هاچ‌بک‌های داغ که خودروسازی را تغییر دادند؛ از گلف GTI تا GR یاریس

هاچ‌بک‌های داغ امروزی قوی‌تر، ایمن‌تر و توانمندتر از همیشه شده‌اند ولی اگر این ۱۰ خودرویی که در ادامه خواهید دید نبودند، شاید هاچ‌بک‌های داغ به جایگاه امروزی نمی‌رسیدند.

در سال ۱۹۷۱ یعنی حدود چهار سال قبل از معرفی نسل اول گلف GTI، فیات برند آبارث را خرید. اولین همکاری این دو شرکت منجر به تولید نسخه آبارث از هاچ‌بک کوچک اتوبیانچی A112 شد. آبارث پیشرانه این خودرو را با افرایش حجم از ۹۰۳ سی‌سی به ۹۸۲ سی‌سی ارتقا داد که منجر به تولید گشتاور بیشتر در دورهای پایین و افزایش قدرت به ۵۸ اسب بخار شد. هرچند این قدرت چندان زیاد نیست ولی A112 تنها 690 کیلوگرم وزن داشت. این نسخه اسپرت ۱۰ درصد از کل فروش A112 را به خود اختصاص داد. در سال ۱۹۷۵ حجم موتور به ۱۰۵۹ سی‌سی افزایش یافت و قدرت به ۷۰ اسب بخار رسید. گیربکس هم از چهار سرعته به پنج سرعته تغییر پیدا کرد. تولید A112 آبارث در سال ۱۹۸۵ پس از تولید ۱۲۱ هزار دستگاه به پایان رسید. این خودرو داستان هاچ‌بک‌های داغ را شروع کرد و جهان خودروسازی را تغییر داد.

در سال ۱۹۷۶، درحالی‌که نیم دهه از حضور A112 آبارث در بازار می‌گذشت، فولکس‌واگن نسخه GTI نسل اول گلف که دو سال قبل معرفی شده بود را به بازار فرستاد. نسل اول گلف GTI به یک پیشرانه ۱.۶ لیتری چهار سیلندر استفاده می‌کرد که ۱۱۰ اسب بخار قدرت داشت و شتاب صفرتاصد ۹ ثانیه‌ای را فراهم می‌کرد. این موتور همچنین از سیستم سوخت‌رسانی انژکتوری بهره می‌برد که برای آن زمان بسیار پیشرفته بود. آنچه که گلف GTI و A112 آبارث آغاز کردند، خیلی زود رقابت شدیدی را با مدل‌های زیادی از سراسر جهان شکل داد.

رنو برای ساخت این هاچ‌بک داغ، رنو ۵ استاندارد را چنان اصلاح کرد که حتی محل نصب پیشرانه را هم تغییر داد. ترکیب منحصربه‌فرد پیشرانه رنو ۵ توربو به خاطر این بود که هاچ‌بک موتور وسط رنو به‌طور خاص برای مسابقات رالی گروه B ساخته شد. پشت صندلی‌های جلوی این ماشین یک پیشرانه ۱.۴ لیتری چهار سیلندر توربو قرار داشت که ۱۶۰ اسب بخار قدرت را از طریق یک گیربکس پنج سرعته دستی به چرخ‌های عقب می‌فرستاد. رنو ۵ توربو هنجارهای دنیای هاچ‌بک‌های داغ را شکست و یکی از اولین هاچ‌بک‌های داغی بود که توربوشارژر را وارد میدان کرد.

در سال 1984 یعنی یک سال پس از عرضهٔ نسل دوم فولکس‌واگن گلف، پژو 205 GTI معرفی شد. این خودرو به افزایش شهرت برند پژو در دوران مدرن هم از لحاظ بازاریابی و هم موتوراسپرت کمک کرد. این خودرو ابتدا با یک پیشرانهٔ 1.6 لیتری چهار سیلندر عرضه شد که با 105 اسب بخار قدرت، حتی از نسل اول گلف GTI هم ضعیف‌تر بود ولی خیلی زود پژو یک موتور قوی‌تر 1.9 لیتری با 128 اسب بخار قدرت را ارائه کرد. 205 GTI با تجربهٔ فروش بالا در بازار و همین‌طور موفقیت در مسابقات رالی، دنیای هاچ‌بک‌های داغ را تغییر داد.

