60 سال با خودروهای موتور وسط، از لامبورگینی میورا تا AMG One

در اینجا قصد معرفی شاخص‌ترین خودروهای موتور وسط از زمان معرفی این ترکیب در اوایل دههٔ 60 را داریم. البته موتور وسط لزوماً به معنای سوپرکارهای دست‌نیافتنی نیست و در ادامه خودروهای اسپرت مقرون‌به‌صرفه و حتی هاچ‌بک‌های موتور وسط را هم خواهید دید.

همه‌چیز از اینجا آغاز شد. این خودروی اسپرت فرانسوی که توسط «رنه بونه» طراحی شد، اولین خودروی جاده‌ای موتور وسط جهان بود. Djet از پیشرانه و گیربکس رنو استفاده می‌کرد و پس‌ازاینکه بونه دچار مشکلات مالی شد، ماترا این شرکت را خرید و تولید نسخهٔ جدید آن را با تغییراتی از آوریل 1965 از سر گرفت.

زمانی که فورد در سال 1963 در تلاش برای خرید فراری ناکام ماند، با ساخت خودرویی که ایتالیایی‌ها را در مسابقات لمانز شکست داد تلافی کرد. GT40 چهار بار این کار را انجام داد و در اواخر سال 2019 فیلم هیجان‌انگیزی بر اساس این ماجرا اکران شد.

پروتوتایپ لامبورگینی میورا در نمایشگاه ژنو 1966 رونمایی شد و یکی از اولین سوپراسپرت‌های موتور وسط تاریخ لقب گرفت. این ماشین به پیشرانهٔ 3.9 لیتری V12 مجهز بود و طی هفت سال 763 دستگاه از آن ساخته شد.

هرچند 914 مورد نفرت دوستداران پورشه بود اما رانندگی بسیار خوبی داشت. این خودرو به نسخهٔ تقویت‌شدهٔ پیشرانه‌های تخت هوا خنک 1.7 لیتری، 1.8 لیتری و 2 لیتری فولکس‌واگن 411 مجهز شده بود. از 914 بیش از 100 هزار دستگاه ساخته شد.

X1/9 که توسط برتونه طراحی شد، اولین خودروی موتور وسط ارزان‌قیمت بود و به همین دلیل، از یک پیشرانهٔ 1.3 لیتری استفاده می‌کرد و حداکثر سرعت آن تنها 160 کیلومتر بر ساعت بود. البته این فیات از سال 1978 به پیشرانهٔ قوی‌تر 1.5 لیتری مجهز شد.

فراری که از موفقیت خارق‌العادهٔ لامبورگینی میورا غافلگیر شده بود، مجبور شد با یک مدل موتور وسط دوازده سیلندر به رقیب هم‌وطن پاسخ دهد. این خودرو به یک پیشرانهٔ 4.4 لیتری تخت مجهز شده بود و به همین دلیل باکسر نام گرفت. فراری باکسر می‌توانست به حداکثر سرعت 270 کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند.

یک سال پس از اولین سوپرکار موتور وسط فراری، کانتاش با طراحی خیره‌کننده معرفی شد. این سوپراسپرت افسانه‌ای با پیشرانهٔ V12 به مدت 16 سال روی خط تولید دوام آورد تا اینکه در سال 1997 جای خود را به دیابلو داد.

M1 اولین محصول بخش M ب‌ام‌و و همین‌طور اولین خودروی موتور وسط این شرکت بود. این ماشین به پیشرانهٔ سنتی 3.5 لیتری شش سیلندر خطی ب‌ام‌و مجهز شد که 280 اسب بخار قدرت داشت. M1 فقط در دو سال تولید و تنها 456 دستگاه از آن ساخته شد.

رنو 5 توربو برای مسابقات رالی ساخته شد اما به خاطر قوانین مسابقات، نسخهٔ جاده‌ای آن‌هم تولید شد. در این مدل، یک پیشرانهٔ 1.4 لیتری چهار سیلندر با 160 اسب بخار قدرت پشت سر راننده قرار گرفته بود. از رنو 5 توربو 1,820 دستگاه ساخته شد و در سال 1983 نسخهٔ جدیدی از آن با نام توربو II به تولید رسید.

F40 را باید برترین فراری تاریخ دانست. این آخرین خودروی مارانلو بود که پیش از مرگ انزو فراری توسعه یافت و رونمایی شد. F40 به مناسبت چهل‌سالگی فراری ساخته شد و به لطف پیشرانهٔ V8 توئین توربو با 485 اسب بخار قدرت، اولین فراری بود که می‌توانست به سرعت بیش از 320 کیلومتر بر ساعت برسد.

هوندا ترکیب موتور وسط را با قابلیت اطمینان، قابلیت استفادهٔ روزمره و پرفورمنس شگفت‌انگیز ارتقاء داد. این خودرو رانندگی بهتری از فراری 348 هم‌دورهٔ خود داشت و با پیشرانهٔ 3 لیتری V6، نقطهٔ عطفی در تاریخ سوپراسپرت‌های موتور وسط محسوب می‌شد.

