موفقیت در صنعت رقابتی خودروسازی به‌سختی به دست می‌آید و برای اینکه یک خودرو در بازار فروش موفق شود عوامل زیادی باید باهم هماهنگ باشند اما حتی وقتی همهٔ این عناصر باهم جمع شوند، بازهم هیچ تضمینی برای موفقیت وجود ندارد. در ادامه به معرفی خودروهایی خواهیم پرداخت که به دلایل مختلفی شکست خوردند.
آنچه در این مطلب می‌خوانید:
تاکر سال ۱۹۴۸
تاکر توسط مهندس و کارآفرین آمریکایی «پترسون تاکر» بدون هیچ حمایتی از سوی سه خودروساز بزرگ دیترویت توسعه پیدا کرد و با ویژگی‌های ایمنی و پیشرفت‌های فنی متعددی عرضه شد. هرچند تاکر نظر خیلی‌ها را جلب کرد اما به دلایل متعددی نتوانست موفق عمل کند. برنامه‌ریزی ضعیف رونمایی عمومی بازخوردهای بدی را به دنبال داشت و بعداً هم پترسون به کلاه‌برداری متهم شد. هرچند تاکر از این اتهام تبرئه شد اما وجههٔ او و شرکتش خراب شده بود و تاکر مشتری پیدا نکرد. از این خودرو تنها ۵۱ دستگاه ساخته شد که ۴۷ نمونهٔ آن تا به امروز باقیمانده و بسیار ارزشمند شده‌اند.
فورد ادسل سال ۱۹۵۸
با تغییر روند بازار، فورد به فکر ایجاد برندی متوسط به بالا برای رقابت شرکت‌هایی مثل بیوک و الدزمبیل افتاد. رئیس شرکت، «هنری فورد دوم» نام پدرش، ادسل که تنها پسر هنری فورد اول بود را برای این برند انتخاب کرد. هدف ادسل ارائهٔ خودروهایی کمی لوکس‌تر از فورد با قیمتی ارزان‌تر از لینکلن بود. ادسل که به‌عنوان خودروی آینده معرفی شد، با ویژگی‌های نوآورانه‌ای به بازار آمد و فروش اولیهٔ آن کمتر از حد انتظار اما قابل‌قبول بود. بااین‌حال، علیرغم تبلیغات فراوان فورد، فروش ادسل طی سال‌های بعد بسیار کاهش یافت و این برند پس از ضرری ۳۵۰ میلیون دلاری (معادل ۲.۵ میلیارد دلار امروز) که به فورد تحمیل کرد، در اواخر سال ۱۹۶۰ تعطیل شد.
دلورین DMC-12 سال ۱۹۸۱
یکی از بزرگترین فرصت‌های ازدست‌رفتهٔ جهان خودرو، دلورین DMC-12 بود. این خودرو برای موفقیت همه‌چیز داشت. شاسی با طراحی لوتوس، طراحی بدنه توسط جوجارو و رئیسی که از جنرال موتورز آمده بود. بااین‌حال، طی یک آشفتگی از بدهی‌های مالی، رسوایی مواد مخدر و کاهش ارزش پول بریتانیا، همه‌چیز برای دلورین به هم ریخت. البته این خودرو با مشکلات دیگری مثل نگرانی‌های ایمنی به خاطر درهای گالوینگ و پرفورمنس ضعیف موتور V6 هم مواجه بود. هندلینگ ضعیف ناشی از نصب پیشرانه در عقب هم میخ آخر را بر تابوت DMC-12 زد و باعث شد موفق به فروش تنها ۸,۵۸۳ دستگاه شود.
جگوار XJ220 سال ۱۹۹۲
ابرخودروی XJ220 در طول سفر از کانسپت به نمایندگی‌های فروش با مشکلات زیادی مواجه شد. مهم‌تر از همه، تغییر مشخصاتی بود که XJ220 را از یک سوپرکار V12 چهارچرخ محرک به V6 توربوشارژ محرک عقب تبدیل کرد. برخی از خریداران به خاطر همین تغییر و برخی دیگر به دلیل رکود مالی دهه‌ی ۹۰ میلادی سفارش خود را لغو کردند. درنهایت جگوار تنها ۲۷۴ دستگاه از این خودرو تولید کرد و با کاهش قیمت توانست آن‌ها را بفروشد. به همین دلیل، XJ220 یک شکست پرهزینه بود حتی با اینکه به‌عنوان یک از بهترین سوپرکارهای زمان خود در نظر گرفته می‌شود.
