چگونه قوانین ایمنی آمریکا در دهه 70 ظاهر خودروها را زشت کرد؟

دولت‌ها و سازمان‌هایشان دوست دارند زندگی را برای خودروسازان سخت کنند تا ظاهراً زندگی برای مردم بهتر شود. یکی از اصلی‌ترین موضوعاتی که کار خودروسازان را سخت می‌کند، قوانین ایمنی است. این قوانین همواره در حال تغییر هستند و سخت و سخت‌تر می‌شوند. این موضوع سابقه‌ای طولانی دارد و به‌عنوان‌مثال، دقیقاً 50 سال پیش قوانینی وضع شد که ظاهر بسیاری از خودروها را وحشتناک کرد. با شروع مدل 1973، خودروهایی که در ایالات‌متحده عرضه می‌شدند باید استانداردهای جدید تصادف با سرعت کم که توسط NHTSA تعیین شده بود را رعایت می‌کردند.

طبق این قوانین، باید خودروها در برابر برخورد با سرعت 8 کیلومتر بر ساعت با دیوار صاف مقاومت کرده و به قسمت‌های مهم آن‌ها مثل سیستم سوخت، چراغ‌ها و بوق آسیبی وارد نمی‌شد. علاوه بر این، عقب خودرو هم باید در برابر برخورد با سرعت 4 کیلومتر بر ساعت مقاومت می‌کرد. با این قوانین، NHTSA به دنبال حفاظت از جان سرنشینان نبود بلکه قصد داشت از کیف پولشان محافظت کند تا در هنگام برخوردهای جزئی شهری با صورت‌حساب سنگین برای تعمیر خودروی خود مواجه نشوند؛ اما رعایت این الزامات به کیف پول خودروسازان آسیب زد و این شرایط در سال 1974 بدتر شد زیرا سرعت برخورد عقب هم به 8 کیلومتر بر ساعت افزایش پیدا کرد و شرایط مقاومت در برابر ضربهٔ جلو بسیار پیچیده‌تر شد.

هرچند برخی خودروهای کوچک مثل مدل‌های اسپرت دونفره با فاصلهٔ محوری زیر 2.92 متر به‌طور موقت از آزمون‌های ایمنی سال 1974 معاف بودند اما اکثر خودروسازان می‌دانستند که دیر یا زود باید اقدام کنند و واضح است که آن سپرهای کوچک کرومی که در دههٔ 60 و اوایل دههٔ 70 روی خودروها نصب می‌شد هرگز نمی‌توانستند در برابر برخورد با دیوار مقاومت کنند. همچنین خودروهایی که چراغ‌هایشان داخل سپر نصب شده بود نیز با مشکل مواجه بودند. البته این قوانین ظاهر همهٔ خودروها را وحشتناک نکرد زیرا برخی خودروسازان راه‌حل‌های موفقی برای رعایت آن‌ها پیدا کردند. پس بیایید نگاهی به واکنش خودروسازان مختلف به این چالش داشته باشیم.

ب‌ام‌و 2002 موفق شد بدون زشت شدن چهره‌اش از سال 1972 (تصویر بالایی) به سال 1973 (تصویر وسطی) منتقل شود زیرا سپرهای این دو مدل در نگاه اول تفاوت چندانی باهم ندارند هرچند که در مدل 1973 از بدنه فاصلهٔ بیشتری داشتند تا محافظت بهتری را فراهم کنند اما در سال 1974 (تصویر پایینی) سپرهای وحشتناکی شبیه تیرآهن روی 2002 نصب شد.

راه‌حل شورلت برای اصلاح سپرهای کوروت C3 بدون شک یکی از بهترین‌ها بود. در مدل 73 سپر جلوی کرومی که از زمان معرفی C3 در سال 1968 تا سال 1972 روی کوروت نصب می‌شد کنار رفت و سپری همرنگ و یکپارچه با بدنه جای آن را گرفت. برای مطابقت با قانون سخت‌گیرانه‌تر برخورد عقب در سال 1974 نیز شورلت همین تغییر را در قسمت عقب کوروت انجام داد. هرچند این تغییرات طول و اوورهنگ‌های C3 را افزایش داد اما یکی از بهترین اصلاح سپرها محسوب می‌شد.

