پیشرانه مونتاژ می‌کرد. هرچند این بدنه‌ها طبق طرح استانداردی ساخته می‌شدند اما هیچ‌کدام از آن‌ها کاملاً باهم یکسان نبودند. فانتوم V از یک پیشرانهٔ 6.23 لیتری V8 به همراه گیربکس چهار سرعتهٔ اتوماتیک جنرال موتورز استفاده می‌کرد. مجموعاً تنها 516 دستگاه از این خودرو ساخته شد که چندین دستگاه آن در اختیار خانوادهٔ سلطنتی بریتانیا و سران دیگر کشورهای سراسر جهان قرار گرفت.

مرسدس بنز تنها شرکتی بود که با معرفی 600 در سال 1963 رقیبی برای فانتوم V به بازار فرستاد. این خودرو با نام مستعار گروسر به معنای بزرگ، با طول 5,450 میلی‌متر در نسخهٔ استاندارد، از اکثر خودروهای آن دوره بزرگ‌تر بود. در نسخهٔ پولمن این رقم به 6,240 میلی‌متر می‌رسید تا بتواند دو صندلی رو به عقب را در خود جای دهد. علاوه بر این، امکان انتخاب نسخهٔ شش در هم وجود داشت که باعث سهولت در ورود و خروج می‌شد. تمام 2,677 دستگاهی که از مرسدس 600 و 487 دستگاهی که از نسخهٔ پولمن ساخته شد از یک پیشرانهٔ 6.3 لیتری V8 انژکتوری استفاده می‌کردند که 250 اسب بخار قدرت داشت. این موتور علاوه بر این که می‌توانست خودرو را به سرعت 200 کیلومتر بر ساعت برساند، باید انرژی سیستم‌های هیدرولیکی متعدد 600 که برای همه‌چیز از ترمزها و پنجره‌ها گرفته تا قفل درها استفاده می‌شد را هم تأمین می‌کرد.

دایملر DS240 طولانی‌ترین دورهٔ تولید را بین تمام لیموزین‌های کارخانه‌ای جهان در اختیار دارد زیرا 24 سال بدون تغییر بزرگی تولید شد. این خودرو همچنین با طول 5,740 میلی‌متر بسیار کشیده بود و با نصب صندلی‌های میانی تاشو می‌توانست تا هفت نفر را در خود جای دهد. DS420 علاوه بر نسخهٔ سالن، به‌صورت کارخانه‌ای در نسخهٔ کانورتیبل لنداولت هم ساخته می‌شد. این لیموزین که موردعلاقهٔ شهرداران و مقامات سیاسی بریتانیا بود، بر اساس نسخهٔ کشیدهٔ پلت‌فرم جگوار مارک X ساخته شده بود و از همان پیشرانهٔ 4.2 لیتری شش سیلندر خطی جگوار استفاده می‌کرد.

این لیموزین صرفاً برای رهبران اتحاد جماهیر شوروی در نظر گرفته شده بود و تنها 106 دستگاه از آن ساخته شد. زیل 4104 با طول 6,300 میلی‌متر بسیار کشیده و با وزن 3.4 تن بسیار سنگین بود. این ماشین در داخل تودوزی چرمی، تنظیم برقی صندلی‌ها، تهویه مطبوع و رادیوپخش کاست را ارائه می‌کرد. همچنین بسیاری از نمونه‌های 4104 به شیشه‌های ضدگلوله و ضد تشعشع رادیواکتیو مجهز بودند. لیموزین زیل از باک بزرگ 120 لیتری استفاده می‌کرد تا بتواند نیاز پیشرانهٔ تشنهٔ 7.7 لیتری V8 را تأمین کند.

نام مایباخ از سال 1909 مترادف با خودروهای فوق لوکس بود و از سال 1960 به عضوی از خانوادهٔ مرسدس تبدیل شد. در سال 2002 مرسدس این برند را با معرفی دو سدان فوق لوکس بنام‌های 57 و 62 احیا کرد تا رقیبی برای رولزرویس و بنتلی به بازار بفرستد. دراین‌بین، 62 با طول 6,165 میلی‌متر مدل کشیده‌تری بود که با تنها دو صندلی در عقب برای ثروتمندان در نظر گرفته شده بود. این خودرو همچنین به لطف پیشرانهٔ 5.5 لیتری V12 توئین توربو با 550 اسب بخار قدرت و شتاب صفرتاصد 5.4 ثانیه، پرفورمنس بسیار خوبی هم برای یک لیموزین بزرگ و سنگین ارائه می‌کرد. بااین‌حال، سدان‌های مایباخ فروش پایینی داشتند و تولید آن‌ها در سال 2012 پس از ساخت تنها 3 هزار دستگاه خاتمه یافت.