این هیولا با پیشرانهٔ V12 چهار توربوی 60 سوپاپه 550 اسب بخاری که از طریق یک گیربکس شش سرعته به هر چهارچرخ نیرو می‌داد، بسیار شگفت‌انگیز بود. البته EB110 بسیار گران‌قیمت بود و به همین دلیل تا پیش از ورشکستگی بوگاتی، تنها 139 دستگاه از آن ساخته شد.

XJ220 در ابتدا با پیشرانهٔ V12 و چهارچرخ محرک معرفی شد اما در نسخهٔ تولیدی به خودرویی V6 توئین توربو محرک عقب تبدیل شد. بااین‌حال، به لطف 550 اسب بخار قدرت، می‌توانست به سرعت 340 کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند. از این ماشین فقط 274 دستگاه ساخته شد.

به نظر می‌رسد دیگر هیچ‌گاه خودرویی شبیه مک‌لارن F1 ساخته نشود. از این ماشین تنها 106 دستگاه ساخته شد که فقط 64 دستگاه آن‌ها جاده‌ای بودند. در سینهٔ F1 نیروگاه V12 تنفس طبیعی ب‌ام‌و قرار گرفته بود که با تولید 635 اسب بخار قدرت، امکان دستیابی به سرعت 386 کیلومتر بر ساعت را فراهم کرد.

پورشه که در آستانهٔ ورشکستگی بود، تصمیم گرفت با ساخت یک رودستر مقرون‌به‌صرفه، به سطح پایین‌تر بازار حرکت کند. باکستر با پیشرانه‌های شش سیلندر تخت و هندلینگ عالی، به ناجی پورشه تبدیل شد.

همه تصور می‌کردند F60 نام پرچم‌دار جدید فراری باشد اما زمانی که معرفی شد نام بنیان‌گذار فراری را داشت. انزو سوپرکاری فوق‌العاده و گران‌قیمت با پیشرانهٔ 6 لیتری V12 تنفس طبیعی بود که 650 اسب بخار قدرت داشت.

CC8S خودرویی بود که همه‌چیز را برای کونیگزگ آغاز کرد. هدف این شرکت ساخت خودرویی بود که بتواند رکورد سرعت 386 کیلومتر بر ساعت مک‌لارن F1 را بشکند و هرچند ادعا می‌کرد چنین کاری با CC8S ممکن است اما هرگز به‌صورت رسمی تأیید نشد.

گالاردو آغازگر عصر جدیدی برای لامبورگینی بود. این خودرو به‌عنوان اولین محصول تولیدی سنت آگاتا با پیشرانهٔ V10، تا زمانی که در سال 2014 از روی خط تولید کنار رفت، با بیش از 14 هزار دستگاه، به پرفروش‌ترین لامبورگینی تاریخ تبدیل شد.

پورشه پیشرانه‌ای V10 را در سال 1992 برای تیم فرمول یک فوتورک ساخته بود اما پس‌ازاینکه برنامه‌های فرمول یک شرکت لغو شد، این موتور در سینهٔ سوپرکاری به اسم کاررا GT قرار گرفت. درحالی‌که ساخت 1,500 دستگاه از این ماشین برنامه‌ریزی شده بود، نهایتاً فقط 1,270 دستگاه تولید شد.

پس از چندین سال، بوگاتی ویرون نهایتاً با دستیابی به سرعت 405 کیلومتر بر ساعت، رکورد مک‌لارن F1 را شکست. این ماشین با نیروگاه 8 لیتری W16 چهار توربو، یک شاهکاری مهندسی و اولین خودروی تولیدی با 1000 اسب بخار قدرت بود.

پورشه 918 به همراه فراری لافراری و مک‌لارن P1، از آغازگران دوران هایپرکارهای هیبریدی بود. این خودرو به لطف یک پیشرانهٔ 4.6 لیتری V8 تنفس طبیعی به همراه دو موتور الکتریکی که مجموعاً 887 اسب بخار قدرت تولید می‌کرد، می‌توانست در کمتر از 20 ثانیه به سرعت 300 کیلومتر بر ساعت برسد.

نسل هشتم کوروت که در جولای 2019 رونمایی شد، برای اولین بار در تاریخ، ترکیب موتور جلو را کنار گذاشت. این ماشین پرفورمنسی فوق‌العاده را با قیمتی بسیار مناسب ارائه می‌کند که تا پیش‌ازاین سابقه نداشته و این مهم فقط به لطف ترکیب موتور وسط حاصل شده است.

AMG One را به‌واقع باید یکی از دیوانه‌وارترین خودروهای موتور وسط تاریخ دانست. خاص‌ترین ویژگی این ماشین استفاده از پیشرانهٔ 1.6 لیتری V6 توربوشارژ فرمول یک است که با همراهی چهار موتور الکتریکی، مجموع قدرت را به 1063 اسب بخار می‌رساند.