جذاب‌ترین سوپراسپرت‌های یک دهه پیش کدامند؟

این روزها در صنعت خودروسازی جهانی بیش از هر چیزی سایه سنگین الکتریکی‌سازی و قوانین آلایندگی احساس می‌شود. به همین دلیل در حال حاضر بیش از هر زمان دیگری شاهد معرفی خودروهای الکتریکی و هیبریدی هستیم که سوپراسپرت‌ها هم از این قاعده مستثنی نیستند. هرچند سوپرکارهای هیبریدی جدیدی مثل فراری 296 GTB بسیار تحسین شده‌اند اما بااین‌حال خیلی از علاقه‌مندان به خودرو هنوز هم سوپرکارهای تنفس طبیعی گذشته را بیشتر می‌پسندند. البته وقتی میگوییم گذشته منظور چند دهه پیش نیست و کافی تنها حدود 10 سال به عقب بازگردیم یعنی زمانی که پیشرانه‌های توربوشارژ تازه در حال متداول شدن بودند و هنوز دوران حکمرانی تنفس طبیعی‌ها به پایان نرسیده بود. به این بهانه قصد داریم در ادامه به جذاب‌ترین سوپراسپرت‌های حدود یک دهه پیش یعنی بین سال‌های 2008 تا 2013 نگاهی داشته باشیم.

زمانی که نیسان GT-R در سال 2007 رونمایی شد، غوغایی در دنیای سوپراسپرت‌ها به راه انداخت. این ماشین هرچند یک کوپه چهارنفره با تنها 486 اسب بخار قدرت بود اما توانست بسیاری از سوپراسپرت‌های بسیار قوی‌تر و گران‌تر را مغلوب کند و ازاین‌رو لقب گودزیلا گرفت. هرچند این خودرو جانشین اسکای‌لاین GT-R محسوب می‌شود اما دیگر عضوی از خانوادهٔ اسکای‌لاین نبود و به مدلی مستقل تبدیل شد. مدیرعامل نیسان «کارلوس گوسن» قصد داشت GT-R را به یک نماد جهانی برای این شرکت تبدیل کند و به همین دلیل برخلاف مدل‌های قبلی که فقط در ژاپن عرضه می‌شدند، GT-R جدید در سراسر جهان به فروش رسید. هرچند برخلاف دیگر خودروهای این لیست، GT-R هنوز هم در همین نسل در حال تولید است ولی هرگز نمی‌توان تأثیری که بر دنیای سوپراسپرت‌ها گذاشت را نادیده گرفت.

در نوامبر سال 2007 پورشه از 911 GT2 نسل 997 پرده‌برداری کرد. این خودرو ازآن‌جهت در لیست ما جای گرفته است که آخرین GT2 معمولی بود و پس‌ازآن، پورشه فقط نسخهٔ GT2 RS را برای 911 ارائه کرد. 911 GT2 به‌اندازهٔ GT2 RS وحشی و پیست محور نبود اما چابکی بیشتر و پرفورمنس بالاتری نسبت به 911 توربو داشت. GT2 نسل 997 از همان پیشرانهٔ 3.6 لیتری 911 توربو استفاده می‌کرد اما به دو توربوشارژ جدید هندسه متغیر مجهز شده بود که خروجی را از 480 اسب بخار قدرت و 620 نیوتن متر گشتاور به 530 اسب بخار و 680 نیوتن متر افزایش داد. GT2 فقط با گیربکس دستی و به‌صورت محرک عقب ارائه می‌شد. این سومین محصول پورشه بود که توانست از مرز سرعت 200 مایل بر ساعت معادل 320 کیلومتر بر ساعت عبور کند.

شورلت در نسل C6 کوروت نام قدیمی ZR1 را احیا کرد. این نام برای اولین بار در سال 1971 و آخرین بار در کوروت C4 سال 1990 استفاده شده بود. ZR1 جدید به‌عنوان پرچم‌دار خانوادهٔ کوروت C6 در اواخر سال 2007 معرفی شد. این خودرو به پیشرانهٔ 6.2 لیتری V8 سوپرشارژ LS9 مجهز شده بود که 640 اسب بخار قدرت و 820 نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد. ZR1 به لطف این نیرو شتاب صفر تا 96 کیلومتر بر ساعت را در 3.4 ثانیه (صفرتاصد در 3.6 ثانیه) ثبت کرد که برای آن زمان عدد فوق‌العاده‌ای بود. کارانددرایور در آزمایش خود، این ماشین را بهترین کوروت تاریخ و یکی از بهترین سوپراسپرت‌های آن زمان اعلام کرد. این در حالی است که C7 ZR1 به یک غول بی‌شاخ‌ودم با قدرتی عظیم تبدیل شد که نمی‌توانست به خوبی از همهٔ آن استفاده کند.

