حقایق جذاب و خواندنی درباره خودروها! (قسمت پایانی)

تمامی صنایع دنیا دارای زوایای پیدا و پنهان زیادی هستند و صنعت خودرو نیز از این قاعده مستثنا نیست. در این مقاله خواندنی به برخی از حقایق عجیب و سورپرایز کننده درباره دنیای خودرو می‌پردازیم و امیدواریم که از خواندن آن لذت ببرید. دیروز قسمت اول این مقاله تقدیم شما عزیزان شد و هم‌اکنون قسمت پایانی آن را از نظر می‌گذرانید.

نام آلفارومئو از کجا آمده است؟ آنونیما لومباردا فابریکا اتوموبیلی (کمپانی سازنده خودروی لومباردی) در سال 1910 تأسیس شد و 5 سال بعد نیکولا رومئو آن را خرید. او نامش خود را با ALFA ادغام کرد تا نام آلفارومئو ایجاد شود که بخش اول این نام مخفف عبارت یاد شده و بخش دوم نیز نام خودش است.

رایتکرافت اسکوتاکار که در سال 1938 معرفی شد در واقع نسخه‌ای جاده از خودرویی بود که اکثراً در شهربازی‌ها دیده‌ایم. این خودروها که با اصطلاح dodgem شناخته می‌شوند از محافظ‌های لاستیکی دورتادور بدنه استفاده می‌کنند. رایتکرافت به پیشرانه تک سیلندر 98 سی‌سی مجهز بود و حداکثر سرعت 24 کیلومتر در ساعت را فراهم می‌کرد. علیرغم ابعاد کوچک و پرفورمنس ناچیز، جیم پارکینسون با یکی از این وسایل نقلیه دور دنیا را در 421 روز و مسافت 24 هزار کیلومتر طی کرد. او حتی برای سفر خود جدیدترین مدل مجهز به پیشرانه 250 سی‌سی با سرعت بیشتر را انتخاب نکرد.

فورد در سال 1925 شروع به ساخت هواپیما کرد و 199 فروند از مدل‌های سه موتوره 4-AT-E را تا سال 1933 تولید نمود. این شرکت در برهه‌ای کوتاه عنوان بزرگ‌ترین سازنده هواپیماهای تجاری را به خود اختصاص داد و در همان زمان نیز اولین خطوط هوایی تجاری منظم را راه‌اندازی کرد. پس از آنکه خلبان شخصی هنری فورد در یک سانحه هوایی جان خود را از دست داد، علاقه‌اش به این صنعت کم شد و در نهایت نیز رکورد اقتصادی بزرگ آن را به فراموشی سپرد. در خلال جنگ جهانی دوم فورد جت بمب‌افکن B-24 را تولید کرد. زیرمجموعه جدید فورد در دهه 50 میلادی نیز موشک‌های هوا به هوای سایدویندر را تولید کرد تا اینکه در نهایت فورد این مجموعه را در سال 1990 فروخت.

پس از تولید هزاران فروند هواپیما برای آلمان نازی در جنگ جهانی دوم، شرکت مسراشمیت اجازه تولید هیچ هواپیمای دیگری را برای مدت ده سال نداشت و به همین خاطر دست به تولدی یک خودروی حبابی زد. این میکروکار در نهایت نتوانست در برابر خودروهای بزرگ‌تر و ارزان‌قیمتی همچون مینی دوام بیاورد هرچند در ادامه مسراشمیت مجوز بازگشت به صنعت هوافضا را به دست آورد.

در سال 1905 رولزرویس خودرویی 8 سیلندر با حداکثر سرعت محدود شده 32 کیلومتر در ساعت را معرفی کرد. دلیل این کار نیز حداکثر سرعت مجاز یاد شده در بریتانیا بود. این خودرو که Legalimit نام داشت تنها به تعداد 1 دستگاه فروخته شد و نکته جالب اینکه پس از بازخرید، رولزرویس آن را تخریب کرد و بنابراین هم‌اکنون هیچ اثری از آن نیست.

