جذاب‌ترین خودروهای اسپرت دیزلی، از گلف GTD تا بنتلی بنتایگا و پانامرا

هرچند پیشرانه‌های دیزلی بیشتر با پیکاپ‌ها و کامیون‌ها شناخته می‌شوند اما خودروهای اسپرت و پرفورمنس زیادی هم با این نوع پیشرانه ساخته شده‌اند که در ادامه با جذاب‌ترین آن‌ها آشنا خواهیم شد.

آئودی Q7 V12 TDI

اگر پیشرانهٔ V12 دیزلی را در گوگل جستجو کنید، تنها خودرویی که پیدا خواهید کرد آئودی Q7 خواهد بود. این نیروگاه ۶ لیتری زیر کاپوت نسل اول Q7 قرار گرفت و با گشتاور عظیم ۱۰۰۰ نیوتن متری، شتاب صفرتاصد ۵.۵ ثانیه را برای شاسی‌بلند آئودی فراهم کرد. این خودرو همچنین می‌توانست به حداکثر سرعت بیش از ۲۷۰ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند اما آئودی طبق توافق با خودروسازان آلمانی این عدد را روی ۲۵۰ کیلومتر بر ساعت محدود کرده بود. قرار بود از این پیشرانه حتی در سوپرکار R8 هم استفاده شود اما این پروژه نهایتاً لغو شد.

فولکس‌واگن گلف GTD

در خانوادهٔ گلف نسخهٔ GTI بسیار مشهور است اما شاید خیلی‌ها از نسخهٔ GTD علیرغم سابقه‌ای چهل‌ساله، خبر نداشته باشند. داستان اولین گلف دیزلی پرفورمنس در سال ۱۹۸۲ آغاز شد یعنی زمانی که پس از بحران نفتی دههٔ ۷۰، به دلیل افزایش سرسام‌آور قیمت بنزین، خودروهای دیزلی محبوب شده بودند. هرچند در نسل‌های چهارم و پنجم گلف نام GTD کنار گذاشته شد اما در نسل ششم دوباره شاهد بازگشت آن بودیم. بااین‌حال، پس از فیس‌لیفت نسل کنونی، فولکس‌واگن نسخهٔ GTD را حذف و در عوض روی مدل‌های eHybrid و GTE تمرکز کرده است. آخرین گلف GTD مصرف سوخت باورنکردنی زیر ۴.۵ لیتر در هر صد کیلومتر داشت و با یک باک گازوئیل می‌توانست تا ۱۱۰۰ کیلومتر را طی کند.

فورد فوکوس ST دیزل

فوکوس ST دیزل تنها خودروی دیزلی آمریکایی در این لیست محسوب می‌شود. این خودرو هم مثل گلف GTD اخیراً از روی خط تولید کنار رفته است. هرچند فوکوس دیزلی با شتاب صفرتاصد ۷.۶ ثانیه‌ای کندترین خودروی لیست ما به‌حساب می‌آید اما هنوز هم هاچ‌بک اسپرتی با هندلینگ چابک و رانندگی جذاب است. این خودرو حتی گشتاوری مشابه هوندا سیویک تایپ R دارد درحالی‌که مصرف سوخت ترکیبی آن تنها ۴.۸ لیتر در هر صد کیلومتر است که این عدد در رانندگی‌های شهری به‌ندرت از ۶ لیتر فراتر می‌رود.

آلپینا XD4

آلپینا علاوه بر نسخهٔ بنزینی، اقدام به ساخت نسخهٔ دیزلی پرفورمنس محصولات ب‌ام‌و هم می‌کند. ازجملهٔ این خودروها می‌توان به D3 بر اساس سری ۳ و D5 بر اساس سری ۵ اشاره کرد اما مطمئناً هیجان‌انگیزترین خودرویی دیزلی آلپینا، XD4 و برادر ساده‌تر آن، XD3 است. در این خودرو از نسخهٔ اصلاح‌شدهٔ پیشرانهٔ دیزلی B57 ب‌ام‌و استفاده شده که به چهار توربوشارژر مجهز شده است. اصلی‌ترین مزیت XD4 مصرف سوخت ترکیبی ۶.۹ لیتری آن است درحالی‌که برای مقایسه، X4 M40 بنزینی با ۳۶۰ اسب بخار قدرت به‌صورت ترکیبی حدود ۹ لیتر بنزین در هر صد کیلومتر مصرف می‌کند. XD4 تعادلی منصفانه بین پرفورمنس و مصرف سوخت برقرار گرفته است.

آئودی SQ7 TDI

آئودی پس از ایدهٔ دیوانه‌وار Q7 V12 دیزلی، در سال ۲۰۱۶ دوباره به سرش زد و هیولای دیزلی دیگری خلق کرد. این بار اما آلمانی‌ها یک پیشرانهٔ V8 دیزلی با دو توربوشارژر و یک سوپرشارژر برقی برای کاهش تأخیر توربو توسعه دادند. آئودی مجبور شد در SQ7 فقط برای تأمین انرژی سوپرشارژر برقی، از یک سیستم الکتریکی مجزای ۴۸ ولتی استفاده کند. این موتور ۴ لیتری V8 دیزلی با ۴۳۵ اسب بخار قدرت و ۹۰۰ نیوتن متر گشتاور، می‌توانست متنفرترین افراد از گازوئیل را هم تحت تأثیر قرار دهد زیرا حداکثر قدرت خود را بین ۳,۷۵۰ تا ۵,۰۰۰ rpm ارائه می‌کرد و حداکثر گشتاور موتور هم تقریباً از حالت درجا یعنی دور ۱,۰۰۰ rpm در دسترس بود.

