خودروهای فراموش شده از دهه 80 میلادی؛ خاطرات ماندگار دوج، لکسوس و سوزوکی!

جنگ‌ها، قیمت بالای سوخت و تورم باعث شد برخی خودروها علیرغم شایستگی‌های خود نتوانند در بازار خودی نشان دهند و به همین خاطر از یادها فراموش شدند. در دهه 80 میلادی خودروهای موفق زیادی وجود داشتند اما این بار می‌خواهیم نمونه‌هایی را معرفی کنیم که کاملاً از یادها رفته‌اند پس همراه ما باشید.

برنامه‌های آلفارومئو برای معرفی خودروی 6 در سال 1973 با بحران سوختی مصادف شد و ایده تولید سدانی بزرگ و پرمصرف که مناسب ثروتمندان اروپایی باشد به در بسته خورد. مدیران این شرکت تا اواخر دهه 70 میلادی روی پروژه خود پافشاری کردند هرچند چندین تغییر قبل از تولید خودرو رخ داد ولی در نهایت اولین نسخه 6 حتی قبل از تولید نیز خودرویی قدیمی به نظر می‌رسید. پیشرانه 6 سیلندر 2.5 لیتری کاربراتوری از نظر مصرف سوخت وضعیت بدی داشت. در سال 1983 برخی تغییرات ظاهری و همچنین استفاده از تزریق سوخت بوش اعمال شدند اما برای این کار دیر شده بود. تولید 6 در سال 1987 و پس از تولید حدود 12 هزار دستگاه متوقف شد.

شما چگونه نظر خریداران جوان را جلب می‌کنید؟ اگر کتابی برای پاسخ به این سؤال چاپ می‌شد بیوک از اول تا آخر آن را با دقت می‌خواند. سنچوری توربو محصولی احساس‌برانگیز توسط شرکتی بود که خودروی سرعت ایندیاناپولیس 500 را نیز می‌ساخت. در دل این خودرو پیشرانه 6 سیلندر 2.8 لیتری توربو با 175 اسب بخار قدرت قرار داشت و گشتاور آن تقریباً با کوروت قابل‌مقایسه بود. با ظاهری که بی‌شباهت به ساب 900 نبود بیوک استایلی برگرفته از خودروهای اروپایی را انتخاب کرد اما این اقدامات برای جلب نظر خریداران جوان کافی نبود و پس از دو سال تولید و فروش کمتر از 2 هزار دستگاه شاهد خداحافظی سنچوری کوپه با بازار بودیم.

هیچ خودرویی همانند دوج میرادا نمی‌تواند این لیست را توصیف کند. میرادا با پیشرانه 8 سیلندر و لاستیک‌های دیواره سفید خود یک محصول ایده آل برای سواری در بزرگراه‌ها بود اما با تمرکز روی اسپرت بودن تولید شد و همان مشکل اصلی بود زیرا مشتریان از سواری ضعیف و پرفورمنس آن گله داشتند. تنها 52 هزار دستگاه از میرادا در طول حدود 3 سال فروخته شد.

این خودرو در واقع یک CJ-7 با چند سانتی‌متر فاصله بین محوری بیشتر بود و همان ویژگی‌های آفرود مدل اصلی را حفظ کرد اما به خاطر طراحی خود محصولی منحصربه‌فرد به شمار می‌رفت. جیپ تا زمان معرفی نسخه آنلیمیتد از سری TJ گلادیاتور در سال 2004 به CJ-8 دست نزد. همان‌طور که می‌دانید گلادیاتور جدید نیز در سال 2019 دوباره به کلاس وانت پیکاپ ها بازگشت.

اگرچه کانتیننتال یکی از شناخته‌شده‌ترین محصولات لینکلن است اما نسخه اروپایی آن با پیشرانه دیزلی به عنوان یکی از فراموش‌شده‌ترین خودروها شناخته می‌شود. مرسدس بنز با محصولات دیزلی خود فروش خوبی داشت و کادیلاک نیز همین کار را انجام داده بود هرچند به موفقیت نرسید. لینکلن نیز تصمیم گرفت چنین کاری را انجام دهد و کانتیننتال مدل 1984 با پیشرانه 8 سیلندر 4.9 لیتری 140 اسب بخاری و 2.4 لیتری توربودیزل ساخت بی ام و که 115 اسب بخار قدرت داشت عرضه می‌شد. لینکلن 1235 دلار بیشتر برای این پیشرانه آلمانی طلب کرد اما مشخص بود که خریداران مرسدس بنز علاقه‌ای به لینکلن نداشتند و خریداران لینکلن نیز پیشرانه دیزلی نمی‌خواستند. این پیشرانه پس از سال 1985 حذف شد.

