آشنایی با اولین خودروهای سوپرشارژ جهان، از پیشگامی مرسدس تا فراگیری در آمریکا

در جهان ماشین، کمتر صدایی را می‌توان پیدا کرد که جذاب‌تر از نالهٔ یک سوپرشارژر در کنار غرش یک موتور V8 باشد. هرچند سوپرشارژر را بیشتر در خودروهای آمریکایی می‌بینیم ولی در طول تاریخ، خودروسازان کشورهای دیگر هم از این سیستم القای اجباری استفاده کرده‌اند که مشهورترین آن‌ها، مرسدس بنز است. این شرکت در دههٔ 2000 در مدل‌های زیادی از محصولات خود از سوپرشارژر استفاده می‌کرد که با نام کمپرسور شناخته می‌شدند. علاوه بر این، اولین خودروی سوپرشارژ جهان هم توسط مرسدس ساخته شد هرچند که داستان سوپرشارژر خیلی زودتر از اختراع خودرو و پیشرانهٔ درون‌سوز آغاز شده بود.

همچنین بخوانید: مروری بر تاریخچه توربوشارژر و اولین خودروهای توربوی جهان

در سال 1849، «جی جونز» بریتانیایی، ایده‌ای را برای دستگاهی مطرح کرد که می‌توانست به منظور تهویهٔ معادن ذغال سنگ استفاده شود. در آن سال‌ها، استخراج ذغال سنگ کار بسیار خطرناکی بود زیرا تجمع گازهای سمی مثل متان یا مونوکسید کربن معدنچیان را تهدید می‌کرد. ایدهٔ جونز این بود که با دستگاهی، هوای تازه را وارد معدن کند تا تجمع گاز را با جریان هوا از بین ببرد. 11 سال بعد یعنی در سال 1960 نیز دو برادر آمریکایی شرکتی بنام روتس بلاور را ایجاد و اقدام به ثبت اختراع دستگاه تهویهٔ کارآمدتری کردند که می‌توانست هوا را بسیار سریع‌تر از دستگاه جونز به حرکت درآورد. به همین دلیل، این دستگاه به دمندهٔ نوع روتس شهرت یافت.

این دستگاه دمنده برای اولین بار در مارس سال 1878 در جهان خودرو موردتوجه قرار گرفت یعنی زمانی که یک مهندس آلمانی بنام «هاینریش کریگر» یک سوپرشارژر ابتدایی را به ثبت رساند که از دو روتور تشکیل شده بود. این دستگاه قرار بود روی منیفولد ورودی موتور نصب شود تا با پمپاژ هوا باعث افزایش قدرت موتور شود. دستگاه کریگر هیچ‌گاه به تولید نرسید ولی چند ماه بعد، یک مهندس اسکاتلندی بنام «دوگالد کلرک» نوع ابتدایی دیگری از سوپرشارژر را طراحی کرد که با موفقیت روی یک پیشرانهٔ دو زمانه آزمایش شد.

هرچند اولین سوپرشارژرها در اواخر دههٔ 1800 ثبت اختراع شدند ولی سوپرشارژر تا سال 1923 در خودروهای تولیدی مورداستفاده قرار نگرفت. مرسدس اولین خودروی سوپرشارژ تولیدی غیرنظامی را در این سال به بازار عرضه کرد. این تکنولوژی در دو خودرو ارائه شد که شامل مرسدس 6/25 با پیشرانهٔ کوچک 1.6 لیتری و مرسدس 10/40 با موتور بزرگ‌تر 2.6 لیتری می‌شد. مدت کوتاهی پس از معرفی سوپرشارژر در خودرویی تولیدی توسط مرسدس، شرکت‌هایی مثل فیات، بوگاتی و آلفارومئو هم تولید خودروهای مسابقه‌ای سوپرشارژ را آغاز کردند تا اینکه در سال 1929، یک خودروی تولیدی دیگر با موتور سوپرشارژ به بازار عرضه شد. این خودرو بنتلی ½4 لیتری بود که با نام بنتلی بلاور شناخته می‌شد.

تمام خودروهایی که ذکر کردیم، از سوپرشارژرهای نوع روتس استفاده می‌کردند یعنی همان طرحی که برای دستگاه‌های تهویه معادن به کار گرفته شده بود ولی این قطعه در سال 1935 متحول شد. در این سال، یک مهندس سوئدی اولین سوپرشارژر پیچشی یا اسکرو را ثبت اختراع کرد. سوپرشارژر نوع اسکرو هوای بسیار بیشتری را در پکیجی بسیار کوچک‌تر فراهم می‌کند و سوپرشارژرها تا به امروز از همین طرح استفاده می‌کنند.

احتمالاً تاکنون ماسل کارهای قدیمی را با قطعهٔ کرومی بزرگی که از کاپوتشان بیرون زده دیده‌اید. این قطعه همان سوپرشارژر نوع روتس است. در دورانی که خودروها کاربراتوری بودند، سوپرشارژرها هم ابعاد بسیار بزرگی داشتند و برای عملکرد درست باید تغییراتی زیادی در منیفولد هوای موتور صورت می‌گرفت. بااین‌حال، افزایش قدرتی که سوپرشارژر به همراه داشت بسیار زیاد بود. سوپرشارژرهای دهه‌های 60 و 70 می‌توانستند 75 تا 150 اسب بخار به قدرت موتور اضافه کنند. با گذشت زمان و فراگیری سیستم سوخت‌رسانی انژکتوری اما سوپرشارژرهای کوچک‌تر که زیر کاپوت جای می‌گرفتند متداول شدند. امروز نیز به لطف پیشرفت تکنولوژی، سوپرشارژرها با اندازه‌ای کوچک می‌توانند قدرت زیادی به موتور استفاده کنند. نقطهٔ اوج این موضوع را در پیشرانه‌هایی مثل LT5 کوروت C7 ZR1 با 755 اسب بخار قدرت، هلکت دوج با بیش از 1000 اسب بخار و پردتور فورد با بیش از 800 اسب بخار قدرت می‌بینیم.