هرچند ظاهر MG B تا اواخر سال 1973 دست‌نخورده باقی ماند اما در ژانویهٔ 1974 بلوک‌های لاستیکی بزرگی روی سپر آن نصب شد؛ اما این بلوک‌ها فقط یک راه‌حل موقتی بودند زیرا در پاییز همان سال ام‌جی از سپرهای زشت تمام پلاستیکی استفاده کرد. اگر این سپرها همرنگ بدنه می‌شدند شاید نمای بهتری پیدا می‌کردند اما ام‌جی آن‌ها را با همان رنگ سیاه معمولی ارائه کرد.

مرسدس بنز SL نسل R107 طراحی زیبایی داشت و نسخهٔ آمریکایی آن به‌جز چراغ‌های جلوی چهار دایره‌ای (به خاطر قوانین ایمنی سال 1968 آمریکا)، در چند سال اول تولید بسیار شبیه مدل‌های بازار اروپا بود اما در مدل 1974 سپرهای بزرگ زشتی به آن اضافه شد که 20 سانتی‌متر طول داشتند.

سپرهای جدید پورشه 911 ممکن است زیبایی نمونه‌های قبل از سال 1974 را نداشته باشند اما لطمه‌ای به ظاهر خودرو نزده و هماهنگی خوبی با فرم کلی 911 دارند. به همین دلیل، این طراحی سپر به مدت 15 سال بدون تغییر دوام آورد و امروزه حتی موردعلاقهٔ برخی طرفداران 911 است.

پونتیاک پیشگام استفاده از سپرهای همرنگ بدنه بود که می‌توانستند ضربه‌های کوچک را در GTO مدل 1968 تحمل کنند و همین فرمول را در فایربرد 1970 هم به کار برد. این نوع سپر صرفاً با تغییراتی جزئی تا سال 1973 دوام آورد اما برای مطابقت با قوانین سخت‌گیرانه‌تر که شامل برخورد گوشه‌های دماغهٔ خودرو می‌شد، پونتیاک برای فایربرد مدل 1974 دماغهٔ جدیدی با سپر متفاوت طراحی کرد که هرچند همرنگ بدنه نبود اما بسیار هنرمندانه طراحی شده بود.

پسرعموی فایبربرد در دوران وضع قوانین ایمنی جدید چندان خوش‌شانس نبود و طراحان شورلت نتوانستند سپری به زیبایی پونتیاک برای آن طراحی کنند. درنتیجه، کامارو با دماغه‌ای که با سپر دوتکه در نسخهٔ RS دیده می‌شد کاملاً خداحافظی کرد و تمام کاماروهای مدل 1974 به یک سپر مستطیل شکل پهن از جنس فولاد مجهز شدند که در سراسر دماغه کشیده شده و مشابه آن در عقب هم دیده می‌شد.

فقط کافی است به دو تصویر بالا نگاه کنید تا متوجه شوید که قوانین جدید سپر چه تأثیر بزرگی روی ظاهر خودروها گذاشته است. سپر جلوی لینکلن کانتیننتال دقیقاً در امتداد خطوط جانبی دماغهٔ خودرو کشیده شده و درست جلوتر از چرخ جلو پایان میافت. این سپر نمای زیبایی داشت اما در برابر برخوردها هیچ محافظتی از گوشه‌های دماغه به عمل نمی‌آورد. به همین دلیل، در سال 1974 لینکلن گاردریل بزرگراه را بجای سپر در جلوی کانتیننتال نصب کرد.

زمانی که خودروی اسپرت کوچک فیات X1/9 در سال 1972 به بازار آمد سپرهای ظریفی داشت که در گوشه‌های خودرو نصب شده بود اما هنگامی‌که فیات سرانجام در سال 1975 مجبور به رعایت قوانین جدید ایالات‌متحده شد، چیزی شبیه نردبان را در جلوی این خودرو نصب کرد.

مثل برندهای اروپایی، خودروسازان ژاپنی هم در تلاش بودند تا برای مطابقت با قوانین ایالات‌متحده راه‌حل‌های زیبایی پیدا کنند به همین دلیل ظاهر داتسون 260Z مدل 1974 بسیار شبیه 240Z قبلی بود اما این کوپهٔ ژاپنی هم خیلی زود با سپرهای مستطیلی بزرگ در جلو و عقب مواجه شد.