MP4-12C اولین محصول جاده‌ای مک‌لارن پس از مدل F1 محسوب می‌شد که تولید آن در سال 1998 خاتمه یافت. این خودرو همچنین اولین مدل تولیدی بود که به‌طور کامل توسط خود مک‌لارن توسعه پیدا کرد. MP4-12C آغاز گرد دوران کاملاً جدیدی برای مک‌لارن بود و این شرکت را به یکی از بازیگران اصلی عرصهٔ سوپراسپرت‌ها تبدیل کرد. این ماشین به یک پیشرانهٔ 3.8 لیتری V8 توئین توربو مجهز شده بود که توسط مک‌لارن و ریکاردو بر اساس یک موتور مسابقه‌ای که برای ایندی کار در نظر گرفته شده بود توسعه یافت. این موتور 600 اسب بخار قدرت و 600 نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد که برای آن زمان ارقام چشمگیری بودند. این سوپرکار بریتانیایی که از شاسی فیبر کربنی و تکنولوژی‌های فرمول یک استفاده می‌کرد، توانست به‌طورجدی فراری را به چالش بکشد.

بدون شک لکسس LFA را می‌توان یکی از افسانه‌ای‌ترین مدل‌ها در کل تاریخ خودروسازی ژاپن دانست. این خودرو پس از سال‌ها توسعه، اواخر سال 2009 در نمایشگاه لس‌آنجلس رونمایی شد و توانایی‌های لکسس و تویوتا در زمینهٔ سوپرکارها را به نمایش گذاشت. LFA همچنین تحسین اکثر کارشناسان مثل جرمی کلارکسون را برانگیخت. جذاب‌ترین ویژگی این ماشین پیشرانهٔ 4.8 لیتری V10 تنفس طبیعی دور بالای آن بود که با همکاری یاماها توسعه پیدا کرده و به دور فوق‌العادهٔ 9 هزار rpm می‌رسید. این موتور 560 اسب بخار قدرت و 480 نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد. هرچند LFA قیمت گزافی داشت اما قطعاً یکی از بهترین سوپرسپرت‌های یک دهه پیش محسوب می‌شود و با توجه به روند کنونی صنعت خودرو، ساخت خودرویی مشابه آن در آینده خیلی بعید به نظر می‌رسد.

هرچند لامبورگینی گالاردو در سال 2003 به بازار آمد اما با یک فیس‌لیفت و به‌روزرسانی بزرگ تا سال 2013 روی خط تولید باقیماند. مثل اوراکان امروزی، از گالاردو هم نسخه‌های مختلفی ساخته شد که یکی از جذاب‌ترین آن‌ها را می‌توان سوپرلگرا LP570 دانست. این نسخه که در نمایشگاه ژنو 2010 رونمایی شد، جانشین سوپرلگرای سال 2007 محسوب می‌شد و از همان فرمول پیروی می‌کرد یعنی کاهش وزن و افزایش قدرت. به لطف استفادهٔ گسترده از فیبر کربن، وزن سوپرلگرای جدید به تنها 1340 کیلوگرم رسیده بود و آن را به سبک‌ترین لامبورگینی جاده‌ای تا آن زمان تبدیل کرد. علاوه بر این، قدرت موتور 5.2 لیتری V10 تنفس طبیعی گالاردو هم در این نسخه از 560 به 570 اسب بخار افزایش یافته بود. اوراکان پرفورمانته را می‌توان جانشین امروزی گالاردو سوپرلگرا دانست.

SLS که به‌نوعی جانشین SLR افسانه محسوب می‌شد را می‌توان یکی از جذاب‌ترین سوپراسپرت‌ها در کل تاریخ مرسدس بنز دانست. این در حالی است که AMG GT هرگز نتوانست جذابیت سلف خود را داشته باشد. SLS اولین محصول مرسدس بنز بود که از ابتدا و به‌طور کامل توسط AMG توسعه پیدا کرد. این ماشین برای اولین بار در نمایشگاه فرانکفورت 2009 رونمایی شد اما نسخهٔ بلک سریز که در نمایشگاه لس‌آنجلس 2012 به نمایش درآمد، اوج جذابیت SLS بود. در این نسخه، قدرت پیشرانهٔ 6.2 لیتری V8 تنفس طبیعی افسانه‌ای AMG به 630 اسب بخار افزایش پیدا کرد و تا پیش از معرفی کوروت Z06 جدید قوی‌ترین موتور V8 تنفس طبیعی دنیا محسوب می‌شد. علاوه بر این، با افزایش استفاده از فیبر کربن در پانل‌های بدنه، قطعات فنی و شاسی، وزن SLS بلک سریز هم 70 کیلوگرم کمتر شده بود.