جنسن اینترسپتور 1966 اولین خودرویی است که از چراغ سقفی کابین با تأخیر در زمان خاموش شدن استفاده می‌کرد. این چراغ پس از بستن در خودرو اندکی روشن می‌ماند تا به راننده در رسیدن به خانه کمک کند. لکسوس SC430 2001 نیز اولین خودرویی بود که از رکاب نورانی استفاده می‌کرد. زمانی که در خودرو باز می‌شد نوشته لکسوس در شب خودنمایی می‌کرد.

تسلا سابقه زیادی در قرار دادن ویژگی‌های پنهان در محصولات خود دارد. این ویژگی‌ها که اصطلاحاً Easter Egg نام دارند در سیستم اطلاعات سرگرمی خودروهای تسلا دیده می‌شوند. اگر مالک مدل S هستید وارد منوی دسترسی سرویس شده و 007 را در کیبورد تایپ کنید. در این حالت منوی کنترل خودرو تغییر کرده و زیردریایی لوتوس اسپرایت فیلم جیمز باند 1977 ظاهر خواهد شد. تغییر عمق در منو باعث تنظیم ارتفاع خودرو می‌شود. بازی‌های کلاسیک آتاری نیز در سیستم اطلاعات سرگرمی تسلا وجود دارند.

زمانی که بی ام و از شر روور خلاص شد تنها مینی را تصاحب نکرد. تا به امروز بی ام و مالک برندهای ریلی و ترایمف (فقط بخش خودروها) بوده است. از نظر تملک مدل‌ها، این شرکت هنوز هم مالک کلابمن، کانتری من، دولومیت، کسترل، نایتس بریج، ماکسی، مترو، اسپیت فایر، استگ، استپترونیک و TR4 است. دو نام اول همچنان در سبد محصولات مینی قرار دارند. خودرویی که مشاهده می‌کنید ترایمف استگ 1976 است.

به نوعی این‌گونه بوده است. زمانی که فورد شرکت لندروور را از بی ام و خرید، یکی از وکلای سخت‌کوش فورد درباره بندی از معامله مذاکره می‌کرد که بر اساس آن اگر ام جی روور معامله را متوقف کند فورد می‌تواند نام برند را از بی ام و بخرد نه از ام جی روور چراکه اصلاً ام جی روور مالک برند نبوده است. این کار در سال 2006 با بهای حدود 10 میلیون پوند انجام شد. زمانی که فورد شرکت لندروور و جگوار را در سال 2008 به تاتا موتورز فروخت، برند روور نیز در دستان هندی‌ها قرار گرفت.

دوربین‌های کنترل سرعت امروزی برای جریمه سرعت غیرمجاز بکار می‌روند اما مخترع این دوربین‌ها هدف بسیار متفاوتی داشته است. موریس گاتسونیدز یک راننده مسابقه هلندی بود که این دوربین‌ها را برای اندازه‌گیری سرعت خود در سر پیچ‌ها اختراع کرد و هدفش نیز دستیابی به سرعت‌های بالاتر بود. او درباره اختراع خود گفته است: "من معمولاً توسط دوربین‌های سرعت خودم شکار می‌شوم و جریمه‌های سنگینی را می‌پردازم. حتی نمی‌توانم از اختراع خودم فرار کنم زیرا سرعت را دوست دارم."

شاخص‌ترین سازنده لاستیک دنیا از نظر تعداد لاستیک تولیدی در سال شرکت میشلن، پیرلی یا کانتیننتال نیست بلکه این عنوان به لگو تعلق دارد.

واحد کنترل سیستم تهویه مطبوع پاگانی زوندا از روور 45 گرفته شده است. این ابر خودرو از همان دکمه‌ها و نمایشگر دیجیتال روور استفاده می‌کند و این قطعات با یکدیگر قابل جابجایی و تعویض هستند.

