پنج خودروی اسپرت جذاب با نام GTO، از فراری تا پونتیاک و میتسوبیشی
GTO؛ سه حرفی که در میان نسلهای مختلف عاشقان خودرو به نمادی افسانهای تبدیل شده است. این نام مخفف از عبارت ایتالیایی گرن توریسمو اومولوگاتو گرفته شده و به خودرویی تولیدی اشاره دارد که برای استفاده در جاده و پیست مسابقه تأیید شده است. ادامه، پنج مدل برجسته با این نام را معرفی خواهیم کرد.
فراری 250 GTO
فراری 250 GTO که بین سالهای 1962 تا 1964 تولید شد، به معنای واقعی به نام GTO وفادار بود؛ خودرویی که برای جاده و پیست ساخته شده بود. این پروژه که برای رقابت در دسته GT گروه 3 طراحی شد، تحت هدایت مهندس ارشد جیوتو بیزارینی آغاز گردید اما بیزارینی در سال 1962 اخراج شد و مائورو فورگیری ادامهٔ توسعه را بر عهده گرفت. 250 GTO بر پایه شاسی اصلاحشده 250 GT SWB ساخته شد و به ترمزهای دیسکی و سیستم تعلیق مستقل جلو مجهز بود. زیر کاپوت هم یک موتور 3 لیتری V12 کلمبو SOHC با قدرت 300 اسب بخار قرار داشت. این خودرو چه در پیست و چه در جاده افسانهای بود و تنها در 36 دستگاه تولید شد. امروزه، نمونههای باقیمانده 250 GTO از گرانترین و پرطرفدارترین کلاسیکهای جهان هستند.
پونتیاک GTO
در سال 1964، پونتیاک پکیج پرفورمنس GTO را برای مدل میان سایز تمپست معرفی کرد. این پکیج با اضافه کردن دو نسخه از موتور 6.4 لیتری V8 که معمولاً در مدلهای فول سایز استفاده میشد، خودروی A-Body را به هیولایی پرفورمنس و لاستیکسوز تبدیل کرد. GTO مدل 1964 موفقیت چشمگیری داشت و بهعنوان جرقه شروع جنون خودروهای ماسل کار شناخته میشود. GTO بر اساس تمپست تا پایان سال 1973 در سه نسل تولید شد و در سال 1974 بهعنوان آپشنی برای مدل کامپکت پونتیاک ونتورا عرضه شد. آخرین پونتیاک GTO بین سالهای 2004 تا 2006 تولید شد که اساساً نسخهٔ ریبج شدهٔ هولدن مونارو بود. در سال 1964، پونتیاک این مدل را برای مسابقات GT فیا همولوگیشن کرد تا به معنای واقعی به نام GTO وفادار باشد.
فراری 288 GTO
دومین فراری با نام GTO در سال 1984 بهعنوان نسخهای پرفورمنس عملکردی از 308 GTB معرفی شد. این خودرو که توسط لئوناردو فیوراوانتی در پینینفارینا طراحی شد، اولین مدل از سری خودروهای پرچمدار فراری بود که بعدها شامل F40، F50، انزو و لافراری شد. 288 GTO بر اساس شاسی فضایی لولهای ساخته شد و از نسخه اصلاحشده موتور 2.9 لیتری دینو V8 مدل 308 با دو توربوشارژر IHI بهره میبرد که 400 اسب بخار تولید میکرد. برخلاف گفتهها 288 GTO بهطور خاص برای همولوگیشن گروه B فیا ساخته نشد. هرچند فراری این خودرو را همولوگیشن کرد اما هرگز بهعنوان خودرویی کارخانهای در مسابقات شرکت نکرد. این خودروی شگفتانگیز بین سالهای 1984 تا 1987 در 272 دستگاه تولید شد و اگرچه بهاندازه 250 GTO نمادین نبود اما همچنان یکی از افسانهایترین مدلهای فراری محسوب میشود.
میتسوبیشی GTO
علاقهمندان به خودرو اغلب به یاد ندارند که میتسوبیشی هم خودرویی اسپرت با نام GTO تولید کرده است. البته این خودرو فقط در ژاپن با نام GTO عرضه میشد و در خارج از این کشور 3000GT نام داشت. GTO در سال 1989 معرفی شد و تا سال 2000 در سه سری تولید شد. این خودروی اسپرت 2+2 با آیرودینامیک فعال، فرمانپذیری چهارچرخ و سیستم چهارچرخ محرک، یکی از پیشرفتهترین مدلهای کلاس خود بود. GTO از یک پیشرانهٔ 3 لیتری V6 استفاده میکرد که در سه نسخه ارائه میشد و قدرتمندترین نسخه با دو توربوشارژر تا 300 اسب بخار قدرت تولید میکرد. برخلاف دیگر خودروهای این لیست، میتسوبیشی GTO برای مسابقات سری فیا همولوگیشن نشد و بنابراین GTO واقعی نبود.
فراری 599 GTO
چند دهه پس از 288 GTO، فراری در سال 2010 جدیدترین مدل با این نام افسانهای را معرفی کرد. 599 GTO که عضوی از خانوادهٔ 599 GTB بود، نسخهٔ جادهای مدل مخصوص پیست 599XX محسوب میشد که یک سال بعد معرفی شد. این مدل از بهبودهای آیرودینامیکی و فنی توسعهیافته توسط مهندسان تیم فرمول یک فراری بهره میبرد. این خودرو با موتور 6 لیتری V12 با 660 اسب بخار قدرت، در پیست فیورانو آزمایش شد و زمان 1 دقیقه و 24 ثانیه را ثبت کرد که یک ثانیه سریعتر از بهترین زمان فراری انزو بود. 599 GTO در تعداد محدود 599 دستگاه تولید شد و در جاده و پیست عملکردی درخشان داشت، اما برخلاف پیشینیانش برای مسابقات همولوگیشن نشد.