بهترین پیشرانه‌های هشت سیلندر تاریخ، از همی کرایسلر تا F106 فراری

هرچند پیشرانه‌های چهار سیلندر مصرف سوخت مناسبی دارند، موتورهای شش سیلندر خطی و V12 کارکرد نرمی دارند و پیشرانه‌های پنج سیلندر و V10 از صدای جذابی برخوردارند اما موتورهای V8 در بین خودروسازان و خصوصاً آمریکایی‌ها بسیار محبوب هستند. در سال 1915 کادیلاک ساخت اولین پیشرانهٔ V8 تولید انبوه جهان را آغاز کرد. این یک واحد 5.4 لیتری با 70 اسب بخار قدرت بود. سپس الدزمبیل، شورلت و فورد دنباله‌روی کادیلاک شدند و در اواخر دههٔ 30 این نوع موتور به شکل گسترده مورداستفاده قرار گرفت. دلیل اصلی محبوبیت موتورهای هشت سیلندر انعطاف‌پذیری بالای آن‌ها بود.

در این پیشرانه‌ها، مهندسان می‌توانستند برای دستیابی به قدرت بیشتر از میل‌لنگ تخت استفاده کنند و یا برای بیرون کشیدن گشتاور بیشتر سراغ میل‌لنگ صلیبی بروند. همچنین چیدمان جمع‌وجور V شکل این موتورها از نمونه‌های شش سیلندر خطی و V12 کوتاه‌تر بود و در فضای یک موتور چهار سیلندر جای می‌گرفت. با این مقدمه سراغ معرفی بهترین پیشرانه‌های هشت سیلندر تاریخ می‌رویم.

پیشرانه‌های V8 در دوران ابتدایی خود بیشتر در خودروهای گران‌قیمت استفاده می‌شدند تا اینکه هنری فورد در سال 1932 موتور فلت‌هد را معرفی کرد. این یکی از اولین هشت سیلندرهایی بود که در خودروهای ارزان‌تر ارائه شد. طراحی پیشرفتهٔ میل‌لنگ، روانکاری فشار بالا و بلوک یک‌تکه فلت‌هد برای آن زمان بسیار انقلابی بود. این پیشرانه تا دههٔ 50 به فوردهای بی‌شماری نیرو داد اما سازندگان خودروهای هات رود هم عاشق فلت‌هد بودند زیرا می‌توانستند با بودجهٔ محدودی آن را بکار گیرند.

یکی از بهترین پیشرانه‌های هشت سیلندر اروپایی موتور V8 روور بود. این موتور از سال 1960 تا 2006 در بریتانیا ساخته می‌شد و به خودروهای مختلفی از لندروور گرفته تا TVR و حتی مورگان‌های تولید محدود نیرو بخشید. خیلی‌ها نمی‌دانند که این پیشرانه در اصل توسط بیوک طراحی شده بود. این یک موتور تمام آلومینیومی بود که روی الدزمبیل جت فایر، اولین خودروی توربوشارژ جهان هم نصب شد.

پیشرانهٔ V8 بلوک کوچک شورلت در سال 1955 متولد شد و در سینهٔ کوروت نسل اول قرار گرفت. بعداً اما این پیشرانه با حجم‌هایی از 4.3 تا 6.6 لیتر در مدل‌های بی‌شماری از جنرال موتورز استفاده شد. نسل دوم موتور بلوک کوچک در سال 1992 ارائه شد. این پیشرانه در نسخهٔ استاندارد می‌توانست تا 390 اسب بخار قدرت تولید کند. نسل دوم بلوک کوچک شورلت هنوز هم برای عرضه به‌صورت موتور جعبه‌ای ساخته می‌شود و بین کسانی که به دنبال اسب بخار قابل‌اعتماد هستند محبوبیت دارد. سپس در سال 1996 موتورهای کاملاً جدید LS معرفی شدند که نسل سوم بلوک کوچک محسوب می‌شوند و زیر کاپوت محصولات کنونی جنرال موتورز قرار می‌گیرند. جدیدترین موتورهای بلوک کوچک که نسل پنجم هستند، به تزریق مستقیم سوخت، مدیریت فعال سوخت و زمان‌بندی متغیر سوپاپ‌ها مجهز هستند.

