بهترین سوپراسپرت‌های V12 تاریخ، از میورا تا والکری

هرچند One-77 مثل والکری از پیشرانهٔ V12 استفاده می‌کند اما برخلاف برادر مسابقه‌ای جاده‌ای خود، این یک گرند تورر لوکس و راحت است. One-77 همچنین از راننده با صدای پیشرانه‌ای پذیرایی می‌کند که رقیب بهترین کنسرت‌های موسیقی جهان است. پیشرانهٔ 7.3 لیتری تنفس طبیعی این ماشین که با کمک کاسورث توسعه پیدا کرد، 760 اسب بخار قدرت تولید می‌کند.

هرچند زوندا C12 نقطهٔ آغاز شرکت هوراچیو پاگانی بود اما زوندا F اولین حرکت جدی این شرکت نوپای ایتالیایی محسوب می‌شد. این مدل که در دو نسخهٔ کوپه و رودستر تولید شد، بزرگ‌ترین بازمهندسی زوندا تا آن زمان محسوب می‌شد. هرچند در سینهٔ زوندا F همچنان پیشرانهٔ 7.3 لیتری V12 مرسدس قرار داشت اما با تغییراتی، خروجی آن به 650 اسب بخار قدرت و 780 نیوتن متر گشتاور رسید.

میورا اولین سوپراسپرت موتور وسط جهان محسوب می‌شود. این ماشین با یک پیشرانهٔ 3.9 لیتری V12 که به‌صورت عرضی نصب شده و ابتدا تنها 350 اسب بخار قدرت داشت، با حداکثر سرعت 290 کیلومتر بر ساعت، به سریع‌ترین خودروی تولیدی زمان خود تبدیل شد.

هرچند همهٔ ما بوگاتی را با ویرون و شیرون می‌شناسیم ولی EB110 هم سریع‌ترین خودروی زمان خود بود. این سوپرکار حتی طبق استانداردهای امروزی هم بسیار سریع است. این ماشین با پیشرانهٔ 3.5 لیتری V12 چهار توربو که در قوی‌ترین نسخه 612 اسب بخار قدرت تولید می‌کرد، ظرف تنها 3.6 ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت می‌رسید و به حداکثر سرعت 350 کیلومتر بر ساعت دست میافت.

F40 یکی از خارق‌العاده‌ترین محصولات تاریخ فراری بود و به همین دلیل، جانشین آن وظیفهٔ بسیار سنگینی بر عهده داشت اما F50 این کار با به‌طور تحسین‌برانگیزی انجام داد. دلیل اصلی این موضوع، استفاده از پیشرانهٔ خودروی فرمول یک فراری بود یعنی موتوری که آلن پراست و نایجل منسل در سال 1990 در فراری 641 با آن مسابقه می‌دادند. این موتور 4.7 لیتری در F50 قدرتی 520 اسب بخاری داشت.

دیابلو جانشین کانتاش افسانه‌ای و اولین لامبورگینی بود که از سد سرعت 200 مایل بر ساعت یا 320 کیلومتر بر ساعت عبور کرد. این خودرو که یازده سال تولید شد، با پیشرانهٔ 5.7 لیتری V12 که بعداً به 6 لیتری تبدیل شد و ظاهری که قدیمی نمی‌شد، به شهرت لامبورگینی کمک شایانی کرد. قدرت دیابلو از 485 اسب بخار در زمان معرفی به 575 اسب بخار در قوی‌ترین نسخه رسید.

این ماشین قطعهٔ مهمی از تاریخ موتوراسپرت مرسدس است و به لطف سلطهٔ این برند بر مسابقات قهرمانی فیا GT در اواخر دههٔ 90 متولد شد. از نسخهٔ جاده‌ای CLK GTR فقط 25 دستگاه به الزام قوانین مسابقات ساخته شد. CLK GTR به پیشرانهٔ 6.9 لیتری V12 مجهز بود که 630 اسب بخار قدرت داشت و بعداً در نسخهٔ سوپراسپرت به 7.3 لیتری با 664 اسب بخار قدرت تبدیل شد.

فراری در طول تاریخ خود تنها سه بار از نام GTO استفاده کرده است که آخرین نمونهٔ آن در مدل 599 بود. پیشرانهٔ 6 لیتری دوازده سیلندر F140 قابل‌اعتماد فراری در اینجا تقویت شده و 670 اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. به لطف این نیرو، 599 GTO در کمتر از 10 ثانیه از صفر به سرعت 200 کیلومتر بر ساعت دست پیدا می‌کرد.

