بهترین خودرو برای رانندگی در سال ۲۰۲۵، جدال جذاب ۱۰ مدعی هیجانانگیز
یک سال دیگر و ۱۰ مدعی جدید که برای کسب معتبرترین عنوان خودرویی بریتانیا صفآرایی کردهاند. رقابت امسال رقابت در مقصدی تازه یعنی پیست ۲.۵ کیلومتری و فوقالعادهٔ M-Sport در کامبریا برگزار شد. فرمول همیشگی این رقابت اما تکرار شد که دعوت از ۱۰ خودروی برتر سال به همراه قهرمان سال گذشته است. البته متأسفانه مورگان سوپراسپرت پیش از تحویل آسیب دید و از گردونه رقابت خارج شد. پنج داور برای یک هدف یعنی انتخاب لذتبخشترین خودرو برای راننده دو روز زمان (یک روز در جادههای کوهستانی و دیگری در پیست) صرف کردند.
بخش اول: نبرد در جادههای مهآلود
روز اول در جادههای کوهستانی با مه غلیظی آغاز شد که حتی نوک انگشتان را هم بهسختی میشد دید؛ اما حضور این خودروها کافی بود تا سرمای استخوانسوز کامبریا فراموش شود.
- آلپین A290
این کوچکترین و ضعیفترین خودروی گروه است اما بازگشت هاچبکهای داغ ارزانقیمت را نمایندگی میکند. موتور ۲۲۰ اسب بخاری آن چابک است و در جادههای باریک حس سبکی دارد؛ اما فرمان بیروح و ترمزهایی که حس جالبی ندارند، باعث شده تا آن شور و حال یک هاچبک کلاسیک فرانسوی را نداشته باشد.
- آئودی RS3
آئودی با دیفرانسیل عقب جدید (مجهز به کنترل گشتاور) بازگشته تا مشکل کمفرمانی همیشگیاش را حل کند. صدای موتور پنج سیلندر آن همچنان لبخند بر لب مینشاند. در جادههای خیس، RS3 با پایداری خیرهکننده از هر پیچ بیرون میجهد اما برای بیدار کردن شخصیت واقعیاش، باید با آن خشن رفتار کنید.
- بامو M2 CS
این نسخه سبکتر و متمرکزتر M2 است. با وجود لاستیکهای میشلن کاپ ۲، در جادههای خیس کمی عصبی است و فرمان بازخورد ایدهآلی ندارد اما با خشک شدن مسیر، تعادل کلاسیک دیفرانسیل عقب بامو و هماهنگی موتور شش سیلندر خطی، تجربهٔ احساسی فوقالعادهای میسازد.
- مرسدس AMG GT43
برخلاف برادران V8 خود، این مدل چهار سیلندر رویکردی آرام دارد که برای جاده عالی است اما در پیست و در برابر سوپرکارهای واقعی، کمرمق به نظر میرسد. این نه یک GT تمامعیار است و نه یک خودروی اسپرت خالص؛ پیشرانه صدای جذابی ندارد و درمجموع فاقد آن شور و اشتیاقی است که از یک محصول ساخت افالترباخ انتظار میرود.
- پورشه تایکان توربو GT
این یک پدیده است. با وجود وزن ۲.۲ تنی، تایکان مانند یک سوپرکار موتور وسط چابک حس میشود. فرمان آن یکی از بهترینهای گروه است و جادوی شاسیسازی پورشه باعث شده وزن خودرو عملاً ناپدید شود. شتاب آن خیرهکننده است، هرچند صدای مصنوعی آن سلیقهای است.
- پورشه 911 GT3
در مقابل تایکان دیجیتال، GT3 با گیربکس دستی شش سرعته و موتور ۴ لیتری تنفس طبیعی ایستاده است. وقتی موتور شش سیلندر تخت آن با صدای تیزش روشن میشود، تمام معادلات تغییر میکند. این خودرو با بازخورد فوقالعاده، تصویری با کیفیت HD از جاده زیر پا به راننده میدهد.
- آستونمارتین ونکوئیش
این خودرویی عضلانی با گشتاور ویرانگر است که در جادههای باریک بریتانیا بیشازحد بزرگ و سنگین حس میشود. موتور V12 توئین توربوی آن در مسیرهای خیس بهراحتی شاسی را مستأصل میکند اما بهعنوان یک سوپر GT، کاراکتری خشن، قدرتمند و صندلیهایی عالی دارد.