موتورهای همی کرایسلر از زمانی که برای اولین بار در سال 1951 به بازار آمدند مترادف با قدرت و پرفورمنس شدند تا جایی که برخی آن‌ها را بهترین موتور V8 آمریکایی تاریخ می‌دانند. چون محفظهٔ احتراق این موتورها به شکل نیم‌کره‌ای است اصطلاحاً به آن‌ها همی گفته می‌شود. البته این طراحی منحصر به کرایسلر نبود ولی پیشرانه‌های همی این شرکت به خاطر حجم بالا و قدرت زیادی که تولید می‌کردند شهرت یافتند. کرایسلر در طول تاریخ موتورهای همی نمادین زیادی ساخته است که یکی از آن‌ها موتور 426 روی پلیموث باراکودا 1970 بود. طی سال‌های اخیر هم نسخهٔ 6.2 لیتری سوپرشارژ 700 تا 800 اسب بخاری این پیشرانه را در دوج چارجر و چلنجر دیده‌ایم.

موتور هشت سیلندر F106 فراری برای اولین بار در سال 1973 در مدل دینو 308 GT4 ارائه شد. این موتور با 2.9 لیتر حجم، 250 اسب بخار قدرت تولید می‌کرد و برخلاف طرح سوپاپ پوشراد متداول در موتورهای آمریکایی، از دو میل بادامک روی سر سیلندر و میل‌لنگ تخت استفاده می‌کرد. تمام فراری‌های V8 تا مدل 360 که تولید آن در سال 2005 خاتمه یافت از نسخه‌های مختلف موتور F106 استفاده می‌کردند. این پیشرانه همچنین در مدل F40 به‌صورت توئین توربو مورداستفاده قرار گرفت. در طول سال‌ها این موتور فراری با تکنولوژی‌هایی مثل تزریق سوخت الکترونیکی و چهار سوپاپ در هر سیلندر بروز شد و قدرت آن در نسخهٔ تنفس طبیعی به 400 اسب بخار رسید.

موتور F136 برای اولین بار در سال 2004 به شکل 4.3 لیتری با 490 اسب بخار قدرت در فراری F430 معرفی شد و در 458 اسپشیاله با 4.5 لیتر حجم و 600 اسب بخار قدرت به اوج خود رسید. مدل‌های گرن‌توریسمو و کواتروپورتهٔ مازراتی هم از نسخه‌ای از همین موتور استفاده می‌کردند که بیشتر به خاطر تولید یکی از جذاب‌ترین صداهای اگزوز تاریخ شناخته می‌شدند. در سال 2015 فراری 488 GTB با پیشرانهٔ V8 توربوشارژ F154 معرفی شد و به دوران موتورهای V8 تنفس طبیعی مارانلو پایان داد.

آئودی دهه‌ها است که از پیشرانه‌های توربوشارژ استفاده می‌کند اما در سال 2006 در RS4 نسل B8 یک پیشرانهٔ 4.2 لیتری V8 دور بالا با 420 اسب بخار قدرت را برای رقابت با ب‌ام‌و M3 معرفی کرد. نسخه‌ای از همین موتور با روغن‌کاری کارتل خشک در سوپرکار R8 هم مورداستفاده قرار گرفت و توانایی‌های آن را بهتر نشان داد. این اولین پیشرانه در خودرویی تولیدی بود که از سیستم تزریق سوخت طبقه‌ای استفاده می‌کرد. این پیشرانهٔ V8 تنفس طبیعی آخرین بار با 450 اسب بخار قدرت در نسل قبلی RS5 استفاده شد.

