بهترین خودروهای توربوشارژ تاریخ، از گلف GTI و سوپرا تا بوگاتی و لنسر

راه‌حل ساده برای داشتن قدرت بیشتر استفاده از پیشرانهٔ بزرگ‌تر است اما راه‌حل دیگری بنام توربوشارژر هم برای این کار وجود دارد. امروزه پیشرانه‌های توربو که کوچک‌تر، سبک‌تر و کم‌مصرف‌تر هستند بسیار متداول شده‌اند اما زمانی این تکنولوژی بسیار پیشرفته‌ای بود که فقط در خودروهای خاص ارائه می‌شد. در ادامه، با بهترین خودروهای توربوشارژ تاریخ آشنا می‌شویم.

همچنین بخوانید:

مروری بر تاریخچه توربوشارژر و اولین خودروهای توربوی جهان

مشهورترین خودروهای سوپرشارژ تاریخ

این ب‌ام‌و اولین خودروی توربوشارژ تولیدی اروپا بود. 2002 توربو با برچسب‌های روی بدنه ظاهر اسپرتی داشت و خودروی سریعی بود اما تأخیر توربو در سال‌های اولیه مشکلی کاملاً عادی بود. از این خودرو طی تنها دو سال فقط در 1,672 دستگاه ساخته شد.

حتی کلمهٔ نمادین هم نمی‌تواند پورشه 911 توربو را به‌خوبی توصیف کند. این یکی از کاربردی‌ترین سوپراسپرت‌های تاریخ محسوب می‌شود. البته رانندگی با نمونه‌های اولیهٔ این ماشین به دلیل تأخیر توربوی زیاد و دینامیک ضعیف دشوار بود. هرچند امروز تمام نسخه‌های 911 به‌جز GT3 توربوشارژ هستند اما نام توربو هنوز هم مختص پرچم‌دار این خانواده است.

هرچند پیشرانه‌های دیزلی توربوشارژ چند دهه قبل برای استفاده‌های تجاری ساخته شده بودند اما این اولین خودروی سواری توربودیزل جهان بود. 300D که از یک پیشرانهٔ 3 لیتری پنج سیلندر استفاده می‌کرد، فقط در ایالات‌متحده عرضه می‌شد.

زمانی که پیشرانهٔ پنج سیلندر توربوشارژ آئودی با سامانهٔ چهارچرخ محرک کواترو ترکیب شد، یک نابودکننده در مسابقات رالی شکل گرفت. تا آن زمان، سامانهٔ چهارچرخ محرک فقط برای شاسی‌بلندهای آفرود بود اما کواترو این رویه را برای همیشه تغیر داد.

بای‌توربو که قصد رقابت با خودروهای لوکس آلمانی را داشت، اولین خودروی تولیدی جهان با پیشرانهٔ توئین توربو بود. البته بای‌توربو کیفیت ساخت پایین و هزینه‌های نگهداری بالایی داشت اما چون پیشگام استفاده از دو توربوشارژ بود به این لیست راه پیدا کرده است.

هرچند بنتلی اولین بار در مولسان توربو سراغ توربوشارژر رفت اما توربو R آغازی تازه را برای این برند بریتانیایی رقم زد. این خودرو دیگر صرفاً یک رولزرویس ری‌بج شده به‌حساب نمی‌آمد و به سریع‌ترین اتاق نشیمن جهان در آن سال‌ها تبدیل شد.

سی‌یرا RS کاسورث خودرویی سریع و قابل تیونینگ بود. این ماشین که اساساً برای پیروزی در مسابقات گروه A اروپا در نظر گرفته شده بود، تنها 204 اسب بخار قدرت داشت اما در اواسط دههٔ 80 این قدرت بسیار زیادی برای یک کوپهٔ جمع‌وجور به‌حساب می‌آمد.

GT توربو پاسخ رنو به پژو 205 GTI محسوب می‌شد. البته این اولین رنو 5 توربوشارژ نبود زیرا این شرکت در سال 1978 رنو 5 توربوی موتور وسط را ساخته بود اما این GT توربوی جدید هاچ‌بکی متعارف محسوب می‌شد. هرچند این ماشین تنها 115 اسب بخار قدرت داشت اما با وزن تنها 850 کیلوگرم، رانندگی هیجان‌انگیزی را فراهم می‌کرد.

این هاچ‌بک پنج‌در در بازارهای سراسر جهان با برندهای مختلفی مثل تالبوت، سیمکا و کرایسلر عرضه می‌شد اما در ایالات‌متحده دوج اومنی نام داشت. در سال 1984، کارول شلبی نسخهٔ اسپرتی از اومنی را با نام GLH معرفی کرد و نسخهٔ توربوشارژ آن در سال 1985 با نام GLH-T به بازار آمد. در سال 1986 هم نسخهٔ نهایی اومنی با نام GLHS و موتور 2.2 لیتری 175 اسب بخاری ارائه شد.

هرچند اولین خودروهای توربوشارژ تولیدی جهان ساخت آمریکا بودند اما خودروسازان این کشور معمولاً از موتورهای تنفس طبیعی حجیم استفاده می‌کردند. یکی از معدود استثناهای این موضوع، بیوک GNX بود که با 276 اسب بخار قدرت می‌توانست سریع‌تر از فراری تستاروسا شتاب بگیرد.