بی‌شک ولوو اولین خودروی کانسپت تاریخ با نام ونوس بیلو را در سال 1933 معرفی کرده است. این خودرو به منظور بررسی واکنش عموم مردم به طراحی آیرودینامیک و بدنه‌ای متفاوت طراحی شد. جلوپنجره منحنی و چراغ‌های نصب شده در ارتفاع بالا جزو ویژگی‌های کانسپت ولوو بوده‌اند. فردی دانمارکی این کانسپت را خرید و به وانت پیکاپ تبدیل کرد. اکثر مورخان معتقدند این خودرو از بین رفته است.

سیتروئن به دنبال تولید خودرویی 8 سیلندر با نام 22CV بود اما پیشرانه خودرو تا زمان معرفی آن در نمایشگاه پاریس 1934 آماده نشد و بنابراین سه نمونه از این خودرو با پیشرانه 8 سیلندر فورد در پاریس به نمایش درآمدند. میشلن با خریداری سیتروئن این پروژه را به پایان رساند و خودروهای تست نیز تخریب شدند. البته یکی از مدل‌ها زنده ماند و یکی از نمایندگی‌های سیتروئن در سال 1948 پیامی مرموز از ویتنام دریافت کرد. آن‌ها خواهان قطعات این خودرو برای بازسازی واترپمپ 22CV شده بودند.

رستوران ولزلی در نزدیکی پیست پیکادیلی در لندن یکی از مشهورترین و لوکس‌ترین مکان‌ها برای غذا خوردن است. البته نام این رستوران از نمایندگی خودرویی ولزلی در دهه 20 میلادی گرفته شده است.

فولکس‌واگن گلف نسل اول تا سال 2009 در آفریقا تولید شده است. شاخه آفریقای جنوبی این خودروساز از سال 1978 تولید این هاچبک را شروع کرد و زمانی که نسل دوم گران‌تر و بزرگ‌تر در سال 1984 از راه رسید این شرکت تصمیم گرفت تولید نسل اول را در کنار نسل دوم ادامه دهد. نسل اول که با نام سیتی گلف شناخته می‌شود به مدت 25 سال در خط تولید کارخانه آفریقای جنوبی قرار داشت و بهبودهای زیادی را تجربه کرد. از جمله این تغییرات می‌توان به جلوپنجره و سپرهای جدید به همراه ستون متمایز D اشاره کرد. در سال 2004 نیز داشبورد جدید اشکودا فابیا روی آن قرار گرفت. سیتی گلف در سال 2010 جای خود را به نسخه‌ای از پولو نسل چهارم با نام پولو ویوو داد.

الک ایزیگونیس خودروی موریس مینور را طراحی کرد. این خودرو در سال 1948 معرفی شد و طراح آن خواهان سدان خانوادگی جدیدی با پیشرانه 4 سیلندر تخت و طراحی دیفرانسیل جلو بود. البته لورد نوفیلد رئیس کمپانی فکر می‌کرد چنین چیزهایی برای مینور بسیار رادیکال هستند. زمانی که ایزیگونیس پروتوتایپ کامل مینور را کمتر از یک سال مانده به معرفی نهایی نشان نوفیلد داد او تأکید کرد خودرو باید چند میلی‌متری پهن‌تر شود و بنابراین وسط خودرو بریده شد و یک نوار به آن تزریق شد. به همین خاطر است که در مرکز کاپوت موریس مینور یک نوار چهار اینچی دیده می‌شود.

اگر یک تکنولوژی عجیب وجود داشته باشد قطعاً نام سیتروئن با آن گره می‌خورد. زمانی که پیشرانه روتاری در دهه 60 میلادی محبوب شد سیتروئن آن را جدی گرفت و جوینت ونچری با NSU به نام کوموتور تشکیل داد. اولین محصول این همکاری در سال 1969 و با نام M35 عرضه شد. این خودرو که از آمی 8 مشتق شده بود تنها به تعداد 267 دستگاه تولید شد و اکثر آن‌ها نیز بازخرید شدند تا بعدها تخریب شوند. علیرغم شکست پروژه M35، خودروی GS در سال 1973 ظاهر شد و قیمتش به اندازه DS بزرگ‌تر بود اما مصرف سوخت بیشتری داشت. عرضه این خودرو با بحران سوخت همان سال هم‌زمان شد. در مجموع 847 دستگاه از GS تولید شد اما سیتروئن بازهم تلاش کرد آن‌ها را خریداری کرده و از بین ببرد تا نیازی به تولید قطعات یدکی نباشد.