ولوو با شرکت برتونه برای تبدیل مدل 760 به کوپه 780 همکاری کرد. این خودرو که در نمایشگاه ژنو 1985 معرفی شد از خطوط اسپرت و تیزی در بدنه سود می‌برد و استایل آن همان چیزی بود که خریداران آن زمان انتظار داشتند. داخل کابین نیز تریم چرم و چوب به توجیه موقعیت پرچم‌داری آن کمک می‌کردند. در واقع 780 را می‌توان یکی از جذاب‌ترین خودروهای تاریخ ولوو دانست. 780 با پیشرانه‌های 4 و 6 سیلندر در دسترس بود هرچند کارشناسان درباره تعداد تولید آن اختلاف‌نظر دارند. برخی افراد سقف تولید آن را 8518 دستگاه می‌دانند هرچند برخی افراد نیز به تیراژ 10 هزار دستگاهی اشاره می‌کنند. صرف‌نظر از این موارد تولید 780 در سال 1990 متوقف شد و تا زمان معرفی c70 در سال 1996 خبری از جانشین آن نبود.

هر فردی با دیدن سوزوکی سامورایی احساس خواهد کرد که این خودرو ذاتاً ناپایدار است. متأسفانه سامورایی عمر کمی داشت و اگرچه به عنوان جانشین ارزان‌تر جیپ رانگلر بازاریابی شد اما خریداران جوانی که به دنبال آفرود و هیجان بودند روی خوشی به آن نشان ندادند. حدود 200 هزار دستگاه از این خودرو تولید شد اما پس از شکایت سوزوکی از مجله‌ای که درباره ناپایداری سامورایی مطلبی منتشر کرده بود فروش آن نیز ناپایدار شد!

بی ام و Z1 با فروش 8 هزار دستگاهی می‌تواند جزو نقاط تاریک تاریخ این برند باشد. قیمت این خودرو در زمان عرضه بیش از 2 برابر مدل 325i استاندارد بود اما تحت تأثیر خودروهای Z3M و Z4M قرار می‌گرفت و مشکلاتی همچون هندلینگ نه چندان خوب و پرفورمنس متوسط نیز کمکی به بهبود اوضاع نمی‌کردند.

این شاسی‌بلند جمع‌وجور در ژاپن با نام دایهاتسو راجر و در بریتانیا با نام فورتراک نیز شناخته می‌شد و اگرچه در ژاپن و بریتانیا عملکرد خوبی داشت اما آمریکایی‌ها به خاطر ابعاد کوچکش روی خوشی به آن نشان ندادند. پیشرانه هم وضعیت جالبی نداشتند و نمونه‌های 4 سیلندر به زحمت 100 اسب بخار قدرت تولید می‌کردند. هندلینگ راکی هم تعریفی نداشت و کلا خودروی جذابی نبود. این خودرو در سال 1992 از بازار آمریکا خارج شد.

تویوتا نسل اول لکسوس LS را به عنوان پرچم‌دار این برند تجسم کرد. مدیران لکسوس پس از بررسی بازار به ویژه بازار آمریکا تصمیم گرفتند برند خود را تأسیس کنند اما نمی‌خواستند محصولی کاملاً جدید بسازند و به همین خاطر کمری را به ES تبدیل کردند. این خودرو به همراه LS در نمایشگاه دیترویت 1989 معرفی شد و برادر کوچک‌تر و ارزان‌تر LS محسوب می‌شد. لکسوس در سپتامبر همان سال و یک سال پس از دریافت 1000 سفارش برای LS فروش خودروی موردبحث را شروع کرد. هر دو خودرو محبوب بودند و تا پایان سال 1989 به فروش 16 هزار دستگاهی رسیدند. دومین نسل ES در سال 1991 و با طراحی بدنه و کابین مخصوص لکسوس تولید شد.

با دیدن این خودرو سؤالاتی همچون "چرا؟" به ذهن خطور می‌کند. همان‌طور که نام داکوتا اسپرت کانورتیبل نشان می‌دهد دوج خودرویی با سقف پارچه‌ای ساخته بود و اگرچه محصول این شرکت هرگز نتوانست با فورد و شورولت رقابت کند اما جزو خاص‌ترین وانت‌های دهه 80 میلادی باقی ماند.