ب‌ام‌و چندین دهه است که از موتورهای V8 در محصولات خود استفاده می‌کند و موتور 4 لیتری S65 با 420 اسب بخار قدرت در M3 نسل E90 و 4.9 لیتری S62 در M5 اواخر دههٔ 90 از بهترین‌های آن‌ها هستند. این‌ها اوج توسعهٔ پیشرانه‌های V8 تنفس طبیعی ب‌ام‌و بودند اما جدیدترین موتور 4.4 لیتری V8 توئین توربوی این شرکت یک شاهکار مدرن است. این پیشرانه در نسخهٔ معمولی بیش از 600 اسب بخار قدرت تولید می‌کند درحالی‌که برای اولین بار نسخهٔ پلاگین‌هیبریدی آن در شاسی‌بلند XM ارائه شده است.

مرسدس در حال حاضر پیشرانهٔ 4 لیتری V8 توئین توربوی فوق‌العاده‌ای دارد که یکی از بهترین موتورهای هشت سیلندر تاریخ محسوب می‌شود اما بازهم نمی‌توانیم آن را به موتور 6.2 لیتری M156 ترجیح دهیم. این موتور ابتدا با 467 اسب بخار قدرت زیر کاپوت C63 AMG قرار گرفت و بعداً تقریباً در همهٔ مدل‌های AMG از CL63 گرفته تا SL63 استفاده شد. آخرین نسخهٔ این موتور M159 نام داشت و در سوپرکار SLS استفاده شد. این آخرین سوپرکار تنفس طبیعی مرسدس بود.

اولین سوپرکار دوران جدید مک‌لارن مدل MP4-12C بود که با پیشرانهٔ 3.8 لیتری V8 توئین توربو معرفی شد. این موتور 600 اسب بخار قدرت داشت که این رقم در هایپرکار P1 به 737 اسب بخار رسید. سپس در سال 2017 مک‌لارن نسخهٔ جدید موتور V8 توئین توربوی خود را با نام M840T و 4 لیتر حجم معرفی کرد. این موتور در ابتدا 720 اسب بخار قدرت تولید می‌کرد.

موتور 4 لیتری 1UZ-FE لکسس در سال 1989 با چهار میل بادامک و چهار سوپاپ در هر سیلندر معرفی شد. این پیشرانه برای زمان خود نسبتاً پیشرفته بود و نرمی و قابلیت اطمینان فوق‌العاده موجب شهرت آن شد. این موتور که روی خودروهایی مثل سدان پرچم‌دار LS400 نصب شد، ابتدا 256 اسب بخار قدرت داشت اما با اضافه شدن زمان‌بندی متغیر سوپاپ و به‌روزرسانی‌های دیگر، قدرت آن در نسخه‌های بعدی به 300 اسب بخار رسید. مثل موتورهای بلوک کوچک شورلت، موتورهای 1UZ-FE هم در وسایل مختلفی از قایق‌های موتوری گرفته تا خودروهای مسابقه‌ای آفرودی استفاده شدند.

موتور پردتور برای موستانگ شلبی GT500 توسعه داده شد. این یک موتور 5.2 لیتری با سوپرشارژر 2.65 لیتری است که 760 اسب بخار قدرت تولید می‌کند. این موتور اما با وجود حجم یکسان با پیشرانهٔ وودو GT350، ارتباطی با آن ندارد. پردتور برخلاف وودو از میل‌لنگ صلیبی استفاده می‌کند که صدای خاص V8 آمریکایی را به آن می‌دهد. فورد از این پیشرانه با اصلاحاتی در F150 رپتور R هم استفاده می‌کند.

LT6 را باید بهترین موتور V8 حال حاضر دانست. مهم‌ترین ویژگی این پیشرانه عدم پیروی از رویهٔ فعلی صنعت خودروسازی و رویگردانی از توربوشارژر است. به همین دلیل، LT6 به موتوری تبدیل شده که پاسخگویی فوری دارد، قدرت را به‌تدریج در اختیار راننده قرار می‌دهد و غرشی زیبا از خود ساطع می‌کند. ردلاین چشمگیر 8,600 rpm و 670 اسب بخار قدرت هم از دیگر از ویژگی‌های چشمگیر موتور LT6 هستند.