نسل قبلی آستون‌مارتین ونتیج برای اولین بار در نمایشگاه ژنو 2005 رونمایی شد و تا پایان تولید در سال 2018 به‌روزرسانی‌های زیادی را تجربه کرد. این خودرو در ابتدا با یک پیشرانهٔ 4.3 لیتری V8 معرفی شد اما در اواخر سال 2007، آستون‌مارتین نسخهٔ دوازده سیلندر آن را با موتور 5.9 لیتری تنفس طبیعی مدل DBS معرفی کرد. این اما پایان ارتقاءهای ونتیج نبود زیرا در سال 2013 نسخهٔ قوی‌تر و اسپرت‌تر V12 S معرفی شد. در این نسخه قدرت موتور از 510 به 565 اسب بخار افزایش یافت و برای انتقال نیرو هم یک گیربکس اتوماتیک جدید AMT ارائه شد. V12 S را می‌توان یکی از جذاب‌ترین نسخه‌های ونتیج دانست. البته به‌تازگی آستون‌مارتین نسخهٔ V12 را برای ونتیج کنونی هم معرفی کرده است اما این خودرو از پیشرانهٔ توئین توربو استفاده می‌کند و مهم‌تر از آن، تولید محدود است.

458 هنوز هم یکی از بهترین مدل‌ها در کل تاریخ فراری محسوب می‌شود. این سوپراسپرت افسانه‌ای برای اولین بار در نمایشگاه فرانکفورت 2009 به‌عنوان جانشین F430 معرفی شد. 458 به یک پیشرانهٔ 4.5 لیتری V8 تنفس طبیعی دور بالا مجهز بود که 570 اسب بخار قدرت و 540 نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد. نسخهٔ جذاب‌تر این ماشین اما اسپشیاله بود که چهار سال بعد در همان نمایشگاه رونمایی شد. 458 اسپشیاله به‌عنوان نسخه‌ای پیست محور، ارتقاءهای زیادی را تجربه کرده بود که مهم‌ترین آن‌ها افزایش قدرت موتور به 605 اسب بخار بود. این نسخه همچنین از آئرودینامیک فعال هم بهره می‌برد که با همکاری پینین‌فارینا طراحی شده بود. 458 آخرین سوپراسپرت موتور وسط تنفس طبیعی فراری بود و به همین دلیل قطعاً در تاریخ این شرکت جاودانه خواهد شد.

وایپر یکی از افسانه‌ای‌ترین خودروها در تاریخ خودروسازی آمریکا محسوب می‌شود و بسیاری از طرفداران هنوز هم از کنار رفتن آن اندوهگین هستند. آخرین نسل این خودرو در سال 2012 رونمایی شد و با خاتمهٔ تولید در سال 2017، نام وایپر را از سبد محصولات دوج پاک کرد. در نمایشگاه نیویورک 2013 این شرکت نسخهٔ جدیدی از وایپر را با نام TA معرفی کرد که تمرکز بیشتری روی بهبود پرفورمنس در پیست داشت. در این نسخه خروجی موتور هیچ تغییری نکرده بود اما وایپر حالا به یک پکیج آئرودینامیکی پیشرفته، رینگ‌های سبک‌وزن، ترمزهای ارتقاءیافته، کمک‌فنرهای سفت‌تر و... مجهز شده بود. به لطف این تغییرات، وایپر TA توانست با ثبت تایم 1 دقیقه و 33.6 ثانیه در پیست لاگونا سکا، رکورد سریع‌ترین خودروی این پیست که در اختیار کوروت ZR1 با 1 دقیقه و 33.7 ثانیه بود را بشکند.

خب از دید ما، این 10 خودرو را می‌توان جذاب‌ترین سوپراسپرت‌های یک دهه پیش دانست اما نظر شما در این رابطه چیست؟ آیا با این لیست موافق هستید یا خودروهای دیگری را به آن اضافه می‌کنید؟