کادیلاک کاترا سال ۱۹۹۶
این خودرو در اصل اوپل اومگا بود که در آمریکا با برند کادیلاک برای رقابت با مرسدس و ب‌ام‌و عرضه شد. هرچند اومگا در اروپا فروش خوبی داشت اما در ایالات‌متحده طی پنج سال تنها ۹۵ هزار دستگاه فروخت. مشکل این بود که کاترا در آمریکا به‌عنوان خودرویی لوکس معرفی شد اما آن‌قدری که آمریکایی‌ها می‌خواستند بزرگ نبود و قیمت گرانی داشت زیرا در آلمان تولید و به آمریکا صادر میشد. قابلیت اطمینان پایین و واکنش دیرهنگام کادیلاک به پاره شدن تسمه تایم هم کلکسیون بدبیاری‌های کاترا را تکمیل کردند. درنهایت، پس‌ازاینکه کادیلاک فراخوان پرهزینه‌ای برای کاترا صادر کرد در سال ۲۰۰۱ آن را کنار گذاشت.
پلیموث پراولر سال ۱۹۹۷
رئیس پلیموث که به خودروهای هات رود علاقه داشت، تصمیم گرفت با استفاده از سبک طراحی رترو مشابه مینی و فولکس‌واگن بیتل، یک هات رود کارخانه‌ای تولید کند. این خودرو همچنین باید نظر کسانی که نمی‌توانستند دوج وایپر بخرند را هم جلب می‌کرد. پراولر ظاهری عالی داشت اما از یک مشکل بزرگ رنج میبرد. این خودرو فقط با پیشرانهٔ ۳.۵ لیتری V6 با ۲۱۴ اسب بخار قدرت و گیربکس اتوماتیک عرضه میشد که پرفورمنس ضعیفی را فراهم می‌کرد و صدای جذاب V8 را هم نداشت. به همین دلیل، طی پنج سال تنها ۱۱,۷۰۲ دستگاه از پراولر ساخته شد.
پونتیاک آزتک سال ۲۰۰۰
آزتک روی کاغذ خودروی برنده‌ای بود. یک شاسی‌بلند میان سایز با کابین جادار و هزینه‌های نگهداری معقول. همچنین در زمانی که بازار تازه در حال حرکت به سمت کراس‌اوورها بود، آزتک یک پیشگام برای پونتیاک محسوب میشد. بااین‌حال، مشکل بزرگ این ماشین طراحی بیرونی بود که همیشه در لیست زشت‌ترین خودروهای جهان صدرنشین بوده است. به همین دلیل، آزتک در بهترین سال خود تنها ۲۷,۷۹۳ دستگاه فروخت و در سه سال پایانی تولید پیش از آنکه در سال ۲۰۰۷ کنار گذاشته شود این رقم بسیار کاهش یافت.
کرایسلر کراسفایر سال ۲۰۰۳
کراسفایر در آلمان طراحی و ساخته شد. این خودرو که در دوران دایملر کرایسلر توسعه پیدا کرد، از پلت‌فرم و پیشرانهٔ V6 نسل اول مرسدس SLK استفاده می‌کرد. مشکلات کراسفایر با برند آن شروع شد زیرا خریداران ترجیح می‌دادند بجای کرایسلر همان مرسدس بنز را بخرند. علاوه بر این، در همان زمان مرسدس نسل دوم SLK را با هندلینگ عالی به بازار عرضه کرد که کراسفایر را قدیمی جلوه می‌داد. کیفیت داخلی کوپهٔ کرایسلر نیز در حد SLK یا ب‌ام‌و Z4 نبود و ازاین‌رو، در سال ۲۰۰۸ مدت کوتاهی پس از طلاق والدینش کنار گذاشته شد.
