انقلاب چهارچرخ محرک، پنج خودرویی که تاریخ را تغییر دادند

زمانی سیستم انتقال قدرت به هر چهارچرخ فقط در انحصار خودروهای نظامی، کامیون‌ها و شاسی‌بلندهای آفرودی بود اما در دهه ۶۰ میلادی، هم‌زمان با قدم گذاشتن انسان روی ماه، مهندسان خودرو نیز روی زمین رؤیاهای بزرگی در سر داشتند. آن‌ها به این فکر افتادند که چرا مزایای فوق‌العادهٔ این سیستم، مانند چسبندگی بیشتر و ایمنی بالاتر نباید در اختیار خودروهای سواری معمولی قرار بگیرد؟ این جرقه، سرآغاز یک انقلاب شد؛ انقلابی که توسط پنج مدل پیشگام رهبری شد و برای همیشه چهرهٔ صنعت خودرو را تغییر داد.

در میانهٔ دهه ۶۰ میلادی، شرکت کوچک بریتانیایی جنسن دست به کار بزرگی زد. آن‌ها یک گرند تورر زیبا با طراحی ایتالیایی و قلب تپنده ماسل‌کارهای آمریکایی (موتور V8 کرایسلر) را به نام اینترسپتور تولید می‌کردند اما مهندسان جنسن پا را فراتر گذاشتند و بر پایهٔ همین خودرو، مدلی به نام FF را معرفی کردند. FF مخفف فرمول فرگوسن (Ferguson Formula) بود؛ یک سیستم چهارچرخ محرک نوآورانه که در اصل برای خودروهای فرمول یک توسعه یافته بود. جنسن FF به‌عنوان اولین خودروی تولید انبوه جهان با سیستم چهارچرخ محرک تاریخ‌ساز شد. این خودرو ثابت کرد که ترکیب قدرت و چسبندگی چهارچرخ در یک خودروی لوکس خیابانی نه‌تنها ممکن، بلکه هیجان‌انگیز است.

هرچند جنسن FF راه را باز کرد اما این یک خودروی گران‌قیمت و پیچیده بود که تولید آن محدودیت‌های زیادی داشت. یک سال پس از توقف تولید FF اما سوبارو با مدل لئونه وارد میدان شد و بازی را عوض کرد. سوبارو برای اولین بار، سیستم چهارچرخ محرک را روی یک خودروی اقتصادی و قابل‌خرید برای عموم مردم در بازارهای جهانی عرضه کرد. در ابتدا این سیستم فقط برای مدل استیشن در دسترس بود اما موفقیت آن به‌قدری بود که به‌سرعت به مدل‌های سدان و حتی وانت هم راه یافت. سوبارو لئونه، سامانهٔ چهارچرخ محرک را از یک آپشن لوکس به یک ویژگی کاربردی و در دسترس تبدیل کرد و پایه‌های امپراتوری چهارچرخ سوبارو را بنا نهاد که بعدها با مدل‌هایی مانند ایمپرزا WRX به اوج رسید.

امروزه کراس‌اوورها بازار را تسخیر کرده‌اند اما آیا تابه‌حال به پدر معنوی آن‌ها فکر کرده‌اید؟ بسیاری از مورخان خودرو، AMC ایگل را به‌عنوان اولین کراس‌اوور واقعی جهان می‌شناسند. شرکت آمریکایی AMC کاری خلاقانه انجام داد: آن‌ها بدنهٔ خودروی سواری کامپکت کنکورد خود را با شاسی‌ای که توسط جیپ با سامانهٔ چهارچرخ محرک و ارتفاع بیشتر از زمین طراحی شده بود ترکیب کردند. نتیجه، خودرویی منحصربه‌فرد بود که راحتی یک سدان را با توانایی‌های آفرود یک خودروی آفرود درهم‌آمیخته بود. ایگل در جاده‌های ناهموار توانا، در مصرف سوخت بهینه و درعین‌حال یک خودروی خانوادگی کامل بود و به یکی از مهم‌ترین خودروهای آمریکایی دهه ۸۰ تبدیل شد.

هم‌زمان با موفقیت ایگل در آمریکا، در آن سوی اقیانوس اطلس، آئودی با مدل کواترو دنیای موتوراسپرت و خودروهای اسپرت را زیرورو کرد. کواترو که در ابتدا به‌عنوان یک خودروی رالی توسعه یافته بود، از یک سیستم چهارچرخ محرک دائمی و پیشرفته با سه دیفرانسیل بهره می‌برد. این فناوری به آئودی کمک کرد تا برای سال‌ها بر مسابقات رالی جهان سلطه پیدا کند و این ورزش را برای همیشه تغییر دهد. ازآنجایی‌که قوانین، خودروسازان را ملزم به تولید نسخهٔ خیابانی خودروهای مسابقه‌ای می‌کرد، آئودی کواترو این تکنولوژی انقلابی را به خیابان‌ها آورد. این کوپهٔ اسپرت، تصویر برند آئودی را متحول کرد و امروزه سیستم کواترو به بخشی جدایی‌ناپذیر از هویت این شرکت تبدیل شده است.

تا پیش از دهه ۸۰، نام پورشه و مدل افسانه‌ای ۹۱۱ با سیستم محرک عقب گره خورده بود اما پورشه نیز مانند آئودی، با هدف شرکت در مسابقات رالی شروع به توسعهٔ یک سیستم چهارچرخ محرک پیشرفته کرد. نتیجهٔ این تلاش‌ها، ابتدا در مدل قهرمان رالی ۹۵۳ و سپس در ابرخودروی افسانه‌ای ۹۵۹ به اوج رسید. پورشه ۹۵۹ اولین سوپرکار واقعی تاریخ بود که به سیستم چهارچرخ محرک هوشمند مجهز شد. این سیستم که PSK نام داشت، در کنار موتور توئین توربوی قدرتمند، عملکردی را به نمایش گذاشت که تا آن زمان بی‌سابقه بود. ۹۵۹ ثابت کرد که چهارچرخ محرک فقط برای مسیرهای لغزنده نیست، بلکه می‌تواند مرزهای سرعت و پایداری را حتی در بالاترین سطح مهندسی جابجا کند.

منبع: Autoevolution