عصبانی‌ترین خودروهای تاریخ! از تویوتا یاریس تا لامبورگینی هوراکان

تصور ذهنی ما انسان‌ها به‌گونه‌ای است که می‌توانیم در اجسام بی‌جان، چهره‌های مختلفی را ببینیم. این موضوع در مورد طراحی خودروها هم صدق می‌کند. ممکن است صرفاً با طراحی خاص چراغ‌ها و جلوپنجره و یا حتی زاویه‌ای در یک قسمت کاپوت، خودرو چهره‌ای عصبانی پیدا کند. ازاین‌رو، در ادامه با 10 خودرویی آشنا خواهیم شد که ویژگی طراحی آن‌ها باعث شده عصبانی به نظر برسند.

خودروسازان برای شرکت در مسابقات رالی WRC، باید نسخه‌ای جاده‌ای از خودروی مسابقه‌ای خود را تولید و برای فروش به مردم عادی عرضه کنند. دلیل ساخت تویوتا GR یاریس هم همین موضوع است. پیشرانهٔ این هاچ‌بک کوچک توسط تیم رالی گازو ریسینگ طراحی شده و هندلینگ آن با کمک قهرمان چهار دورهٔ مسابقات WRC «تومی مکینن» توسعه پیدا کرده است. این خودرو با عرض بیشتر و ارتفاع کمتر از یاریس معمولی و گلگیرهای برجسته همراه با جلوپنجرهٔ بزرگ‌تر، بسیار وحشی‌تر از همتای معمولی خود به نظر می‌رسد.

کی کارها خودروهای کوچک ژاپنی هستند که زیر 3.5 متر طول دارند و نسبت به خودروهای بزرگ‌تر هزینهٔ بیمه و مالیات کمتری دارند. به همین دلیل، این خودروها در ژاپن بسیار محبوب هستند و حدود یک‌سوم فروش خودرو در این کشور را تشکیل می‌دهند. کی کارها هرچند خودروهای بسیار کوچکی هستند اما در بسیاری از نمونه‌ها، از طراحی‌های تهاجمی استفاده می‌کنند. به‌عنوان‌مثال، خطوط تیز و زاویه‌دار به میتسوبیشی دلیکا مینی نمایی خشمگین بخشیده‌اند و دی‌لایت‌ها نیز نمایی شبیه چشمان عصبانی دارند.

آلتو از سال 1979 در سبد محصولات سوزوکی حضور دارد. نسل هشتم این خودرو که در سال 2014 به بازار آمده، در قسمت جانبی نمای کاملاً ساده‌ای دارد ولی چراغ‌های جلو همه‌چیز را تغییر می‌دهند. این چراغ‌ها که به‌صورت کاملاً عمودی قرار گرفته‌اند، با طراحی خاص خود، چهره‌ای کاملاً عصبانی به آلتو بخشیده‌اند. البته آلتو بعداً در جلسات مدیریت خشم شرکت کرد و در نسل نهم از عصبانیت طراحی آن کاسته شد!

خودروی بعدی لیست ما هم یک کی کار است. نسل اول دایهاتسو کوپن با چراغ‌های گرد، چهره‌ای شاد و خندان داشت ولی سازندهٔ ژاپنی در نسل دوم برای این رودستر کوچک طراحی کاملاً متفاوتی را در نظر گرفته که با جلوپنجرهٔ ذوزنقه‌ای و چراغ‌های مثلثی، نمایی عصبانی را ایجاد کرده‌اند. برآمدگی‌های روی کاپوت هم ظاهر خشمگین کوپن را تکمیل می‌کنند ولی پشت این ظاهر عصبانی، یک پیشرانهٔ 660 سی‌سی سه سیلندر با تنها 64 اسب بخار قدرت پنهان است.

نسل قبلی MG 3 کاملاً آرام به نظر می‌رسید اما در نسل جدید، ام‌جی کارایی هاچ‌بک را با ویژگی‌های ظاهری که اغلب در رودسترها می‌بینیم ترکیب کرده است. طراحان در جلوی خودرو دماغه‌ای برجسته را شکل داده‌اند که چراغ‌هایی تیغ شکلی در طرفین آن خودنمایی می‌کند. در پایین هم جلوپنجرهٔ بزرگی دیده می‌شود و برای اینکه همه‌چیز تهاجمی‌تر به نظر برسد، در طرفین سپر هم ورودی‌های هوای بزرگی تعبیه شده است. این طراحی، MG 3 را به عصبانی‌ترین هاچ‌بک ساب‌کامپکت حال حاضر بازار تبدیل کرده است.