تاتا نانو سال ۲۰۰۸
تاتا جاه‌طلبی بزرگی داشت و می‌خواست میلیون‌ها هندی را از پشت موتورسیکلت‌ها و سه‌چرخه‌ها پیاده و خودروسوار کند. نانو درحالی‌که ظرفیت حمل چهار نفر را داشت، با قیمت تنها ۲,۵۰۰ دلار، ارزان‌ترین خودروی جهان لقب گرفت. بااین‌حال، کیفیت ساخت پایین و فقدان هرگونه امکاناتی زمانی که تقاضای خریداران برای تجهیزات بیشتر در خودروها رو به افزایش بود باعث شکست نانو شد. این مشکلات در کنار آتش گرفتن چند نمونه از نانوهای اولیه، باعث شد این خودروی مردمی هندی در سال ۲۰۱۵ به آخر خط برسد. طی ۱۰ سال، کمتر از ۲۵۰ هزار دستگاه نانو تولید شد درحالی‌که انتظار می‌رفت این تعداد فقط در یک سال فروخته شود.
آکورا ZDX سال ۲۰۰۹
پس از عرضهٔ موفق ب‌ام‌و X6 به بازار، آکورا هم تصمیم به ساخت شاسی‌بلندی کوپه گرفت. بااین‌حال، پارک کردن و دنده عقب رفتن با ZDX بسیار سخت بود درحالی‌که پیشرانهٔ ۳.۷ لیتری V6 آن با ۳۰۰ اسب بخار قدرت مصرف سوخت بالایی داشت. به همین دلیل، حتی پس از کاهش قیمت در آخرین سال تولید یعنی ۲۰۱۳، شرایط فروش ZDX بهتر نشد و طی چهار سال تنها ۷,۱۹۱ دستگاه از آن فروخته شد.
ساب ۵-۹ سال ۲۰۱۰
نسل سوم ۵-۹ هرچند در اواسط سال ۲۰۰۹ معرفی شد اما توسعهٔ آن بر اساس پلت‌فرم شورلت ایمپالا مدت‌ها قبل از این آغاز شده بود. پس از ورشکستگی جنرال موتورز در پی بحران اقتصادی جهانی سال ۲۰۰۸ نیز ساب به اسپایکر فروخته شد اما این شرکت کوچک هلندی که به ساخت سوپراسپرت‌های دست‌ساز می‌پرداخت، نمی‌توانست بودجهٔ تولید انبوه یک خودرو را فراهم کند. به همین دلیل، هم ۵-۹ و هم ساب از بین رفتند.
نیسان مورانو کراس‌کابریولت سال ۲۰۱۰
ساخت مورانوی روباز ایدهٔ جالبی به نظر می‌رسید اما در بازار خودروهای روباز دیگری وجود داشتند که پویایی بهتری را ارائه می‌کردند. همچنین نیسان این خودرو را فقط در یک تیپ فول آپشن با قیمتی گران و نزدیک به ب‌ام‌و سری ۳ کابریولت و مرسدس بنز CLK کابریولت به بازار عرضه کرد که منجر به فروش پایین شد و درنهایت کراس‌کابریولت در سال ۲۰۱۴ کنار گذاشته شد.
Amir
۲۱ اسفند ۱۴۰۲تاکر واقعا حیف شدیکی از بهترینای زمون خودش بود
۲۱ اسفند ۱۴۰۲سلام یه کادیلاک کاترا تو ایران هم میفروشن به قیمت یه دنا
https://divar.ir/v/QZcf-yFC?ref=android
NAVID۰۰۹۸
۲۱ اسفند ۱۴۰۲اون مورانو کابریولت به درد کسی میخوره که شمال ویلا داره و هر آخر هفته میزنه به دل جاده چالوس و برعکس!!!
البته اگر شانس بیاره سنگ ریزش نکنه روی سرش از شانسِ بدش جونشو از دست بده و اگر نه دیگه آدم از خدا چی‌میخواد جز دو تا بال برای پرواز که اونم تو مورانو کاریولت پیدا میشه!