- فراری دودیچی چیلیندری
دودیچی چیلیندری مانند یک چاقوی جراحی ۸۳۰ اسب بخاری، با دقتی خیرهکننده جاده را میشکافد. موتور تنفس طبیعی آن با اشتیاقی بینظیر تا ۱۰ هزار rpm فریاد میکشد و به لطف فرمان پذیری محور عقب، با وجود ابعاد بزرگش، چابکی یک خودروی اسپرت کوچک را در پیچها به نمایش میگذارد.
- لامبورگینی روئلتو
این سوپرکار وحشی به طرز غافلگیرکنندهای در جادههای عمومی رام و خوشدست است و برخلاف ابعاد بسیار پهنش، دید بیرون خوب و سواری راحتی دارد. سیستم فرمان گیری چرخهای عقب باعث شده تا جثه عظیم آن در پیچها ناپدید شود اما پیشرانه V12 به کمک موتورهای برقی، شتابی آتشفشانی و صدایی اهریمنی تولید میکند.
- مکلارن آرتورا اسپایدر
قهرمان سال گذشته همچنان در دنیای خودروها تافتهای جدا بافته است؛ خودرویی که با فرمان هیدرولیک بیرقیب و شاسی فیبر کربنی، هندلینگی چنان دقیق دارد که گویی افکار راننده را در جاده پیاده میکند. البته اگرچه پیشرانه V6 هیبریدی آرتورا پاسخگویی آنی دارد اما در مقابل صدای باشکوه رقبای V12، از نظر هیجان پیشرانه کمی کمرمق به نظر میرسد.
بخش دوم: کالبدشکافی در پیست
در پیست M-Sport، جایی که محدودیت سرعت معنا ندارد، چهره واقعی خودروها مشخص شد. آئودی RS3 ثابت کرد که در پیست همچنان ریشههای دیفرانسیل جلوی خود را دارد و نمیتواند مانند یک سوبارو ایمپرزا کلاسیک دریفت بزند. تایکان توربو GT با وجود وزن زیاد، داوران را شوکه کرد. هندلینگ آن چنان پایدار است که گویی واژگون کردن آن غیرممکن است. لامبورگینی روئلتو در پیست وحشی بود و در دنده چهار هم تمایل به هرزگردی داشت اما هماهنگی شاسی آن با هیچ لامبورگینی قدیمی قابلمقایسه نیست. بامو M2 CS با تعویض لاستیکها به مدلهای خیابانیتر، تعادل بهتری پیدا کرد و به یکی از محبوبهای پیست تبدیل شد. فراری دودیچی چیلیندری خیرهکننده بود. واکنش موتور به پدال گاز آنی است و شاسی آن چنان اطلاعاتی به راننده میدهد که میتوانید با اعتمادبهنفس کامل با آن بازی کنید.
فینال: انتخاب بهترین بهترینها
سه خودروی مکلارن آرتورا، فراری دودیچی چیلیندری و پورشه ۹۱۱ GT3 با امتیازی بیش از ۲۰۰ به فینال رسیدند و فاصلهٔ معناداری با خودروهای رتبههای پایینتر مثل لامبورگینی و بامو داشتند. مکلارن آرتورا مانند یک جراح دقیق است؛ فرمان هیدرولیک آن هنوز بهترین در جهان است اما در مقابل شکوه سمفونی V12 فراری و خلوص مکانیکی ۹۱۱، کمی بیروح احساس میشد و در رتبه سوم ایستاد. فراری یک پدیده است اما فرمان بسیار سریع آن گاهی باعث میشود راننده احساس کند خودرو کمی عصبی است. حساسیت فرمان بهقدری زیاد است که با کوچکترین عطسه، خط مسیر خودرو عوض میشود و این موضوع در جادههای باریک بریتانیا کمی از اعتمادبهنفس راننده میکاست و ساختهٔ مارانلو را از پیروزی بازداشت.
و برندهٔ نهایی: پورشه 911 GT3
پورشه GT3 پیروز شد چون تنها خودرویی بود که از راننده میخواست واقعاً رانندگی کند. در دنیایی که همهچیز خودکار شده، GT3 با گیربکس دستی، کلاچ سفت و موتوری که تا ۹ هزار rpm آواز میخواند، تجربهای ارائه میدهد که هیچ خودروی برقی یا توربویی قادر به تکرار آن نیست. این یک اثر هنری است که با ذرهذرهٔ شاسی خود با بدن راننده ارتباط میگیرد. پورشه نه بر اساس اعداد و ارقام بلکه بر اساس احساس پیروز شد و ثابت کرد که در سال ۲۰۲۵، همچنان خلوص مکانیکی پادشاه بلامنازع لذت رانندگی است.
منبع: Autocar