قوی‌ترین پیشرانه‌ها در تاریخ خودروسازی امریکا؛ از راکت و هِمی تا وایپر و بلک وینگ

جایگزینی برای حجم پیشرانه وجود ندارد و این پیشرانه‌های قدرتمند و حجیم نصب شده در خودروهای آمریکایی چنین چیزی را به خوبی ثابت می‌کنند. همان‌طور که می‌دانید پیشرانه‌های درون‌سوز بسیار پیچیده‌تر از موتورهای برقی هستند و به همین خاطر کسب قدرت بالا از آن‌ها کار دشواری خواهد بود. با توجه به معرفی ابر خودروهای برقی در سال‌های اخیر به نظر می‌رسد آینده از آنِ چنین محصولاتی خواهد بود اما همچنان خودروهای بنزینی و دیزلی با خروجی‌های چشمگیر تولید می‌شوند.

ما در ادامه می‌خواهیم قوی‌ترین پیشرانه‌های نصب شده در خودروهای تولیدی آمریکا را معرفی کنیم، پیشرانه‌هایی که برای استفاده عموم تولید شده‌اند و بنابراین خبری از درگسترهای تاپ فیول با حداقل قدرت 11 هزار اسب بخار در لیست ما نیست. این لیست بر اساس قدرت تولیدی پیشرانه‌ها مرتب شده و با توجه به اینکه معیار اسب بخار تولیدی در سال 1972 از حالت ناخالص به خالص تغییر یافته و بنابراین آمار و ارقام نیز دگرگونی قابل‌توجهی داشته‌اند. همچنین باید دانست تنها قوی‌ترین پیشرانه از سری پیشرانه‌های یک برند در نظر گرفته شده و بنابراین بسیاری از پیشرانه‌های دیگر در لیست ما حاضر نیستند زیرا تحت تأثیر پیشرانه‌های مرتبط قرار گرفته‌اند.

فایر پاور اولین نسل از سه نسل پیشرانه 8 سیلندر کرایسلر بود که با نام همی شناخته می‌شوند. این پیشرانه در سال 1951 معرفی شد و تنها نیروگاهی بود که روی چهار مدل اول سری 300 نصب گردید. تولید این پیشرانه پس از مدل 300D در سال 1958 متوقف شد. قدرت تولیدی فایر پاور 6.4 لیتری با دو کاربراتور چهار دهنه به 380 اسب بخار می‌رسید هرچند استفاده از سیستم تزریق سوخت قدرت را به 390 اسب بخار افزایش یافت. ذکر این نکته مهم است که رقم یاد شده به‌صورت ناخالص اعلام و زمانی اندازه‌گیری شده که پیشرانه هیچ‌گونه محدودیتی برای نصب در یک خودرو نداشته است. قدرت تولیدی خالص پیشرانه کمتر بود اما هنوز هم از مرز 300 اسب بخار عبور می‌کرد.

RB یک پیشرانه 8 سیلندر بلوک بزرگ بود که تا 7.2 لیتر حجم داشت اما حجم قوی‌ترین نسخه آن به 6.8 لیتر می‌رسید. این پیشرانه در خودروی 300F سال 1960 بکار رفت و قدرت 375 اسب بخار ناخالص را تولید کرد. با سفارش یک آپشن مشتریان می‌توانستند قدرت پیشرانه را به 400 اسب بخار برسانند. این نیرو هم بجای گیربکس 3 سرعته اتوماتیک با گیربکس 4 سرعته دستی به چرخ‌ها می‌رسید؛ اما بالاترین قدرت نسخه 7.2 لیتری RB به 390 اسب بخار می‌رسید. همچنین قدرت نسخه مکس وج این پیشرانه 420 اسب بخار بود اما تنها در مسابقات درگ بکار می‌رفت.

MEL که مخفف کلمات مرکوری، ادسل و لینکلن است رقیب فورد برای پیشرانه RB کرایسلر بوده است. در نسخه 7 لیتری این پیشرانه به راحتی 360 اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. در سال 1958 مرکوری نسخه ارتقا یافته این پیشرانه را با سه کاربراتور دو دهنه عرضه کرد. این نیروگاه آهنین 400 اسب بخار قدرت داشت.

در سال 1970 که آخرین سال عرضه نسل اول تورنادو دیفرانسیل جلو، اولدزموبیل پکیج W-34 خود را برای افزایش قدرت پیشرانه 8 سیلندر عرضه کرد. حداکثر حجم پیشرانه یاد شده به 7.5 لیتر می‌رسید. راکت در حالت استاندارد 375 اسب بخار قدرت داشت اما ارتقای سیستم اگزوز و میل بادامک باعث شد قدرتش به 400 اسب بخار برسد. همچنین گیربکس نیز برای شتاب گیری بهتر تنظیمات متفاوتی را پذیرا شد.