جیپ تلاش کرد پانل‌های چوبی غیرواقعی را برای اولین نسل لیبرتی که در خارج از آمریکا با نام چروکی شناخته می‌شد عرضه کند. این پکیج واگونیر شامل تریم چوبی غیرواقعی در پانل‌های جلو، درها و پانل عقب با طرح چوب و نشان‌های واگونیر جلو و عقب بود. آپشن موردبحث به اندازه‌ای که جیپ انتظار داشت با استقبال روبرو نشد و آمریکایی‌ها تصمیم گرفتند این پکیج را به همراه نامش راهی موزه کنند.

مهندسان ساب در سال 1959 مأموریت داشتند یک خودروی رالی سطح بالا با پیشرانه 6 سیلندر خطی بسازند. این کار با اتصال دو پیشرانه 3 سیلندر صورت می‌گرفت. حجم این پیشرانه به حدود 1.5 لیتر می‌رسید و قدرت 138 اسب بخار را از طریق گیربکس 3 سرعته دستی روانه چرخ‌های جلو می‌کرد. پروتوتایپ مجهز به این پیشرانه با نام مانستر شناخته می‌شد و آینده‌ای درخشان داشت اما مجوز حضورش در مسابقات صادر نشد و پروژه به بن‌بست رسید.

فکر می‌کنید رانندگی در شب و در هوای نامساعد خطرناک‌ترین نوع رانندگی است؟ این‌طور نیست. تام واندربیلت در کتاب ترافیک 2008 خود می‌گوید: "حسی وجود دارد که می‌توانید درباره ترافیک از آن استفاده کنید. زمانی که حس می‌کنید در شرایط خطرناکی قرار دارید، احتمالاً آن وضعیت ایمن‌تر از چیزی است که فکر می‌کنید. زمانی که وضعیتی ایمن به نظر می‌رسد، دقیقاً باید حواستان را بیشتر جمع کنید. اکثر تصادفات در جاده‌های خشک و با هوای آفتابی رخ می‌دهد."

بسیاری از افراد معتقدند سرعت و تصادفات جاده‌ای ارتباط نزدیکی با یکدیگر دارند. بر این اساس آلمان که دارای اتوبان‌های بدون محدودیت سرعت است باید خطرناک‌ترین جاده‌های دنیا را داشته باشد درحالی‌که این‌گونه نیست. بر اساس داده‌های سال 2016، از نظر نرخ مرگ‌ومیر به ازای 1 میلیارد کیلومتر طی شده در مسیرهای جاده‌ای/بزرگراهی/آزادراهی، آلمان نسبت 4.2 دارد که کمتر از فرانسه (5.8) و بلژیک (7.8) است. این رقم برای آمریکا هم به 7.8 می‌رسد.

کمپانی دایملر تراک آلمان شرکت مادر مرسدس بنز تراکس نیز هست؛ اما آیا این کمپانی خودروهایی با برند دایملر نیز تولید می‌کند؟ خیر چراکه حق تولید این خودروها به جگوار لندروور که یکی از رقبای مرسدس است تعلق دارد. جگوار پس از خرید کمپانی در سال 1895 مالکیت نام برند را در اختیار دارد. جگوار در سال 2007 موافقت کرد که دایملر می‌تواند از نام خود به عنوان کمپانی تجاری استفاده کند اما بریتانیایی‌ها همچنان حق تولید خودروهایی با برند دایملر را برای خود محفوظ می‌دانند، چیزی که از سال 2007 تاکنون رخ نداده است. البته بنا به دلایل قانونی، جگوار نمی‌تواند این کار را در آمریکا انجام دهد.

• حقایق جذاب و خواندنی درباره خودروها! (قسمت اول)