با محصولات ویژه و تک‌ساخت فراری آشنا شوید (قسمت دوم)

در قسمت اول این مجموعه مقالات به نخستین مدل‌‌های تک‌تولید واحد «پروژه‌های ویژه فراری» نگاهی انداختیم و دیدیم که فراری از سال 2006 مسیری را آغاز کرد که سرنوشتش را برای همیشه تغییر داد. این شرکت ایتالیایی با گذر از سال 2013 و معرفی پرچمدار جدیدش، F12، موج تازه‌ای از مدل‌های خاص را روانه گاراژهای چندمیلیون‌دلاری کرد.

دو نمونه از این سوپراسپرت با طراحی «بارکتا» تولید شد که یکی به رنگ سرخ و دیگری به نقره‌ای کرومی مزین شد. طراح تیم پروژه‌های ویژه فراری برای خلق این خودرو از مدل تستاروسا 1957 الهام گرفته بود (هر چند المان‌های چندان آشنایی ندارد). مدل سرخ این خودرو نخستین‌بار در سال 2014 و مدل سیاه‌رنگ آن یک سال بعد دیده شد؛ مالک نسخه سیاه از رنگ آن رضایت نداشت پس نقره‌ای کرومی را برای آن انتخاب کرد.

این خودرو بر پایه سوپراسپرت فراری F12 برلینتا توسعه پیدا کرد و با وجود استفاده از المان‌های آشنای آن خودرو، ویژگی‌هایی متمایز و زیبایی دارد. فضای کابین با رنگ سیاه از باقی بدنه جدا شده، چراغ‌های جلو تغییر کرده‌اند، بخش عقب به‌کلی تغییر چهره داده و این‌بار دیفیوزری بزرگ استفاده شده که چسبندگی این مدل به زمین را تضمین می‌کند. کسی از وجه تسمیه این خودرو آگاه نیست اما گمان می‌رود اشاره‌ای به مالک هر دو خودرو، «سم لی»، داشته باشد.

ریشه این GT هم به F12 برلینتا باز می‌گردد اما برخلاف F12 TSR، شباهت بیشتری با خودروی پایه دارد. از ویژگی‌های منحصربه‌فرد این خودرو می‌توان به هواکش‌های روی کاپوت و پنل‌های بازنگری شده جای‌جای بدنه برای کنترل جریان هوا، سپرهای جدید، طاق چرخ بزرگ‌تر و محیط بازنگری‌شده چراغ‌های عقب اشاره کرد. این خودرو به درخواست «دنی وگمن»، مدیر یک سوپرمارکت زنجیره‌ای در آمریکا، توسعه پیدا کرد.

هر چند این خودرو به‌مراتب از F12 برلینتا کمیاب‌تر و به‌قطع گران‌تر است اما لزوما زیباتر از آن نیست و در بخش‌هایی می‌توان F12 عادی را چشم‌نوازتر قلمداد کرد.

SP275RW کامپتیت‌زیونه هوادارن نسبتا زیادی دارد. طراحی این خودرو که بر پایه F12 توسعه یافته است با الهام از «275GTB/C کامپتیت‌زیونه اسپچیاله» انجام شده است. هر چند این مدل هم به نسخه پایه شباهت زیادی دارد اما از چراغ‌های خاص، پروفیل آیرودینامیک جانبی تازه روی بخش عقب طاق هر چهار چرخ، رینگ‌های 10 پره مخصوص، در باک آلومینیومی، زیرسپر تازه و نمای عقب بازنگری شده بهره‌مند شده است. تمام زیرسپرها به رنگ آبی بسیار تیره مزین شده‌اند.

فراری پس از سال‌ها درخواست تولید یک خودروی خاص با موتور V8 داشت. این کوپه اسپرت که بر پایه 458 اسپچیاله توسعه یافته بود، به رنگ زیبای «سفید بیانکا ایتالیا» مزین شده بود و بیشتر به 488GTB شباهت داشت. با این وجود از سپرهای جلو و عقب، رینگ‌های توسی، کاپوت، هواکش‌ها، اسپویلر و پنل نمای جانبی انحصاری سود می‌برد که مخصوصا برای این خودرو طراحی شده‌اند. تیم طراحی پروژه‌های ویژه فراری گفته که برای طراحی این خودرو از مدل GTO 1984 هم الهام گرفته است. آن‌ها با رنگ‌آمیزی ستون A به رنگ سیاه، ظاهری جذاب و اسپرت‌تر را برای مالک 458MM به ارمغان آوردند.