دوستان ، گفتم جاده چالوس ، یاد یه چیزی افتادم ، این دفعه که رفتید و تو ترافیکش گیر کردید ، به مدل و برند خودروها بیشتر توجه کنید ، بیش از ۶۰٪ خودروها چینی شدن ، ۳۷٪ ایرانی ، ۳٪ وارداتی‌های به جا مانده شونصدبار کیلومتر کم کرده که سپرهاشونم با پیچ MDF نگهداشتن تا مبادا بیوفته ، اون لابه‌لاها تک توک سالم پیدا بشه!!!
این نشون میده مردم ایران تا ابد بدهکار خودروهایی هستند که قسطی خریدن و اگر نه مگر چند درصد توانِ مالی پرداخت نقدی اونم میلیاردی برای لگنی را دارند که در پاچشون میکنند ، جز خرید قسطی و عشق به تورمی که مالشون را افزایش قیمت میده هیچ دلیلی در خریدشون نمیبینم!!!
امیر
۲۲ اسفند ۱۴۰۲البته همرو نمیشه جمع بست نوید جان من خودم یه بنز w123 زیتونی فابریک بدون دستکاری دارم سند دست اول از پدر بزرگم به من رسید.
با کارکرد 170 هزار کیلومتر سالی 6 بار باهاش مسافرت تفریحی میرم 3 بار جنوب 3 بار شمال و دو هفته یکبار هم از پارکینگ خارج میکنم.
یدونه 206 مدل 90 هم دارم زیر پایی برای سرکار.
میتونم بگم جزو 10 بنز تمیز فابریک هم مدل خودش در کشوره حتی با دنا صفر هم عوض نمیکنم.
پیام
۲۱ اسفند ۱۴۰۲الان اگه به جای آکورا و نیسان، هیوندای، کیا و جنسیس بود می گفتن اینم از کره! 😂😂😂😂
Galant.VR4(JDM)
۲۱ اسفند ۱۴۰۲بزرگترین شکست ها برای بزرگترین برند‌ها اتفاق میوفته تازه همش هم یه مدل خاصه ولی چون کیا و هیوندای اونقدر بزرگ نیستن شکستاشون هم بزرگ محسوب نمیشه وگرنه همون کوپه fx خودش نشون دهنده توهم کره‌ای ها برای رقابت با کوپه های آلمانی و ژاپنی.
amir
۲۱ اسفند ۱۴۰۲آخه اگه برای کره رو میخواستن بنویسن تو یه مقاله جا نمیشد اوناییم که موفق بوده صدقه سره مزدا و هوندا بوده!
جومونگ
۲۱ اسفند ۱۴۰۲شایدم یه مقاله جدا برا کره بزارن 😂
NAVID۰۰۹۸
۲۱ اسفند ۱۴۰۲پیام
اول که پدرِ خودروسازانی که فَنش هستی همونایی هستند که ناراحتت میکنن یعنی سلاطینِ ژاپنی بخصوص میتسوبیشی که مدیونش هستی!!!
دوم شما از شکست چیزی نگو که بهتره تعریف دیکشنری شکست در خودروهای کره‌مربا از اول تعریف و جانمایی بشه 😂🤦♂️!!!
با همون کودکان کار استینگر و K900 را ساختید ، یادت که هست عشقم!!!
فرشاد
۲۱ اسفند ۱۴۰۲انصافا همشون لایق شکست بودن به غیر از دلورین و جگوار
سوشیانت
۲۱ اسفند ۱۴۰۲تاکر شرکت خیلی خوبی بود و نوآوری های زیادی داشت و حقش نبود ورشکسته بشه
مزدک
۲۱ اسفند ۱۴۰۲میشه کمی در مورد منطق لیاقت شکست تاکر برامون توضیح بدید؟!؟
این شاهکار تا ابد جزء کلاسیک ترین های تاریخ خودروسازی ایالات متحده خواهد ماند. امروز هم نمونه های باقی مانده اش بسیار ارزشمندتر از جگوار یا هر خودروی دیگه ی این لیست، و البته خیلی دیگه از کلاسیک های مدعی هستند.