F40 یکی از هیجان‌انگیزترین خودروهای جاده‌ای تاریخ محسوب می‌شود و آخرین مدلی است که پیش از مرگ انزو فراری توسعه پیدا کرد. فراری قصد داشت تنها 400 دستگاه از این سوپراسپرت 475 اسب بخاری تولید کند اما نهایتاً 1,315 دستگاه ساخته شد.

در زمانی که هنوز خبری از آئودی RS و مرسدس AMG نبود، لوتوس کارلتون چشمگیرترین سدان اسپرت بازار محسوب می‌شد. این خودرو با پیشرانهٔ شش سیلندر خطی توئین توربو که 380 اسب بخار قدرت تولید می‌کرد و به سرعت 285 کیلومتر بر ساعت می‌رسید، بهترین سوپرسدان آن دوره محسوب می‌شد.

بوگاتی در طول تاریخ خود همیشه خودروهای افراطی ساخته و به همین دلیل برای EB110 هم به کمتر از 12 سیلندر، 60 سوپاپ و چهار توربوشارژ قانع نبود. این ماشین می‌توانست به حداکثر سرعت 345 کیلومتر بر ساعت برسد که البته در قیاس با سرعتی که محصول بعدی بوگاتی تحت مالکیت فولکس‌واگن به آن دست پیدا کرد خیلی چشمگیر به نظر نمی‌رسد.

هرچند پیکاپ‌ها به دلیل قابلیت‌های کاری خود دهه‌ها است که در ایالات‌متحده محبوب هستند اما جی‌ام‌سی سایکلون روی دیگر این خودروها را نشان داد. ظرفیت بار این پیکاپ تنها 230 کیلوگرم بود اما هیچ‌کس به این موضوع اهمیتی نمی‌داد زیرا سایکلون به لطف پیشرانهٔ 4.3 لیتری V6 توربو و سامانهٔ چهارچرخ محرک ظرف 4.3 ثانیه از صفر به سرعت 96 کیلومتر بر ساعت می‌رسید.

همهٔ نمونه‌های لنسر اوو از یک پیشرانهٔ 2 لیتری چهار سیلندر توربو استفاده می‌کردند و به سامانهٔ چهارچرخ محرک مجهز بودند. نمونه‌های اولیه تنها 250 اسب بخار قدرت داشتند اما این رقم بعداً تا بیش از 400 اسب بخار افزایش پیدا کرد. زمانی که میتسوبیشی اولین بار اوو را عرضه کرد، تنها 2,500 دستگاه برای فروش در نظر داشت که طی سه روز همهٔ آن‌ها فروخته شدند.

نسل اول RX-7 خودروی اسپرت خوبی بود اما به لطف اضافه شدن دو توربوشارژر به موتور وانکل که قدرت را به 280 اسب بخار می‌رساند، در نسل سوم همه‌چیز جدی‌تر شد. در جانشین این خودرو که با نام RX-8 به بازار آمد اما مزدا توربوشارژر را کنار گذاشت.

سوپرا ابتدا به‌عنوان نسخهٔ پرچم‌دار سلیکا متولد شد اما از سال 1986 به یک مدل مجزا تبدیل شد. بااین‌حال، در سال 1993 بود که برای اولین بار توربوشارژر را زیر کاپوت سوپرا دیدیم. این مدل 320 اسب بخار قدرت داشت و به حداکثر سرعت 275 کیلومتر بر ساعت می‌رسید.

GT-R که در سال 2007 به بازار آمد، پرفورمنسی باورنکردنی را با قابلیت اطمینان شگفت‌انگیز ارائه می‌کرد. این خودرو ابتدا با 485 اسب بخار قدرت به بازار آمد اما در سال 2014 نیسان نسخهٔ چشمگیر نیسمو را با 600 اسب بخار قدرت ارائه کرد که می‌توانست به سرعتی بیش از 320 کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند.

پیشرانهٔ 6.75 لیتری V8 به‌خودی‌خود یک نیروگاه قدرتمند است اما وقتی دو توربوشارژر به آن اضافه شد، یک هیولای واقعی خلق شد. این موتور گشتاور خارق‌العادهٔ 1050 نیوتن متری تولید می‌کرد که مشابه آن حتی هنوز هم در محصولات کنونی بنتلی دیده نمی‌شود.

بوگاتی ویرون خودرویی بود که اصطلاح هایپرکار را دوباره تعریف کرد و بنابراین، جانشین آن باید پیشرفت قابل‌توجهی را به نمایش می‌گذاشت. به همین دلیل، هرچند شیرون از همان نیروگاه W16 چهار توربو استفاده می‌کرد اما قدرت آن به 1500 اسب بخار افزایش پیدا کرد. در سال 2019 نیز یک نمونهٔ پیش‌تولید از شیرون سوپراسپرت توانست به سرعت 490 کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند.

فوکوس RS با سرعت بالا، شاسی جذاب و قابلیت استفادهٔ روزمره، هاچ‌بک داغ فوق‌العاده‌ای بود. این ماشین از پیشرانهٔ 2.3 لیتری اکوبوست موستانگ با 350 اسب بخار قدرت استفاده می‌کرد اما متأسفانه فورد در نسل کنونی فوکوس نسخهٔ RS را تولید نکرد.

هرچند گلف GTI اولین بار در سال 1975 پدیدار شد اما در سال 1997 بود که برای اولین بار موتور توربو را زیر کاپوت آن دیدیم. این یک پیشرانهٔ 1.8 لیتری توربو در نسل چهارم گلف بود. پس‌ازآن، گلف GTI هر نسل بهتر و بهتر شد اما برای این لیست، آخرین نسل را انتخاب می‌کنیم.