این خودرو که هنوز هم تصاویر درستی از آن در اختیار رسانه‌ها نیست، در سال 2017 و بر پایه F12 برلینتا توسعه پیدا کرد اما بدنه‌ای شبیه به نسل دوم شوتینگ‌بریک چهار سرنشینه فراری، GTC4 لوسو T، داشت. رنگ بدنه این خودرو احتمالا «آبی الکتریکی» یا «آبی چینکوانتا» نام دارد. همین.

برخلاف مدل چینکوانتا که خبر خاصی از آن موجود نیست، فراری معرفی بزرگ از SP38 داشت. این خودروساز با رونمایی از سوپراسپرت تک‌تولیدی تازه خود در رویداد «ویلادست» 2018 مطمئن شد که همه دنیا آن را خواهند دید. این کوپه بر پایه 488GTB توسعه پیدا کرده بود و با استفاده از گرافیک زیبای شیشه و چراغ‌های عقب به مدل‌های کلاسیکی چون F40 و 308GTB ادای احترام می‌کند.

SP38 دبورا به رنگی سه‌لایه به نام «روسو دبورا» مزین شده که ظاهر زیبای آن را در ذهن بیننده ماندگار می‌کند. با وجود بهره‌وری از چراغ‌های جلو با طراحی جدید، سپر جلو و عقب، نمای جانبی و درها، زیرسپرهای جلو و بخش جانبی و تقریبا تمام بخش عقب از نو طراحی شدند تا یکی از زیباتری محصولات پروژه‌های ویژه فراری را خلق کنند. فراری حق داشت که می‌خواست SP38 دبورا را به تمام دنیا نشان دهد.

SP38 تنها خودروی واحد پروژه‌های ویژه فراری در سال 2018 نبود. این مجموعه قانون تولید یک دستگاه خودرو را در سال 2018 هم کنار گذاشت و برای یک مشتری خوش‌شانس، دو دستگاه SP3JC تولید کرد که برخلاف تمام مدل‌های گذشته این واحد، به طرح‌بدنه‌های چشمگیر و منحصربه‌فرد مزین شده بودند. مالک این خودرو، «جان کالینز»، بنیان‌گذار موفق‌ترین نمایندگی فراری در جهان با نام «تالاکرست» بود که از سال 1989 به فروش خودروهای این شرکت مشغول بوده است.

یکی از آن‌ها با پسوند RHD و طرح بدنه مزین به رنگ‌های «اتزورو مت»، «جیالو مودنا» و «بیانکو ایتالیا» معرفی شد؛ درحالی‌که خودروی دوم، LHD، از رنگ‌های «جریجیو سیلوراستون»، «بیانکو بیانکو» و «روسو ماگما» سود می‌برد. موتور هر دو خودرو مانند F12 TRS از هواکش‌های روی کاپوت دیده می‌شود اما از رینگ‌های شبیه به 812 سوپرفست سود می‌برند. کالینز بارها و بارها با این خودرو در رویدادهای مختلف شرکت کرده و مشخصا علاقه‌ای به نگهداری آن‌ها در گاراژ ندارد.

P80/C برای واحد پروژه‌های ویژه فراری مانند یک سنت‌شکنی تازه بود؛ چرا که نخستین خودروی مسابقه‌ای این دپارتمان محسوب می‌شد. این خودرو کوپه که در طراحی آن از مدل‌های کلاسیکی چون 330 P3/P4 و دینو 206 S الهام گرفته شده است، برخلاف تمام محصولات دپارتمان یادشده مجوز حضور در جاده‌های عمومی را ندارد. فراری برای توسعه این مدل از یک دستگاه 488GT3 استفاده کرد.

این خودرو تنها یک محصول خاص زیباشناسی نبود بلکه مهندسان پروژه‌های ویژه فراری را مجبور کرد تا بخش‌های مکانیکی و مشخصات فنی خودرو پایه را دستخوش تغییر کنند. به همین دلیل توسعه و تولید آن 4 سال زمان برد تا اینکه در سال 2019 به‌صورت رسمی به جهان معرفی شد. از آنجا که P80/C یک خودروی مختص پیست محسوب می‌شود، طراحان با دستی باز آن را خلق کرده‌ و در استفاده از المان‌های آیرودینامیکی هیچ مضایقه‌ای نکرده‌اند. مالک این مدل می‌تواند درصورت علاقه، بال آن را بردارد و از تایرهای پهن‌تری استفاده کند؛ مانند تصویر زیر.

در بخش بعدی و آخر این مجموعه مقاله به جدیدترین و به‌روزترین خودروهای پروژه‌های ویژه فراری خواهیم پرداخت.