بزرگ‌ترین رقابت‌ها در تاریخ خودروسازی، از فراری و لامبورگینی تا موستانگ و کامارو

بدون شک رقابت باعث پیشرفت می‌شود و در جهان خودروسازی بسیار به نفع مصرف‌کنندگان خواهد بود زیرا خودروسازان را مجبور به ساخت خودروهای بهتر می‌کند. ازاین‌رو، در ادامه به بزرگ‌ترین و طولانی‌ترین رقابت‌های تاریخ صنعت خودروسازی نگاهی خواهیم داشت.

رولزرویس از سال 1931 تا 1998 مالک بنتلی بود و بنابراین دو شرکت رقابت دوستانه‌ای باهم داشتند. خودروهای این دو شرکت هم معمولاً اشتراکات زیادی باهم داشتند. پس‌ازاینکه ویکرز هردو برند را خرید، بنتلی حرکت در مسیری اسپرت‌تر را آغاز کرد اما این برند زمانی واقعاً متحول شد که در سال 1998 به امپراطوری فولکس‌واگن ملحق شد. در همان سال‌ها رولزرویس هم به تملک ب‌ام‌و درآمد و امروز با گذشته 25 سال از آن زمان، این دو نماد لوکس بریتانیا هنوز هم رقابتی سختی در بخش‌های مختلف بازار مثل شاسی‌بلندها دارند.

بدون شک یکی از قدیمی‌ترین و مشهورترین رقابت‌ها در تاریخ خودروسازی، رقابت بین مرسدس بنز و ب‌ام‌و است. هرچند ب‌ام‌و ابتدا بیشتر خودروهای اسپرت می‌ساخت و مرسدس روی خودروهای لوکس تمرکز داشت اما با پایان دههٔ 80، ب‌ام‌و تجمل را به محصولات خود افزود و مرسدس به اسپرت شدن علاقه نشان داد. برای چندین دهه، ب‌ام‌و سری 7 و مرسدس بنز S کلاس از بهترین و لوکس‌ترین سدان‌های جهان بوده‌اند و این رقابت در سال 2024 هنوز هم ادامه دارد.

مشهورترین برندهای لوکس آمریکا بیشتر دوران حیات خود را صرف مبارزه برای جلب نظر خریداران خوش‌پوش و مقامات دولتی کرده‌اند. برای دهه‌ها، مدل‌های مختلف لینکلن رؤسای جمهور آمریکا را جابجا می‌کردند اما کاخ سفید از زمان تحویل یک فلیت‌وود ضدگلوله در سال 1984، تا به امروز به کادیلاک وفادار مانده است. بااین‌حال، هردو برند فهمیدند که جابجایی روسای جمهور برای حفظ جایگاه در بازار کافی نیست و وجههٔ کادیلاک و لینکلن در دهه‌های 80 و 90 بشدت افول کرد. حتی فورد اعتراف کرد که در پی بحران مالی سال 2008، لینکلن را تقریباً تعطیل کرده بود. بااین‌حال، از دههٔ 2020 هردو برند با ساخت خودروهایی که واقعاً لوکس هستند نه شبیه مدل‌های ارزان‌تری با چرم بیشتر، به‌آرامی تصویر خود را ارتقاء دادند و بجای تقلید از رقبای آلمانی، بار دیگر به ریشه‌ها و اصالت خود بازگشتند.

فروچیو لامبورگینی، صنعتگر ثروتمندی از شمال ایتالیا، در سال 1963 شرکت خودروسازی خودش را راه‌اندازی کرد زیرا از خرابی‌های فراری خود خسته شده بود. انزو فراری که با تندی فروچیو را از خود رانده بود، توجه چندانی به اولین خودروی لامبورگینی یعنی 350GT نداشت زیرا این یک کوپهٔ گران‌قیمت بود که توسط شرکتی کوچک در تعدادی محدود ساخته می‌شد اما انزو نمی‌توانست میورا را نادیده بگیرد. این خودرو که در سال 1966 به بازار آمد، بخش سوپراسپرت‌ها را برای همیشه تغییر داد درحالی‌که فراری اولین سوپراسپرت موتور وسط دوازده سیلندر خود را در سال 1973 به بازار فرستاد. هرچند فراری برای چندین دهه متعلق به فیات بود اما امروز برندی مستقل است درحالی‌که لامبورگینی از سال 1998 زیر چتر گروه فولکس‌واگن قرار گرفت.

وقتی فورد در سال 1964 موستانگ را معرفی کرد، آمریکا غافلگیر شد. هدف این خودرو کورویر بود اما شورلت خیلی زود فهمید که برای رقابت با موستانگ به توسعهٔ یک مدل جدید نیاز دارد. این‌گونه بود که در اواخر سال 1966 کامارو معرفی شد و رقابت بین این دو نام افسانه‌ای شکل گرفت. این رقابت چندین دهه ادامه داشت و هرچند کامارو از سال 2002 برای مقطعی کنار رفت اما در سال 2009 دوباره بازگشت و تنور رقابت با موستانگ را داغ کرد. بااین‌حال، با خاتمهٔ تولید کامارو در آخر سال 2023، به نظر می‌رسد این رقابت برای همیشه تمام شده باشد.

فورد سری F برای 43 سال متوالی پرفروش‌ترین پیکاپ آمریکا و برای 38 سال پرفروش‌ترین خودروی این کشور بوده است. شورلت اما بیش از چهار دهه تلاش کرده است تا رقیب خود را از تخت پادشاهی پایین بکشد و هرچند بارها بسیار به آن نزدیک شده اما سیلورادو هنوز نتوانسته است بیشتر از سری F بفروشد. در سال 2023، درحالی‌که فروش پیکاپ فورد 750 هزار دستگاه بود، سیلورادو 543 هزار دستگاه فروخته است.

