خودروهای قابل‌توجه و جذابی که مورد بی‌مهری قرار گرفتند (قسمت دوم)

در مورد کادیلاک آلانته فرایند ساخت جالب‌تر از خود خودرو است. بدنهٔ این ماشین توسط پینین‌فارینا در ایتالیا ساخته و با بوئینگ 747 به میشیگان برای جنرال موتورز فرستاده می‌شد تا تکمیل شود. آلانته خیلی گران بود، از مشکلات کیفی رنج می‌برد و رانندگی خوبی نداشت ولی با همهٔ این‌ها جالب‌تر از مرسدس بنز SL بود یعنی خودرویی که نتوانست با آن رقابت کند.

مرسدس بنز A کلاس W168 یکی از خلاقانه‌ترین و جالب‌ترین خودروهای قرن بیستم بود. این ماشین به دلیل ساختار هوشمندانه، نوآوری فنی و جانمایی عالی قطعات، شایستهٔ قرار گرفتن در کنار خودروهایی مثل مینی و سیتروئن DS است. به همین دلیل، عجیب است که هیچ‌گاه A کلاس را در لیست بهترین خودروها نمی‌بینیم. البته این ماشین چندان زیبا نیست و کیفیتی پایین‌تر از استاندارد مرسدس دارد اما بااین‌حال، نسل اول A کلاس یکی از دست‌کم گرفته‌شده‌ترین خودروهای تاریخ محسوب می‌شود.

ولوو C30 که چیزی بین کوپه و هاچ‌بک بود، شبیه یک کانسپت برای جاده به نظر می‌رسید. ولوو به خاطر وفاداری به کانسپت SCC سال 2001 در طراحی C30 لایق تحسین است. این خودرو همچنین در نسخهٔ T5 با پیشرانهٔ 2.5 لیتری پنج سیلندر، پرفورمنس قابل‌توجهی را هم ارائه می‌کرد.

تأثیر جنسن FF بر صنعت خودروسازی را نباید نادیده گرفت. این یک کوپهٔ چهارچرخ محرک بود که یک دهه پیش از آئودی کواترو ساخته شد. در این ماشین سیستم ترمز ضد قفل هم سال‌ها پیش از آنکه مرسدس و بوش ترمز ABS را به کار گیرند ارائه شد. به لطف پیشرانهٔ 6.3 لیتری V8 تمام آمریکایی و سامانهٔ چهارچرخ محرک، جنسن FF پرفورمنس مسافرتی تقریباً بی‌رقیبی را در هر شرایط آب و هوایی ارائه می‌کرد.

شاید باور نکنید که زمانی فرانسوی‌ها سدان‌های لوکس بزرگی می‌ساختند و این خودروها آن‌قدر خوب بودند که آلمانی‌ها را به دردسر می‌انداختند. پژو 604 نه‌تنها با خودروهایی مثل ب‌ام‌و سری 7 و مرسدس بنز S کلاس رقابت می‌کرد بلکه آن‌ها را در بسیاری از زمینه‌های مهم مغلوب کرد. اگر پژو به فعالیت خود در بخش لوکس بازار ادامه می‌داد، شاید امروز شرایط بسیار متفاوتی داشت.

چند سال پیش فیات تصمیم گرفت مدل 500 را به یک خانواده تبدیل کند و این باعث خلق 500L شد. هرچند این خودرو در ظاهر آن جذابیت منحصربه‌فرد 500 را نداشت و رانندگی ضعیف‌تری را هم به نمایش گذاشت ولی بسیار کاربردی و جادار بود.

هیلمن ایمپ می‌توانست دنیا را فتح کند اگر آن مینی مشهور نبود. مینی خودروهای کوچک موتور عقب را منسوخ کرد اما گروه روتس سرمایه‌گذاری زیادی در این پروژه کرده بود و نمی‌توانست قید ایمپ را بزند. به همین دلیل، ایمپ در انزوا راهی بازار شد ولی یک خودروی کوچک افسانه‌ای بود.

تعداد کمی از خودروهای خانوادگی ترکیب منحصربه‌فرد راحت، کارایی، تجهیزات و ارزش اوپل اینسیگنیا را ارائه می‌کنند و به همین دلیل، این سدان اوپل را یکی از دست‌کم گرفته‌شده‌ترین خودروهای اروپایی میدانیم. در خانوادهٔ این خودرو نسخه‌ای بنام کانتری تورر هم وجود داشت که جایگزین مناسبی برای آئودی آلرود بود ولی هیچکس به آن توجه نکرد.

نسل دوم فورد کاپری از سندرم فرزند وسط خانواده رنج می‌برد. این نسل که در سال 1974 عرضه شد، کاربردی‌تر از همیشه بود اما زرق‌وبرق ظاهری نسل اول را نداشت. از سوی دیگر، تنها چهار سال بعد نسل سوم با ظاهر مدرن‌تر و پیشرانه‌های 2.8 لیتری و 3 لیتری به بازار آمد و باعث شد همه نسل دوم کاپری را فراموش کنند.

رنو 21 توربو سدان واقعاً قابل‌توجهی بود. این ماشین در بین سدان‌های غیرلوکس پرفورمنس فوق‌العاده‌ای را ارائه می‌کرد و با قدرتی نرم و روان، حداکثر سرعت 220 کیلومتر بر ساعت را در اختیار راننده قرار می‌داد. به همین دلیل، رنو 21 توربو را باید بدون تردید یکی از بهترین خودروهای پرفورمنس دهه‌های 80 و 90 دانست.

سامانهٔ چهارچرخ محرک، پیشرانهٔ 2.4 لیتری بنزینی و طراحی شیک سه دلیلی هستند که سوزوکی کیزاشی را به سدانی دوست‌داشتنی برای ما تبدیل کردند. بااین‌حال، در حالی که این خودرو در سایر بازارها با گیربکس شش سرعتهٔ دستی ارائه می‌شد، در بریتانیا با گیربکس خسته‌کنندهٔ CVT به فروش رسید و نادیده گرفته شد.

• خودروهای قابل‌توجه و جذابی که مورد بی‌مهری قرار گرفتند (قسمت اول)