چرا ریبج یا عرضه یک خودرو با چند نشان دوباره فراگیر شده است؟
روزی روزگاری، خودروهای زیادی را میدیدیم که با چند برند مختلف عرضه میشدند و حالا به نظر میرسد آن دوران تاریک دوباره بازگشته است. خودروسازان بزرگ، استراتژی قدیمی مهندسی نشان یا را از انبار بیرون کشیدهاند؛ تاکتیکی که در آن یک خودروی واحد با تغییرات جزئی، با نام و نشان چند برند مختلف فروخته میشود. این کار برای کاهش هزینهها انجام میشود اما قربانی اصلی آن ممکن است هویت برند و حق انتخاب مشتری باشد. این یک روند رو به رشد است که بیسروصدا در حال شکلگیری است.
تویوتا و سوبارو، استادان مدرن ریبج
شاید بارزترین نمونهٔ این استراتژی، همکاری عمیق تویوتا و سوبارو باشد. این دو شرکت بهزودی هرکدام چهار مدل تقریباً یکسان را در نمایندگیهای خود خواهند فروخت. همهچیز با دوقلوهای اسپرت تویوتا GR86 و سوبارو BRZ شروع شد؛ خودروهایی که تشخیص آنها از یکدیگر تقریباً غیرممکن بود. این همکاری سپس به دنیای خودروهای برقی کشیده شد و ما شاهد تولد تویوتا bZ4X و سوبارو سولترا بودیم اما داستان به اینجا ختم نمیشود. این مشارکت حالا گسترش یافته و دو جفت شاسیبلند دیگر یعنی تویوتا C-HR و bZ وودلند و همتایان سوبارویی آنها که آنچارتد و تریلسیکر نام دارند را نیز شامل میشود که عملاً یک خودرو با آرایشی متفاوت هستند. این یعنی مشتریان در نمایندگیها با چهار خودروی تقریباً یکسان از دو برند متفاوت روبرو میشوند؛ اقدامی که خلاقیت را فدای صرفهجویی کرده است.
از نیسان تا فورد، یک اپیدمی جهانی
این تب فقط به ژاپنیها محدود نمیشود. نیسان اخیراً از روگ پلاگینهیبریدی رونمایی کرد که چیزی نیست جز میتسوبیشی اوتلندر پلاگینهیبریدی که با تنبلی تمام، نشان نیسان روی آن چسبانده شده است. البته این مدل ویژگیهای جذابی مانند ظرفیت هفت سرنشین و برد الکتریکی ۶۱ کیلومتری را به خانوادهٔ روگ اضافه میکند اما اینها ویژگیهای اصیل نیسان نیستند. در آن سوی اقیانوس اطلس، فورد اروپا برای بقای خود به این استراتژی پناه برده است. همکاری این شرکت با فولکسواگن برای تولید مدلهای برقی بر پایهٔ پلتفرم آلمانیها، نتایج فاجعهباری به همراه داشت. فورد اکسپلورر برقی (نسخهٔ فورد از فولکسواگن ID.4) و مدل کاپری، هر دو در بازار شکست خوردند و فورد مجبور به کاهش تولید شد؛ اما به نظر میرسد این شرکت از اشتباهات خود درس نگرفته و حالا برای تولید دو خودروی برقی جدید به سراغ رنو رفته است.
این استراتژیها یادآور دوران سلطهٔ جنرال موتورز بر مهندسی نشان است. زمانی که شورلت تریلبلیزر تقریباً با بیوک رینیر، جیامسی انووی و حتی ساب 9-7X یکسان بود. صنعت خودرو سالها تلاش کرد تا از آن روزها فاصله بگیرد و محصولاتی با هویت مستقل خلق کند اما به نظر میرسد به خاطر وسوسهٔ کاهش هزینههای سرسامآور تحقیق و توسعه، ریبج قویتر از همیشه بازگشته است.
منبع: CarScoops