بنتلی در سال 2002 دو دستگاه لیموزین اختصاصی ساخت و به ملکه الیزابت دوم به مناسبت جشن پنجاهمین سالگرد سلطنت او هدیه داد. از آن زمان تاکنون از این خودروها به‌طور منظم استفاده می‌شود. این لیموزین بر اساس پلت‌فرم آرناژ ساخته شد که 830 میلی‌متر به طول آن افزوده شد. همچنین بدنهٔ ضدگلولهٔ لیموزین هم توسط مولینر با سقف بلندتری نسبت به آرناژ ساخته شده بود تا ورود و خروج ملکه آسان شود. لیموزین بنتلی همچنین به لطف پیشرانهٔ 6.75 لیتری V8 توئین توربو با ۴۰۰ اسب بخار قدرت که از آرناژ R گرفته شده بود و حداکثر سرعت 210 کیلومتر بر ساعت را فراهم می‌کرد، می‌توانست ملکه را خیلی زود به مقصد برساند. در داخل خودرو هم به خاطر علاقهٔ ملکه به حیوانات بجای چرم از پارچه استفاده شده بود. پس از مرگ مله این دو لیموزین به پسر او به ارث رسیدند.

آخرین نمونهٔ مرسدس بنز S کلاس پولمن که در سال 2015 معرفی شد، کاملاً با الهام از 600 پولمن قدیمی طراحی شده بود. این خودرو با دو پیشرانهٔ مختلف شامل 4.6 لیتری V8 توئین توربو با 455 اسب بخار قدرت و 6 لیتری V12 توئین توربو با 530 اسب بخار قدرت ارائه می‌شد و با 6,499 میلی‌متر طول، حتی از مایباخ 62 هم کشیده‌تر بود. برای صندلی‌های عقب پولمن هم ترکیب‌های مختلفی مثل چهار صندلی روبروی هم قابل سفارش بود.

مولسان لیموزین یک متر کشیده‌تر از مولسان معمولی بود و با طول 6,575 میلی‌متر کشیده‌ترین لیموزین کارخانه‌ای جهان محسوب می‌شد. به لطف این طول زیاد، فضای کافی برای نصب چهار صندلی روبروی هم در عقب خودرو فراهم شده بود. یک پارتیشن شیشه‌ای هم بین عقب کابین و قسمت راننده تعبیه شده بود که با لمس یک دکمه مات می‌شد. زیر کاپوت خودرو اما همان موتور 6.75 لیتری V8 توئین توربوی مولسان معمولی قرار گرفته بود که 505 اسب بخار قدرت داشت. بنتلی توسط بخش مولینر خود پنج دستگاه از این لیموزین تولید کرد و همهٔ آن‌ها را برای فروش به امارات فرستاد اما تاکنون هیچ‌کدام از آن‌ها فروش نرفته‌اند. به همین دلیل، بنتلی به‌تازگی این پنج لیموزین دست‌ساز را دوباره برای فروش ارائه کرده است.

هرچند جدیدترین لیموزین‌های ریاست جمهوری کادیلاک در سال 2018 به دونالد ترامپ تحویل داده شدند اما این دو لیموزین اولین بار در سال 2013 توسط دولت اوباما با هزینهٔ 16 میلیون دلار سفارش داده شدند. این غول بزرگ که با نام The Beast شناخته می‌شود، بیش از 9 تن وزن دارد و هرچند از زبان طراحی کادیلاک استفاده می‌کند اما برای تحمل بدنهٔ زرهی و تجهیزات فراوان، روی شاسی پیکاپ شورلت سیلورادو ساخته شده است. ازجملهٔ تجهیزات این لیموزین می‌توان به سیستم اطفاء حریق، سیستم تأمین هوای داخلی، لاستیک‌های پنچررو و شیشه‌های ضدگلوله و ضد بمب اشاره کرد. علیرغم اندازهٔ بزرگ و وزن سنگین، لیموزین‌های ریاست جمهوری کادیلاک باید چابک باشند و بتوانند مانور پیچیدن J شکل را با سرعت بالا انجام دهند تا توان بیرون کشیدن رئیس‌جمهور از کمینگاه احتمالی و سناریوهای ترور را داشته باشد. دو دستگاه این خودرو همیشه پلاک یکسانی دارند تا مهاجمین نتوانند بفهمند رئیس‌جمهور در کدام خودرو نشسته است.