علاقه‌مندان به خودرو، فراری لافراری، پورشه 918 و مک‌لارن P1 را تثلیث مقدس می‌دانند. این خودروها که در سال‌های 2012 و 2013 معرفی شدند، اولین ماشین‌های تولیدی بودند که نشان دادند از قوای محرکهٔ هیبریدی هم می‌توان برای تولید پرفورمنس شگفت‌انگیز و دستیابی به شتاب‌های گیج‌کننده استفاده کرد. این خودروها هر سه تولید محدود بودند و با وجود قیمت هفت‌رقمی، تمام نمونه‌های آن‌ها به‌سرعت فروخته شد. بااین‌حال، هنوز نتوانسته‌ایم جایگزین تثلیث مقدس را ببینیم.

مینی و فیات 500 در دههٔ 50 در پاسخ به نیاز بازار اروپای پس از جنگ به خودروهای ارزان‌قیمت به بازار آمدند. سپس در اواخر دههٔ 90، زمانی که فولکس‌واگن با معرفی نیو بیتل مسیر احیای خودروهای رترو را آغاز کرد، مینی تحت تملک ب‌ام‌و نمادین‌ترین خودروی انگلستان را بازگرداند. در سال 2007 نیز فیات با احیای 500 به این جمع اضافه شد. مینی کوپر و فیات 500 جدید در بازار اروپا بسیار موفق عمل کردند به رهبران این بخش جدید بازار تبدیل شدند. امروز هم فیات و مینی نسل جدید هردوی این هاچ‌بک‌ها را به‌صورت الکتریکی ارائه کردند تا این رقابت همچنان ادامه داشته باشد.

برای چندین دهه، فورد فالکون و هولدن کومودور از محبوب‌ترین خودروهای استرالیا بودند. این خودروهای بزرگ دیفرانسیل عقب طی این سال‌ها در انواع مختلفی مثل نسخه‌های V8 اسپرت قدرتمند، کوپه و پیکاپ اسپرت ساخته شدند. بااین‌حال، محبوبیت کومودور و فالکون در دههٔ 2000 کاهش یافت زیرا استرالیایی‌ها به برندهای خارجی مثل تویوتا و همین‌طور شاسی‌بلندها روی آوردند. به همین دلیل، فورد زمانی که در سال 2016 به تولید خودرو در استرالیا پایان داد، نام فالکون را کنار گذاشت و کومودور هم پس‌ازاینکه در آخر عمر خود به نسخهٔ ری‌بج شدهٔ اوپل اینسیگنیا تبدیل شد، در سال 2019 به دلیل فروش پایین کنار رفت.

آکورد و کمری از دههٔ 80 خصوصاً در ایالات‌متحده رقابت بسیار سختی باهم دارند. این ماشین‌ها هردو با قیمت مناسب و قابلیت اطمینان بالا، جزء پرفروش‌ترین سدان‌های بازار آمریکا هستند. البته آکورد و کمری از دههٔ 2020 با یک دشمن مشترک بنام شاسی‌بلندها مواجه شده‌اند که باعث شده فروش آن‌ها بسیار کاهش پیدا کند اما بااین‌حال هنوز هم در لیست پرفروش‌ترین خودروهای آمریکا دیده می‌شوند.

واگنییر و رنجروور نباید رقیب یکدیگر می‌شدند زیرا با فاصلهٔ هشت سال نسبت به یکدیگر به بازار آمدند و خریداران کاملاً متفاوتی را هدف قرار داده بودند. بااین‌حال، در اواخر دههٔ 80 با افزایش تقاضا برای شاسی‌بلندهای لوکس در آمریکا، این دو خودرو برای مدت کوتاهی به رقیب هم تبدیل شدند. هردو خودرو در آن زمان بیش از یک دهه سن داشتند اما هنوز هم به‌طور شگفت‌انگیزی با استقبال خریداران مواجه بودند. این رقابت در دههٔ 90 کمرنگ شد زیرا رنجروور به‌تدریج لوکس‌تر شد و واگنییر با مدل غیرلوکس گرند چروکی جایگزین شد اما در سال 2021 زمانی که واگنییر احیا شد، این دو خودرو دوباره باهم ملاقات کردند.

رقابت بین این دو نامه افسانه از مسابقات رالی WRC آغاز شد. رانندهٔ فنلاندی «تامی مکین» از سال 1996 تا 1999 با لنسر اوولوشن برنده عنوان قهرمانی راننده‌ها شد و ایمپرزا بین سال‌های 1995 تا 1997 عنوان قهرمانی سازندگان را به دست آورد. هرچند هردو شرکت نهایتاً از رالی خارج شدند اما رقابت آن‌ها در طول دههٔ 2000 در جاده‌ها همچنان ادامه داشت تا اینکه میتسوبیشی در سال 2016 به تولید لنسر اوولوشن پایان داد.

دو خودروساز بزرگ فرانسه بیش از یک قرن است که در اروپا باهم رقابت کرده‌اند. از لحاظ فروش رنو معمولاً در صدر بوده اما پژو هم خیلی عقب‌تر نبوده است. گروه PSA (پژو و سیتروئن) با برند دی‌اس وارد بخش لوکس شد درحالی‌که داچیا برای رنو امکان ورود به بخش پایینی بازار را فراهم کرد.