بنتلی بنتایگا دیزلی

همان پیشرانهٔ دیزلی آئودی برای مدت کوتاهی در سینهٔ بنتایگا هم قرار گرفت تا اولین و تنها بنتلی دیزلی تاریخ متولد شود. این نسخه با شتاب صفرتاصد ۴.۸ ثانیه، پرفورمنسی بسیار نزدیک به نسخهٔ بنزینی V8 داشت که با ۵۵۰ اسب بخار قدرت ظرف ۴.۵ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت می‌رسید. به همین دلیل، بنتایگا دیزلی از پشت فرمان هرگز نشان نمی‌داد که زیر کاپوت خود یک موتور گازوئیل سوز دارد. این شاسی‌بلند مجلل همچنین با مصرف سوخت بسیار مناسبی داشت و در هر کیلومتر به‌صورت ترکیبی تنها ۸ لیتر گازوئیل مصرف می‌کرد درحالی‌که این رقم در نسخهٔ V8 بنزینی به ۱۱.۵ لیتر می‌رسید.

ب‌ام‌و ۶۴۰d

نسل قبلی ب‌ام‌و سری ۶ کوپهٔ جذابی بود که در کنار نسخه‌های بنزینی، یک نسخهٔ دیزلی بنام ۶۴۰d هم داشت. این نسخه گزینه‌ای عالی برای پیمایش‌های بزرگراهی طولانی بود و به لطف مصرف سوخت ترکیبی زیر ۶ لیتر در هر صد کیلومتر، بدون نیاز به توقف در پمپ سوخت راننده را به هرجایی که می‌خواست می‌رساند. ۶۴۰d همچنین با اطمینان شتاب می‌گرفت و هندلینگ خوبی داشت. بااین‌حال، این کوپهٔ جذاب آلمانی وقتی از بزرگراه فاصله می‌گرفت برخی مشکلات را بروز می‌داد و روی دست‌اندازها سواری خشکی داشت.

پورشه پانامرا

نسل اول پانامرا در سال ۲۰۰۹ معرفی شد و حدود دو سال بعد پورشه یک نسخهٔ دیزلی را به خانوادهٔ آن اضافه کرد. این نسخه با پیشرانهٔ ۳ لیتری V6 توربو و ۲۵۰ اسب بخار قدرت و مصرف ۶.۵ لیتر در هر صد کیلومتر، کم‌مصرف‌ترین خودرو در کل سبد محصولات پورشه محسوب می‌شد. پس از فیس‌لیفت سال ۲۰۲۳ نیز قدرت نسخهٔ دیزلی پانامرا به ۳۰۰ اسب بخار افزایش پیدا کرد. به لطف باک سوخت بزرگ ۸۰ لیتری، پانامرا دیزلی می‌توانست با یک باک بیش از ۱۲۰۰ کیلومتر را طی کند. بااین‌حال، قوانین سخت‌گیرانه‌تر آلایندگی و کاهش تقاضا باعث شد پورشه در سال ۲۰۱۸ نسخهٔ دیزلی پانامرا را حذف و در عوض روی نسخه‌های هیبریدی تمرکز کند.

مرسدس بنز C30 CDI AMG

با نگاه کردن به طراحی اسپرت و ظریف مرسدس C30 CDI AMG متوجه نخواهید شد که زیر کاپوت این خودرو همان پیشرانهٔ ون اسپرینتر قرار گرفته است. البته این پیشرانه برای استفاده در C کلاس تغییراتی را تجربه کرد که شامل افزایش حجم از ۲.۷ لیتر به ۳ لیتری و تجهیز به سیستم سوپاپ DOHC بود. این کار قدرت را از ۱۷۰ به ۲۳۰ اسب بخار افزایش داد. C30 اولین و آخرین خودروی دیزلی ساخت AMG بود. این خودرو اما به دلیل پرفورمنس نه‌چندان چشمگیر و قیمت بالا، فروش خوبی را تجربه نکرد و مرسدس در پایان سال ۲۰۰۴ آن را کنار گذاشت.

فولکس‌واگن بلواسپرت

فولکس‌واگن که در دههٔ ۲۰۰۰ سرمایه‌گذاری زیادی روی خودروهای دیزلی کرده بود، در نمایشگاه دیترویت ۲۰۰۹ کانسپتی بنام بلواسپرت را معرفی کرد. این یک خودروی اسپرت موتور وسط جمع‌وجور با طراحی جذاب و پیشرانهٔ دیزلی بود که از گلف GTD گرفته شده بود. قرار بود بلواسپرت روی پلت‌فرمی بنام Mimo ساخته شود که با آئودی و پورشه مشترک بود. پورشه قصد داشت روی این پلت‌فرم رودستر جدیدی بسازد که پایین‌تر از باکستر قرار گیرد و آئودی هم برنامهٔ تولید مدلی بنام R4 را داشت اما با رسوایی دیزل‌گیت در سال ۲۰۰۹ این برنامه‌ها لغو شد.