جل الخالق از این نظرات تخصصی…👀
علی جردن
۲۱ اسفند ۱۴۰۲مورانو کروک ده برابر بهتر از ایووک کروک بود
موتور ۶ سیلندر ژاپنی کجا
موتور ۴ سیلندر کجااا
امیر
۲۱ اسفند ۱۴۰۲پاشنه آشیل نیسان یعنی گیربکس CVT رو هم در نظر بگیرید
فراری
۲۱ اسفند ۱۴۰۲فقط پلیموث عجب چیزیه میچسبه برای کلکسیون
جرمی کلارکسون
۲۱ اسفند ۱۴۰۲آزتک توی مجله ماشین هم که خوندم نوشته یکی از زشت ترین خودرو هاست واقعا باید شکست میخورد ماشینی مثل DMC 12 حیف بود
خسرو
۲۱ اسفند ۱۴۰۲حیف این طراحی که با سیاستهای نادرست شکست خورد!!
https://www.pedal.ir/wp-content/uploads/2024/03/Cars-4-6.jpg
𝐀𝐥𝐢
۲۱ اسفند ۱۴۰۲کاش بجای اینا کل خانواده سایپا و ایرانخودرو از بین میرفتن
ar-ma-n
۲۱ اسفند ۱۴۰۲و اینک خیلی از این مدل ها و نام ها برای خودروساز ها فرصت طلایی بوده برای عصر تازه ولی خب یک مشکل مالی بوده یک کم کاری .
LFX عصر تازه یا دنیای برای سوپر اسپرت های جدید ژاپنی بود.
که خب و خب مردم اون 375 دلار نمیدادن به ماشین ژاپنی و خب با پول اون ماشین میرفتم سراغ فراری و لامبورگینی .
ولی خب جدا از هم اینا LFX یک فرصت بزرگی بود که از دست رفت لکسوس میتونست مشکلات حل کن ولی بجاش توقف تولید کرد .
S.S.A
۲۱ اسفند ۱۴۰۲روح والتر وایت رو تو پونتیاک آزتک دیدم😂
BMW
۲۱ اسفند ۱۴۰۲افسوس جگوار
ar-ma-n
۲۱ اسفند ۱۴۰۲جای برند و مدل های زیادی خالی تو این لیست که هرکدوم پادشاه زمان خودشون بودن . بیشتر یک فرصت بوده
یانکی من هم فرزند کسی هستم
۲۱ اسفند ۱۴۰۲هر چی به کرایسلر کراسفایر نگاه میکنم بیشتر دلم میسوزه خدا وکیلی عجب رخی داره چقدر بی عقل بودن انجین همی ۶.۲ لیتری که اون موقع ۴۲۵ اسب بود رو ننداختم روش.واقعا حیف شد.
گاس فرینگ
۲۱ اسفند ۱۴۰۲میگن طرح مورانو کراس کابریولت رو زن کارلوس گون پیشنهاد داده
دانیال
۲۱ اسفند ۱۴۰۲چقدر این جگوار و مورانو خوشگلن
بهنام
۲۳ اسفند ۱۴۰۲دلورین بسیار پر قدرت، نسبتا ارزان و سواری نرم داشت و زیبا بود، دلیل ورشکستگی ش این بود که در ایرلند ساخته میشد نه در آمریکا. ، آمریکایی ها نگذاشتند حتی وام بانکی کافی به دلورین داده بشه، بعد نقشه کشیدن که خود آقای دلورین برای تامین نقدینه گی نیاز ماشین شازی ش ، وارد بازار مواد مخدر بشه ،مامورین fbi جلوی دوربین مخفی با دلورین مواد معامله کردن.و فیلمش را تو تلویزیون نشان دادن.
دلورین بسیار بهتر از کور وت بود ، میبایست ترتبیشو بدن تا کوروت از بین نره.
رضا
۲۳ اسفند ۱۴۰۲دستان دلورین یکم متفاوت تر از چیزیه که شما نوشتی
دلروین یه خودرو جذاب و پیشرو بود از همه نظر در زمان خودش جلو بود دقیقا مثل نقشی که تو فیلم بازگشت به آینده ایفا کرد مافیای خودرو زمینش زدن جالبه بدونید که هنوز به صورت محدود تولید میشه شبیه همین اتفاق برای کیش خودرو خودمون و سیناد افتاد