اولین و تنها پیشرانه دیزلی 6 سیلندر لیست قوی‌ترین پیشرانه‌های آمریکا دارای حجم 6.7 لیتری است که به سری B کامینز تعلق دارد. این پیشرانه توسط استلانتیس در وانت‌های هوی دیوتی رم بکار می‌رود. خروجی استاندارد سری B به 370 اسب بخار می‌رسد اما نسخه‌های قوی‌تر قدرت 420 اسب بخاری دارند که 10 اسب بخار بیشتر از قدرت پیشرانه 8 سیلندر 6.4 لیتری همی بنزینی در همین محدوده است.

اولین پیشرانه 8 سیلندر کرایسلر که در ابتدا فقط برای مسابقات توسعه یافته بود با نام هِمی مشهور شد. این پیشرانه بعدها در چندین محصول کرایسلر، پلیموث و دوج از جمله چارجر دیتونا و پلیموث سوپر برد نصب شد. با حجم 7 لیتر، پیشرانه همی قدرت رسمی 425 اسب بخاری داشت هرچند کرایسلر و پلیموث در سال 1971 رقم واقع‌بینانه و خالص 350 اسب بخار را برای این نیروگاه محبوب منتشر کردند.

یکی دیگر از قوی‌ترین پیشرانه‌های خودروهای تولیدی آمریکا با نام FE شناخته می‌شود. این پیشرانه 8 سیلندر در سال 1958 معرفی شد یعنی زمانی که نسخه 5.9 لیتری آن روی چندین محصول ادسل دیده می‌شد. دو نسخه 7 لیتری از پیشرانه FE نیز در سال‌های بعدی عرضه شدند و نسخه قوی‌تر آن با نام 427 مشهور گشت. این نسخه از پیشرانه با دو قدرت متفاوت در دسترس بود اما خروجی نسخه قوی‌تر به 425 اسب بخار می‌رسید. همین نسخه که اولین بار سال 1964 عرضه شد روی فورد گلکسی و فیرلین و همچنین مرکوری مونتری و پارک لین دیده می‌شد.

بازهم نام فورد در لیست قوی‌ترین پیشرانه‌های آمریکا می درخشد. گودزیلا پیشرانه 8 سیلندر بنزینی است که در سال 2020 و با حجم 7.3 لیتر معرفی شد هرچند چندی بعد نسخه 6.8 لیتری آن نیز قابل سفارش بود. این پیشرانه در خودروهای بزرگ بکار می‌رود و معمولاً قدرتی کمتر از 400 اسب بخار دارد. البته مورد استثنا به نسخه نصب شده در وانت‌های سوپر دیوتی سری F فورد مربوط می‌شود که قدرت 430 اسب بخاری در نسخه 7.3 لیتری دارد.

شورولت از دهه 50 میلادی تولید پیشرانه‌های 8 سیلندر بلوک بزرگ را ادامه می‌دهد هرچند این اواخر آن‌ها بیشتر در خودروهای باری دیده شده‌اند. در سال 1970، نسخه 7.4 لیتری این پیشرانه قدرت 360 اسب بخار داشت اما در شورولت شول همان سال قدرتش به 450 اسب بخار رسید. دیگر عضو این خانواده از نوع 10.4 لیتری است که قدرتش به 1004 اسب بخار می‌رسد. البته این نیروگاه پرقدرت به‌صورت استاندارد روی هیچ خودرویی نصب نشده و به حالت خام فروخته می‌شود.

پیشرانه L5P جدیدترین عضو خانواده پیشرانه 8 سیلندر دورامکس توربودیزل با حجم 6.6 لیتر است و 445 اسب بخار قدرت تولید می‌کند. البته قدرت این پیشرانه در سال جاری به 470 اسب بخار رسیده است. پیشرانه دورامکس در وانت‌های هوی دیوتی همچون سیلورادو و سیرا بکار می‌رود.

پیشرانه 8 سیلندر 6.7 لیتری توربودیزل پاور استروک که با نام اسکورپیون نیز شناخته می‌شود سال 2011 معرفی شد تا جایگزین نسخه 6.4 لیتری از همین خانواده شود. قدرت پیشرانه در سال گذشته به 500 اسب بخار رسید تا رکورد جدیدی را ثبت کند. این نسخه از پاور استروک به‌صورت استاندارد در نسخه‌های فول لیمیتد F-250، F-350 و F-450 نصب می‌شود.

بلک وینگ با کد LTA شناخته می‌شود و یک پیشرانه 8 سیلندر 4.2 لیتری توئین توربو است که به مدت محدود روی سدان لوکس کادیلاک CT6 نصب شد. این پیشرانه در نسخه پلاتینیم از CT6 قدرت 500 اسب بخار داشت درحالی‌که خروجی‌اش در مدل CT6-V به 550 اسب بخار می‌رسید. هر دو مدل در سال 2019 معرفی شدند و تنها یک سال بعد شاهد خداحافظی آن‌ها با بازار بودیم. کادیلاک امروز هم نسخه‌های بلک وینگ CT4-V و CT5-V را می‌سازد اما هیچ‌کدام از این خودروها به پیشرانه یاد شده مجهز نیستند.