لانچیا دلتا در سال 1979 به بازار آمد و به‌عنوان یک هاچ‌بک ارزان و چابک، تا حدودی موفق عمل کرد. این هاچ‌بک خیلی زود به اولین خودروی چهارچرخ محرک لانچیا تبدیل شد. نسخهٔ چهارچرخ محرک دلتا در سال 1982 معرفی شد اما ایتالیایی‌ها در اینجا متوقف نشدند و طی سال‌های بعد نسخه‌های قوی‌تری را با پسوند اینتگراله ارائه کردند. دلتا HF اینتگراله ابتدا در سال 1987 با موتور 2 لیتری توربوشارژ هشت سوپاپ معرفی شد که 185 اسب بخار قدرت داشت اما حدود دو سال بعد، نسخهٔ 16 سوپاپ اینتگراله هم با 200 اسب بخار قدرت ارائه شد. دلتا اینتگراله با پرفورمنس فوق‌العاده‌ای که به نمایش گذاشت، سامانهٔ چهارچرخ محرک را به ویژگی ضروری برای بسیاری از هاچ‌بک‌های داغ تبدیل کرد.

سیویک تایپ R برای اولین بار در سال 1997 به بازار آمد و به یکی از مشهورترین و محبوب‌ترین هاچ‌بک‌های داغ دنیا تبدیل شد. تایپ R همچنین برند هوندا را هم در بازار جهانی هاچ‌بک‌های داغ به شهرت رساند. این خودرو از پیشرانهٔ پرفورمنس جذاب هوندا در دههٔ 90 بهره می‌برد یعنی یک موتور 1.6 لیتری چهار سیلندر تنفس طبیعی که تا 8,200 rpm دور می‌گرفت. سیستم تعلیق دو جناقی نیز حس فرمان پذیری سرزنده‌ای را به این هاچ‌بک داغ محرک جلو بخشید که برای پیست آماده بود.

مگان R26.R به خاطر توانایی بالا در پیست شهرت یافت تا جایی که توانست رکورد سریع‌ترین خودروی دیفرانسیل جلوی پیست نوربرگ‌رینگ را بنام خود ثبت کند. این خودرو از تکنولوژی‌هایی بهره می‌برد که در موتوراسپرت ریشه داشتند. زیر کاپوت هم یک موتور 2 لیتری توربو قرار گرفته بود که 230 اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. رنو در این خودرو روی کاهش وزن هم تمرکز زیادی کرده و صندلی‌های عقب، برف‌پاک‌کن عقب، رادیو، عایق‌های صدا و حتی ایربگ سرنشین جلو را حذف کرده بود. از این طریق، وزن خودرو به تنها 1232 کیلوگرم رسید. از این مگان تنها 450 دستگاه ساخته شد.

آئودی RS3 با پیشرانهٔ 2.5 لیتری پنج سیلندر با 340 اسب بخار قدرت در کنار سامانهٔ چهارچرخ محرک، تأثیر غیرقابل‌انکاری روی بازار هاچ‌بک‌های داغ گذاشت. در نسل سوم این ماشین که در سال 2021 معرفی شد نیز مهندسان آئودی گشتاور موتور پنج سیلندر را افزایش دادند و RS3 را به یکی از معدود هاچ‌بک داغ با سیستم تقسیم گشتاور تبدیل کردند. در این سیستم، برای هرکدام از چرخ‌های عقب از یک کلاچ مجزا استفاده شده که برای بهبود هندلینگ، گشتاور را به‌طور فعال بین چرخ‌ها کنترل می‌کند. به لطف این سیستم، RS3 از نیروی خود که توسط یک گیربکس هفت سرعته دوکلاچه منتقل می‌شود بهترین استفاده را می‌برد.

فوکوس RS تغییرات بسیار زیادی را نسبت به فوکوس معمولی تجربه کرده بود. این خودرو که اولین بار در سال 2002 معرفی شد، از سامانهٔ چهارچرخ محرک بسیار پیشرفته‌ای بهره می‌برد. قوی‌ترین فوکوس RS در سال 2015 با پیشرانهٔ 2.3 لیتری توربوشارژ مشترک با موستانگ به بازار آمد که 350 اسب بخار قدرت داشت. حالات رانندگی مختلف، ترمزهای برمبو، صندلی‌های ریکارو، تکنولوژی پیشرفتهٔ سیستم تعلیق و حالت دریفت تخصصی که سامانهٔ چهارچرخ محرک و کنترل کشش را تغییر می‌داد هم از دیگر ویژگی‌های فوکوس RS بودند.

GR یاریس که در سال 2020 معرفی شد، مستقیماً بر پایهٔ تجربیات قهرمانی تویوتا در مسابقات رالی WRC ساخته شده است. یکی از ویژگی‌های برجستهٔ این ماشین پیشرانهٔ 1.6 لیتری سه سیلندر است که 260 اسب بخار قدرت را به هر چهارچرخ تحویل می‌دهد. توزیع این نیرو در حالت رانندگی پیست حتی به شکل 30 به 70 به نفع محور عقب هم قابل تنظیم است که رفتاری مشابه خودروهای دیفرانسیل عقب را ایجاد می‌کند. تویوتا با GR یاریس هاچ‌بک داغی را ارائه کرد که تحسین‌های زیادی را برانگیخت و باعث جلب‌توجه رقبا شد.