پنج نماد آفرود که از خودروهای نظامی متولد شدند، از جیپ تا G کلاس

صنعت نظامی در طول دهه‌ها، چه در زمان جنگ و چه در صلح، خودروهای نوآورانه‌ای توسعه داده است. در بسیاری از موارد، نوآوری‌های نظامی به صنعت خودروی غیرنظامی راه یافتند در حالی که در برخی موارد، خودروهای نظامی به جاده‌های عمومی راه یافتند. از میان این خودروها، پنج مدل زیر به افسانه‌های چهارچرخ و آفرود تبدیل شدند.

در طول جنگ جهانی دوم، فردیناند پورشه چندین خودروی نظامی طراحی کرد و معروف‌ترین آن‌ها تایپ ۸۲ بود. این خودرو که توسط فولکس‌واگن تولید شد، یک خودروی کاربردی سبک بود که به دلیل قابلیت اطمینان، توانایی و سهولت نگهداری شهرت داشت. این خودرو که بر پایه بیتل ساخته شده بود، بسیار ارزان‌قیمت بود و به همین دلیل، فولکس‌واگن تصمیم به تبدیل آن به خودرویی غیرنظامی پس از جنگ گرفت. تولید نسخه غیرنظامی از سال ۱۹۶۸ آغاز شد و از آنجا که خودرو به شدت بازطراحی شده بود، کد جدید تایپ ۱۸۱ برای آن در نظر گرفته شد با این حال، این خودرو در سراسر جهان با نام‌های مختلفی مانند کوریرواگن در آلمان غربی و تینگ در آمریکا و کانادا عرضه شد. این آفرودر مقاوم اما ساده با سیستم انتقال قدرت محرک عقب، به سقف پارچه‌ای جمع‌شونده مجهز بود و در دو نسخهٔ دودر و چهاردر عرضه می‌شد. این مدل تا سال ۱۹۸۰ با پیشرانه‌های ۱٫۵ لیتری یا ۱٫۶ لیتری چهار سیلندر تخت که از بیتل قرض گرفته شده بود تولید شد.

مرسدس بنز در طول تاریخ خود چندین خودروی نظامی توسعه داده است که بدون شک معروف‌ترین آن‌ها به یک شاسی‌بلند مدرن و لوکس تبدیل شد. داستان G کلاس از اواخر دهه ۷۰ آغاز می‌شود، زمانی که این مرسدس از سوی شاه ایران، محمدرضا پهلوی، مأموریت یافت تا یک خودروی نظامی مقاوم و توانمند آفرود بسازد. مرسدس این خودرو را توسعه داد اما تا زمان شروع تولید در سال ۱۹۷۹، شاه سرنگون شده بود. با این حال، این خودرو نهایتاً به ارتش رسید و ابتدا در نیروهای آرژانتینی و سپس در چندین کشور دیگر خدمت کرد. مرسدس همچنین به‌سرعت نسخه غیرنظامی را معرفی کرد که به لندروور آلمانی تبدیل شد. از آن زمان، خودرویی که اکنون به نام G کلاس می‌شناسیم، به‌طور مداوم بهبود یافته و به یکی از نمادین‌ترین خودروهای مرسدس بنز تبدیل شده است.

خودروی چندمنظوره ارتش آمریکا که با نام هاموی شناخته می‌شود، یکی از معروف‌ترین خودروهای نظامی مدرن است. این خودرو که از سال ۱۹۸۵ توسط زیرمجموعه آمریکن موتورز یعنی AM جنرال تولید شد، توسط ارتش آمریکا و بسیاری از متحدانش در سراسر جهان استفاده شده است. هاموی در طول جنگ خلیج فارس به شهرت رسید و اندکی پس از پایان این درگیری، AM جنرال تصمیم گرفت نسخه غیرنظامی آن را عرضه کند. نسخه غیرنظامی که ابتدا با پیشرانه ۶٫۲ لیتری دیزل V8 جنرال موتورز عرضه شد، با نام هامر به بازار آمد و از همان ابتدا در بازار به موفقیت دست یافت. این افسانه آفرود در سه نسخهٔ پیکاپ با سقف پارچه‌ای، استیشن و پیکاپ با سقف بسته عرضه شد. این نسخه غیرنظامی که بعداً هامر H1 نام گرفت تا سال ۲۰۰۶ تولید شد. H1 در طول عمر خود به‌طور مداوم بهبود یافت و سفارشی‌سازی شد اما همچنان ارتباط نزدیکی با هاموی فوق‌العاده توانمند داشت.

جیب بدون شک معروف‌ترین خودروی نظامی تاریخ محسوب می‌شود. این خودروی چهارچرخ محرک ابتدا در سال ۱۹۴۱ توسط ویلیز اوورلند به‌عنوان یک خودروی نظامی سبک به نام ویلیز MB تولید شد. این خودرو توسط ارتش آمریکا و متحدانش در جنگ جهانی دوم و چندین درگیری دیگر استفاده شد و به دلیل سادگی، قابلیت اطمینان و توانایی افسانه‌ای آفرود شهرت یافت. نسخه غیرنظامی اولیه جیب در سال ۱۹۴۴ عمدتاً برای استفاده کشاورزی تولید شد اما به‌سرعت به دلیل توانایی‌ها و و قیمت ارزانش، به یک خودروی تفریحی بسیار محبوب تبدیل شد. جیب غیرنظامی که با کد CJ شناخته می‌شد، صنعت خودروسازی را متحول کرد و باعث محبوبیت آفرود شد. این خودرو تا سال ۱۹۸۶ به‌طور مداوم بهبود یافت و سپس جای خود را به جیب رانگلر مدرن داد که هنوز هم یک آفرودر بسیار محبوب است.

نام لامبورگینی معمولاً مترادف با سوپراسپرت‌های سریع است اما خیلی‌ها نمی‌دانند که این سازنده ایتالیایی با تولید تراکتور شروع کرد و در چندین بخش دیگر نیز فعالیت داشت. یکی از این بخش‌ها، دنیای خودروهای نظامی بود که لامبورگینی با یک آفرودر مجهز به پیشرانه V8 جنرال موتورز به نام چیتا تلاش کرد وارد آن شود. این پروژه نتوانیت قرارداد با ارتش را برای لامبورگینی به امرغان بیاورد اما به‌جای لغو کامل پروژه، این خودروساز تصمیم گرفت نمونه‌های اولیه چیتا را به خودرویی غیرنظامی تبدیل کند؛ بنابراین، در سال ۱۹۸۶، لامبورگینی LM002 را معرفی کرد که به لوکس‌ترین آفرودر جهان و غیرمتعارف‌ترین خودروی تولیدی این برند تبدیل شد. چیتا برای استفاده خیابانی به‌طور کامل بازطراحی شد و بنابراین LM002 ظاهری کاملاً متفاوت داشت. این خودرو همچنین به پیشرانه V12 لامبورگینی که از مدل کانتاش قرض گرفته شده بود مجهز شد و برخلاف چیتا که موتور در عقب داشت، در جلو نصب شد. این خودرو که به رامبو لامبو ملقب شد، تا سال ۱۹۹۳ تولید شد و به دلیل توانایی آفرودش شهرت یافت.

 منبع: Autoevolution