پیشرانه 10 سیلندر وایپر فقط در خودروی اسپرت دوج وایپر بکار رفته است. این پیشرانه که در سال 1992 عرضه شد 8 لیتر حجم شد اما حجم آن به تدریج افزایش یافت و نهایتاً به 8.4 لیتر رسید. قدرت نهایی این نیروگاه پرقدرت در سال 2015 حدود 645 اسب بخار اعلام شد.

از میان نسخه‌های مختلف پیشرانه‌های اکوبوست، نسخه 6 سیلندر 3.5 لیتری توئین توربو قوی‌ترین آن‌هاست. این پیشرانه در فورد جی تی بکار رفته و 660 اسب بخار قدرت تولید می‌کند. البته باید دانست همین پیشرانه اکوبوست در مدل‌های مسابقه‌ای قدرت بالاتری دارد.

قوی‌ترین پیشرانه خانواده ماژولار قوی‌ترین پیشرانه نصب شده در خودروهای تولیدی تاریخ فورد نیز هست. پیشرانه 8 سیلندر 5.2 لیتری سوپرشارژردار فورد که با نام درنده شناخته می‌شود 760 اسب بخار قدرت دارد و فقط روی موستانگ شلبی GT500 سال 2020 وجود دارد. نسخه دیگری از همین پیشرانه که کارنیور نام گرفت در فورد F-150 رپتور 2023 بکار رفت و 700 اسب بخار قدرت تولید کرد.

از میان خیل عظیم پیشرانه‌های 8 سیلندری که شورولت در 70 سال گذشته ساخته، قوی‌ترین نسخه نصب شده در خودروهای تولیدی از نوع LT5 با 6.2 لیتر حجم است که روی کوروت ZR1 مدل 2019 دیده می‌شود. خروجی استاندارد این پیشرانه به 755 اسب بخار می‌رسد اما درصورتی‌که پکیج پرفورمنس آپشنال این شرکت انتخاب شود خروجی نیروگاه به 772 اسب بخار خواهد رسید. در حال حاضر هیچ نسخه‌ای از کوروت پیشرانه وسط به این قدرت نرسیده اما احتمالاً در آینده این اتفاق رخ خواهد داد.

دوج SRT دیمن 170 که هفتمین و آخرین نسخه سفارشی موسوم به لست کال از چلنجر محسوب می‌شود به یک پیشرانه تاریخی مجهز شده است. در صورت استفاده از سوخت E85، این پیشرانه 8 سیلندر 6.2 لیتری سوپرشارژردار می‌تواند 1025 اسب بخار قدرت تولید کند. البته با سوخت E10 قدرت پیشرانه به رقم 900 اسب بخار خواهد رسید. کرایسلر اظهار داشته حدود 3300 دستگاه از دیمن تولید می‌شود.

تمامی نسخه‌های سالین S7 از پیشرانه 7 لیتری مشتق شده از نیروگاه 8 سیلندر ویندسور فورد استفاده می‌کنند. قدرت این پیشرانه بسته به تنظیمات مختلف متفاوت است اما در حالت توئین توربو به 1300 اسب بخار می‌رسد. البته سالین در سال 2019 اعلام کرد خروجی این پیشرانه به 1500 اسب بخار رسیده است.

هایپرکار تواتارا که توسط SSC تولید شده به پیشرانه 8 سیلندر 5.9 لیتری توئین توربو مجهز است و قدرت آن به سوخت استفاده شده بستگی دارد. بنا به گفته سازنده، در صورت استفاده از سوخت بنزین با اکتان 91 خروجی نیروگاه آهنین خودرو به 1350 اسب بخار خواهد رسید اما استفاده از اتانول یا متانول این عدد را به 1750 اسب بخار می‌رساند. البته در سال 2022 یک تست داینو با قدرت نزدیک به 1900 اسب بخار هم منتشر شد که رسمی نبود. همچنین با ارتقای عملکردی می‌توان به قدرت 2200 اسب بخار رسید که فقط مختص پیست است.

هنسی ونوم F5 در چهار نسخه کوپه، رودستر، رولوشن کوپه و رولوشن رودستر عرضه می‌شود و از این میان نسخه‌های اول و سوم همگی به فروش رسیده‌اند. تمامی مدل‌ها به پیشرانه 8 سیلندر 6.6 لیتری توئین توربوی فیوری مجهز هستند که 1817 اسب بخار قدرت دارد و باعث می‌شود ونوم F5 به قوی‌ترین خودروی جاده‌ای غیر برقی آمریکا و کل تاریخ صنعت خودرو بدل شود.