9 خودروی ژاپنی که همه باید رانندگی با آن‌ها را تجربه کنند

جامعهٔ JDM (مخفف خودروهای بازار داخلی ژاپن) یکی از گسترده‌ترین گروه‌ها در فرهنگ خودرو محسوب می‌شود. این خودروها که بیشتر از کوپه‌ها و سدان‌های اسپرت هستند، در سراسر جهان طرفداران زیادی دارند. ازاین‌رو، در ادامه به معرفی 10 خودروی JDM خواهیم پرداخت که باید تا پیش از مرگ با آن‌ها رانندگی کنید. این خودروها به نمادهایی تبدیل شده‌اند که هر عشق ماشینی در طول زندگی خود حداقل یک بار باید نشستن پشت فرمان آن‌ها را تجربه کند.

یکی از اولین خودروهایی که هنگام صحبت از JDM به ذهن می‌آید نیسان اسکای‌لاین است. پیشینهٔ اسکای‌لاین GT-R به دهه‌ها قبل بازمی‌گردد اما این نسل R32 بود که بیش از همه توجهات را جلب کرد و لقب گودزیلا را به خود اختصاص داد. بعداً نیز نسل‌های R33 و R34 راه موفق قبل را ادامه دادند. خانوادهٔ اسکای‌لاین از تطبیق‌پذیری فوق‌العاده بالا برای تیونینگ گرفته تا حضور در فیلم‌های سریع و خشن، جایگاه خود را در فرهنگ خودرویی JDM کاملاً تثبیت کرده است.

مزدا RX-7 هم یکی دیگر از خودروهایی است که پس از حضور در بازی‌های ویدئویی و فیلم‌های سینمایی به نماد JDM تبدیل شد. در مورد پیشرانهٔ وانکل نه‌چندان خوش‌نام این ماشین و حساسیت بالا به تعمیر و نگهداری حرف‌های زیادی زده شده اما برای کسانی که با این موضوع مشکلی ندارند، RX-7 راهی فوق‌العاده برای قدم گذاشتن به دنیای JDM محسوب می‌شود.

هیچ لیستی از خودروهای JDM بدون حضور تویوتا سوپرا کامل نخواهد بود. هرچند پیشینهٔ این خودرو به اواخر دههٔ 70 بازمی‌گردد اما سوپرا در نسل چهارم خود به اوج شهرت و محبوبیت رسید و به یک از نمادهای غیرقابل‌انکار JDM تبدیل شد. نسل چهارم سوپرا آن‌قدر محبوب و خوش‌نام بود که نسل پنجم با پلت‌فرم و پیشرانهٔ ب‌ام‌و هرگز نتوانست دل علاقه‌مندان JDM را به دست آورد.

پرلود محبوبیت کمتری نسبت به برادران مشهورتر خود مثل سیویک و اینتگرا دارد و در ایالات‌متحده هم چندان شناخته‌شده نیست ولی پرلود تایپ S به لطف ویژگی‌های لوکس و جذابی مثل صندلی‌های پریمیوم، سانروف، بال عقب و پیشرانهٔ 2.2 لیتری با 220 اسب بخار قدرت، تعادلی عالی بین راحتی و پرفورمنس را ارائه می‌کند.

لنسر اوو با میراث رالی و ظاهر چشمگیرش، جایگاه ویژه‌ای در فرهنگ JDM دارد. این خودرو به‌عنوان یک سدان پرفورمنس، برای کسانی که خواهان یک ژاپنی اسپرت هستند بدون آنکه کارایی خانوادگی را قربانی کنند گزینهٔ ایده‌آلی خواهد بود. لنسر اوو V اواخر دههٔ 90 به لطف ویژگی‌های ظاهری که از خودروی رالی WRC قرض گرفته بود، یکی از زیباترین مدل‌ها در خانوادهٔ اوو محسوب می‌شود.

خیلی‌ها سوبارو را با WRX و خصوصاً نسخهٔ STi می‌شناسند. این ماشین هرچند در نسل کنونی شکوه و جذابیت گذشتهٔ خود را ندارد اما در سال‌های نه‌چندان دور یکی از مدل‌های جذاب دنیای JDM محسوب می‌شد. WRX که در سال 1992 متولد شد، ابتدا نسخه‌ای پرفورمنس از ایمپرزا بود که به‌صورت سدان و هاچ‌بک تولید می‌شد اما از سال 2014 به مدلی مجزا تبدیل و فقط به‌صورت سدان ارائه شد.

نسل اول سیویک تایپ R متعلق به اواسط دههٔ 90، با وزن سبک، چابکی بالا، پیشرانهٔ VTCE با قابلیت تیونینگ بالا و دیفرانسیل لغزش محدود، تجربهٔ رانندگی فراموش‌نشدنی را ارائه می‌کند. سیویک تایپ R پیش از دوران توربوشارژ خود هیچ‌گاه راهی بازار آمریکا نشد و هرچند مدل‌های جدید این هاچ‌بک داغ ژاپنی رانندگی جذابی دارند اما نسل‌های ابتدایی خلوص تنفس طبیعی را ارائه می‌کردند.

سیلویا هرچند شاید در بین مدل‌های اسپرت نیسان شهرت GT-R یا Z را نداشته باشد اما در جامعهٔ JDM و به‌ویژه در میان علاقه‌مندان به دریفت طرفداران خاص خود را دارد. اوج شهرت این کوپهٔ ژاپنی در نسل آخر یعنی S15 رقم خورد که بین سال‌های 1999 تا 2002 تولید می‌شد. این خودرو با پیشرانهٔ 2 لیتری توربو، 250 اسب بخار قدرت داشت و به لطف گیربکس شش سرعتهٔ دستی آیسین و دیفرانسیل لغزش محدود، رانندگی ایمن‌تر و مناسب‌تری را برای پیست ارائه می‌کرد.

NSX به‌خودی‌خود یکی از چشمگیرترین مدل‌ها در بین خودروهای اسپرت ژاپنی محسوب می‌شود اما مدل NSX-R که با حذف تمام وسایل غیرضروری 120 کیلوگرم سبک‌تر شده بود، یکی از شاهکارهای مهندسی ژاپنی به‌حساب می‌آید و جایگاه شایسته‌ای در بین علاقه‌مندان JDM دارد؛ اما برای کسانی که خودرویی حتی وحشی‌تر می‌خواهند، مدل NSX Typ S Zero هم وجود دارد که کاهش شدید وزن را تجربه کرده و بیش از هر چیزی روی پرفورمنس تمرکز دارد.