خودروهای عضلانی بریتانیایی! از آستون‌مارتین ونتیج تا جگوار XK

همه می‌دانیم آمریکا سرزمین ماسل کارها با موتورهای V8 غول‌پیکر و طراحی خشن مانند دوج چلنجر است اما بریتانیا هم ماسل کارهای خاص خود را دارد. هرچند این خودروها شاید به دلیل غرور بریتانیایی هیچ‌گاه رسماً ماسل کار نامیده نشدند اما کاملاً مطابق با فرمول خودروهای عضلانی ساخته شدند که پیشرانهٔ V8 قدرتمند و انتقال قدرت محرک عقب از ویژگی‌های آن است.

 ونتیج هرچند به‌عنوان اولین سوپرکار بریتانیایی شناخته می‌شود اما تناسبات و ویژگی‌هایش به ماسل کارها نزدیک است. موتور 5.3 لیتری V8 آن 380 اسب بخار تولید می‌کرد که در نسخه بعدی 6.3 لیتری به 450 اسب بخار رسید. این خودرو در اصل نسخه‌ای با عملکرد بالا از آستون‌مارتین V8 بود اما در دهه 2000، این نام به‌عنوان مدلی مستقل احیا شد. ظاهر ونتیج نیز آن دقیقاً همان چیزی است که از یک ماسل ‌کار بریتانیایی انتظار می‌رود هرچند که شباهت‌هایی به نسل اول موستانگ هم دارد.

 بریستول شاید نام چندان شناخته‌شده‌ای نباشد زیرا این شرکت از اوایل تا اواسط قرن بیستم هواپیما می‌ساخت و تقریباً هم‌زمان تولید خودرو را هم آغاز کرد اما هیچ‌گاه موفقیتی مشابه بخش هواپیماسازی خود را تجربه نکرد. در سال 2004 این شرکت مدل فایتر را با پیشرانهٔ V10 دوج وایپر معرفی کرد. تعداد دقیق تولید این خودرو مشخص نیست اما حدود 13 دستگاه تخمین زده می‌شود. این شرکت در سال 2011 تولید خودرو را متوقف کرد و پروژه فایتر T که قرار بود اولین خودروی تولیدی توربوشارژ V10 جهان با بیش از 1000 اسب بخار قدرت باشد ناتمام ماند.

 می‌توانستیم مدل‌های مختلف جگوار XK را انتخاب کنیم اما XKR-S با موتور سوپرشارژ فوق‌العاده بهترین انتخاب محسوب می‌شود. موتور 5 لیتری V8 جگوار یک افسانه مدرن است و تا همین اواخر در بسیاری از خودروهای جگوار لندروور استفاده شد. XKR-S با تناسبات کشیده و موتور دیوانه‌وار که تمام قدرت را به چرخ‌های عقب می‌فرستد، یک ماسل کار تمام‌عیار است. فیبر کربن در سراسر بدنه به کار رفته تا ظاهری تهاجمی داشته باشد و بتواند در برابر هیولاهایی مثل هلکت و شلبی عرض‌اندام کند.

 برای این لیست باید یک مدل کنونی بریتانیایی را هم انتخاب می‌کردیم و چه چیزی بهتر از آستون‌مارتین ونتیج جدید؟ موتور V8 توئین توربوی این خودرو فوق‌العاده قدرتمند است و با انتقال نیرو به چرخ‌های عقب، دریفت کشیدن و هیجان را آسان می‌کند. تناسبات ونتیج نیز با گلگیرهای عریض و جلوپنجره بزرگ، کاملاً شایسته عنوان ماسل کار است. ونتیج هنگام رانندگی هم درست مثل یک ماسل کار آمریکایی واقعی، کمی وحشی است.

 TVR شاید به‌اندازهٔ برندهایی مثل جگوار یا آستون‌مارتین شناخته‌شده نباشد اما خودروهای این شرکت قطعاً خاص بودند و برخلاف جریان معمول زمان خود حرکت می‌کردند. طراحی داخلی عجیب مانند قرار دادن دستگیره‌های درب در کنسول مرکزی، از ویژگی‌های خودروهای TVR بود. یکی از جذاب‌ترین ساخته‌های این شرکت، سربرا بود که تمام ویژگی‌های یک ماسل کار را داشت. پیشرانهٔ V8 این خودرو نیز یک موتور مسابقه‌ای گرفته شد که برای آن زمان غیرمعمول بود.

درحالی‌که ام‌جی اکنون در بریتانیا خودروهای چندان جذابی عرضه نمی‌کند، حدود دو دهه پیش کوپهٔ جذابی بنام XPower SV-R را تولید می‌کرد این خودرو با گلگیرهای برجسته و دریچه‌های بزرگ در کناره‌ها، انگار در باشگاه بدن‌سازی تمرین کرده است. تنها 42 دستگاه از XPower SV ساخته شد. این خودرو هرچند با نشان بریتانیایی عرضه شد اما در اصل ایتالیایی بود زیرا روی شاسی QVale ساخته شده و در مودنا تولید می‌شد. طراحی خارجی XPower هم توسط همان طراحی انجام شد که مک‌لارن F1 را خلق کرد.

 جنسن اینترسپتور هرچند یک گرند تورر لوکس بود اما کاملاً حال و هوای آمریکایی داشت. موتور 6.3 لیتری V8 آن‌که از کرایسلر گرفته شده و به یک گیربکس سه سرعتهٔ آمریکایی متصل شده بود نیز اینترسپتور را تا حد ممکن به یک خودروی آمریکایی نزدیک کرد. اگر این خودرو نشان دوج یا فورد داشت، کسی تعجب نمی‌کرد چون ابعادی کاملاً آمریکایی داشت و گاهی برای خیابان‌های شهری اروپا بیش‌ازحد بزرگ بود.

اگرچه این خودرو در اصل استرالیایی است و هولدن مونارو نام دارد اما به دلیل نشان بریتانیایی‌اش، آن را بریتانیایی می‌نامیم. ماسل کارهای آمریکایی چون به‌صورت وارداتی در بریتانیا عرضه می‌شدند، قیمت‌های گزافی داشتند اما واکسهال مونارو با قیمت زیر 30 هزار پوند این مشکل را حل کرد. موتور 5.7 لیتری هشت سیلندر LS1 جنرال موتورز قلب تپنده این خودرو بود که در مقایسه با خودروهای پیچیده دهه 2000، قابلیت اطمینان فوق‌العاده‌ای داشت. جالب اینکه همین خودرو بعداً در آمریکا هم با نام پونتیاک GTO عرضه شد.

 منبع: CarBuzz