وقتی حتی لامبورگینی هم تسلیم می‌شود و به تکنولوژی هیبریدی در سوپرکار جدید روئلتو روی می‌آورد، باعث می‌شود اونتادور SVJ را بیشتر تحسین کنیم. این یکی از آخرین سوپراسپرت‌های V12 واقعی بوده و به‌عنوان یکی از وحشی‌ترین سوپرکارهای سال‌های اخیر شناخته می‌شود. در SVJ قدرت پیشرانهٔ 6.5 لیتری تنفس طبیعی لامبورگینی به 770 اسب بخار رسید.

هوآیرا R سوپراسپرتی مخصوص پیست از شرکتی بود که واقعاً فراری و لامبورگینی را برآشفت. در این نسخه، قدرت موتور 6 لیتری V12 تنفس طبیعی مرسدس به 850 اسب بخار رسید و تا بیش از 9 هزار rpm دور می‌گرفت. شاید جالب‌ترین واقعیت در مورد موتور هوآیرا R اما وزن آن باشد که تنها 198 کیلوگرم است.

انزو هم یکی دیگر از ساخته‌های فوق‌العادهٔ تاریخ مارانلو است که راه F40 و F50 را ادامه داد. پیشرانهٔ 6 لیتری V12 تنفس طبیعی انزو بدون شک یکی از بهترین موتورهای دههٔ طلایی سوپراسپرت‌ها بود. این پیشرانه با 660 اسب بخار قدرت باعث شد انزو بتواند بیش از سه ثانیه سریع‌تر از پورشه کاررا GT یک دور پیست نوربرگ‌رینگ را طی کند.

والکری افراطی‌ترین محصول تاریخ آستون‌مارتین محسوب می‌شود. این ماشین یک پیشرانهٔ 6.5 لیتری V12 تنفس طبیعی ساخت کاسورث را با تکنولوژی فرمول یک و طراحی آدریان نیوی ترکیب کرده است. موتور V12 والکری شاهکاری است که تا 11 هزار rpm دور می‌گیرد و به‌تنهایی 1000 اسب بخار قدرت تولید می‌کند. سیستم هیبریدی هم 160 اسب بخار به این رقم می‌افزاید.

نوهٔ میورا، جانشینی شایسته برای پدربزرگ افسانه‌ای خود بود. مورسیه‌لاگو از نسخهٔ تکامل‌یافتهٔ همان پیشرانهٔ دوازده سیلندری استفاده می‌کرد که در سینهٔ پیشینیان آن قرار داشت و در اینجا حجم موتور تا 6.5 لیتر افزایش پیدا کرد. مورسیه‌لاگو در آخرین نسخهٔ خود یعنی سوپرولوچه، با 670 اسب بخار قدرت، از قلمروی سوپراسپرت‌ها فراتر رفت و به دستهٔ هایپرکارها وارد شد.

MC12 برای نشان دادن بازگشت مازراتی به مسابقات ساخته شد. این خودرو بر اساس فراری انزو شکل گرفته و از همان پیشرانهٔ 6 لیتری V12 استفاده می‌کرد. با این حال، MC12 توانست حدود یک ثانیه سریع‌تر از پسرعموی مارانلویی خود پیست نوربرگ‌رینگ را طی کند تا نشان دهد لوگوی نیزهٔ سه‌شاح حرف‌های زیادی برای گفتن دارد.

812 کامپتیزیونه جدیدترین ساختهٔ V12 فراری و احتمالاً آخرین محصول تولیدی مارانلو است که به توربوشارژرها و سیستم‌های هیبریدی با قاطعیت نه می‌گوید. در سینهٔ کامپتیزیونه یکی از فوق‌العاده‌ترین پیشرانه‌های V12 تاریخ قرار گرفته است. این یک 6.5 لیتری تنفس طبیعی است که 830 اسب بخار قدرت تولید می‌کند و 812 را بیشتر شبیه یکی از رمان‌های درام شکسپیر کرده است.

مک‌لارن F1 با دستیابی به سرعت 386 کیلومتر بر ساعت، برای 12 سال رکورددار سریع‌ترین خودروی تولیدی جهان بود. چنین سرعت فوق‌العاده‌ای به لطف پیشرانهٔ 6.1 لیتری V12 تنفس طبیعی ساخت ب‌ام‌و حاصل شد که 627 اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. انتظار می‌رود ارزش F1 طی سال‌های آینده حتی از 20 میلیون پوند هم فراتر برود که نشان از جذابیت فوق‌العادهٔ آن دارد.

گوردون موری از چند چیز در مک‌لارن F1 خوشش نمی‌آمد و به همین دلیل، این را طراحی کرد. T.50 با پیشرانهٔ 4 لیتری V12 تنفس طبیعی کاسورث که 663 اسب بخار قدرت تولید می‌کند در کنار وزن تنها 986 کیلوگرم، خالص‌ترین خودروی جهان و آخرین سوپراسپرت آنالوگ محسوب می‌شود و می‌توان گفت به‌احتمال‌زیاد، دیگر چیزی بهتر از این ساخته نخواهد شد.