سیتروئن C4 که ابتدا در سال 2004 زندگی خود را در قالب یک هاچ‌بک کامپکت آغاز کرد، هم‌اکنون به یک کراس‌اوور تبدیل شده است. به‌طورکلی، تمام سیتروئن‌ها طراحی و شخصیت متمایزی داشته‌اند و C4 هم از این قاعده مستثنی نیست. سیتروئن در این خودرو نمایی تهاجمی را به روشی منحصربه‌فرد ایجاد کرده است. در جلو، بخش بالایی لوگوی سیتروئن به دی‌لایت‌های باریکی متصل شده و جلوپنجره نیز بر عصبانیت چهرهٔ خودرو افزوده است. طراحی چراغ‌های عقب هم به‌نوعی منعکس‌کنندهٔ فرم چراغ‌های جلو است و باعث می‌شود عقب C4 هم عصبانی به نظر برسد.

این خودرو توسط هنریک فیسکر، مدیر طراحی سابق آستون‌مارتین طراحی شد. فورس 1 که بر اساس دوج وایپر ساخته شده بود، بسیار وحشیانه به نظر می‌رسد. چراغ‌های زاویه‌دار جلو همراه با چراغ‌های کوچکی در بالا، یکی از بهترین اخم‌ها را در تاریخ طراحی خودرو شکل داده بودند درحالی‌که گلگیرهای برجستهٔ عقب به خودرو نمایی چهارشانه بخشیده بودند. قرار بود 50 دستگاه از این خودرو ساخته شود اما نهایتاً تنها پنج دستگاه از آن ساخته شد زیرا فیسکر سراغ ایجاد شرکت فیسکر و تولید اولین محصول آن یعنی اوشن رفت.

لامبورگینی از زمانی که با میورا پیشرانه را از جلو به پشت سر راننده منتقل کرد، در ساخت خودروهایی با ظاهر عصبانی و تهاجمی تخصص داشته است. از زمان کانتاش به بعد، تقریباً تمام لامبورگینی‌ها با فرم گوه‌ای شکل و عصبانی طراحی شدند ولی هوراکان STO را می‌توان عصبانی‌ترین خودرویی دانست که نشان گاو خشمگین سنت آگاتا را بر پیشانی داشته است. طراحی ورودی هوای جلوی این خودرو بسیار تیز و تهاجمی است و دی‌لایت‌ها داخل چراغ‌ها نمایی مشابه چشم‌های عصبانی را شکل داده‌اند.

Gordon Keeble یک خودروساز بریتانیایی با عمر کوتاه در دههٔ 60 بود که توسط جان گوردون و جیم کیبل ایجاد شد. جورجتو جوجارو، طراح مشهور ایتالیایی، تنها خودروی این شرکت را طراحی کرد. وی بدنه‌ای شیک و درعین‌حال عصبانی را برای این کوپهٔ بریتانیایی طراحی کرد که شایستهٔ پیشرانهٔ 5.4 لیتری هشت سیلندری بود که از شورلت گرفته شده بود. گوردون کیبل که قصد رقابت با فراری و آستون‌مارتین را داشت، پس از ساخت تنها صد دستگاه GT، در سال 1967 به دلیل مشکلات مالی تعطیل شد.

هرچند بیوک امروزه صرفاً به تولید کراس‌اوورهایی مشغول است که طراحی چینی پسندی پیدا کرده‌اند ولی دهه‌ها قبل، این برند خودروهای بسیار جذاب و چشمگیری تولید می‌کرد. یکی از این خودروها، الکترا بود که در سال 1959 به‌عنوان پرچم‌دار جدید بیوک معرفی شد. اولین نسل این خودرو در سال 1959 با چراغ‌های گردی که به شکل مورب روی‌هم قرار گرفته و خطی که شبیه ابروهای اخم‌کرده از پایین کاپوت تا روی چراغ‌ها کشیده شده بود، چهره‌ای بسیار عصبانی داشت ولی این عصبانیت در مدل 1960 تا حدودی رنگ باخت و در نسل بعدی کاملاً محو شد.